مطمئن باشید لباسی که چند ساله دست نخورده تو کمدتون مونده، تا آخر عمرتون هم پوشیده نمی‌شه.این یه اصل ژاپنی تو مدیریت فضاست که می‌گه هر چیزی که دو سال بی استفاده موند، تا ابد بی‌استفاده می‌مونه.
همه ما کلی لباس داریم که اندازه‌مون نیست و امیدواریم یه روز لاغر یا چاق بشیم و بپوشیمش، یا احساس می‌کنیم بهمون نمیاد، یا باید با یه چیزی ست کنیم ولی سال‌هاست این کار رو نکردیم. خیلی از این لباس نو و سالم هستن ولی به هرحال پوشیده نمی‌شن.
همینطور توی انبار خونه‌مون کلی ظرف و ظروف، پتو، کیف و کفش، بخاری، فرش و موکت و … داریم که سال‌هاست استفاده‌ای ازشون نکردیم.هر کدوم از این چیزایی که ما هیچ نیازی بهشون نداریم و شاید حتی یادمون نباشه که داریم‌شون، می‌تونه مشکل یک یا چند نفررو حل کنه.
آدمای زیادی هستن که طول سال رو تو خیابون می‌خوابن، خانواده‌های زیادی هستن که وسیله گرمایشی توی خونه‌شون ندارن، بچه‌های زیادی تو شهرمون هستن که لباس گرم و مناسبی ندارن. خب چرا همه این وسایل رو تو یه کارتن نذاریم وبا
صرف چند ساعت وقت این‌ها رو به دست کسانی که بهش نیاز دارن نرسونیم؟ پیدا کردن آدم‌های نیازمند کار سختی نیست.
می‌تونید اولین بچه دستفروش یا زباله‌گردی رو که دیدید صدا کنید و این وسایل رو بهش بدید. به غیر از این می‌تونید به یکی از دفاتر انجمن‌های خیریه برید و این وسایل رو به اون‌ها ببخشید.
با این کار هم خونه‌تون رو از وسایل بلااستفاده خالی کردید و هم به چند نفر کمک کردید. دست به کار شید. شاید خیریه فعال و خوبی پیدا کردید و تشویق شدید سری به خونه اقوام و دوستان‌تون بزنید و انبار و کمدهای اون‌ها رو هم خالی کنید.
نظرت چیه؟
