ترس زیاد و خود کم بینی و گوشه گیری

[medium]

سلام. خیل وقته این مشکلات دارم اما سعی کردم خودم حلشون کنم اما نشد تا اینکه امروز برام اتفاقی افتاد که به خودم گفتم دیگه نمیشه باید به صورت جدی با مشکلت مبارزه کنی و با یه جست و جو به این انجمن رسیدم و امیدوارم کمکم کنید که وضعم خیلی خیلی ناجور و داغونه......

از بچگی جثه خیلی ریز و کوچکی داشتم و همیشه از قلدر های مدرسه میترسیدم که منو کتک بزنن و در بعضی مواقع کتک میخوردم اما به دلیل ترس حتی تلاشی برای مقابله نمیکردم.... در دوران ابتدایی از یکی از همکلاسی ها همیشه کتک میخوردم اما به کسی چیزی نمیگفتم حتی چند باری هم که به خانواده گفتن بهم یه جواب ساده دادن که از هیچ کس نترس و چرا از فلانی میترسی و دعوا خوب نیست ولی من همچنان زجر میکشیدم... اون دوران تموم شد به راهنمایی رسیدم باز جثه کوچک و ترس از همکلاسی همیشه مهربان بودم و فکر میکردم همه خوبن ولی همیشه یا تحقیر میشدم یا مسخرم میکردن و درسته کتک زدنی در کار نبود هما باز از یه آدم از خودم گنده تر میترسیدم و وقتی مسخرم میکردن یا تحدید میشدم هیچ کاری از دستم بر نمیومد....
دوران دبیرستان فرا رسید و همچنان جثه کوچک من باقی ماند و اعتما به نفس کم و ترس از کتک و دعوا باز در من وجود داشت و اصلا نمیتونستم با دیگران مخالفت کنم و ی اینکه میترسدم اگه نظرمو بگم طرف از دستم ناراحت بشه.
باز خوب و بودم مردم از خوب بودنم سو استفاده میکردن و فکر میکردم همه مثل من خوبن اما نبودن

الان پسر جوان27 ساله ام که 161 سانتی متر قد داره و خیلی ریز نقش به حساب میام و همچنان اعتماد به نفس کمی دارم و باز از مردم میترسم و تقریبا خانه نشین شدم.....الان میدونم مردم آدم های خوبی نیستن و از همین میترسم و میدونم وقتی برم بیرون دور و برم پر آدم های عوضی و منم که ترسو پس نمیرم بیرون مگر به ندرت....

اما مشکلات اصلی :

1: اعتماد به نفس بسیار کم جوری که همهرو بالاتر از خودم میبینم و سریع اسرس میگیرم و نفس نفس میزنم و نمیتونم درست حرف بزنم و این حس کاملا مشخصه و مردم متوجه اون میشن...مثلا برای مصاحبه شغلی که میرم همش از اون مصاحبه کننده میترسم و میکم این از من خیلی با سواد و یه چیزی نشه آبروم بره یا مسخرم کنه یا اینکه این کار نمیتونم انجام بدم و نکنه قبولم نکنه و همین باعث استرس میشه و در تمامی مصاحبه هام تا الان شکست خوردم و بیکار موندم در صورتی علم اون کارو داشتم

2: ترس,ترس و ترس
چندین بار بهم توهین های ناجور شده ولی من حتی یه کلمه نتونستم بگم و محل ترک کردم وقتی یه نفر بهم حرفی میزنه استرس تمام وجودمو میگیره بدنم میلرزه و عرق میکنم ولی هیچ کاری از دستم بر نمیاد. مثلا همیشه میترسم درگیری پیش بیاد کتک بخورم , لباسام پاره بشه(خانواده فقیری هستم) , گوشی که براش پول دادم وبرام با ارزه بشکنه یا ببرنم زندان یا دیه باید بدم که اصلا در توا من نیست....
اصلا وقتی یکی بهم حرف میزنه خشک میشم و به تته پته میوفتم و اون طرف هم سو استفاده میکنه...

برای مثال یه مغازه داشتم تو دیوار آگهی کرده بودن مثلا فلان جنس ایکس تومان یه روز در حال راه انداختن مشتری بودم دو تا جوان که زیادم از من بلند تر و هیکلی تر نبودن (تقریبا 90 درصد مردم از من بلند ترن) اومدن گفتن ازین جنس میخوام منم تموم کرده بودم گفتن ندارم یکیشون گفت بیخود میکنی وقتی نداری تو دیوار دروغ مینویسی یا تموم کردی حذفش کن , چند تا مشتری هم داخل مغازه بودن منم همون موقع ترس تموم وجودمو گرفت که نکنه دعوا بشه مغازم که کلی براش زحمت کشیدم و پول خرج کردم داغون بشه یا اجناسم داغون بشه یا کتک بخورم و همون مسائلی که بالاتر گفتم...خلاصه هر چی از دهنشون در اومد گفتن و حتی نتونستم از مغازه خودم بیرونشون کنم و فقط نگاه کردم....
همیشه با خودم فکر میکنم اگ مردم یا کس دیگری جای من بود چیکار میکرد و ین دیوونم میکنه که من از همه میترسم....

یا هین امروزاتفاقی افتاد که طاقتم دیگه به سر رسید و تصمیم گرفتم درمان شروع کنم...
هفته پیش رفتم مغازه ای جنسی رو متری مثلا 10000 تومان خریدم و رفتم استفاده کردم کم اومد امروز دوباره رفتم مغازه اون طرف و گفتم اینا متری چنده و گفت 8000 تومان....
منم ون پول برام خیلی ارزشمنده بهش گفتم آقا چرا بهم دادی 10000 تومن برگشت گفت از دستم میاد برو هر کاری دلت میخواد بکن هیچ کاری نمیتونی بکنی من سریع باز ترس وجودمو گرفت دستام میلرزید و خیس عرق شدم و نمیتونستم حرف بزنم...دیدم کاری نمیتونم بکنم از مغازه اونم بیرون ولی به شدت این قضیه داشت آزارم میداد گفتم بزار یه نیشی بهش بزنم چند تا مشتری اونجا بود گفتم مردم نخرید که گرون فروشه و همه از مغازه اومدن بیرون به دنبالس صاحب مغازه اومد بیرون یه حرف زشتی زد باز ترس وجودمو گرفت و حتی یک کلمه دیگه نتونستم حرف بزنم و هرچی طرف تونست بهم گفت منم با ترس و غصه راهمو کشیدم رفتم...

نکته آخر اینکه مردم همیشه باهام جور دیگری برخورد میکنن و حس میکنم به دلیل اینه که قدم کوتاهه و جثه کوچکی دارم من حساب نمیکنن مثلا با یه فرد دیگه میرم جایی برخوردی که با اون دارن با من اصلا ندارن در حالی که همسنیم همه به صورت تحقیرانه نگاه میکنن فکر میکنن هنوز من بچه هستم.....


کمکم کنید که دارم از داخل داغون میشم....واقعا از لحاظ روحی خیلی وضع ناجوری دارم....

[farokh]

گوشه گیری و انزوال طلبی رفتاري است که در آن فرد ارتباطش را با افراد دیگر و محیط اطرافش کاهش ميدهد یا به طور کامل قطع میکند. از زمانی که انسانی روابط اجتماعی اش را شروع میکند تا زمان مرگ این احتمال وجود دارد که دچار گوشه گیری و انزوا شود. فرد در این حالت خود را از داشتن دوستان و نزدیکان صمیمی محروم و از فعالیتهای گروهی دوری میکند. معمولا تنها یک عامل باعث گوشه گیری افراد نمیشود و مجموعه ای از علائم ژنتیکی، تربیتی، محیطی و اجتماعی در این رفتار موثر است. گوشه گيري به خودی خود یک مشکل محسوب نمیشود بلکه مانند تب یک علامت است که به دلایل گوناگونی بروز میکند.


گوشه گیری در کودکان
معمولا گوشه گيري در کودکان پیش از دبستان به دلیل مشکلات تکاملی و رشد ذهنی میتواند اتفاق بیفتد. یکی از علائم کودکان دچار بیماری اوتیسم عدم برخوردهای اجتماعی است. به طور معمول کودکان وقتی والدینشان را در آغوش میگیرند، میخندند و واکنش نشان میدهند ولی کودکانی که دچار درجات مختلفی از اختلال اوتیسم هستند به این واکنشها جواب نمیدهند و لبخند اجتماعی ندارند و نهتنها بغل نمیخواهند بلکه اغلب اضطراب جدایی را تجربه نمیکنند. کودکان دچار عقب ماندگی ذهنی هم معمولا علامت گوشه گیری را نشان میدهند. تا سنین دبستان میتوان این اختلالها را درباره کودکی که گوشه گیر شده در نظر گرفت. گاهی اوقات گوشه گیری در کودکان بهدلیل مشکلات جسمی از قبیل ضعف بینایی و شنوایی، داشتن لکنت یا اختلال تکلم است

درمان در کودکیشیوه های درمان گوشه گیری براساس علل متعدد آن بسیار متنوع است، اما بهتر است در این سنین با رواندرمانی و در درجه اول با رفتار درمانی شروع شود و از کودک مسئولیتهای کوچک خواسته و به او اعتماد بهنفس داده شود تا اگر به دلایل تربیتی یا اجتماعی دچار انزواطلبی شده است، برطرف شود.


گوشه گیری در نوجوانی
گاهی اوقات در سنین نوجوانی دیده میشود که فرد خود را از خانواده و اطرافیان دور میکند و تنهایی را انتخاب میکند. در این حالت دخالت زیاد یا بی خیالی میتواند هر دو مساله ساز باشد. در سنین نوجوانی اگر فردی علائم گوشه گیری و انزوا را تجربه کند، ممکن است زمینه افسردگی در او ایجاد شده باشد. در این دوران بهدلیل تغییراتی که از لحاظ فیزیولوژیک و محیط در نوجوان ايجاد ميشود ممكن است گوشه گير شود. این احتمال هم وجود دارد که گوشه گیری شروع علائم اختلال شخصیت در نوجوان باشد که معمولا به ندرت بروز میکند و اغلب در جوانی سراغ افراد می آید.


شاید اختلال شخصیت عامل گوشه گيري باشد
معمولا گوشه گیری علامت بارز بسیاری از اختلالهای شخصیت است. یکی از مهمترین آنها اختلال شخصیت دوریگزین یا اجتنابی است که ویژگی بارز آن ترس از برقراری روابط عاطفی و اجتماعی با دیگران است. در این اختلال فرد مدام مضطرب است و از برخوردهای اجتماعی میترسد چون فکر میکند اگر در معرض این برخوردها قرار بگیرد از او انتقاد ميشود، بنابراین باوجود میل زیاد به ایجاد ارتباط به دلیل ترس از طرد شدن، گوشه گیر میشود. افراد با اختلال شخصيت اسکیزوئید كه روابط اجتماعی را دوست ندارند و تنهایی را ترجیح میدهند اغلب گوشه گیرند. آنها ورزشهای فردی را به ورزشهای تیمی ترجیح میدهند و عواطف و احساسات زیادی ندارند. اين افراد معمولا اتاقی مجزا برای خود اختصاص میدهند و نسبت به انتقاد یا تایید کاملا بی تفاوت اند. شخصیتهای پارانوئید هم معمولا گوشه گیر هستند چون فکر میکنند اگر در معرض ارتباط اجتماعی قرار بگیرند سرشان کلاه میرود و همه قصد توطئه علیه آنها را دارند. از آنجا که این افراد به دیگران بی اعتماد هستند، گوشه گیری را انتخاب میکنند. در کودکان اختلال شخصیت مطرح نیست ولی در سنین نوجوانی و جوانی باید به اختلال شخصیت مظنون شد. معمولا کمی بعد از بلوغ علائم اختلال شخصیت شروع میشود و تا پایان عمر باقی میماند.

علت: یک اتفاقمعمولا اگر اتفاقی پیش بیاید، ممکن است فرد در واکنش به آن مدتی گوشه گیر شود که یک واکنش دفاعی است و اغلب گذراست اما اگر ادامه دار باشد و علائم دیگری به جز گوشه گیری از قبیل افت تحصیلی، افت شغلی، اختلال در روابط فردی و زناشویی، اختلالات خواب و اشتها هم از خود نشان دهد، بیماریهای جدیتری مطرح میشود. وقتی از ادامه دار بودن این رفتار صحبت میشود نمیتوان زمان دقیق به آن نسبت داد اما اگر آنقدر این رفتار با فرد همراه بوده که باعث اختلال عملکرد او شده باید حتما به پزشک مراجعه شود.
جوانان بیشتر در خطرند
افراد در هر سنی ممکن است گوشه گير شوند اما در دوران بلوغ به دلیل تغییراتی که از نظر روانی و جسمی در فرد پیش میآید گوشه گیری بیشتر تشدید میشود و به نوعی قابل درک است. این رفتار معمولا به صورت موقتی است و اگر برخورد شود اصلاح میشود ولی اگر علت زمینهای یک اختلال شخصیت باشد باید مورد توجه قرار گیرد.
اگر مراجعه نکند در صورت مشاهده رفتار انزوال طلبانه در یکی از اطرافیان، والدین و نزدیکان باید به روانپزشك مراجعه کنند و شرح حالی از بیمار را به او بدهند و سپس فرد گوشه گير را نزد روانپزشک ببرند، اما اگر گوشه گیری به حدی زیاد باشد که فرد به طور کلی ارتباطش را با دنیا قطع کرده باشد علائم بیماریهای شدیدی مثل اسکیزوفرنی مطرح میشود و شاید لازم باشد فرد در بیمارستان بستری شود.



راهکار اطرافیان درک است
اطرافیان بايد در برخورد با فردی که گوشه گیر شده شنونده خوبی باشند و از او انتقاد نکنند و تلاش کنند علت را پیدا كنند و متوجه مشکل فرد با اطرافیانش یا ترس و دلایل دیگری که فرد را دچار این مشکل کرده، بشوند. اطرافیان باید به فرد مبتلا اجازه دهند صحبت کند و اگر نخواست با آنها صحبت کند از روانپزشک راهنمایی بخواهند.



راهکارهای درمانی
درمان گوشه گیری وابسته به بیماری زمینهای آن است اما به طور کلی رواندرمانی و دارو درمانی در این شرایط موثر است. با توجه به نوع بیماری بهبود ممکن است کوتاه مدت یا طولانی مدت باشد، اما از آنجا که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است، روابط خوب اجتماعی، تربیت مناسب و معاشرتهای صمیمانه خانوادگی و ایجاد حس امنیت درون خانواده میتواند همگی فرد را از لحاظ روانی سالم بار بیاورد و از بروز چنین علائمی پیشگیری كند.

[medium]

گوشه گیری و انزوال طلبی رفتاري است که در آن فرد ارتباطش را با افراد دیگر و محیط اطرافش کاهش ميدهد یا به طور کامل قطع میکند. از زمانی که انسانی روابط اجتماعی اش را شروع میکند تا زمان مرگ این احتمال وجود دارد که دچار گوشه گیری و انزوا شود. فرد در این حالت خود را از داشتن دوستان و نزدیکان صمیمی محروم و از فعالیتهای گروهی دوری میکند. معمولا تنها یک عامل باعث گوشه گیری افراد نمیشود و مجموعه ای از علائم ژنتیکی، تربیتی، محیطی و اجتماعی در این رفتار موثر است. گوشه گيري به خودی خود یک مشکل محسوب نمیشود بلکه مانند تب یک علامت است که به دلایل گوناگونی بروز میکند.


گوشه گیری در کودکان
معمولا گوشه گيري در کودکان پیش از دبستان به دلیل مشکلات تکاملی و رشد ذهنی میتواند اتفاق بیفتد. یکی از علائم کودکان دچار بیماری اوتیسم عدم برخوردهای اجتماعی است. به طور معمول کودکان وقتی والدینشان را در آغوش میگیرند، میخندند و واکنش نشان میدهند ولی کودکانی که دچار درجات مختلفی از اختلال اوتیسم هستند به این واکنشها جواب نمیدهند و لبخند اجتماعی ندارند و نهتنها بغل نمیخواهند بلکه اغلب اضطراب جدایی را تجربه نمیکنند. کودکان دچار عقب ماندگی ذهنی هم معمولا علامت گوشه گیری را نشان میدهند. تا سنین دبستان میتوان این اختلالها را درباره کودکی که گوشه گیر شده در نظر گرفت. گاهی اوقات گوشه گیری در کودکان بهدلیل مشکلات جسمی از قبیل ضعف بینایی و شنوایی، داشتن لکنت یا اختلال تکلم است

درمان در کودکیشیوه های درمان گوشه گیری براساس علل متعدد آن بسیار متنوع است، اما بهتر است در این سنین با رواندرمانی و در درجه اول با رفتار درمانی شروع شود و از کودک مسئولیتهای کوچک خواسته و به او اعتماد بهنفس داده شود تا اگر به دلایل تربیتی یا اجتماعی دچار انزواطلبی شده است، برطرف شود.


گوشه گیری در نوجوانی
گاهی اوقات در سنین نوجوانی دیده میشود که فرد خود را از خانواده و اطرافیان دور میکند و تنهایی را انتخاب میکند. در این حالت دخالت زیاد یا بی خیالی میتواند هر دو مساله ساز باشد. در سنین نوجوانی اگر فردی علائم گوشه گیری و انزوا را تجربه کند، ممکن است زمینه افسردگی در او ایجاد شده باشد. در این دوران بهدلیل تغییراتی که از لحاظ فیزیولوژیک و محیط در نوجوان ايجاد ميشود ممكن است گوشه گير شود. این احتمال هم وجود دارد که گوشه گیری شروع علائم اختلال شخصیت در نوجوان باشد که معمولا به ندرت بروز میکند و اغلب در جوانی سراغ افراد می آید.


شاید اختلال شخصیت عامل گوشه گيري باشد
معمولا گوشه گیری علامت بارز بسیاری از اختلالهای شخصیت است. یکی از مهمترین آنها اختلال شخصیت دوریگزین یا اجتنابی است که ویژگی بارز آن ترس از برقراری روابط عاطفی و اجتماعی با دیگران است. در این اختلال فرد مدام مضطرب است و از برخوردهای اجتماعی میترسد چون فکر میکند اگر در معرض این برخوردها قرار بگیرد از او انتقاد ميشود، بنابراین باوجود میل زیاد به ایجاد ارتباط به دلیل ترس از طرد شدن، گوشه گیر میشود. افراد با اختلال شخصيت اسکیزوئید كه روابط اجتماعی را دوست ندارند و تنهایی را ترجیح میدهند اغلب گوشه گیرند. آنها ورزشهای فردی را به ورزشهای تیمی ترجیح میدهند و عواطف و احساسات زیادی ندارند. اين افراد معمولا اتاقی مجزا برای خود اختصاص میدهند و نسبت به انتقاد یا تایید کاملا بی تفاوت اند. شخصیتهای پارانوئید هم معمولا گوشه گیر هستند چون فکر میکنند اگر در معرض ارتباط اجتماعی قرار بگیرند سرشان کلاه میرود و همه قصد توطئه علیه آنها را دارند. از آنجا که این افراد به دیگران بی اعتماد هستند، گوشه گیری را انتخاب میکنند. در کودکان اختلال شخصیت مطرح نیست ولی در سنین نوجوانی و جوانی باید به اختلال شخصیت مظنون شد. معمولا کمی بعد از بلوغ علائم اختلال شخصیت شروع میشود و تا پایان عمر باقی میماند.

علت: یک اتفاقمعمولا اگر اتفاقی پیش بیاید، ممکن است فرد در واکنش به آن مدتی گوشه گیر شود که یک واکنش دفاعی است و اغلب گذراست اما اگر ادامه دار باشد و علائم دیگری به جز گوشه گیری از قبیل افت تحصیلی، افت شغلی، اختلال در روابط فردی و زناشویی، اختلالات خواب و اشتها هم از خود نشان دهد، بیماریهای جدیتری مطرح میشود. وقتی از ادامه دار بودن این رفتار صحبت میشود نمیتوان زمان دقیق به آن نسبت داد اما اگر آنقدر این رفتار با فرد همراه بوده که باعث اختلال عملکرد او شده باید حتما به پزشک مراجعه شود.
جوانان بیشتر در خطرند
افراد در هر سنی ممکن است گوشه گير شوند اما در دوران بلوغ به دلیل تغییراتی که از نظر روانی و جسمی در فرد پیش میآید گوشه گیری بیشتر تشدید میشود و به نوعی قابل درک است. این رفتار معمولا به صورت موقتی است و اگر برخورد شود اصلاح میشود ولی اگر علت زمینهای یک اختلال شخصیت باشد باید مورد توجه قرار گیرد.
اگر مراجعه نکند در صورت مشاهده رفتار انزوال طلبانه در یکی از اطرافیان، والدین و نزدیکان باید به روانپزشك مراجعه کنند و شرح حالی از بیمار را به او بدهند و سپس فرد گوشه گير را نزد روانپزشک ببرند، اما اگر گوشه گیری به حدی زیاد باشد که فرد به طور کلی ارتباطش را با دنیا قطع کرده باشد علائم بیماریهای شدیدی مثل اسکیزوفرنی مطرح میشود و شاید لازم باشد فرد در بیمارستان بستری شود.



راهکار اطرافیان درک است
اطرافیان بايد در برخورد با فردی که گوشه گیر شده شنونده خوبی باشند و از او انتقاد نکنند و تلاش کنند علت را پیدا كنند و متوجه مشکل فرد با اطرافیانش یا ترس و دلایل دیگری که فرد را دچار این مشکل کرده، بشوند. اطرافیان باید به فرد مبتلا اجازه دهند صحبت کند و اگر نخواست با آنها صحبت کند از روانپزشک راهنمایی بخواهند.



راهکارهای درمانی
درمان گوشه گیری وابسته به بیماری زمینهای آن است اما به طور کلی رواندرمانی و دارو درمانی در این شرایط موثر است. با توجه به نوع بیماری بهبود ممکن است کوتاه مدت یا طولانی مدت باشد، اما از آنجا که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است، روابط خوب اجتماعی، تربیت مناسب و معاشرتهای صمیمانه خانوادگی و ایجاد حس امنیت درون خانواده میتواند همگی فرد را از لحاظ روانی سالم بار بیاورد و از بروز چنین علائمی پیشگیری كند.

ممنونم از پاسخ

اما من میخوام جواب اون دو سوال اصلی رو بگیرم و میخوام ترسمو برطرف کنم طوری که هیچ کس نتونه به خودش اجازه بده بهم توهین کنه یا موقعی که توهین کرد جوابشو بدم و ازش نترسم .....

[medium]

متاسفانه این انجمن هم کارایی نداره و من چند روزه سوال کردم فقط یک نفر جواب داد اونم من متوجه نشدم باید چطوری ازش استفاده کنم...

[خرد]

با درود

دوست گرامی ، من برای شما عضو شدم. تا با توجه به تجربه ای که دارم تا جایی که بتوانم به شما کمکی کرده باشم. اما نمی دانم که به این سایت سر می زنید یا نه؟

اگر در پیام خصوصی نشانی ایمیل خودتان را برایم بفرستید بهتر است

[medium]

با درود

دوست گرامی ، من برای شما عضو شدم. تا با توجه به تجربه ای که دارم تا جایی که بتوانم به شما کمکی کرده باشم. اما نمی دانم که به این سایت سر می زنید یا نه؟

اگر در پیام خصوصی نشانی ایمیل خودتان را برایم بفرستید بهتر است

سلام. بله همچنان سر میزنم....

به نظرم همین جا مطرح کنید بهتره چون ممکنه مشکل من مشکل دیگران هم باشه

اگرم چیزی قابل گفتن در اینجا نیست در خصوصی بگین....

ممنون

[خرد]

سلام

یک پیام برای شما فرستادم

[Mohsen94]

سلام منم مثل شما هستم
میتونید تاپیک هایی که زدم مطالعه کنید
الانم سنم رفته بالا و مجبورم تو اجتماع باشم سعی میکنم پررو خودمو نشون بدم و از اون حالت گوشه گیری رها شم اما نمیتونم خیلی مواقع کم میارم نمیدونم از کجا شروع کنم گرچه خیلی دیر شده
بعضی روزا که یه ذره اعتماد به نفسمو تقویت میکنم و میرم بیرون با بقیه صحبت میکنم وقتی میام خونه یه حس بدی دارم
بدنم سرشار از یه انرژی عجیبه
یه نیرو که قلبمو میخواد از جا بکنه
بعد سعی میکنم دوباره همون حالت افسرده قبلی رو داشته باشم تا یه ذره ریلکس بشم
نمیدونم چم شده
هیچکی مارو درک نمیکنه