سلام و خسته نباشید
سالها پیش که دبیرستانی بودم تو یه مقطع خاص احساس کردم دچار وسواس ذهنی نسبت به بدن خودم شدم.نسبت به راه رفتن و حرکات پاهای خودم حساس شده بودم و مدام روش تمرکز داشتم.از طرفی فکر می کردم راه رفتنم جلب توجه می کنه و حرکات پاهای من غیرطبیعی است.بعد مدتی با قبول شدن در دانشگاه و تغییر محیطم این حالت برطرف شد.
الان دوباره مدتی است فکرهای گذشته برگشتند با اینکه می دونم فکر فوق العاده مسخره ای هست ولی مدام ذهنمو درگیر کرده.فکر می کنم حرکات پاهام هنگام راه رفتن طبیعی نیست و باعث میشه همه به راه رفتنم توجه بکنند.هر کاری می کنم تمرکزم را روی چیز دیگه ای بگذارم باز دوباره ذهنم به اون سمتی میره که نباید بره.الان تو محیط کارم اعتماد به نفسم از دست دادم.به جای اینکه به کار فکر کنم ذهنم درگیر طریقه راه رفتن و نگاه های دیگران.واقعا نمی دونم چه اختلالی ممکنه باشه.در ضمن من مدتیه دارویی استفاده می کنم به نام راکوتان که در بروشورش. گفته نمونه اختلالات روحی رو تشدید کنه و حتی باعث اقدام به خودکشی بشه.نمی دونم ممکنه عوارض آون دارو باشه.
فکر می کنم این افکار روی راه رفتنم تاثیر گذاشته،البته مطمئن نیستم ولی فکر می کنم نگاه های دیگران خیلی به راه رفتنم متمرکز هست.
علت اینکه دوباره برگشت نگاه یه نفر به پاهای مندر حین راه رفتن بود.اون نگاه باعث شد من خیلی حساس بشم.
لطفا کمک کنید.این مسئله منو اذیت می کنه.اینقدر موضوع مسخره اییه که نمی تونم به دکتر مراجعه کنم از طرفی فکر کردن بهش برام آزاردهنده شده.همه تمرکزم متوجه یه کار عادی شده که ازم انرژی می گیره.هر چقدر باهاش می جنگم و سعی می کنم از بین ببرمش شدیدتر میشه.
با تشکر از لطف و محبت شما
نظرت چیه؟
به همین سادگی
