سلام
من ٢٤ سالمه و جديدا از يه آقاي ٢٦ ساله خوشم اومده .
خيلي پيش مياد كه از يه نفر خوشم بياد و خيلي سريع هم فراموش ميكنم.
اما اين سري با خودم گفتم من چرا با همه پسرهاي اطرافم ميتونم دوست باشم و باهاشون بگم و بخندم اما توجهشون به من دقيقا مثل بقيه دوست هاي پسرشونه؟
من چون هميشه تا از يه نفر خوشم مياد به خودم ميگم تو كه رابطه نميخواي و اصلا الان طرف بگه عاشقته تو كه قبول نميكني واسه همين هرگز اين فكر به سرم نزده بود كه پسرا چرا با من همچين برخوردي دارن.
الان كه از اين آدم خوشم اومده و هنوز هم از حسم مطمئن نيستم و تازه مطمئن بودم بازم حاضر به رابطه نبودم رفتم و چندتا سايت رو نگاه كردم براي جذب پسر و اين حرفها. همه نوشته بودن زل بزنيد تو چشمشون و من اينكار رو كردم خيلي شديد اينقد كه چند دقيقه به هم خيره ميشيم تا يكيمون خندش بگيره ولي بازم نتيجه نداد . طرف بازم فك ميكنه من رفيق دبيرستانشم .از اينكه هيچكس من رو مثل يه دختر دوست نداره بدم مياد. من هم نياز دارم يكي بهم پيشنهاد دوستي بده و قبول نكنم .
البته از دوست پسر داشتن ميترسم چون به نظرم رابطه بدون هدف احمقانه ست و من هم هدفي ندارم. چه كنم ؟
نظرت چیه؟
