مشاوره در مورد آینده یک جوان

[Two Wings]

سلام خدمت دوستان عزیز ، من یک سوال از شما دارم :

یک پسر جوان 22-23 ساله رو در نظر بگیرید ، که از سن 16 تا حدود 20 سالگی درگیر یک بیماری خاص بوده و تمام دوران نوجوانیشو صرف درمان اون بیماری کرده و بخاطر افسردگی و مشکلاتش نتونسته اونطوری که باید در دوران دبیرستان درس بخونه و کنکور هم خیلی خراب میکنه و در نهایت در دانشگاه آزاد شهر خودش یه رشته ای رو میخونه ( به سختی یه رشته ای که دوست نداره رو قبول میشه )

حالا در سن 22-23 سالگی که وضعیت بیماریش بهتر شده ( همچنان کامل درمان نشده ) و از افسردگی در میاد و بالاخره تصمیم میگیره که بله زندگی خیلی فراتر از این حرفاس و انگیزه پیدا میکنه که زندگیه از دست رفتشو برگردونه یه سری اهداف رو به صورت خیلی جدی در نظر میگیره.

آیا دیر نشده که این شخص بخواد از این سن دنبال چیز هایی که توش استعداد داره بره؟ برای مثال از صفر میخواد پیانو رو یاد بگیره ، و از صفر به طور خود آموز یاد بگیره که بره تو کار کسب و کار اینترنتی و یا یک متخصص در زمینه فناوری اطلاعات باشه(اینا چیزایی هستن که این شخص خاص خیلی بهش علاقه داره و نتونسته در دوران نوجوانی دنبالشون کنه و حالا تصمیمش فوق العاده جدیه و میخواد که تمام ساعات زندگیشو صرف علایقش کنه تا به یه جایی برسه یعنی یه جایگاه عالی در چیزی که علاقه داره داشته باشه )

در ضمن اینم بگم که این شخص به خاطر بیماری ای که داشت خیلی از دوران زندگیشو گوشه گیر و بوده و از اجتماع دور بوده و دوست صمیمی ای نداره .

شما چه فکری میکنید ؟ چه پیشنهادی دارید ؟ چه آینده ای رو برای این شخص تصور میکنید ؟

[chooobin]

سلام
22 ساله واقعا جوان هست .... چرا فکر می کنید دیر باشه.... اصلا دیر نیست.... مطمین باشید موفقیت های زیادی در انتظار این آقا هست چون الان که شروع کنند با ذوق و علاقه بیشتری شروع می کنند و بیشتر از بقیه قدر لحظاتشون رو می دونند....
هیچ وقت برای هیچ کاری دیر نیست.... فقط باید تصمیم گرفت و اراده کرد....
شخصی که تونسته بر بیماری و افسردگی غلبه کنه حتما آدم قوی ای هست. پس پیانو یاد گرفتن یا درس خوندن که دیگه کاری نداره.... فکر می کنید چند نفر از 23 ساله ها از همه وقتشون استفاده کردن و موفق شدن؟؟؟ پس اصلا نگران نباشید و با توکل بخدا شروع کنید.... موفقیت در انتظارتون هست...

[Two Wings]

سلام
22 ساله واقعا جوان هست .... چرا فکر می کنید دیر باشه.... اصلا دیر نیست.... مطمین باشید موفقیت های زیادی در انتظار این آقا هست چون الان که شروع کنند با ذوق و علاقه بیشتری شروع می کنند و بیشتر از بقیه قدر لحظاتشون رو می دونند....
هیچ وقت برای هیچ کاری دیر نیست.... فقط باید تصمیم گرفت و اراده کرد....
شخصی که تونسته بر بیماری و افسردگی غلبه کنه حتما آدم قوی ای هست. پس پیانو یاد گرفتن یا درس خوندن که دیگه کاری نداره.... فکر می کنید چند نفر از 23 ساله ها از همه وقتشون استفاده کردن و موفق شدن؟؟؟ پس اصلا نگران نباشید و با توکل بخدا شروع کنید.... موفقیت در انتظارتون هست...

ممنون از جوابتون دوست عزیز ،

من به شخصه همیشه نگران این هستم که برای دنبال کردن علایق و تقویت استعداد ها برای رسیدن به اون مقصد اصلی وقت کمی دارم و همین همیشه اراده منو کمی دچار مشکل میکنه .

برای مثال کسی که مدرک تحصیلی مناسبی نداره و همزمان با یک بیماری دست و پنجه نرم میکنه نمیتونه جایی در جامعه داشته باشه و شاغل شه ، با اینکه در اون چیزی که علاقه داره شاید استاد باشه !

[رامونا]

سلام.

من تبریک میگم به این شخص که تونسته از پس مشکلات زیادی که داشته بربیاد و به چنین درکی برسه!
آفرین به ایشون

اما این سوال که پرسیدین آیا دیره یا نه منو یاد برنامه ای انداخت که چند وقت پیش دیدم:

چند وقت پیش یک مستند خارجی دیدم از خانومی که کارش یه جورایی کمک کردن به افراد میانسال و کهنسال بود تا بهشون کمک کنه از زندگیشون لذت ببرن!

یک مرکزی داشت که اونجا چند تا پیرمرد و پیرزن شصت سال به بالا میومدن و آموزشهای مختلفی به صورت گروهی توسط این خانوم میدیدن؛
تمرین آواز خونی٬ رقص٬ موسیقی٬ شعر خوانی٬بازیگری و تئاتر و...

با این افراد که مصاحبه میکردن حرفای خیلی جالبی میزدن که جالبترینش واسم خانوم هفتاد و پنج ساله ای بود که با انرژی و اشتیاق که برای ما ممکنه عجیب به نظر بیاد میگفت چند سال پیش متوجه شده که علاقه زیادی به پیانو داره و ثبت نام کرده و به تازگی آموزشش تموم شده و قصد داره بازیگری رو شروع کنه و بازیگر بشه!

متاسفانه توی جامعه ما زندگی توی پنجاه سال اول زندگی خلاصه شده و فک میکنیم پنجاه رو که رد کردیم باید بشینیم ببینیم کی قراره بمیریم!

تازه این پنجاه سالم فقط سی سال اولشو مجاز میدونیم کارایی که دوس داریم انجام بدیم و لذت ببریم و بقیه شو خودمونو محروم میکنیم از همه چیز با این توجیه که زندگی سخته و مشکلات زیاده و دیگه واسه ما زشته و این حرفا!

مادرشوهر من هفتاد سالشه و خیلی پیر و شکسته س و بیماری های زیادی داره و نمیتونه زیاد راه بره و تحرک داشته باشه ٬ عاااااششششق فیلم و سریاله!!

یعنی جونشه و تلویزیون!

من و همسرم چند وقت پیش برای اولین بار بردیمش سینما!

تا حالا نرفته بود و خجالتم میکشید بیاد و میگفت اینجور جاها واسه شما جووناس٬ اما من میدونستم سینما باعث لذت و خوشحالیش میشه٬ پس چرا نیاد؟! کی گفته عیبه اگه یه پیرزن بیمار بره سینما؟!

وقتیم رفتیم همه با تعجب بهمون نگاه میکردن ولی من با افتخار دستشو گرفتم و بهش تو راه رفتن کمک میکردم و بعدشم وقتی میدیدم با چه اشتیاق و لذتی داره فیلم تماشا میکنه کییییففف میکردم!!

ای کاش یاد بگیریم تو هر سنی تو هر شرایطی و با هر امکاناتی به لذتهای زندگیمون فکر کنیم و روح زندگی رو توی تک تک سلول هامون جاری کنیم و لذتشو ببریم!

[Two Wings]

سلام.

من تبریک میگم به این شخص که تونسته از پس مشکلات زیادی که داشته بربیاد و به چنین درکی برسه!
آفرین به ایشون

اما این سوال که پرسیدین آیا دیره یا نه منو یاد برنامه ای انداخت که چند وقت پیش دیدم:

چند وقت پیش یک مستند خارجی دیدم از خانومی که کارش یه جورایی کمک کردن به افراد میانسال و کهنسال بود تا بهشون کمک کنه از زندگیشون لذت ببرن!

یک مرکزی داشت که اونجا چند تا پیرمرد و پیرزن شصت سال به بالا میومدن و آموزشهای مختلفی به صورت گروهی توسط این خانوم میدیدن؛
تمرین آواز خونی٬ رقص٬ موسیقی٬ شعر خوانی٬بازیگری و تئاتر و...

با این افراد که مصاحبه میکردن حرفای خیلی جالبی میزدن که جالبترینش واسم خانوم هفتاد و پنج ساله ای بود که با انرژی و اشتیاق که برای ما ممکنه عجیب به نظر بیاد میگفت چند سال پیش متوجه شده که علاقه زیادی به پیانو داره و ثبت نام کرده و به تازگی آموزشش تموم شده و قصد داره بازیگری رو شروع کنه و بازیگر بشه!

متاسفانه توی جامعه ما زندگی توی پنجاه سال اول زندگی خلاصه شده و فک میکنیم پنجاه رو که رد کردیم باید بشینیم ببینیم کی قراره بمیریم!

تازه این پنجاه سالم فقط سی سال اولشو مجاز میدونیم کارایی که دوس داریم انجام بدیم و لذت ببریم و بقیه شو خودمونو محروم میکنیم از همه چیز با این توجیه که زندگی سخته و مشکلات زیاده و دیگه واسه ما زشته و این حرفا!

مادرشوهر من هفتاد سالشه و خیلی پیر و شکسته س و بیماری های زیادی داره و نمیتونه زیاد راه بره و تحرک داشته باشه ٬ عاااااششششق فیلم و سریاله!!

یعنی جونشه و تلویزیون!

من و همسرم چند وقت پیش برای اولین بار بردیمش سینما!

تا حالا نرفته بود و خجالتم میکشید بیاد و میگفت اینجور جاها واسه شما جووناس٬ اما من میدونستم سینما باعث لذت و خوشحالیش میشه٬ پس چرا نیاد؟! کی گفته عیبه اگه یه پیرزن بیمار بره سینما؟!

وقتیم رفتیم همه با تعجب بهمون نگاه میکردن ولی من با افتخار دستشو گرفتم و بهش تو راه رفتن کمک میکردم و بعدشم وقتی میدیدم با چه اشتیاق و لذتی داره فیلم تماشا میکنه کییییففف میکردم!!

ای کاش یاد بگیریم تو هر سنی تو هر شرایطی و با هر امکاناتی به لذتهای زندگیمون فکر کنیم و روح زندگی رو توی تک تک سلول هامون جاری کنیم و لذتشو ببریم!

ممنونم از جوابتون ، خیلی زیبا بود .

بله درست میفرمایید ، انسان حقشه که واسه چیزی که علاقه داره تلاش کنه و کلا سعی کنه از زندگیش لذت ببره .

اما حالا شما تصور کنید شخصی که بیماریه خاصی داره و به چیزی علاقه داره و در اون چیزی که علاقه داره انتظار یک آینده درخشان داره ، با توجه به اینکه گذشته ی چندان جالبی هم نداره . توی "ایران" این شخص میتونه با توجه به شرایطش به جایی برسه؟

تصور کنید اون شخص ممکنه تمام وقتشو صرف علایق و استعداد هاش کنه اما وقتی ببینه که این تلاشش بی نتیجه بوده و نتونسته به جایگاه خاصی برسه آیا دچار افسردگی بیشتری نمیشه؟

اما خب حداقل از این بابت مطمئن هستم که همین که دنبال علایقش رفته و داره وقتشو صرف استعداد هاش میکنه ، لذت میبره . بحث اصلی سر جایگاه اصلی و اجتماعی او در جامعه هست...

[رهگذر زندگی]

ادوست عزیز شما هنوز سنی نداری آدم اگه بخاد مطمئن باش به بهترین چیزها میرسه به شرطی که اراده و انگیزه داشته باشه الان طرف 60-70سالشه میره تازه کنکور میده موفقم هست و من میشناسم آدمی که بخاطر درگیرهای زندگی نتونسته درس بخونه الان با داشتن بچه نشسته خونده پزشکی هم قبول شده یا میشناس کسی و که دوتا بچه دار ه چندین سال از درس خوندنش گذشته بود رفت ازمون استخدامی شرکت کرد و اطرافیان مسخرش میکردن که عمرا قبول بشی ولی چون ایشون اراده وانگیزه داشت به حرف بقیه توجه نکرد و قبول هم شد
چون هدف داشته و براش تلاش کرده و زحمت کشیده پس شما هم مطمئن باش هدف داشته باشی و امید حتماا بهش میرسی. موفق باشی.

[رامونا]

ممنونم از جوابتون ، خیلی زیبا بود .

بله درست میفرمایید ، انسان حقشه که واسه چیزی که علاقه داره تلاش کنه و کلا سعی کنه از زندگیش لذت ببره .

اما حالا شما تصور کنید شخصی که بیماریه خاصی داره و به چیزی علاقه داره و در اون چیزی که علاقه داره انتظار یک آینده درخشان داره ، با توجه به اینکه گذشته ی چندان جالبی هم نداره . توی "ایران" این شخص میتونه با توجه به شرایطش به جایی برسه؟

تصور کنید اون شخص ممکنه تمام وقتشو صرف علایق و استعداد هاش کنه اما وقتی ببینه که این تلاشش بی نتیجه بوده و نتونسته به جایگاه خاصی برسه آیا دچار افسردگی بیشتری نمیشه؟

اما خب حداقل از این بابت مطمئن هستم که همین که دنبال علایقش رفته و داره وقتشو صرف استعداد هاش میکنه ، لذت میبره . بحث اصلی سر جایگاه اصلی و اجتماعی او در جامعه هست...

اول اینکه به نظر من در صورتی که اراده و انگیزه قوی وجود داشته باشه هیچ مانعی نمیتونه جلوی آدمو برای رسیدن به خواسته ش بگیره.

یک خانومی هستن که متاسفانه اسمشونو یادم نیس ولی برنامه های زیادی تا حالا از ایشون و زندگیش توی تلویزیون پخش شده که فکر میکنم اکثرا دیده باشنش.

ایشون به طور مادرزادی دو دستشون رو از بدو تولد نداشتن از قسمت بازو!

اما این موضوع هیچ وقت نتونسته مانعشون بشه و ایشون تو هر زمینه ای که بهش علاقه داشته بسیار موفقه!

فعالیتهای هنری بسیار زیادی انجام میده که دقیقا یادم نیس ولی نقاشی هاشو خیلی خوب یادمه که چقد فوق العاده بودن!

تمام کارهای خونشو خودش انجام میده و حتی رانندگی هم میکنه!

خودش میگفت واسه گرفتن مدرک رانندگی خیلی اذیت شدم چون قبولم نمیکردن ولی انقد پای حرف و تصمیمش مونده بود که بالاخره بهش گواهینامه دادن!

واقعا کی فکرشو میکنه آدم بدون دست این همه موفق و مطرح بشه!

ما روی دستمون یک خراش میفته تا یک هفته هیچ کاری نمیتونیم انجام بدیم!

خیلیای دیگه هستن با وجود معلولیتهای حرکتی و ناتوانیهای جسمی تونستن به خیلی جاها برسن٬ کافیه سرچ کنی تو اینترنت تا ببینی تعدادشون کم نیست!

بله متاسفانه توی جامعه ما زمینه پیشرفت برای کسانی که محدودیتهای جسمی دارن خییییلی سخته و هر جایی هم پذیرای این افراد نیست٬
این افراد هم به آسونی به جایگاهی که دارن نرسیدن و واقعا زحمت زیادی کشیدن اما انسان با تلاشش هر غیر ممکنی رو ممکن میکنه!

دوم این که طبق گفته خودتون٬ به نظر من در درجه اول مهم اینه که شما در زمینه کاری که انجام میدی به رضایت درونی برسی و از خودت راضی باشی و احساس کنی زندگیت داره مفید پیش میره!

به نظرم اگه با این هدف که برای ارضاء روحت و رضایت خودت پیش بری بعدش دیگه به دست آوردن یا نیاوردن جایگاه برات اهمیت چندانی نخواهد داشت.

اما اگه از ابتدا هدفت جایگاه باشه بله؛ اگه به اون جایگاه نرسی سرخورده میشی!

پس اول باید ببینی که دقیقا چی میخوای!

براتون آرزوی موفقیت میکنم.

[Two Wings]

ادوست عزیز شما هنوز سنی نداری آدم اگه بخاد مطمئن باش به بهترین چیزها میرسه به شرطی که اراده و انگیزه داشته باشه الان طرف 60-70سالشه میره تازه کنکور میده موفقم هست و من میشناسم آدمی که بخاطر درگیرهای زندگی نتونسته درس بخونه الان با داشتن بچه نشسته خونده پزشکی هم قبول شده یا میشناس کسی و که دوتا بچه دار ه چندین سال از درس خوندنش گذشته بود رفت ازمون استخدامی شرکت کرد و اطرافیان مسخرش میکردن که عمرا قبول بشی ولی چون ایشون اراده وانگیزه داشت به حرف بقیه توجه نکرد و قبول هم شد
چون هدف داشته و براش تلاش کرده و زحمت کشیده پس شما هم مطمئن باش هدف داشته باشی و امید حتماا بهش میرسی. موفق باشی.

ممنون از جوابتون و وقتی که گذاشتید دوست عزیز . بسیار مفید و انگیزشی بود .

[Two Wings]

اول اینکه به نظر من در صورتی که اراده و انگیزه قوی وجود داشته باشه هیچ مانعی نمیتونه جلوی آدمو برای رسیدن به خواسته ش بگیره.

یک خانومی هستن که متاسفانه اسمشونو یادم نیس ولی برنامه های زیادی تا حالا از ایشون و زندگیش توی تلویزیون پخش شده که فکر میکنم اکثرا دیده باشنش.

ایشون به طور مادرزادی دو دستشون رو از بدو تولد نداشتن از قسمت بازو!

اما این موضوع هیچ وقت نتونسته مانعشون بشه و ایشون تو هر زمینه ای که بهش علاقه داشته بسیار موفقه!

فعالیتهای هنری بسیار زیادی انجام میده که دقیقا یادم نیس ولی نقاشی هاشو خیلی خوب یادمه که چقد فوق العاده بودن!

تمام کارهای خونشو خودش انجام میده و حتی رانندگی هم میکنه!

خودش میگفت واسه گرفتن مدرک رانندگی خیلی اذیت شدم چون قبولم نمیکردن ولی انقد پای حرف و تصمیمش مونده بود که بالاخره بهش گواهینامه دادن!

واقعا کی فکرشو میکنه آدم بدون دست این همه موفق و مطرح بشه!

ما روی دستمون یک خراش میفته تا یک هفته هیچ کاری نمیتونیم انجام بدیم!

خیلیای دیگه هستن با وجود معلولیتهای حرکتی و ناتوانیهای جسمی تونستن به خیلی جاها برسن٬ کافیه سرچ کنی تو اینترنت تا ببینی تعدادشون کم نیست!

بله متاسفانه توی جامعه ما زمینه پیشرفت برای کسانی که محدودیتهای جسمی دارن خییییلی سخته و هر جایی هم پذیرای این افراد نیست٬
این افراد هم به آسونی به جایگاهی که دارن نرسیدن و واقعا زحمت زیادی کشیدن اما انسان با تلاشش هر غیر ممکنی رو ممکن میکنه!

دوم این که طبق گفته خودتون٬ به نظر من در درجه اول مهم اینه که شما در زمینه کاری که انجام میدی به رضایت درونی برسی و از خودت راضی باشی و احساس کنی زندگیت داره مفید پیش میره!

به نظرم اگه با این هدف که برای ارضاء روحت و رضایت خودت پیش بری بعدش دیگه به دست آوردن یا نیاوردن جایگاه برات اهمیت چندانی نخواهد داشت.

اما اگه از ابتدا هدفت جایگاه باشه بله؛ اگه به اون جایگاه نرسی سرخورده میشی!

پس اول باید ببینی که دقیقا چی میخوای!

براتون آرزوی موفقیت میکنم.

ممنون از وقتی که گذاشتید و جواب دادید

بله همونطور که خودتون هم اشاره کردید واقعا سخته که کسی دارای محدودیت جسمی هست یا از بیماری خاصی رنج میبره بخواد در جامعه به جایی برسه .

من تقریبا به جوابی که میخواستم رسیدم ، شاید بشه واقعا با تلاش و کوشش به جایی رسید . یا شاید هم این فقط یک رویا برای از دست ندادن امید باشه . به هر حال اون شخص هم یک انسانه درست مثل بقیه و میخواد که مستقل زندگی کنه ، و همیشه که نباید زیر پر و بال خانوادش باشه .

متقابلا برای شما هم آرزوی موفقیت ، شادی و سلامت میکنم

[Two Wings]

در واقع اون شخص خودم هستم فقط کمی خجالت میکشیدم که اشاره کنم ، من از ناحیه کتف و شونه و قسمت کوچکی از گردن دارای ضعف عصبی هستم و کمی دارای حالتی مثل حالت فلج بودن در اون نواحی دارم مخصوصا کتفم اصلا حالت جالبی نداره... ، دوران نواجوانیم رو صرف درمان این مشکل کردم ، و الان هم شاید تقریبا کمی بهتر باشم ، تا همین چند وقت پیش هم اصلا وضعیت خوبی نداشتم و افسرده بودم ، اما من همچنان دارم برای درمان و بازگرداندن عصب تلاش میکنم .

من چند هدف رو برای خودم در نظر گرفتم و واقعا دوست دارم که برم دنبالشون و همین کار رو هم میکنم .

اما از طرفی هم میترسم که تمام تلاش ها بی نتیجه باشه ، ولی خب درسته همین که دارم وقتمو صرف علایقم میکنم لذت میبرم .

فقط کمی این وسط سردرگم شدم ، من زندگی خوبی داشتم و خیلی آرزو های بلند پروازانه قبل از مبتلا شدن به این مشکل رو در ذهن خودم آماده کرده بودم و خیلی یهویی به مشکلات خیلی زیادی برخوردم و کمی روی من تاثیر منفی گذاشت و میترسم که با این وضعیت تلاش کنم و به نتیجه نرسم ، اما اینبار خیلی جدی تر هستم و تا به اون هدف نرسم تلاشم رو متوقف نمیکنم ...

به هر حال تلاشمو میکنم ...

[رامونا]

در واقع اون شخص خودم هستم فقط کمی خجالت میکشیدم که اشاره کنم ، من از ناحیه کتف و شونه و قسمت کوچکی از گردن دارای ضعف عصبی هستم و کمی دارای حالتی مثل حالت فلج بودن در اون نواحی دارم مخصوصا کتفم اصلا حالت جالبی نداره... ، دوران نواجوانیم رو صرف درمان این مشکل کردم ، و الان هم شاید تقریبا کمی بهتر باشم ، تا همین چند وقت پیش هم اصلا وضعیت خوبی نداشتم و افسرده بودم ، اما من همچنان دارم برای درمان و بازگرداندن عصب تلاش میکنم .

من چند هدف رو برای خودم در نظر گرفتم و واقعا دوست دارم که برم دنبالشون و همین کار رو هم میکنم .

اما از طرفی هم میترسم که تمام تلاش ها بی نتیجه باشه ، ولی خب درسته همین که دارم وقتمو صرف علایقم میکنم لذت میبرم .

فقط کمی این وسط سردرگم شدم ، من زندگی خوبی داشتم و خیلی آرزو های بلند پروازانه قبل از مبتلا شدن به این مشکل رو در ذهن خودم آماده کرده بودم و خیلی یهویی به مشکلات خیلی زیادی برخوردم و کمی روی من تاثیر منفی گذاشت و میترسم که با این وضعیت تلاش کنم و به نتیجه نرسم ، اما اینبار خیلی جدی تر هستم و تا به اون هدف نرسم تلاشم رو متوقف نمیکنم ...

به هر حال تلاشمو میکنم ...

خیلیا با مشکلات به مراتب ساده تر و پیش پا افتاده تر از مشکل شما از زندگی نا امید و دچار مشکلات شدیدتری میشن اما شما با تلاش و انگیزه با این مشکل جنگیدین و تونستین تا حدودی مرتفعش کنید که این قابل تحسینه!

قبول دارم٬ گاهی روزگار نامرد میشه و ناغافل بد تا میکنه با آدم٬ اما هر کسی به شکلی با ناراحتی و مشکلات زیادی که گریبانگیرشه دست و پنجه نرم میکنه و شما هم به این شکل!

اینجور مواقع دو تا راه بیشتر نداریم٬ یا کنار نیایم و به قهقرا بریم یا بجنگیم و زندگی رو به نفع خودمون جهت بدیم!

اینکه شما واقعیت مشکلی رو که دارید پذیرفتید و سعی میکنید با این وجود از خودتون غافل نباشید و با همه محدودیتها اونطور که درسته زندگی کنید پیروزی بزرگیه!

شما نصف راه رو رفتید و مطمئنم با هدفی که دارید پیروزمندانه بقیشو طی میکنید !

اینو مطمئن باشید اگه با همه وجودتون اراده کنید و تلاش کنید چیزی رو که میخواید به دست بیارید ٬ کائنات چاره ای جز اطاعت از شما نداره!

[رهگذر زندگی]

همین که میگید من میخام به اون هدفی که دلم میخاد برسم یعنی شما قدم اول رو برداشتید پس از تلاش کردن نترسید و اصلا به این فکر نکنید ااگه این همه تلاش کردم نشد چی شما تلاش تو بکن بسپردست خدا و فکرای مثبت بکن و باور داشته باش توانایی هاتو مطمئن باش بهش میرسی موفق باشی .

[Two Wings]

خیلیا با مشکلات به مراتب ساده تر و پیش پا افتاده تر از مشکل شما از زندگی نا امید و دچار مشکلات شدیدتری میشن اما شما با تلاش و انگیزه با این مشکل جنگیدین و تونستین تا حدودی مرتفعش کنید که این قابل تحسینه!

قبول دارم٬ گاهی روزگار نامرد میشه و ناغافل بد تا میکنه با آدم٬ اما هر کسی به شکلی با ناراحتی و مشکلات زیادی که گریبانگیرشه دست و پنجه نرم میکنه و شما هم به این شکل!

اینجور مواقع دو تا راه بیشتر نداریم٬ یا کنار نیایم و به قهقرا بریم یا بجنگیم و زندگی رو به نفع خودمون جهت بدیم!

اینکه شما واقعیت مشکلی رو که دارید پذیرفتید و سعی میکنید با این وجود از خودتون غافل نباشید و با همه محدودیتها اونطور که درسته زندگی کنید پیروزی بزرگیه!

شما نصف راه رو رفتید و مطمئنم با هدفی که دارید پیروزمندانه بقیشو طی میکنید !

اینو مطمئن باشید اگه با همه وجودتون اراده کنید و تلاش کنید چیزی رو که میخواید به دست بیارید ٬ کائنات چاره ای جز اطاعت از شما نداره!

ممنونم ازتون

کلی انگیزه پیدا کردم ، ایشالا هرجایی که هستید همیشه شاد و سلامت باشید .

[Two Wings]

همین که میگید من میخام به اون هدفی که دلم میخاد برسم یعنی شما قدم اول رو برداشتید پس از تلاش کردن نترسید و اصلا به این فکر نکنید ااگه این همه تلاش کردم نشد چی شما تلاش تو بکن بسپردست خدا و فکرای مثبت بکن و باور داشته باش توانایی هاتو مطمئن باش بهش میرسی موفق باشی .

ممنونم از شما دوست عزیز ، بله نهایت تلاشمو میکنم تا هم بیماریم رو درمان کنم و هم به اهدافم برسم .

ایشالا هرجایی که هستید همیشه شاد و سلامت باشید .

[رامونا]

میدونی بزرگوار زندگی مثل یه کشتیه دونفر با قدرت مساویه (باخت-باخت)اگه بنده جای شما بودم بیخیال میشدم اما وقتی روحیه تونو برای کوبیدن آب تو هاون میبینم دلم نمیاد تشویق نکنم

خودت که ظاهرا نتونستی این روحیه رو پیدا کنی ٬ میخوای کسایی که این روحیه مثبت رو دارن ازبین ببری؟؟؟

دنبال همراه میگردی واسه نا امیدی؟؟

اینجوری با ناامید کردن آدما فک میکنی حالت خوب میشه؟؟

تا حالا فک کردی شاید دلیل این همه ناامیدی خودت٬ انعکاس حرفای ناامیدکنندته که سعی داری به دیگران القاء کنی؟

[رهگذر زندگی]

کاش ما آدم ها یاد بگیریم اگه بلد نیستیم چطور حرف بزنیم واقعا حرف نزنیم و گاهی سکوت کردن از حرف بیهوده زدن خیلی بهتر جواب میده آدمیزاد به امید زنده است پس هیچ وقت امید کسی و نا امیدنکنید.چه خوبه همیشه اگه کاری از دستمون برنمیادبرای کمک به همدیگه حدقل بهم انرژی مثبت بدیم چون بازخوردش برمیگرده به خودمون وحال خودمون هم بهتر میشه

[Two Wings]

میدونی بزرگوار زندگی مثل یه کشتیه دونفر با قدرت مساویه (باخت-باخت)اگه بنده جای شما بودم بیخیال میشدم اما وقتی روحیه تونو برای کوبیدن آب توی هاون میبینم دلم نمیاد تشویق نکنم

سلام دوست عزیز و خسته از زندگی (!)
من الان چند سالی هست که به بیماری جدی مبتلا شدم ، بیماری ای که از بین هر چند میلیون نفر یک نفر بهش مبتلا میشه، اونم آدمی مثل من که زندگی ساده و آرومی داشت و دوران طفولیتشو به خوشحالی و شادی میگذروند.
چه بسا بخاطر این بیماریم از دوران دبیرستان تا همین الان مورد تمسخر خیلی از افراد قرار گرفتم. به این دلیل که قادر به بالا آوردن دستم نبودم و هروقت که تلاش میکردم قسمتی از استخوان کتفم دچار بیرون زدگی میشد و این برای ادمای اطرافم خنده دار بوده گویا!. علاوه بر اون شرایط شغلی پدرم جوری هست که سه ماه یا چندین هفته کار میکند و فقط حدود 2 هفته پیش خانواده است و من تنهایی با مادرم زندگی میکنم.

من دوران دبیرستان نتونستم درس بخونم ، چون هر روز باید فیزیوتراپی میرفتم و ماهانه برای معاینه میرفتم تهران پیش دکترم و روزانه ورزش های مخصوص برای درمان رو انجام میدادم و جمعه ها میرفتم آب درمانی حالا از هزینه هایی که شد و سختی هایی که خانوادم تحمل کردن بگذریم.

من چند سال از زندگیمو قبول کردم که آدم شکست خورده ، ضعیف ، تنها و بدبختی هستم! و هر روزمو با ترس از عمل جراحی سنگینی که در سال های آینده در صورت درمان نشدن بیماریم در انتظار بود گذروندم.

خلاصه من از حدود یک ماه پیش با پس اندازم یک پیانو خریدم چیزی ک قبل از مبتلا شدن واقعا دوست داشتم. و اصلا هم ب محدودیتی که در حرکات دستم دارم توجه نکردم . اما با این حال با کلی تمرین تونستم چنتا آهنگ یاد بگیرم .بنظرت عجیب نیست کسی که دارای ضعف عصبیه و دستاش کمی ناتوان هستن پیانو بنوازه؟؟
این یعنی من نخواستم تسلیم این مشکلات شم و نخواستم قبول کنم که من ادم ضعیفی هستم و تا وقتی هم که به همه ثابت نکنم بیخیال نمیشم. من فقط ب کمی انگیزه نیاز داشتم و نگران بودم که با کمک دو تا از کاربرای خوب این انجمن تونستم ب طور نسبی ب جواب سوالام برسم . ب زودی هم میخوام دوره های مختلف کامپیوترو یاد بگیرم و متخصص شم. خیلی هم دوست دارم زبان آلمانی یاد بگیرم .حداقل میدونم که دارم تلاشمو واسه تغییر وضعیت زندگیم میکنم . این بهتر از خودکشیه مگه نه؟

Sent from my SM-N9005 using Tapatalk

[رامونا]

سلام دوست عزیز و خسته از زندگی (!)
من الان چند سالی هست که به بیماری جدی مبتلا شدم ، بیماری ای که از بین هر چند میلیون نفر یک نفر بهش مبتلا میشه، اونم آدمی مثل من که زندگی ساده و آرومی داشت و دوران طفولیتشو به خوشحالی و شادی میگذروند.
چه بسا بخاطر این بیماریم از دوران دبیرستان تا همین الان مورد تمسخر خیلی از افراد قرار گرفتم. به این دلیل که قادر به بالا آوردن دستم نبودم و هروقت که تلاش میکردم قسمتی از استخوان کتفم دچار بیرون زدگی میشد و این برای ادمای اطرافم خنده دار بوده گویا!. علاوه بر اون شرایط شغلی پدرم جوری هست که سه ماه یا چندین هفته کار میکند و فقط حدود 2 هفته پیش خانواده است و من تنهایی با مادرم زندگی میکنم.

من دوران دبیرستان نتونستم درس بخونم ، چون هر روز باید فیزیوتراپی میرفتم و ماهانه برای معاینه میرفتم تهران پیش دکترم و روزانه ورزش های مخصوص برای درمان رو انجام میدادم و جمعه ها میرفتم آب درمانی حالا از هزینه هایی که شد و سختی هایی که خانوادم تحمل کردن بگذریم.

من چند سال از زندگیمو قبول کردم که آدم شکست خورده ، ضعیف ، تنها و بدبختی هستم! و هر روزمو با ترس از عمل جراحی سنگینی که در سال های آینده در صورت درمان نشدن بیماریم در انتظار بود گذروندم.

خلاصه من از حدود یک ماه پیش با پس اندازم یک پیانو خریدم چیزی ک قبل از مبتلا شدن واقعا دوست داشتم. و اصلا هم ب محدودیتی که در حرکات دستم دارم توجه نکردم . اما با این حال با کلی تمرین تونستم چنتا آهنگ یاد بگیرم .بنظرت عجیب نیست کسی که دارای ضعف عصبیه و دستاش کمی ناتوان هستن پیانو بنوازه؟؟
این یعنی من نخواستم تسلیم این مشکلات شم و نخواستم قبول کنم که من ادم ضعیفی هستم و تا وقتی هم که به همه ثابت نکنم بیخیال نمیشم. من فقط ب کمی انگیزه نیاز داشتم و نگران بودم که با کمک دو تا از کاربرای خوب این انجمن تونستم ب طور نسبی ب جواب سوالام برسم . ب زودی هم میخوام دوره های مختلف کامپیوترو یاد بگیرم و متخصص شم. خیلی هم دوست دارم زبان آلمانی یاد بگیرم .حداقل میدونم که دارم تلاشمو واسه تغییر وضعیت زندگیم میکنم . این بهتر از خودکشیه مگه نه؟

Sent from my SM-N9005 using Tapatalk

آفرین٬ احسنت ؛ شما بی نظیری :

این که میگم بی نظیری رو واقعا جدی میگم! من تا حالا از نزدیک کسی که انقد با انگیزه و قوی باشه ندیدم !

واقعا به این همه امید و تلاشتون غبطه میخورم!

خیلی خوشحالم که تونستید از شرایط بحرانی زندگیتون به خوبی عبور کنید و الان با قدرت بگید من میتونم و میخوام پس به دستش میارم!

من دیدم بعضی افرادی که با وجود محدودیتهای جسمی که داشتن موفق بودن توی مصاحبه هاشو میگفتن موفقیتشونو مدیون محدودیتشون هستن!

چون اگه اون محدودیت نبود شاید هیچ وقت چنین انگیزه و تلاشی برای ثابت کردن خودشون در اونها به وجود نمیومد !

نگران بودم این نظر منفی به همتون بریزه اما واقعا خوشحال شدم وقتی دیدم چقد با منطق و آرامش
برخورد کردید!

عالیه٬این نوع نگاه شما و برخوردتون در برابر حرفای منفی دیگران خیلی خیلی بیشتر به شما در طول مسیری که در پیش دارید کمک کننده خواهد بود!

مشتاقانه منتظر روزیم که بیاید همینجا و از موفقیتهاتون بگید!

امیدوارم اون روز باشم و نتیجه اراده و تلاشتونو ببینم !

براتون همیشه دعا میکنم که در برابر مشکلات کم نیارید و قوی باشید.

[Two Wings]

آفرین٬ احسنت ؛ شما بی نظیری :

این که میگم بی نظیری رو واقعا جدی میگم! من تا حالا از نزدیک کسی که انقد با انگیزه و قوی باشه ندیدم !

واقعا به این همه امید و تلاشتون غبطه میخورم!

خیلی خوشحالم که تونستید از شرایط بحرانی زندگیتون به خوبی عبور کنید و الان با قدرت بگید من میتونم و میخوام پس به دستش میارم!

من دیدم بعضی افرادی که با وجود محدودیتهای جسمی که داشتن موفق بودن توی مصاحبه هاشو میگفتن موفقیتشونو مدیون محدودیتشون هستن!

چون اگه اون محدودیت نبود شاید هیچ وقت چنین انگیزه و تلاشی برای ثابت کردن خودشون در اونها به وجود نمیومد !

نگران بودم این نظر منفی به همتون بریزه اما واقعا خوشحال شدم وقتی دیدم چقد با منطق و آرامش
برخورد کردید!

عالیه٬این نوع نگاه شما و برخوردتون در برابر حرفای منفی دیگران خیلی خیلی بیشتر به شما در طول مسیری که در پیش دارید کمک کننده خواهد بود!

مشتاقانه منتظر روزیم که بیاید همینجا و از موفقیتهاتون بگید!

امیدوارم اون روز باشم و نتیجه اراده و تلاشتونو ببینم !

براتون همیشه دعا میکنم که در برابر مشکلات کم نیارید و قوی باشید.

ممنونم از نظرتون ، شما آدم خیلی خوبی هستین

ایشالا که به چیزایی که میخوام میرسم ، اما خب هرچیزی نیازمند وقت و زمان و صبره ...

منم متقابلا دعا میکنم که همیشه در تمام مراحل زندگیتون موفق باشید .

[پریماه.]

من خیلی از شخصیت شما خوشم امد با جرعت میتونم بگم ادم شجاعی هستید

فقط من یه چیز و میگم همه ماها عیب داریم یکی نیست بی عیب باشه حتی تو ظاهر. تو شخصیت همه چیییی

و چیزی که نمیشه بست دهن مردم اون کسی که مسخره میکنه بشین خودت بهش فکر کن ببین همون طرف چه عیب هایی داره اصلا همین که مسخره میکنه خودش یه عیب بیشعوری تو شخصیتشه


من بهم ثابت شده همیشه همیشه اون اخلاق و معرفت و خوبی که تو ذهن همه میمیونه


اگر قرار باشه به حرف مردم اهمیت بدیم که کلا زندگیمون میپوکه

هیچ وقت بخاطر چیزی که مقصر نبودی خودت سر زنش نکن و همیشه پاین تر از خودت ببین. مطمعن باش یکی هم ارزو داره جای تو باشه


موفق باشییی

[رهگذر زندگی]

بله امیدی که با یک جمله ناامید بشه بهتر که "ناامید" بشه!
دیدین که نشد

بعضی وقتا همین یک جمله ناامید کننده از صدتاحرف بدتره وتاثیرشو میزاره خداروشکر دوستمون اینقدررر با انگیزه و امیدوار و هدفمند هستن که خودشون راه شونو پیدا کردن.

[رهگذر زندگی]

بعید میدانم یک جمله ناامید که چه یک کتاب هم نمیتواند
منتهی سفر سخت است راه سخت است پس همین اول باید کوله بست و اطمینان داشت که میشود!
بحث زندگی وو راه زندگیست اگر قرار باشد قدمهای شخصی آنقدر سست باشد که با یک جمله ببرذ که نمیشود...
انتظار داشتم ایشان ناراحت شوند اما ظاهرا خواننده گان پست ایشان بیشتر ناراحت شدند!
فهمیدم بله تصمیمش جدیست اما لابد "دیگران" نه خودشان در خودشان این کمبود را دارند و صرف یک جمله بهمشان میریزد فکر میکنند ایشان هم به هم میریزد!

هیچوقت با یک بهمنی چانه دراز "کل" نندازید

من اصلا با افراد بی منطق کل نمیندازم موفق باشید

[Two Wings]

بله امیدی که با یک جمله ناامید بشه بهتر که "ناامید" بشه!
دیدین که نشد

سلام دوست عزیز،
قاعدتا ادمی که لب مرزه و دچار مشکلات هست رو ناامید خطاب کنیم روش تاثیر منفی میزاره، شما فک کن یه نفر یهو از بدبختی در میاد و تصمیمی میگیره و باز هم با وجود تصمیمش ناامید خطاب شه، صد در صد روش تاثیراتی میزاره.
اما خب من گوشم از حرفای دیگران و چیزایی که من رو باهاش خطاب کردن پره و دیگه برام اهمیتی نداره.
در کل سعی کنید تا حد امکان همچین حرفی به کسی نزنید .

Sent from my SM-N9005 using Tapatalk

[Two Wings]

من خیلی از شخصیت شما خوشم امد با جرعت میتونم بگم ادم شجاعی هستید

فقط من یه چیز و میگم همه ماها عیب داریم یکی نیست بی عیب باشه حتی تو ظاهر. تو شخصیت همه چیییی

و چیزی که نمیشه بست دهن مردم اون کسی که مسخره میکنه بشین خودت بهش فکر کن ببین همون طرف چه عیب هایی داره اصلا همین که مسخره میکنه خودش یه عیب بیشعوری تو شخصیتشه


من بهم ثابت شده همیشه همیشه اون اخلاق و معرفت و خوبی که تو ذهن همه میمیونه


اگر قرار باشه به حرف مردم اهمیت بدیم که کلا زندگیمون میپوکه

هیچ وقت بخاطر چیزی که مقصر نبودی خودت سر زنش نکن و همیشه پاین تر از خودت ببین. مطمعن باش یکی هم ارزو داره جای تو باشه


موفق باشییی

ممنونم از نظرتون

متاسفانه توی کشور ما هر چیزی که دارای مقدار کمی ناتوانی جسمی باشه سریعا مورد تسمخر قرار میگیره ، حتی اصلا مثل آدم عادی باهاش رفتار نمیشه ، همونطور که گفتم من خودم سال ها مورد تمسخر اطرافیانم قرار گرفتم ، یا حتی بار ها شده کسی بیماری من رو دیده و جلوی خودم گفته خداروشکر که من همچین بیماری ای ندارم (!) نمیدونین این حرفا چقد روی من تاثیر میزاشت ... یا حتی شده افرادی به من میگفتند که تو در زندگیت به هیچ جایی نخواهی رسید ...

اما من بار ها ویدیو هایی از افراد ناتوان توی کشور های خارجی دیدم ، واقعا زمین تا آسمون با اینجا فرق میکنه ، همه براش احترام قائلن ، به اون فرد کمک میکنن ، براش زمینه های پیشرفت رو فراهم میکنن ، و اصلا هم مورد تمسخر قرار نمیگیره .

به هرحال توی ایران به حدی اون شخص ناتوان رو سرکوب میکنن که اگر حتی نخوایم به حرف اون افراد اهمیت بدیم باز هم روی ما تاثیر میزاره ...

کاش مردمان ما جور دیگه ای بودن و اینقد تلاش نمیکردن که همدیگرو سرکوب کنن ، حتی بار ها توی شبکه های مجازی نظیر اینستاگرام دیدم کسی که شاید کمی از نظر عقلی با بقیه فرق کنه شده اسباب خنده ی همگان ! کلا همه چیز از دید این مملکت خنده دار و مسخره هست.

ببخشید کمی بد حرف زدم من فقط کمی از رفتار مردم ایران ناراحت هستم . کاش بیشتر شاهد آدمای خوبی مثل شما عزیزان توی کشورمون باشیم .

[پریماه.]

ممنونم از نظرتون

متاسفانه توی کشور ما هر چیزی که دارای مقدار کمی ناتوانی جسمی باشه سریعا مورد تسمخر قرار میگیره ، حتی اصلا مثل آدم عادی باهاش رفتار نمیشه ، همونطور که گفتم من خودم سال ها مورد تمسخر اطرافیانم قرار گرفتم ، یا حتی بار ها شده کسی بیماری من رو دیده و جلوی خودم گفته خداروشکر که من همچین بیماری ای ندارم (!) نمیدونین این حرفا چقد روی من تاثیر میزاشت ... یا حتی شده افرادی به من میگفتند که تو در زندگیت به هیچ جایی نخواهی رسید ...

اما من بار ها ویدیو هایی از افراد ناتوان توی کشور های خارجی دیدم ، واقعا زمین تا آسمون با اینجا فرق میکنه ، همه براش احترام قائلن ، به اون فرد کمک میکنن ، براش زمینه های پیشرفت رو فراهم میکنن ، و اصلا هم مورد تمسخر قرار نمیگیره .

به هرحال توی ایران به حدی اون شخص ناتوان رو سرکوب میکنن که اگر حتی نخوایم به حرف اون افراد اهمیت بدیم باز هم روی ما تاثیر میزاره ...

کاش مردمان ما جور دیگه ای بودن و اینقد تلاش نمیکردن که همدیگرو سرکوب کنن ، حتی بار ها توی شبکه های مجازی نظیر اینستاگرام دیدم کسی که شاید کمی از نظر عقلی با بقیه فرق کنه شده اسباب خنده ی همگان ! کلا همه چیز از دید این مملکت خنده دار و مسخره هست.

ببخشید کمی بد حرف زدم من فقط کمی از رفتار مردم ایران ناراحت هستم . کاش بیشتر شاهد آدمای خوبی مثل شما عزیزان توی کشورمون باشیم .

خواهش میکنم خوبی از خودته

کاش اونا هم شعور شما رو داشتن

ولی باور کن بعد 120 سال که همه ماهامیمیریم هیچ کسی. نمیاد بگه راجب ضعیف جسمانس همش میگن عجب ادم بدی بود فلان کار کرد عجب ادم درست و خوبی فلان کارا کرد

متاسفانه این خیلی زشت برا اینکه خودمون و بالا ببریم مسخره یکی دیگه کنیم

تو جمع دوستانه نشسته بودیم یکی از دخترا درامد به یکی از دخترا دیگه گفت بار اول دیدمت گفتم این چقدر زشته. ..
من یه لحظه موندم اون دختره رو اور خودش نکرد ( چقققدرم خوش اخلاق هممونم دوستش داریم) ولی یه روز همون دختره که مسخره میکرد خودش یه فرد کوتاه و چاق گریه میکرد بخاطر هیکلش
که من درامدم گفتم به یکی از دوستای صمیمیم نگاه یادت میاد این چجور مسخره فلانی کرد ولی حالا خودش ارزو هیکلی مثل اون دختره داره ... دوستمم حرفم تایید کرد

اون دوست چاقمم واقعا رو بی منظور این حرف و زدا میخواست به دختره بگه انقد اخلاقا خوبه که قیافت تو چشم نمیاد بیانش بد بود ولی نیتش صاف بود


مطمعن باش کسی که مسخرت میکنه یه چیز خوبی تو تو دیده که. به شدت هم ازش سری میخواد از این طریق خردت کنه و ارزوشه اون چیزی که تو داری اونم داشته باشه

همین سایت رو بخون همین اولش که گفتی زندگی عالی داشتم ولی فقط این موضوع اذیتت میکرد ...مطمعن باش یکی هم زندگی تورو میخوره افسوس میخوره که چرا جای تو نیست

[Two Wings]

خواهش میکنم خوبی از خودته

کاش اونا هم شعور شما رو داشتن

ولی باور کن بعد 120 سال که همه ماهامیمیریم هیچ کسی. نمیاد بگه راجب ضعیف جسمانس همش میگن عجب ادم بدی بود فلان کار کرد عجب ادم درست و خوبی فلان کارا کرد

متاسفانه این خیلی زشت برا اینکه خودمون و بالا ببریم مسخره یکی دیگه کنیم

تو جمع دوستانه نشسته بودیم یکی از دخترا درامد به یکی از دخترا دیگه گفت بار اول دیدمت گفتم این چقدر زشته. ..
من یه لحظه موندم اون دختره رو اور خودش نکرد ( چقققدرم خوش اخلاق هممونم دوستش داریم) ولی یه روز همون دختره که مسخره میکرد خودش یه فرد کوتاه و چاق گریه میکرد بخاطر هیکلش
که من درامدم گفتم به یکی از دوستای صمیمیم نگاه یادت میاد این چجور مسخره فلانی کرد ولی حالا خودش ارزو هیکلی مثل اون دختره داره ... دوستمم حرفم تایید کرد

اون دوست چاقمم واقعا رو بی منظور این حرف و زدا میخواست به دختره بگه انقد اخلاقا خوبه که قیافت تو چشم نمیاد بیانش بد بود ولی نیتش صاف بود


مطمعن باش کسی که مسخرت میکنه یه چیز خوبی تو تو دیده که. به شدت هم ازش سری میخواد از این طریق خردت کنه و ارزوشه اون چیزی که تو داری اونم داشته باشه

همین سایت رو بخون همین اولش که گفتی زندگی عالی داشتم ولی فقط این موضوع اذیتت میکرد ...مطمعن باش یکی هم زندگی تورو میخوره افسوس میخوره که چرا جای تو نیست

بله حق با شماست.
مرسی از وقتی که گذاشتید و جواب دادید.
ایشالا در تمام مراحل زندگیتون موفق باشید .

Sent from my SM-N9005 using Tapatalk

[Two Wings]

*آفرین
من هم پیش روانشناس که رفتم همین را بهم گفت.
من هم هزاران کمبود دارم از جمله بیماری قلبی,قیافه زشت؛قد کوتاه... دکتر هم به من چنین حرفی زد که مردم را جدی نگیر.
میدانید اصل اعتماد بنفس هوش است که خوشبختانه شما هم باهوشید و هم با پشتکار که همین کافیست, در ضمن اگر به خودتان اعتماد دارید پس نیازی به تایید یا رد ندارید

ممنونم از شما دوست عزیز
ایشالا که مشکلات شما هم رفع میشه. فقط زیاد سخت نگیرید مثلا شما میگید ظاهر زشتی دارید. یادتون باشه که شما برای خودتون زندگی میکنید و برای دیگران زندگی نمیکنید بنابراین نباید حرف دیگران براتون مهم باشه. سعی کنید بخاطر همین چیزی که هستید خداروشکر کنید. البته من به این اعتقاد دارم که خدا به بنده های ضعیفش سختی های زیاد اما کوچیک و زود گذری رو نازل میکنه و به بنده های قویش سختی های کم اما خیلی دشوار و طولانی. بنابرابن ما جزو افراد قوی هستیم .

Sent from my SM-N9005 using Tapatalk

[bobat]

ممنونم از نظرتون

متاسفانه توی کشور ما هر چیزی که دارای مقدار کمی ناتوانی جسمی باشه سریعا مورد تسمخر قرار میگیره ، حتی اصلا مثل آدم عادی باهاش رفتار نمیشه ، همونطور که گفتم من خودم سال ها مورد تمسخر اطرافیانم قرار گرفتم ، یا حتی بار ها شده کسی بیماری من رو دیده و جلوی خودم گفته خداروشکر که من همچین بیماری ای ندارم (!) نمیدونین این حرفا چقد روی من تاثیر میزاشت ... یا حتی شده افرادی به من میگفتند که تو در زندگیت به هیچ جایی نخواهی رسید ...

اما من بار ها ویدیو هایی از افراد ناتوان توی کشور های خارجی دیدم ، واقعا زمین تا آسمون با اینجا فرق میکنه ، همه براش احترام قائلن ، به اون فرد کمک میکنن ، براش زمینه های پیشرفت رو فراهم میکنن ، و اصلا هم مورد تمسخر قرار نمیگیره .

به هرحال توی ایران به حدی اون شخص ناتوان رو سرکوب میکنن که اگر حتی نخوایم به حرف اون افراد اهمیت بدیم باز هم روی ما تاثیر میزاره ...

کاش مردمان ما جور دیگه ای بودن و اینقد تلاش نمیکردن که همدیگرو سرکوب کنن ، حتی بار ها توی شبکه های مجازی نظیر اینستاگرام دیدم کسی که شاید کمی از نظر عقلی با بقیه فرق کنه شده اسباب خنده ی همگان ! کلا همه چیز از دید این مملکت خنده دار و مسخره هست.

ببخشید کمی بد حرف زدم من فقط کمی از رفتار مردم ایران ناراحت هستم . کاش بیشتر شاهد آدمای خوبی مثل شما عزیزان توی کشورمون باشیم .

نه بهیچ وجه اینطور نیست تکذیب میکنم. از قضا ایرانی ها، انقدر عاطفه دارن هیچکس نه تنها کسی که ناتوانه تمسخر نمیکنه بلکه همه جوره هم کمک میکنن و هوای طرف رو دارن بدجور. من به شخصه بارها دیدم یه همچین حالتی، و در مقابل اون شخص کمک کننده احساس حقارت کردم که ببین چه ادم های بزرگی وجود دارن...
هیچوقت یک انسان، شخص ناتوان رو سرکوب یا تمسخر نمیکنه، اگر کرد مطمئن باشید اون فرد انسان نیست، شک نکنید

[Two Wings]

نه بهیچ وجه اینطور نیست تکذیب میکنم. از قضا ایرانی ها، انقدر عاطفه دارن هیچکس نه تنها کسی که ناتوانه تمسخر نمیکنه بلکه همه جوره هم کمک میکنن و هوای طرف رو دارن بدجور. من به شخصه بارها دیدم یه همچین حالتی، و در مقابل اون شخص کمک کننده احساس حقارت کردم که ببین چه ادم های بزرگی وجود دارن...
هیچوقت یک انسان، شخص ناتوان رو سرکوب یا تمسخر نمیکنه، اگر کرد مطمئن باشید اون فرد انسان نیست، شک نکنید

سلام دوست عزیز،

من در آخر اون پست هم بابت لحن گفتارم عذر خواهی کردم که بخاطر عصبانیتم بود و امیدوارم که باعث ناراحتی شما نشده باشم . و قبول دارم که کمی زیاده روی کردم .

اما همانطور که گفتم ، من بار ها در مراحل مختلفی از زندگی مورد تمسخر قرار گرفتم و سرکوب شدم ! توسط عده ی خیلی زیادی ، اما "انسان" هایی هم که به من در طول مسیر درمان کمک کردن و راهنمایی کردن و به من انگیزه دادن و تعدادشون هم کم نبود .

به هرحال اکثر این افرادی که به من کمک کردند و خیلی مهربان بودند میان سال بودند ، مگر دکتر فیوزیوتراپم و عده ی دیگری از بیمارانی که در فیزیوتراپی باهاشون ملاقات کردم که جوان بودند و توانایی درک حال و وضعیت من رو داشتند.

هیچوقت یک انسان، شخص ناتوان رو سرکوب یا تمسخر نمیکنه، اگر کرد مطمئن باشید اون فرد انسان نیست، شک نکنید

درست میفرمایید هیچوقت یک انسان یک شخص ناتوان رو سرکوب نمیکنه ، اما من به شخصه افراد خیلی خیلی زیادی رو دیدم که هیچ بویی از انسانیت نبردن! نمونه خیلی زیادشون هم توی شبکه های مجازی هستن خصوصا در بین قشر جوان.

در نهایت باز هم میگم که در کشور ما هم آدمای خوب هست هم آدمای بد ، و منظور من از اون پست این نبود که همه افراد جامعه بد هستن! فقط من کمی بیش از حد مورد تمسخر قرار گرفته بودم و از این بابت دلخور بودم...

امیدوارم که همیشه شاد و سلامت باشید و گذرتون به آدم هایی که بویی از انسانیت نبردن نخوره.

[fazi0315]

سلام خدمت دوستان عزیز ، من یک سوال از شما دارم :

یک پسر جوان 22-23 ساله رو در نظر بگیرید ، که از سن 16 تا حدود 20 سالگی درگیر یک بیماری خاص بوده و تمام دوران نوجوانیشو صرف درمان اون بیماری کرده و بخاطر افسردگی و مشکلاتش نتونسته اونطوری که باید در دوران دبیرستان درس بخونه و کنکور هم خیلی خراب میکنه و در نهایت در دانشگاه آزاد شهر خودش یه رشته ای رو میخونه ( به سختی یه رشته ای که دوست نداره رو قبول میشه )

حالا در سن 22-23 سالگی که وضعیت بیماریش بهتر شده ( همچنان کامل درمان نشده ) و از افسردگی در میاد و بالاخره تصمیم میگیره که بله زندگی خیلی فراتر از این حرفاس و انگیزه پیدا میکنه که زندگیه از دست رفتشو برگردونه یه سری اهداف رو به صورت خیلی جدی در نظر میگیره.

آیا دیر نشده که این شخص بخواد از این سن دنبال چیز هایی که توش استعداد داره بره؟ برای مثال از صفر میخواد پیانو رو یاد بگیره ، و از صفر به طور خود آموز یاد بگیره که بره تو کار کسب و کار اینترنتی و یا یک متخصص در زمینه فناوری اطلاعات باشه(اینا چیزایی هستن که این شخص خاص خیلی بهش علاقه داره و نتونسته در دوران نوجوانی دنبالشون کنه و حالا تصمیمش فوق العاده جدیه و میخواد که تمام ساعات زندگیشو صرف علایقش کنه تا به یه جایی برسه یعنی یه جایگاه عالی در چیزی که علاقه داره داشته باشه )

در ضمن اینم بگم که این شخص به خاطر بیماری ای که داشت خیلی از دوران زندگیشو گوشه گیر و بوده و از اجتماع دور بوده و دوست صمیمی ای نداره .

شما چه فکری میکنید ؟ چه پیشنهادی دارید ؟ چه آینده ای رو برای این شخص تصور میکنید ؟

سلام
چرا باید دیر باشه؟؟؟نه واقعا خیلی برام جای سوال شده که میگین واسه تغییر کردن دیره؟؟؟
عزیزمن این آقا پسر الان23سالشه هنوز اول جوونیشه، دوران16-20 دوران تصمیم گیریه درست، ول یتصمیم گیری در راستای درس و مدرسشه نه چیز دیگه ای، از20سالگی به بعد تازه پسر باید برای زندگیش و آینده کاریش تصمیم بگیره، من این آقا پسرو بسیار تحسین میکنم که بعد از گذروندن دوران درمان بیماریش انگیزه جدی بدست آورده و میخواد شروعی جدی و عالی داشته باشه، قطعا با این روحیه ای که داره میتونه به بهترین جایگاه ها دست پیدا کنه
بابت از اجتماع دور بودنشم باید بگم یک ماه که بره کلاس موسیقی، باشگاه یا هرچی شبیه این خیلی زود اوکی میشه
منتظر شنیدن موفقیتاش هستم

[Two Wings]

سلام
چرا باید دیر باشه؟؟؟نه واقعا خیلی برام جای سوال شده که میگین واسه تغییر کردن دیره؟؟؟
عزیزمن این آقا پسر الان23سالشه هنوز اول جوونیشه، دوران16-20 دوران تصمیم گیریه درست، ول یتصمیم گیری در راستای درس و مدرسشه نه چیز دیگه ای، از20سالگی به بعد تازه پسر باید برای زندگیش و آینده کاریش تصمیم بگیره، من این آقا پسرو بسیار تحسین میکنم که بعد از گذروندن دوران درمان بیماریش انگیزه جدی بدست آورده و میخواد شروعی جدی و عالی داشته باشه، قطعا با این روحیه ای که داره میتونه به بهترین جایگاه ها دست پیدا کنه
بابت از اجتماع دور بودنشم باید بگم یک ماه که بره کلاس موسیقی، باشگاه یا هرچی شبیه این خیلی زود اوکی میشه
منتظر شنیدن موفقیتاش هستم

سلام دوست عزیز ، مرسی از وقتی که گذاشتید و جواب دادید در یک پست جداگانه گفتم که اون شخص خودم هستم .

من فقط سعی کردم به دور از انگیزه ای که واسه تغییر و پیشرفت در زندگیم داشتم ، کمی واقع بینانه تر نسبت به این قضیه نگاه کنم که باعث شد دچار شک و تردید بشم در مورد این مسیری که روبروی من قرار داره.

که به لطف دوستان تونستم به جواب برسم و روحیه ام رو تقویت کنم و از چیزی ترس نداشته باشم.

قطعا با این روحیه ای که داره میتونه به بهترین جایگاه ها دست پیدا کنه

امیدورام و " مطمئنم " که به چیزی که میخوام میرسم

بابت از اجتماع دور بودنشم باید بگم یک ماه که بره کلاس موسیقی، باشگاه یا هرچی شبیه این خیلی زود اوکی میشه

بله برای اینا هم برنامه ای دارم که انشاا... بتونم این مشکل رو هم حل کنم .

امیدوارم تو تک تک مراحل زندگیتون شاد و سلامت و موفق باشید

[fazi0315]

سلام دوست عزیز ، مرسی از وقتی که گذاشتید و جواب دادید در یک پست جداگانه گفتم که اون شخص خودم هستم .

من فقط سعی کردم به دور از انگیزه ای که واسه تغییر و پیشرفت در زندگیم داشتم ، کمی واقع بینانه تر نسبت به این قضیه نگاه کنم که باعث شد دچار شک و تردید بشم در مورد این مسیری که روبروی من قرار داره.

که به لطف دوستان تونستم به جواب برسم و روحیه ام رو تقویت کنم و از چیزی ترس نداشته باشم.



امیدورام و " مطمئنم " که به چیزی که میخوام میرسم



بله برای اینا هم برنامه ای دارم که انشاا... بتونم این مشکل رو هم حل کنم .

امیدوارم تو تک تک مراحل زندگیتون شاد و سلامت و موفق باشید

سلام ...بعدا متوجه شدم که خودتونین، بسیار جای تحسین داره که روحیتو نباختی و میخوای شروع کنی، برات بهترین ها رو آرزو میکنم چون مطمئنم به بهترین ها هم میرسی...بعدا از موفقیتات برامون بگو بی صبرانه منتظریم.

[Two Wings]

سلام ...بعدا متوجه شدم که خودتونین، بسیار جای تحسین داره که روحیتو نباختی و میخوای شروع کنی، برات بهترین ها رو آرزو میکنم چون مطمئنم به بهترین ها هم میرسی...بعدا از موفقیتات برامون بگو بی صبرانه منتظریم.

ممنونم از شما