وقتی که بدن فیزیکی بیمار شد باید به پزشک رجوع کرد
و وقتی که بدن روانی مجروح و بیمار شد باید به روانشناس رجوع کرد
ممنون. خب اگر این حق منوط به اجازه مشاور باشه، مسلما مشاورین ترجیح میدن چنین اجازه ای ندن تا در آزادی کامل هرجور که خواستن با مراجع رفتار کنن
ویرایش توسط sara.bahremand : 05-09-2019 در ساعت 12:02 PM
نمیخام وارد جزئیات بشم فقط میخوام بدونم به لحاظ حقوقی مراجعین حق دارن جلسات خودشون رو بدون اجازه از مشاور، ضبط کنن؟
ویرایش توسط sara.bahremand : 05-09-2019 در ساعت 12:12 PM
بگید که اگر حق ضبط جلسات منوط ب اجازه مشاور باشه باعث تضییع حق مراجع و امکان تخلف مشاورین نخواهد بود؟
آقای شهرام شما نظری ندارین؟
ویرایش توسط sara.bahremand : 05-09-2019 در ساعت 12:06 PM
در انگلستان ضبط صدای جلسه مشاوره یک حق قانونی است و بیماران میتوانند بدون رضایت پزشک صدایش را ضبط کنند ولی پزشک اجازه ندارد بدون رضایت بیمار جلسه را ضبط کند. پزشکان زمانی که بدون رضایت صدایشان ضبط میشود واقعاً دچار اضطراب میشوند و من فکر میکنم این کاملاً قابل درک است که آنها فکر کنند این کار مخل اعتماد در رابطه است. هرچند نتیجه تحقیقاتی که در مورد یادآوری اطلاعاتی که در طول جلسه مشاوره به بیمار داده میشود نشان میدهد که بیمارها چه بخش اندکی از جلسه مشاوره را به خاطر میسپارند، در مقالهای خواندم که ۴۰ تا ۸۰ درصد این اطلاعات فراموش میشوند و این امری معمول است. بنابراین فکر میکنم اینکه بیماران بتوانند جلسه مشاورهشان را علناً ضبط کنند تا بتوانند آن را دوباره بشنوند موضوعی نیست که ما را وحشتزده کند بلکه باید از آن استقبال کنیم، برای ما این یعنی مراجعات کمتر و سؤالات کمتر. در حال حاضر ما به بیمارانی که بستگانشان را با خودشان میآورند اطمینان بیشتری داریم و اگر بدانیم قرار است خبر بدی به بیمار بدهیم از او میخواهیم تا حتماً با همراه پیشمان بیاید، چون در این شرایط معمولاً بیمار همه چیز را به خاطر نمیسپرد و گفتوگو با همراه میتواند به او کمک کند.
گفتید بسیاری از پزشکان از این کار مضطرب میشوند. طبعاً در طول مراحل درمان وضعیت بیمار تغییر می کند و ممکن است تشخیصها و تجویزها هم تغییر یابند و این مسأله معمول است. پس چرا باید آنها از ضبط صدایشان مضطرب شوند؟
به هر حال پزشکی یک علم محافظهکارانه است و اعتماد بین پزشک و بیمار در بالاترین بخش آمارهای ما ارزشگذاری میشود. بنابراین پزشکان احساس میکنند که ضبط صدایشان توسط بیمار به معنی بیاعتمادی بیمار به تشخیص و تجویز آنهاست. البته من فکر میکنم که این یک اضطراب کهنه است و این کار میتواند به نفع طرفین باشد. مسأله دیگر این است که بخشی از زمان 10 دقیقهای مشاوره من با بیمار صرف ثبت مدارک میشود و ضبط جلسه مشاوره و ثبت آن در گزارش به من زمان بیشتری برای گفتوگو با بیمارم خواهد داد. به هر حال اغلب تکنولوژیهای جدید اول باعث اضطراب میشوند ولی کم کم میفهمیم میتوانند مفید نیز باشند.
حالا بیایید یک وضعیت دیگر را تصور کنیم. شما چه حسی پیدا میکنید اگر متوجه شوید بیمارتان صدای شما را مخفیانه ضبط کرده؟
اگر کسی مشاورههای من را مخفیانه ضبط کند نگران میشوم چون به من اعتماد کافی نداشته تا علناً از من اجازه بگیرد، پس به نظرم میآید که مشکلی در رابطه وجود داشته که به من اعتماد نکرده، اما نمیتوانم کسی را از ضبط کردن جلسه مشاورهام منصرف کنم. باید بتوانم همه چیز را توضیح بدهم و در عین حال باید به بیمار یادآوری کنم که مراقب چیزهایی که ضبط میشود باشد. این اطلاعات بسیار حساس و مربوط به وضعیت سلامت او هستند. همه ما با یک پدیده تازه روبروییم و با وجود گوشیهای هوشمند هرکسی میتواند براحتی صدایمان را ضبط کند. اگر ما از امکانی که این تکنولوژی پدید میآورد استقبال کنیم یک گام به جلو برداشتهایم. ضبط صدای من توسط بیماری که بستگانش در شهر دیگری هستند و میخواهند همه چیز را بدانند برای من مفید است و مرا از توضیح تلفنی به تک تک بستگان بیمار معاف میکند. به هرحال این موضوع اجتنابناپذیر است و ما باید یاد بگیریم که چطور از آن به نفع همه استفاده کنیم...
ویرایش توسط sara.bahremand : 05-09-2019 در ساعت 12:06 PM
اینجا کارشناس دیگه ای نداره؟!
یعنی کسی اینجا نمیدونه قانون ایران با اروپا فرقی داره یا نه؟!
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)