نوشته اصلی توسط
اسمان زندگی
سلام دوستان من دوسال هست ازدواج کردم و به اصطلاح زندگی مشترک تشکیل دادم چون از اول که زندگیم شروع کردم خانواده سه نفری بودیم من و شوهر و مادرشوهرم هیچ وقت طعم زندگی مشترک نچشیدم خیلی به ندرت با همسرم دوتایی بیرون میریم هرجا میخاییم بریم اون همراهمون هس موقع نهار وشام هم خونه ماست اخه پدرشوهرم فوت کردن و چون همسرم پسر اخره همش به ما وابسته هس ما طبقه بالا زندگی میکنیم و اون طبقه پایین و فرقی که نداره مثلا خودمون رو گول زدیم خونه جدا داریم..وقتی به شوهرم میگم ما استقلال نداریم بهش برمیخوره میگه تو همه چیت جداست ..ولی اینجور نیس بهش گفتم بیا از این جا بریم خونه جدا میگه تا مادرم زندس من هیچ جا نمیریم همش میگه ثواب داره اونم گناه داره من منکر ثواب و گناهش نیستم ولی منم دوس دارم زندگی مشترکم داشته باشم میترسم بعدا همه اینا بشخ برام حسرت...الان یه زوج تو خیابون میبینم با حسرت نگاشون میکنم...چه کنم؟
نظرت چیه؟
