با سلام،
گاهی دیده میشود با استفاده از آیات قرآن (بهتر بگوییم با کج فهمی) کارهای غلطی به نام اسلام انجام میشود و یا برخی با برداشت نادرست به دین اسلام حمله میکنند. خداوند هیچ کتابی را بدون پیامبر نفرستاده است. در قرآن برخی آبهها کلیدی هستند برای نمونه:
وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44 نحل )
هُوَ الَّذي أَنْزَلَ عَلَيْکَ الْکِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْکَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْويلِهِ وَ ما يَعْلَمُ تَأْويلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما يَذَّکَّرُ إِلاَّ أُولُوا الْأَلْبابِ (7 آل عمران)
در آیه 44 سوره نحل وظیفه تبیین قرآن بر عهده پیامبر (ص) است. در آیه 7 آل عمران آیات قرآن به محکم و متشابه تقسیم شدهاند. در ادامه اشاره دارد بر اینکه کسانی که در دلهایشان مریضی است از آیات متشابه پیروی میکنند و تاویل آین آیات را جز خدا و راسخون در علم نمیدانند. مطابق آیه 44 نحل پیامبر (ص) اولین کسی است که تاویل آیات را میداند و هر کس ایشان بگویند به تاویل آیات آگاه هستند. در عقیده شیعه پس از پیامبر (ص)، امامان معصوم (ع) به تاویل آیات آگاه هستند.
شاید یکی از معروفترین جریاناتی که نقش امام را در تاویل قرآن نادیده گرفتند، خوارج بودند. آنها به امام علی (ع) با توجه به آیه 57 انعام شعار «لا حكم الا لله» گفتند:
قُل إِنّي عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِن رَبّي وَكَذَّبتُم بِهِ ۚ ما عِندي ما تَستَعجِلونَ بِهِ ۚ إِنِ الحُكمُ إِلّا لِلَّهِ ۖ يَقُصُّ الحَقَّ ۖ وَهُوَ خَيرُ الفاصِلينَ (57 انعام)
و امام (ع) در جوابشان گفتند «کلمه حق یراد بها الباطل» یعنی « کلمه حقی که منظور باطلی از آن اراده شدهاست» و در ادامه ایشان خطای خوارج را این گونه گوشزد مینمایند که در این آیه گفته شده است که حکم مخصوص خداست ولی خوارج منظورشان این است که کسی حق حکومت ندارد. یعنی نه حکومت علی را قبول داشتند و نه معاویه.
در حقیقت از اسلام و قرآن بیامام همان برمیآید که از خوارج برآمد.