...
...
ویرایش توسط مبینا1111111111 : 07-25-2017 در ساعت 11:54 AM
...
ویرایش توسط مبینا1111111111 : 07-25-2017 در ساعت 11:56 AM
....
ویرایش توسط مبینا1111111111 : 07-25-2017 در ساعت 11:57 AM
من که موندم چی بگم
شما باید ببینید هدفتون چی بوده و تا کجا حاضرید هزینه بدید
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
ممنون از اینکه خوندید فک کنم اینقد زیاد نوشتم که کسی حوصله ی خوندنش نگرفتهنوشته اصلی توسط آرش67
خیر سرم اسم تایپیکم داستان کوتاهه
باور می‌کنید قصدم بود دو سه خط بنویسم یهو اینقد شد ..متاسفانه یا خوشبختانه دست قلم که میشم یهو یه رمان مینویسم
فکر نمی کنم تو اون سن قصد خاصی داشتم..صرفا خاطره ای دقیق بود از دوران بچگی .بازم ممنون
ممنون از اینکه خوندید فک کنم اینقد زیاد نوشتم که کسی حوصله ی خوندنش نگرفته
خیر سرم اسم تایپیکم داستان کوتاهه
باور می‌کنید قصدم بود دو سه خط بنویسم یهو اینقد شد ..متاسفانه یا خوشبختانه دست قلم که میشم یهو یه رمان مینویسم
فکر نمی کنم تو اون سن قصد خاصی داشتم..صرفا خاطره ای دقیق بود از دوران بچگی .بازم ممنون
من فکر می کنم شما دنبال عدالت بودین و تحمل زورگویی نداشتین از طرفی قدرتی هم نداشتید و ناچار گوشه گیر شدید
داستان و شخصیت فاطمه به این غلظتی که تعریف کردید هم نمیتونسته باشه
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
منم یاد خودم افتادم
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
مچکرم بسیار باحوصلهدرود
بانو مبینا داستان بسیار زیبایی را نوشتید داستانتان را که خواندم یاد نمایشنامه های آرتور میلر افتادم
جالبتر آکه در ته داستان با طرح سوال خواننده را به آن واداشتید تا مجبور بشود فکر بکند (البته این هم مدلی جذاب و جدید است)
تک تک جملات و کلمات را در وجود خودم حس کردم,هیچ کس نمیتواند منکر این حقیقت بشود که در دوران مدرسه اش با هیچ آدم زور گویی طرف نبوده و دلش نمیخواسته بزند پدرش را دربیاورد
اما از آنجا که فرمودید بهتر است دیگر چانه درازی نکنیم و داستان را به همان سبک ریالیست بررسی کنیم .
"من از شما میخوام برخورد منو تو اون سال در برخورد با فاطمه و بقیه تحلیل کنید؟"میشود گفت برخورد دو دوست و رغیب با هم بوده, یکی یک نابغه تنها و یک نابغه مردمی , واضح تر بگویم حاکم حکومت و یک مخالف!
آدم یاد داستن های داسایوفسکی میوفتد ,ملتی در بدبختی دستو پا میزنند کسی هم که به فکرشان است را اصلا محلی نمیدهند, حقیقت این است اگر بخواهیم از دید اساطیری (قهرمان سازی ) بگزریم هر دوی شما به دنبال اثبات برتری بودید (شما با دلسووزی و او با خودنمایی)
"آیا خوب بوده و من کار درستی میکردم یا نه؟اگر نه پس چه کاری در برابر این آدم درست بوده؟"مدیر فقط دنبال یک دست سازی دانش آموزان است برایش فرقی ندارد دوست دارد بنشیند ببیند همه بچه ها هول یک محور میچرخند,مدیر مدرسه از نظر بنده یک خرس تنبل بوده که بجای ریشه یابی این تنهایی شما فقط به شکل واضحی قصد از سر باز کردن داشته,مدیر را میشود تشبیه کرد به بازوی اجرایی(!)
بله کارتان از لحاظ اخلاقی درست بوده,اما همیشه مردم حق را به زورگوها میدهند.
"آیا از نظر شما حق با مدیر بوده ؟"
مشکل اون مدرسه و کلاس واقعا من بودم یا فاطمه یا هیشکی؟مشکل کسی نبود , مشکل آن تفکریست که میگوید همه باید یکدست باشند,خوب آدمها استعدادهای فراوانی دارند اگر قرار بود همه یکسان باشند دیگر دلیلی نداشت 7 میلیارد انسان بوجود بیاید...
قهرمان این داستان از نظر شما کیه؟فاطمه و مدیر و معلم؟داستان به سبکی تلخ نوشته شده بود , شمایی که علی رغم تلاش تنها بودید, فاطمه ایی که از روی کمبود در پی قلدری برآمد و مدیری که خرس تنبل بود و سرانجام معلمی که برای احترام به "عرفی غلط" حاضر شد روی حقیقت خط بکشد!
از نظر من قهرمان داستان فاطمه بوده زیرا نشان داده حقیقت و درستی همیشه طرفدار ندارد به قول راسل "اگر چهل میلیون نفر به یک چیز احمغانه اعتقاد داشته باشند آن چیز همچنان احمغانه است" اگر بخواهیم با دید اساطیری نگاه کنیم قهرمان شما بودید اما با دید واقع گرا, این فاطمه بوده, الان هم دقیقا همینطور است فاطمه ها همیشه بر مسند قدرت هستند و شماها ....
مظلوم این داستان کیه؟
من؟یا همه ی اون بچه هایی که ندونسته حقشون خورده میشد و حتی مدیرم هیچ وقت اینو نفهمید
مظلوم داستان از نظر من خانم معلم است چون مجبور شد به خاطر جو عمومی حقیقت را خط بزند.
در یک کلام داستان پیروز نداشت(البته اگر دید اساطیری و ریالیستی را کنار بگذاریم) اما مظلوم واقعی آن نوچه ها بودند(بخوانید مردم جاهل امروز) که شدند پلی برای زورگویان....
و بادقت خونده بودین و نظر دادین
الان این داستان خودته؟؟؟
چن سالته؟؟
[QUOTE=رزمریم;241223]الان این داستان خودته؟؟؟
چن سالته؟؟[/QUOTE
بله خودم نوشتم
25سالمه
راستی علت تعجبتون واسه چی بود؟
[quote=مبینا1111111111;241266]میدونم خودت نوشتی!!الان این داستان خودته؟؟؟
چن سالته؟؟[/quote
بله خودم نوشتم
25سالمه
راستی علت تعجبتون واسه چی بود؟
منظورم اینکه واقعی برای خودت پیش اومده بود؟
یا اینکه همینجوری ذهنی نوشتی؟
سلام
در جامعه ما باب شده هر کی محکمتر حرف بزند حق را به آن طرف میدهند در صورتی که شاید کسی که ساکت است خیلی محقتر از آن فرد باشد "از دل برود هر آنکه از دیده برفت" متاسفانه نمونه عینی همین انتخابات شوراها ببیند خیلی آدمهای مدیر و لایق چون جزء حزب یا جناحی نیستند رای نمی آورند چونکه دو جناح فقط رسانه دارند و می توانند صدایشان را به مردم برسانند پس آنی که شایسته تر هست انتخاب نمی شود اونی که جزء ائتلاف هست رای می آورد حالا ممکن شایسته هم نباشد پس معیار شایستگی نیست معیار داشتن رسانه و صدای برتر است
تا میتوانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی باشد
[quote=رزمریم;241281]بله پیش اومده بود
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟
