با سلام
سن : ۳۱ سال
جنس : مونث
متاهل
فوق لیسانس کامپیوتر
فرزندآخر خانواده هشت فرزندی
من فوق لیسانس کامپیوتر از دانشگاه شیراز هستم لیسانس پیام نور بودم حدود هفت سال برنامه نویسی کار کردم ولی فقط تونستم ۳۰ درصد در زمینه برنامه نویسی رشد کنم این از یک متخصص حرفه ای برنامه نویسی پرسیدم این شخص بهم می گه برنامه نویسی رو بذار کنار بدرد تو نمی خوره ولی من نمی تونم قبول کنم.هشت ماه رفتم سرکار به عنوان برنامه نویسی ولی اصلا نتونستیم پروژه رو تموم کنیم البته شرایط هم خیلی تاثیر داشت و خوب نبود. همش فکر می کنم هفت سال زندگیم تباه شد اون متخصص بهم می گه اگه بخوای وقت بذاری مابقی زندگیت هم تباه میشه می گه تو اینکاره نیستی. تا چند ماه دیگه قراره بچه دار بشم از لحاظ کار خیلی ذهنم آشفته هست دوست دارم برای خودم یه هدف شغلی انتخاب کنم و تو این نه ماهی که باردار هستم یادبگیرم بعد بتونم برای خودم کاری داشته باشم. خیلی دغدغه خارج از کشور رفتن دارم چون همسر م یه مدت تصمیم گرفت از ایران بره احساس می کنم چون من نه زبانم خوب بود و نه کاری بلد بودم منصرف شد. البته همیشه می گه خودش نخواست بره ولی فکر نمی کنم اینجوری باشه احساس می کنم من مانع رفتنش شدم دلم می خواد یه کاری کنم مثلا دکترا بخونم و برای فرصت مطالعاتی از ایران بریم خارج. من مقاله و رزومه تحصیلی خوبی ندارم فقط یه مقاله داخلی در زمان ارشد داشتم که ارزشی نداشت و با معدل ۱۶.۴۱ فارغ التحصیل شدم به نظرتون با این شرایط و با توجه به سن ام اگه بخوام دکترا بخونم خوبه؟؟ آیا می تونم با دکترا کاری پیدا کنم ؟؟ الان که کارشناسی ارشد گرفتم هر دانشگاهی رفتم برای تدریس یا گفتن سابقه کار می خواد یا گفتن ما استاد داریم در صورتی که فکر می کردم اگه فوق لیسانس بگیرم سریع کار پیدا می کنم. همسرم می گه دکترا گرفتن بدرد نمی خوره بهم می گه یادت هست موقعی که می خواستی ارشد بگیری حالا گرفتی کو کار ؟؟؟ الان اینقدر زیادشده دکترا و ارشد که کاری وجود نداره. استاد دانشگاه شدن هم به همین راحتی نیست. بهم می گه تو خیلی خیال پردازی می کنی.
به نظرتون دکترا بخونم یا برنامه نویسی ادامه بدم یا اصلا به کار دیگه ای فکر کنم؟ به کار دیگه ای هم که فکر می کنم به این میرسم که هر کاری بخوام شروع کنم باید از صفر شروع کنم ولی برنامه نویسی حداقل ۳۰ درصد بلدم لطفا راهنمایی کنید....
نظرت چیه؟
)
