نوشته اصلی توسط
سجاد گودرزی
سلام -من نمیدونم چرا اینطوری شدم-یعنی حسم اینه که احتیاجه که برم تو جمع و یا حتی با کسی صحبت کنم و اونا بیان تاییدم کنن.
یعنی یجورایی نیازمند شدم که کسی بیاد منو تایید کنه و تشویق کنه... اگه تایید نشم و یا اگه تشویق نشم این حس بهم میده که انگاری بقیه
تمایلی به حرف زدن با من و بودن با من ندارن. اگر واقعا بخوام حس بقیه رو نسبت به خودم بگم-ینی از طرف کسایی که چه تو زندگی واقعی و چه
مجازی باهاشون در ارتباطم یه ادم با شخصیت و قابل احترام به نظر میام اینو مطمعنم -ولی دوست دارم قاطی صحبت ها بشم و هر طور شده نظر بقیه رو جلب کنم.
کلا اینطوری بگم که نظر دیگران (از این لحاظ تایید پذیری ) برام حیاتی شده و اگه کسی تمجید نکنه تو ذهنم ناخداگاه میگم ازم متنفره یا اینچنین.
قبلا هم بله اینطوری بودم ولی میخوام در این مورد با روانپزشکمم صحبت کنم ولی ممنون میشم اگه راه حلی داشتین بگین.
ببینین مثلا فضای مجازی رو مثال بزنم-ادمای شکست خورده ای هم هستن شکست رو دوست دارن و هر بار میپذیرن... و من اینقد حساس شدم به تایید شدن از طرف دیگران که حتی نظر تایید کننده اینطور ادما هم برام مهم شده-نه من احترام قایلم به همه ولی خوبه که با افراد منفی نباشم.
اینو هم بگم من حدود 3-4 سال از مدرسه و اینا دور بودم -اجتماعی بودن رو به حداقل ممکن رسوندم تا به هدف مهمی برسم -هدف درسیم
الانم کم کم دارم اجتماعی میشم ولی این مشکل اولمه تو این راه.مرسی