گریه بی پایان
سلام . من ۱۷ سال دارم و اوضاع خانواده ام اصلا خوب نیس .و بعضی مواقع که دعوایی پیش میاد من شروع به گریه کردن می کنم تا جایی که به خودم میگم من حتما خودکشی می کنم . ولی فرداش دیگ زیاد به خودکشی فکر نمی کنم اما هر یه موضوع خنده دار یا گریه دار من بغض گلومو میگیره .و به زور جلو گریه مو می گیرم . یعنی من افسرده گی شدید دارم ؟😯
سلام
دختر گلم مطلب شما رو خواندم, با توجه به حرفهایت باید بگم نه افسردگی شدید نیست بیشتر از خانواده نابسامان و ترس و اضطراب و استرس و احساس گناه(بیخودی) است که داری!!
فکر خودکشی چرا !! تو به این جوونی هنوز کلی راه در پیش داری و اینده ای که اگر خوب برایش نقشه بچینی و تلاش کنی و درس و ... خوب بخوانی حتما موفق خواهی شد.
این دعواها و...... اصلا تقصیر تو نیست,سعی کن زمان دعوا از مکان درگیری دوور شوی(مثلا به اتاقت برو یا کتابخانه و.....) خلاصه درسته ممکنه خانه الان محل آسایش کاملی برات نباشه!! و متاسفم از این
ولی شما کم کم باید پر و بال باز کنی و بعد از درس و دانشگاه آشیانه خودت رو بسازی.
موفق باسی و با آرزوی بهترینها برای تو
سپاس
دکتر
وقتی که بدن فیزیکی بیمار شد باید به پزشک رجوع کرد
و وقتی که بدن روانی مجروح و بیمار شد باید به روانشناس رجوع کرد
گریه کردن از جمله واکنش های طبیعی افراد است که در صورت تداوم یا غیر ارادی بودن می تواند عوارضی را برای خود به بار آورد. اگر گریه کردن مداوم، مستمر و بی وقفه باشد می تواند به تحریک نامطلوب چشم، ایجاد خارش، قرمزی، تورم و بر هم خوردن لایه اشکی منجر شود. پس بهتر است شرایطی برای خروج از این حالت پیدا کنیم. شاید راهکارهای زیر کمک کننده باشد:
- گریه های مزاحم وقتی اتفاق می افتد كه شما شرایطتان را سخت و غیرمنصفانه بدانید. این برداشت های متفاوت است كه باعث گریه كردن می شود. همیشه اتفاق های اطرافتان را به 3 گروه تقسیم كنید: اول: این اتفاق فقط یك ضرر است نه یك فاجعه. دوم: این اتفاق مرا تهدید می كند پس باید به فكر حمله یا فرار باشم. سوم: شرایطی كه چالش بر انگیز است و می خواهد قدرت انتخاب و مدیریت مرا امتحان كند. اگر با چالش، درست روبه رو شوید فرصت پیشرفت پیدا كرده اید و اگر راهی مثل گریه را انتخاب كنید یعنی با دست خودتان یك فرصت را به تهدیدی علیه خودتان تبدیل كرده اید. با این تقسیم بندی قدرت فشار روانی روی شما كم می شود و بالطبع راهكار ساده ای مثل گریه جای خود را به روش های حل مسئله می دهد.
- در طول روز و اوقات معمولی نجوای درونی داشته باشید. این روش به گفت وگوی بی صدا با خودتان گفته می شود كه نقش مهمی در افزایش توانایی شما در كنترل گریه دارد.راه دیگر، یا استفاده از روش های فعال واكنش به شرایط سخت است؛ مثلا از خودتان بپرسید «باید به رئیس چی بگم؟» یا «این خیلی بی انصافیه. حالا باید چی كار كنم؟»
- موقعیت هایی كه اغلب در آنها دچار گریه مزاحم می شوید را به خاطر بیاورید و برای تكرار آن و كنترل خودتان آماده باشید. هرچه انتظارتان را از روبه راه بودن اوضاع پایین بیاورید و در خلوت قدرت بیان و اعتماد به نفستان را تقویت كنید، گریه های مزاحم فرصت كمتری برای شروع پیدا می كنند.
خـــــدانـگهــــــدار
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟