متاسفانه در جامعه ما، ایران آدم خوب را آدمی هست که اشتباه نمی کند این تفکر غلط باعث شده دو نوع رفتار نادرست ایجاد شود کسانی هستند اشتباه و خطا می کنند هرگز عذرخواهی نمی کنند و حتی قبول نمی کنند که اشتباه کردند همیشه سعی می کنند خود را بی نقص نشان دهند و دیگران را مقصر. دسته دوم هم کسانی هستند سعی می کنند اشتباه نکنند ولی وقتی اشتباه می کنند آنقدر خودشان را مقصر میدانند و سزوار هر تنبیه. این دسته آدمها از انجام خیلی کارها می ترسند چون نمی خواهند کارشان ایراد داشته باشد برای همین جرئت انجام خیلی از کارها را ندارند از عذاب وجدان بیش از حد رنج می برند یک مثال میزنم فردی در حال رانندگی یک اشتباه کوچک می کند این فرد کنترل خود را از دست میدهد چون خود را خطاکار میداند و دقیقا الان از پشت سر فرد دیگر با بوق زدنهای متوالی و داد و بیداد که این چجور رانندگی هست کی به تو گواهینامه داده و .... . دو نفر هر دو به خاطر انجام اشتباه کوچک باعث میشوند اشتباه بزرگتری به وقوع بپیوندد. این یک مثال شاید خیلی از ماها نظاره گر این تصویر بودیم.م
یک برخورد درست با اشتباهتمان داشته باشیم