لج بازی کودک دوساله
با سلام،من مادری بیست و شش ساله هستم،که اولین فرزندم دو سال و چهارماهه است،و فرزند دومم یک ماه و نیمه،سعی میکنم به بچه اولم خیلی توجه کنم،گاهی وقتها مثل بچه ها صحبت میکنم و آموزش میدم و گاهی وقتها کاملا مادرانه،سعی میکنم باهاش وقت زیاد بگذرونم،بازی کنم،هم بازی فکری هم بازی دویدنی هم ورزش،اما گاهی اوقات که خوابم به خاطر مریضی بچه ام یا خودم به هم می ریزه و فرزندم زیاد لجبازی میکنه عصبانی میشم و با صدای بلند باهاش صحبت میکنم و چند باری هم شده که متاسفانه فشارش دادم!!!!،اما بعد شدیدا ناراحت شدم و گریه کردم و از دلش بیرون آوردم،اینم بگم که طبق بالای مادر شوهرم زندگی میکنیم و اونا میگن گاهی وقتها بچه بزرگت بزار پیش ما شب بخوابه،اما من ترجیح میدم سختی بکشم اما بچه دو تربیته نشه،میخواستم اول یه راه نشانم بدید عصبانیتم رو کنترل کنم،دوم کارم درسته یا بزارم شبا پیششون بخوابه؟
سلام
ممنون از جوابتون, باید در مورد صحبت اولتون عرض کنم حتما نه!!!؟؟
تمام همکاران و دکترها و روانپزشکان و جراحان و............ میدانند و اگاهند مطالبی رو به مراجعه کنندگان و بیماران خود باید
گوشتزد کنندکه ممکنه انها هیچ گونه آگاهی از انها نداشته باشند و یا ندانند و حتی نپرسیده اند!! مثال: شخصی عمل جراحی داشته و دکتر و جراح مربوطه بدون انکه او پرسیده باشد(بیمار) بهش
گوشتزد میکند که بهتره تا 3 -4 روز حمام نروید و به جای زخم و بخیه آب نزنید.
در مورد رشته روانشناسی هم همینطوره و گاهی ما خود را موظف میدانیم نکاتی را گوشزد کنیم بدون اینکه طرف سوالی کرده باشد, و صد در صد این به آگاهی و عقل و .... بیمار و یا مشاوره گیرنده مربوطه که
بخواد رعایت بکنه و یا خیر! چون این زندگی شخصی اوست.
ودر مورد نکته دوم هیچ فرقی بین تربیتی که شما بخواهید فرزندتان بگبره و نه تربیتی که خودتان به او بدهید وجود نداره عزیز! چون ما چیزی رو که اموخته ایم به نسل بعدی منتقل میکنیم!!
در ضمن تربیت چیزی نیست جز مراقبت از یک نهال در حال رشد!!!!
در اون مورد اخر هم که حتما تک تربیتی غلط
هم حتی بهتر از چند و یا چندین تربیتی است به قول شما.
ولی باز هم عرض میکنم تمام پدر و مادرها با توجه به رشد علوم تربیتی و روانشناختی در این زمینه ها بهتر اینه که حتما از کتب علمی در این مورد و یا مشورت با همکاران محترم و یا هر دو بهره بگیرند
موفق باشید
سپاس
دکتر