سلام.من دختری 19 ساله ام.پشت کنکوری...
من توی ارتباط با دیگران بشدت ضعیفم.برعکس مادرم که همه دوستش دارن و مادرمم با همه برخورد خوبی داره و زود با هم سن و سالاش دوست میشه.ولی من اصلا بلد نیستم با کسی دوست شم.توی اینهمه سال با کسی نتونستم دوست بشم از نوع صمیمیش.توی جمعی میرم نمیتونم با کسی ارتباط برقرار کنم. و جوری هستم که بهم میگن مغرور!اما واقعا ته دلم اینجوری نیستم و همین باعث شده زیاد کسی هم طرفم نمیاد.حتی فکر میکنم کسی به یادم نیست...درصورتی که خیلی هارو میبینم دوستاشون با شوق خاصی ازشون خبر میگیرن و وقتی یکدیگرو میبینن،بغل میکنن همو...از زمان دانشگاه و ازدواج میترسم نتونم درست با کسی ارتباط برقرار کنم و احساس تنهایی کنم.....همش این ترسو دارم اگر دانشگاه رفتم،یا اگر ازدواج کردم،حرفمو از کجا شروع کنم؟چی بگم؟درضمن آدم خوش برخوردی هستم اگر کسی باهام صحبت کنه.با بزرگتر از خودم بهتر میتونم دوست بشم.جوری که توی مدرسه دانش آموزا برام کوچیکتر از اونی بودن که بتونم باهاشون حرف بزنم....
خواهش میکنم کمکم کنید.یاد بدید چیکار کنم؟؟
نظرت چیه؟
