سلام من دانشجوی پزشکی هستم هیچوقت قرار نبود پزکی بخونم سال اخر دبیرستان یهو تصمیم گرفتم کنکور تجربی بدم چون به دندونپزشکی علاقه داشتم اما خب تو ی سال تغییر رشته دادن ضعیفم کرد و پزشکی قبول شدم جاش. از همون اول هیچ لای کتابو باز نکردم. هر ترم یه درس رو افتادم اما تهش تلاشمو میکردم که عقب نیوفتم. الان تو مرحله بالینی هستم جایی که خیلی مهمه برای پزشک شدن درسشم فوق العاده زیاده و اخر سال ۹۷ یه امتحان وحشتناک داریم از کل درسای دو سال. و من هیچ اماده نیستم و هیچی نمیخونم.
برنامه میریزم بخونم نمیخونم. واسه خودم رقیب میچینم باهاشون رقابت کنم باز نمیخونم. اینقد پوست کلفت شدم دیگه حتی واسه اینکه تو کلاس ضایع نشم هم نمیخونم. دارم عذاب میکشم الان. دلم میخواد بلد باشم اما بلد نیستم. نمیتونم جواب بدم.
نمیدونم دقیقا چی باهث میشه نخونم! بی انگیزگی یا تنبلی. انگیزه م دوران دبیرستان اینقد بود که با تغییر رشته از اون همه دانش اموز تجربی اینقد جلو زدم که پزشکی قبول شم اما انگار بعدش همه چیز از بین رفت. هرچیزی که جلوی درس خوندنمو بگیره هم حذف میکنم یه چیز جدید پیدا میکنم گوشیو بذارم کنار کتاب غیردرسی پیدا میکنم اونو بذارم کنار خونمو تمیز میکنم اونو بذارم کنار تهش دراز میکشم به سقف خیره میشم و هیچ کششی برای باز کردن کتاب کوفتی ندارم. الان وقت جبران هست باید یه کاری کنم قبل اینکه دیرشه. اما نمیدونم چرا موتورم کار نمیکنه.
از طرفی چارتا چیزم میخونم اینقد سرسری میخونم دو روزم یادم نمیمونه. انگار درس خوندنم یادم رفته.
نظرت چیه؟
