نوشته اصلی توسط
Gem
سلام وقتتون بخیر
دختری ۲۷ساله هستم ک حدود۱/۵ساله با پسری آشناشدم ک۷سال ازمن کوچکتره.اول رابطمون خواهروبرادری بود و واسه تنهایی بهم پیام میدادیم تا اینکه ب مرور عاشقش شدم.همه رفتاراشو دوس دارم،غیرتش،مهربونیاش،محبت اش،هیچوقت نمیذاره ازش دلخوربمونم،خیلی دوستم داره تاحدی ک دانشگاه شریف تهران قبول میشد ولی بخاطرم اصفهانو انتخاب اول گذاشت تا کنارم باشه.تنها عیبی ک داره نداشتن کار و اینکه تازه دانشجوعه ترم ۱.خانوادم با علاقم ب این اقامخالف نیستن ولی میگن اون هنوز مرد نشده و کارو اینانداره.اگه میخوادت باید بیادجلو لااقل.ولی مسئله بزرگ اینجاس خانواده ایشون مخالفن هم بخاطر سن هم بخاطر بیکاربودن پسرشون و ایشون جرات نمیکنه مسئله رو علنی کنه.اما بهم میگه بخاطرت تمام تلاشمومیکنم حتی شده سخت کارمیکنم.نمیدونم چکارکنم نمیتونم ازش بگذرم.تاحالا هیچ بدی ازش ندیدم ک سرد بشم.هرچقدرم نذرو نیازمیکنم ک ازش سرد بشم نمیشه.خیلی بهش احساس نزدیکی میکنم.انگار جزئی از وجودمه....خواهشا راهنماییم کنین.ممنونم