خود آزاري

[Behnaz1234567]

سلام ٢٣سالمه و دخترم
من مدت ١ساله كه با فردي آشنا شدم كه خيلي دوسش دارم
و آدم حساسي هست
خيلي كارا اجازه نميده انجام بدم با دوستام نميتونم برم جايي تنهايي نميتونم خريد كنم من مشكلي ندارم هنوزم ندارم تو زندگيم وجودش از همه چي برام با اهميت تره
و هر كاري بگه انجام ميدم
در حقيقت مشكل من اين نيست من اون آدمو دوس دارم و از رفتنش ميترسم وقتي بهم فحش ميده يا تهمت ميزنه كاري كه خودش ميبينه نميكنم عصباني ميشم و خودمو تا جايي كه ميتونم ميزنم چندين بار قرص خوردم با چاقو رو دستم ضبدر ميكشم يرمو ميكوبم ديوار مووهامو ميكشم خودمو ميزنم
امروز از خودم بعد عصبانيت ترسيدم خيليي احساس كردم اونم ديگه از من ميترسه
تو ماشين. دعوامون شد من اول آروم خواستم صحبت كنيم بهم هي گفت خفه شو زد توو گوشم عصباني شدم سروع كردم جيغ كشيدن و خودمو زدم گفتم ميخوام بميرم فرمون ماشينو چند بار چرخوندم نزديك بود بميريم
تا حالا خودمو اينقدر وحشتناك نديدم
از خودم ميترسم كمكم كنيد

[ستیلا]

سلام
شما حتما باید مشاوره حضوری داشته باشید .


شعبه سعادت آباد
ضلع جنوب غربی چهارراه سرو، خ پاکنژاد کوچه گلها، پلاک ۵ طبقه ۴
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
saadat@mmsi.ir
http://www.mmsi.ir

شعبه قیطریه
چیذر، میدان ندا، جنب بانک دی، پ ۵۶، طبقه چهارم
۰۲۱-۲۲۲۴۷۱۰۰ خط ویژه
gheitarieh@mmsi.ir

شعبه شریعتی
چهارراه قصر، خیابان قدوسی، پلاک ۱۵۶، واحد ۱
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
shariati@mmsi.ir

[Behnaz1234567]

من نميتونم جايي برم

[farokh]

خود آزاری

در واقع خود آزاری هر نوع صدمه رساندن عمدی به بدن است.
که اثرات و یا علائم آن در بدن دیده می شود و در مواقع استرس و فشار عصبی صورت می گیرد.
انواع خود آزاری :


بریدن :
بریدن یا خراشیدن بدن با هر شیء تیزی مثل چاقو ، سوزن ، تیغ و یا حتی ناخنگیر که معمولا” بروی پاها و بازوها انجام می گیرد چون زیر لباس است و دیده نمی شود.



داغ کردن :
سوزاندن بدن با یک چیز داغ و یا حتی سوزاندن از طریق اصطحکاک ! مثل کشیدن سریع و زیاد پاک کن روی بدن .



کندن پوست :
کندن پوست بدن و یا باز کردن زخم های قبلی ( dermatillomania ) ، حالت غیر عادی است.
که شخص تمایل به کندن پوست دارد و با ادامه این کاراین طور تصور می کند که استرس کاهش و احساس خوبی به او دست می دهد !



کندن مو ( trichotillomania ) :
یک ناهنجاری غیرعادی است که فرد دائما” میل به کندن موی خود دارد که بیشتر شبیه یک عادت می شود .
بیمار به طور نا خود آگاه تمایل به کندن موی قسمت های مختلف سر و بدن خود را دارد.
این کار باعث ایجاد طاسی در قسمت هایی از سر آنها بصورت تکه ای می شود .
که معمولا” این افراد با گذاشتن کلاه ، کلاه گیس و یا دستمال سر و روسری آن را می پوشانند.
مصرف داروهای ضد افسردگی مثل آنافرانیل و … می تواند عامل تحریک کننده این ناهنجاری شود.
از طریق مراکز روان درمانی و مشاوره می توان این حالت را کنترل کرد و فهمید .
که در چه مواقعی و چه احساساتی در فرد باعث بروز آن می شود. در این مراکز یاد می دهند.
که چطور با جایگزین کردن رفتار و عادات مناسب به هنگام کندن مو بتوان آن را کنترل کرد.

از دیگر موارد خود آزاری می توان به موارد زیر اشاره کرد :

ضربه زدن :
با چکش و وسایل دیگر ! ، شکستن استخوان ، سوراخ کردن ، … بیشتر این ناهنجاری ها در اثر توهم ایجاد می شوند.
سوراخ کردن و خالکوبی به طور غیر عادی و زیاد که خود با وجود درد زیاد نوعی خود آزاری و شکنجه است ، مصرف مشروبات مضر و شیمیایی.



راه کارهایی برای کنترل و درمان خود آزاری
خود آزاری نوعی اعتیاد است که خود از عادت منشاء می گیرد و همانطور که می دانید.
ترک عادت تنها با خواست خود شخص امکان پذیر است .
برای درمان و کنترل بیماری باید تخصصی برخورد کرد .شخص بیمار باید به پزشک مربوطه یا مشاور مراجعه کند.
چرا که آنها دید عجیبی نسبت به این عادات مضر ندارند و تنها بصورت حرفه ای و از دید معالج با بیمار برخورد می کنند.
روانشناس به بیمار یاد می دهد که چگونه می تواند در مواقع تمایل به خود آزاری این احساسات را با راه های سالم از خود دور کرد .
یکی از عمده ترین گرایش در خود آزاری در زمینه های جنسی است که مشاور می تواند از طریق ترمیم حوادث و زمینه های گذشته خراب بیمار، او را هدایت کند.
هیپنوتیزم و تمرین های تمدد اعصاب می تواند در کاهش استرس و فشار نقش مفیدی داشته باشد .
درمان گروهی و دسته جمعی این بیماران باعث از بین رفتن حس خجالت می شود و تضمین بیشتری را برای سلامتی آنها به دنبال دارد.
درمان در حیطه ی خانوادگی بسیار مفید است و عوامل تحریک کننده در خانواده نیز یافت می شود و به آنها یاد می دهد که در مقابل بیمار جبهه نگیرند.
همزمان با پیشرفت روان درمانی مصرف متعادل قرص های آرامش بخش مفید است .
در موارد خیلی حاد و شدید بستری کردن بیمار تحت نظر کادر پزشکی ماهر الزامی است .


راه های برای جلوگیری از ایجاد خود آزاری :
در مواقع تمایل به خود آزاری بیمار باید خود را به کارهای سالم متنوع دیگر مشغول کند مثل :
دویدن ، رقصیدن ، فریاد زدن ، سوراخ کردن پارچه ، پاره کردن و دور انداختن چیزهای غیر قابل استفاده ،
در حین درمان اگر بیمار احساس کرخی و بی حسی دارد ، باید تکه های یخ را در کف دست نگه داشته.
و سعی کند آن را خورد کند ، دوش آب سرد بگیرد ، چیزی تند بجود مثل فلفل قرمز طبیعی ، ریشه ی زنجبیل خام و یا پوست گریپ فورت .
بیمار می تواند نوارهای لاستیکی دور مچ دست بپیچد و وقتی که تمایل به خود آزاری و ضرب زدن به خود را دارد روی آنها بزند تا کبود نشود .
در مواقع احساس کوفتگی بدن بیمار باید آرامش خود را حفظ کند ، نفس عمیق بکشد.
و در یک وان حمام ساعتها غوطه ور شود ، ورزش هایی مثل یوگا انجام دهد و یا حتی طراحی و نقاشی کند.
اگر بیمار از نوع خود آزاری است که تمایل به دیدن خون و خونریزی دارد با جوهر قرمز دقیقا” همان جایی را که قبلا” می بریده است را رنگی کند.

مشاوره روانشناسي تلگرامي:

http://t.me/kanonmoshaveran_bot

[M.D Karimi]

سلام ٢٣سالمه و دخترم
من مدت ١ساله كه با فردي آشنا شدم كه خيلي دوسش دارم
و آدم حساسي هست
خيلي كارا اجازه نميده انجام بدم با دوستام نميتونم برم جايي تنهايي نميتونم خريد كنم من مشكلي ندارم هنوزم ندارم تو زندگيم وجودش از همه چي برام با اهميت تره
و هر كاري بگه انجام ميدم
در حقيقت مشكل من اين نيست من اون آدمو دوس دارم و از رفتنش ميترسم وقتي بهم فحش ميده يا تهمت ميزنه كاري كه خودش ميبينه نميكنم عصباني ميشم و خودمو تا جايي كه ميتونم ميزنم چندين بار قرص خوردم با چاقو رو دستم ضبدر ميكشم يرمو ميكوبم ديوار مووهامو ميكشم خودمو ميزنم
امروز از خودم بعد عصبانيت ترسيدم خيليي احساس كردم اونم ديگه از من ميترسه
تو ماشين. دعوامون شد من اول آروم خواستم صحبت كنيم بهم هي گفت خفه شو زد توو گوشم عصباني شدم سروع كردم جيغ كشيدن و خودمو زدم گفتم ميخوام بميرم فرمون ماشينو چند بار چرخوندم نزديك بود بميريم
تا حالا خودمو اينقدر وحشتناك نديدم
از خودم ميترسم كمكم كنيد

سلام دوست گرامی
شرح حال شما بی ارتباط با اختلال شخصیت مرزی نیست که پیشنهاد می کنم برای کسب اطلاعات و شناخت بیشتر در موردش مطالعه کنید، ضمن اینکه خوشبختانه شما متوجه غلط بودن رفتار خود آزاری هستید. پس برای رهایی از این رفتار که به ضررخودتون هست با یک روانشناس ملاقات کنید. اگر هم به روانشناس دسترسی ندارید با یک روانپزشک.