برانگیختن کودکان بدون جوایز
آیا تا به حال سعی کرده اید رفتار کودک خود را با پیشنهاد دادن هدیه به او تغییر دهید؟
اگر کودک شما آرام می نشیند و شام می خورد آیا به او دادن دسر پیشنهاد کرده اید؟
اگر او بدون اعتراض و مشتاقانه به ملاقات پزشکش می رود به او خریدن اسباب بازی پیشنهاد می دهید؟
برای تشویق رفتار خوب یا نمرات خوب در مدرسه برچسب ها یا مشوق های مادی داده اید؟
در تمام این موارد شما از تکنیک یادگیری کلاسیک در روانشناسی یا به اصطلاح شرطی سازی عامل بهره منده می شوید.
منطق پشتوانه آن درک کاملاً شهودی است؛ رفتار پاداش داده شده به احتمال بیشتری تکرار می شود.
شرطی سازی عامل برای آموزش حیواناتی مانند سگ و گربه ها و نیز انسان ها و حتی کودکان به کار برده شده است.
بعلاوه، در واقع آن واقعاً اثربخش است.
اینجا مسئله چگونگی اثربخشی آن است.
- چه نوع سیستم پاداشی است که به افراد انتظار جایزه در عوض رفتار خاصی را یاد دهد.
- خطر آن در پاداش ندادن به رفتار است که در این صورت آن رفتار دیگر تکرار نمی شود.
- خطر بالقوه دیگر آنست که اگر شما آن را بر روی کودک خود به کار بگیرید .
- سرانجام هنگامی که شما از آنها درخواستی دارید آنها ممکن است پاسخ دهند.
- "در ازای آن به من چه می دهی"،"این کار برای من چه نفعی دارد[replacer_a] .
- شاید از همه مهتر تحقیقات نشان می دهد که فراهم کردن جوایز فیزیکی.
- یا آنچه به اصطلاح روانشناسان انگیزه درونی برای انجام کاری می نامند.
- اساس رشد هرگونه [replacer_a] یا بیرونی برای انجام کارهایی عین هم است.
- به عبارتی دیگر اگر کودکان به خاطر انجام کارخوبی در مدرسه جایزه داده می شود .
مثلاً انگیزه آنها برای یادگیری ممکن است کاملاً مبتنی بر جایزه گرفتن و نه هیچ گونه ارج گذاری درونی از دانش باشد.
دهه ها تحقیقات صورت گرفته این ایده را تأیید کرده اند.
در یکی از اکثر مطالعات کلاسیک در این زمینه محققان از دانشجویان خواستند تا بر روی یک معما کار کنند.
- در حالی که در آزمایشگاه به نیمی از دانشجویان گفته شد که:
- به آنها برای حل کردن معما پول پرداخته می شود.
- و به نیمی دیگر چنین چیزی نگفته شد.
بعد از یک وقفه کوتاه مدت دانشجویان برای انجام خواسته های موردنظر را با گزینه ادامه دادن.
به کار بر روی معما یا انجام کار دیگری تنها داشتند.
فکر می کنید کدام گروه مدتی طولانی بر روی معما کار کرد؟
برخلاف آنچه انتظار دارید دانشجویانی که برای انجام کاری به آنها جایزه داده نشد .
همان افرادی بودند که داوطلبانه همچنان بر روی معما کار می کردند.
محققان نتیجه گرفتند دادن هدیه به دانشجویان و بنابراین فراهم کردن پاداش بیرونی.
برای کار آنها انگیزه بیرونی برای حل معما کاهش یافت(دسی،1971).
یاقته هایی مشابه نیز در بین "به دست آمد.
در مطالعه کلاسیک دیگر محققان به کودکان سن پبش دبستانی فعالیت هایی جالب توجه نشان دادند.
که در آن به آنها اجازه بازی با یکسری از ماژیک های جذاب به عنوان یک فعالیت معمولا دوست داشتنی برای کودکان داده شد.
سپس به یک گروه از کودکان گفته شد تا در ازای دریافت یک گواهی با مُهر طلایی روبان دار با ماژیک ها بازی کنند.
- در دو شرایط دیگر کودکان یا هیچ جایزه ای دریافت نکردند .
- یا جایزه هایی به عنوان سورپرایز پس از بازی با ماژیک ها دریافت کردند .
- به آنها از قبل چیزی در مورد دادن هر گونه گواهی گفته نشد.
- کودکانی که انتظار [replacer_a] برای بازی با ماژیک ها را داشتند.
به طور قابل توجهی پس ازآن علاقه کمتری به بازی با ماژیک ها نشان دادند.
در حالی که علاقه به بازی با ماژیک ها در کودکان دوگروه دیگر همانطور بدون تغییر باقی ماند.
(لپر، گرین و نیزبت،1973). گرچه از این مطالعات دهه ها می گذرد.
آنها با گذشت زمان بازهم پرکابرد هستند و در تحلیل بیش از صد مطالعه مانند:
اینها محققان همسو با این تحقیقات دریافتند که جوایز انگیزه بیرونی برای انواع تکالیف اکثراً جالب و سرگرم کننده را از بین می برد.
(دسی،کویززتنر و رایانانگیزه درونی1999). این به معنای هرگز جایزه ندادن به کودکان نیست".
در عوض، آنها باید درست و به صورت استراتژیک به کار گرفته شوندکودکان
اگر شما هم درصدد هستید چیزی مهم و مادام العمر را به کودکان یاد دهید احتمالاً جوایز فکر خوبی نباشند.
Motivating Children Without Rewards
تبادل جایزه در ازای نمرات و دستاوردها در مدرسه نمونه خوبی است.
در بافت آموزشی، محققان دریافتند که انگیزه درونی با اهداف یادگیری یا انگیزه یادگیری برای یادگیری ارتباط دارد .
در حالی که انگیزه بیررونی یا به قول صاحبنظران اهداف عملکردی یا یادگیری برای ارزشیابی یا نمره خوب.
و در اصل همان جایزه ارتباط دارد (هیمان و دویک،1992).
دادن جایزه به کودکان برای انجام کار خوب در امر تحصیل فقط انگیزه بیرونی برای یادگیری را تقویت کرده است.
و مانع از هرگونه اشتیاق برای ارزشگذاری درونی آن می شود.
- این نمونه ای دیگر از کاربرد جوایز است یا در این مورد، فقدان تنبیه برای رفتار خوب یا اخلاقی است.
- برای مثال محققان در چندین مطالعه بررسی کننده چگونگی ارتقای صداقت در کودکان دریافتند .
- که گفتن داستان های مؤکد پیامدهای منفی دروغگویی به کودکان در ایجاد صداقت اثربخش نیست.
- (لی، تالور، مک کارتی، رز، ایوانز و آرودا،2104).
- همینطور در مطالعه ای اخیر کودکان داستانی در مورد دزدیده شدن کیک و دروغ گفتن بعد از آن را شنیدند.
- کودکانی که گفته اند که قهرمان داستان باید اغلب موارد واقعیت را بگوید والدینی داشته اند .
- که کودکان خود را با وجود گفتن واقعیت قانون شکنانه خود تنبیه نکرده اند(اسمیت و ریزو،2017).
در کل این تحقیقات نشان می دهند که مهیاکردن جایزه کودکان برای نشان دادن یک رفتار تقریبا مانند آن است که به آنها بگویید .
آن رفتار خودبخود خیلی جالب نبوده است. پس اگر شما قصد ارتقای انگیزه درونی دارید.
اگر قصد یادگیری درس به کودک خود یا اینکه کمک بکردن به دیگران به خاطر خود کمک عملی لذت بخش است.
استفاده از جوایز ممکن است راهبرد اشتباهی باشد. از طرفی نیز به معنای همواره بدبودن جایزه نیست.
وقتی که من داشتم پسرم را از پوشک می گرفتم ما به او آبنبات های ژله ای نشان دادیم.
تا هنگام رفتن موفقیت آمیز به دستشویی او را با دادن آبنبات ها تشویق کنیم.
آموزش پسرم به داشتن انگیزه درونی برای تخلیه ادرار در دستشویی آنقدرها هم جای نگرانی نداشت.
از آنجایی که در نهایت همه می توانند آن را یاد بگیرند. همین می تواند برای انواع کارهای مشکل نیازمند کمی تلاش بیشتر صدق کند.
مثلاً ممکن است فراهم کردن نوعی پاداش مادی برای کارهای طاقت فرساتر چیز وحشتناکی نباشد.
- بگذارید روراست بگویم؛ چند نفر از ما فی نفسه برای تمیز کردن گاراژ برانگیخته شدیم؟
- اما جایزه دادن برای انجام کارهای کوچکتر روزمره و مورد انتظار شما از فرزند خود مانند:
- مرتب کردن تختخواب یا شستن ظرف های کثیفش می تواند نتیجه عکس بدهد.
- در آخر، بهتر است جایزه دادن به طور استراتژیکی باشد و مواظب باشید.
- که برای انجام کارهایی که ممکن است یادگیری آنها طور دیگری برای کودک.
- حاوی ارزشی درونی داشته باشد به آنها هدیه ندهید.
نظرت چیه؟