احتمالاً از خود می پرسید مگه عشق با ازدواج فرق داره؟ بله، این دو کاملاً دو پدیده متفاوت از هم هستند!
عشق چیست؟
در باب اینکه عشق چی نیست، بیشتر از اینکه عشق چیه میشه گفت، با این حال عشقی که عامه مردم میشناسند و فکر می کنند عاشق هستند علاقه و نیازی است که شخصی نسبت به دیگری پیدا میکنه. برخلاف باور عامه، آدم ها اغلب بیش از یکبار عاشق می شوند.
از کودکی که عاشق دختر همسایه می شویم تا نوجوانی که عاشق دختر یا پسرکی در کوچه و خیابان و مدرسه مهمونی می شویم! بله به همین سادگی عاشق می شویم و بر خلاف باورهای غلط، عشق آنقدرها هم الهی نیست.
برای یک پسر کاملاً عادی است در روز عاشق چند نفر شود! این ها نه هوس بلکه خود عشق هستند، اما عشق چیزی نیست جز فریب طبیعت برای زادآوری.
اگه عشق انقدرها هم خاص نیست پس چرا عشاق به همدیگه پیله میکنن و ول کن نیستن؟
تفاوت های ژنتیکی و ویژگی های شخصی باعث بشه دو نفر خیلی با هم مچ باشند و چون تکه های پازل در هم چفت شوند. در واقع هر یک از طرفین این عشق مجذوب کسی میشه که نداشته های خودش رو در اون میبینه. هم زمان خیلی مواقع آقا یا خانوم عاشق تا حالا شخص دیگه ای نظرش به اون جلب نشده و برای همین ول کن نیست. چون کس دیگه ای در کار نیست.
داستان های رومانتیک و شعرهای قشنگ و باورهای مقدس رو کنار بگذارید، آدم ها می توانند بیش از یکبار عاشق شوند!
ازدواج چیست؟
در مورد خود عشق و دوست داشتن مشکل خاصی وجود نداره، مشکل اصلی اینجاست که اغلب مردم ما فرق عشق با ازدواج رو نمیدونن!!!!!!
عشق به طور خلاصه دوست داشتن و احساس نیاز برای شخص دیگری است. اما ازدواج یک تعهد مابین دو عاشق است. بدون ازدواج هم میشه عاشق بود و بدون عشق هم میشه ازدواج کرد!
بنابراین هر عشقی قرار نیست به ازدواج منتهی بشه و هر ازدواجی هم بر پایه عشق نبوده!
متاسفانه اغلب مردم ما به علت هایی که خودتون خوب میدونید، قادر به تفکیک این دو از هم نیستند! اینکه کسی رو دوست داریم دلیل بر میل برای ازدواج نیست. و اگر هم دو عاشق ازدواج نمی کنند، علتش این نیست که عشقشون دروغ بوده!
عشق یک پدیده شیمیائی اما ازدواج یک مسله حقوقی است!
حالا چه اهمیتی داره؟
وقتی به ازدواج فکر می کنیم، با یک پدیده حقوقی مواجه هستیم که در اون طرفین چون عاشق هم هستند و از بودن هم لذت می برند، به همدیگه متعهد میشن که برای همیشه با هم بمونن. هم زمان ازدواج جنبه های اجتماعی هم داره و رابطه دو آدم رو به رسمیت میشناسه و حقوقی رو براشون در نظر میگیره.
پس تا عاشق کسی میشیم یا کسی عاشقمون میشه فوراً ذهنمون نره سمت ازدواج. ازدواج به تعهد نیاز داره و تعهدی بیش نیست، برای همین کلی مسئولیت با خودش داره و فقط موقعی به ازدواج تن بدیم که توانایی قبول مسئولیت هارو داریم و قبولشون می کنیم.
نه اینکه دو نگاه در هم خیره شدن بریم واسه ازدواج!
متاسفانه نداشتن مهارت زندگی باعث شده خیلی ها تا احساساتشون رو کسی تحریک میکنه، فکر میکن خودشه و بریم واسه ازدواج! سن کم که دیگه خودشه!