اصول ترانه سرایی

۱- پاکی قلم و رسایی نوشته ها در قالب ادبی.
۲- استفاده از آرایه ی تشبیه در موارد بسیار.
مانند: تگرگ و رگبار و خزون / زمین نداره جاذبه /کوتاهه سقف آسمون.
۳- رعایت کامل سکوت ملودی ها با ایجاد فواصل کوتاه.
مانند: حالا که آسمونم، ابراش، زیاده /روزای ِ سختشم، خیلی، بی شماره
۴- تشریح کردن مصرع ها از حس زیبا شناسی.
مانند: … از گلای یاس تو باغ …
۵- انتخاب عنوان بر اساس مفهوم ترانه نه مصرعی خاص.
۶- سرآغاز ترانه بایستی دارای نقطه ی اوج باشد.
مانند: می دونم تو قصتون زیادی ام / تو دیگه بی کسیمو به روم نیار
۷- ابیات تکرار را با شماره تعداد مشخص کنیم.
مانند: همیشه مونده سر یک دو راهی / دل داغون شده از کینه و تباهی
اگه بگم چشات می ره سیاهی/ تو ظلمت ِ حسه بی پناهی (۲)
۸- قافیه ها را در حداقل دو حرف طراحی کنیم.
۹- سعی کنیم از مفهوم دور نشویم (پرهیز از پراکنده نویسی)
۱۰- استفاده از آرایه حسن تعلیل.
مانند: آسمون تیره شده غصه من تو جونشه …
۱۱- واژه هایی را که در اجرا کشیده می شوند را با یک کسره در آخر آن مشخص کنیم.
مانند: تو ظلمتِ …
۱۲- ریتم کار را تا پایان حفظ کنیم.
۱۳- از واژهای عامیانه قابل فهم به جای واژهای استفهامی استفاده کنیم.
مانند: طلوع و هدیه می کنم / به خواب تلخ بی پناه
۱۴- در پایان ترانه سعی کنیم حس خود را به سمت مخاطب خاص خود بکشانیم.
۱۵- عنوان ترانه را سعی کنیم در آخر انتخاب کنیم.