تمام ما در طی روز با اشخاص دروغگو مواجه خواهیم شد و دوستان یا همکارانی که از شجاعت های خود داستان‌هایی را بیان می کنند.
و یا در مورد ماجراهایی که در زندگی در زمان گذشته برای آنها به وجود آمده روایت هایی پر از مبالغه را برای ما تعریف خواهند کرد.
در این بین اشخاص می باشند که بدون علت به خصوصی از صبح تا شب در مورد همه مسئله ها به دروغ پناه خواهند برد.
تا حدی که شنونده شخصیت فرد دروغگو را مانند یک بیمار می‌دانند.

اخیراً دانشمندان علوم پزشکی و روان شناسان در پژوهش‌های خود تلاش کرده اند که جوابی برای این پرسش پیدا کنند.
که به چه علت مردم در گفت و گوهای روزمره خود از دروغ استفاده خواهند کرد .
و آیا این مسئله می تواند دلیلی بر وجود داشتن نوعی بیماری روانی در فرد گوینده باشد.
در پژوهشی که به تازگی به منظور ارزیابی یکصد سال ادبیات داستانی کشورهای متعدد انجام شده است.
محققان برخی اوقات برای بیشتر شدن جذابیت مسئله از مبالغه استفاده کرده اند .
که در عین حال که خود اشخاصی موفق و توانا و همین طور منظم می باشد.
ولی مسئله همیشه به همین راحتی نمی باشد.
  • بیشتر روانپزشکان دروغگویی دائمی را همیشه به عنوان علائمی از وجود داشتن مشکل روانی در نظر دارد .
  • که می تواند شامل بیماریهایی مانند توهم و خیال پردازی و انواعی از بیماریهای روانی و یا خودشیفتگی روانی به حساب آید.
  • روان شناسان عقیده دارند که در برخی از موارد نیز اشخاص دروغگو علائمی از وجود بیماری نداشته و صرفاً به دروغ عادت دارند.
  • این گونه اشخاصی که صبح از خواب بیدار می شوند و انگار مجبور می باشند که تا شب به دروغ گفتن بپردازد .
  • در این حالت باید نوع زندگی و کار آنها مورد ارزیابی قرار بگیرد .
  • شاید به علت نوعی اجبار کاری یا فشار در زندگی روزمره مجبور به دروغ گفتن خواهند شد.



  • برخی از روانپزشکان گروهی از اشخاص داوطلب را به دوربین مخفی مجهز که حرکت های آنها را ثبت می‌کرده است.
  • دعوت کرد که ارزیابی آن نشانگر این بود که بیشتر اشخاص در طی روز از دروغ های مصلحت آمیز مورد استفاده قرار می دهد.
  • که این دروغ های مصلحت آمیز بیشتر علت های مشابهی دارند .
  • مثل دور شدن از توهین به اطرافیان و یا پیشگیری کردن از اهانت به احساسات و عقیده های دیگران.
  • پوشاندن و مخفی کردن اشتباهات فردی و همینطور خودداری کردن از به وجود آوردن بحث های بیهوده و غیره.



ولی وقتی که دروغ به عنوان یک روش و استراتژی برای مقابله کردن با مشکلات روزمره به طور دائم آن را به کار بگیرند.
دارای ضرر و در حقیقت نوعی بیماری به حساب می‌آید.

گاهی افراد به علت نبود ناتوانی کافی در انجام دادن وظیفه های محوله و یا عدم علاقه در کار یا تحصیل به دروغ گرایش پیدا می‌کند .
که پژوهشگران بیان می‌کند که مردم برخی اوقات برای به دست آوردن شرایط های پر اهمیت کاری یا اجتماعی
و یا در برخورد کردن با مسئولیت های پر اهمیت خانوادگی برای اینکه بتواند فرصتی را برای خود پیدا کنند به دروغ متوسل خواهند شد .


  • پژوهشگرانی که در اوایل قرن بیستم به ارزیابی علمی پدیده دروغگویی پرداخته اند .
  • از حالتی به نام بردن پرداخته اند که بصیرت مضاعف گویند.
  • و طی آن فرد در یک لحظه دو مسئله را در ذهن خود به مرور کردن می‌پردازد .
  • که یکی مربوط به آرزو هایش در زندگی و دیگری زندگی حقیقی می باشد.
  • و در بیشتر موارد مورد اول بر دومی سایه خواهد انداخت که ذهن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد .






در حقیقت در برخی حالت‌ها شخص دروغگو از داستان‌های خود به وجد خواهد آمد .
و از آنها به لذت می رسد که در بیشتر موارد دروغ گویی در حقیقت عمق بخشیدن به آرزوهای فردی برای احساس جذابیت
و لذت حتی برای لحظه های کوتاه می باشد به طور مثال زنی که رابطه عاشقانه خود را با همسرش به بزرگنمایی کردن می پردازد .
و یا فردی که موفقیت های اجتماعی و یا ورزشی را بسیار بزرگتر جلوه خواهد داد.
در حقیقت چهره ای از خود نشان خواهد داد که علاقه دارد آنگونه باشد و در حقیقت نشان از نقص شخصیت دارا می باشد.


در آزمایش های دیگر نشانگر این بوده است که بیشتر دروغگوها علائمی از نبود .
تعادل روانی و ضعف داشتن شخصیت را از خود نشان خواهند داد.
که برخی در تجربیات دوران کودکی و طرز تربیت خانوادگی افراد دارای ریشه می باشد.


تمام ما رویاهای خود را دارا می باشیم و همه در رفتار کردن با حقیقت تلخ زندگی می‌خواهیم خود را به ایمن کردن بپردازیم.
و تمام ما از بیان کردن ناملایمات و شکست هایی که در گذشته داشتیم اکراه داریم .
ولی باید به این نکته توجه داشت که هیچ کدام از این مسائل نباید ما را به دروغگویی بکشاند.


دروغ گوهای مرضی



  • عملکرد دروغ گوئی از سن ۴ تا ۵ سالگی شروع می شود.
  • یعنی همان وقتی که کودک نسبت به استفاده کردن از زبان آگاهی پیدا خواهد کرد.
  • که البته دروغ کودکان معمولا بدون ضرر و صرفا به قصد رها شدن از مخمصه یا رسیدن به آن چیزی می باشد.
  • که به آن علاقه دارند ولی در بین بزرگسالان اگر دروغ های مصلحتی را نادیده بگیریم .
  • به افرادی برمی‌خوریم که خیلی فراوان و در مسئله های کوچک و بزرگ به دروغ گفتن می پردازند.
  • که روانشناسان به اینگونه اشخاص دروغگو های مرضی می گویند.
  • دروغگو های مرضی ، دروغ می گویند تا در خیال خود از حریم شان به محافظت کردن بپردازند.
  • و دوست داشتنی تر به نظر بیایند به منافع مادی یا اجتماعی بیشتری دست پیدا کنند.
  • و این که از مجازات به فرار کردن بپردازند که البته در بیشتر اوقات آنهایی که از چنین اشخاصی دروغ می شنود.
  • خودشان تا درجاتی متوجه خواهند شد که شخص مقابل دارد به دروغگویی می پردازد.



منبع:مشاوکو