نمایش نتایج: از 1 به 3 از 3

موضوع: تربیت فرزند پسر

3833
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Oct 2018
    شماره عضویت
    39425
    نوشته ها
    1
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    تربیت فرزند پسر

    با عرض سلام و خسته نباشید.مادر 32ساله ای هستم که دوتا پسر با فاصله سنی 2 سال خداوند بهم عطا کرده.ولی همیشه خصوصا در موارد تنهایی و مخصوصا وقتی پسر اولیم خوابه حس عذاب وجدان بدی نسبت بهش دارم.همش میگم شاید من کوتاهی میکنم توی تربیتش یا اهمیت دادن بهش.با توجه به اینکه پشت سرش پسر بعدیم اومده خیلی عذاب وجدان دارم.نا گفته نمونه که پسر بزرگترم بسیار بدقلقه.وابستگیش بهم فوق العادست.مجبورم بیشتر وقتا داد بکشم سرش.وحتی بعضی مواقع میزنمش و بعدشم تا دو روز فقط گریه میکنم که چرا اینکارو کردم.لطفا راهنماییم کنین.خواهشا راهنماییاتون کاربردی باشه.با تشکر.

  2. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    کاربر محروم
    تاریخ عضویت
    Apr 2018
    شماره عضویت
    38164
    نوشته ها
    603
    تشکـر
    288
    تشکر شده 407 بار در 290 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : عذاب وجدان

    بیشتر اختلافاتی که ما با دیگران داریم به خاطر اهمیت زیادیه که به اون افراد میدیم... مثلا اگر یک غریبه در اتوبوس کج خلی کند شما کاری با اون نداری... چون اهمیتی برات نداره...
    یه خصوصیتی متولدین آبان ماه دارن که اگر کسی رو دوست داشته باشن مثل مار دورش حلقه میزنن و هردوشون عذاب میکشن... حس میکنم شما هم اینجوری رفتار میکنید... به هر حال... سعی کنید وسایل پیشرفت فرزندانتون رو فراهم کنید و مسائل تربیتی رو بهشون آموزش بدید ولی اضافه کاری نکنید... اجازه بدید طبیعی بزرگ بشن تا در آینده به مشکل نخورن... مراقبت بیش از حد، نمیتونه از پسراتون مرد بسازه... هرچیزی به اندازه خوبه...

  3. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر ویژه
    تاریخ عضویت
    May 2014
    شماره عضویت
    3710
    نوشته ها
    9,699
    تشکـر
    4,204
    تشکر شده 10,202 بار در 5,111 پست
    میزان امتیاز
    21

    پاسخ : تربیت فرزند پسر

    نقل قول نوشته اصلی توسط محمد صدرا نمایش پست ها
    با عرض سلام و خسته نباشید.مادر 32ساله ای هستم که دوتا پسر با فاصله سنی 2 سال خداوند بهم عطا کرده.ولی همیشه خصوصا در موارد تنهایی و مخصوصا وقتی پسر اولیم خوابه حس عذاب وجدان بدی نسبت بهش دارم.همش میگم شاید من کوتاهی میکنم توی تربیتش یا اهمیت دادن بهش.با توجه به اینکه پشت سرش پسر بعدیم اومده خیلی عذاب وجدان دارم.نا گفته نمونه که پسر بزرگترم بسیار بدقلقه.وابستگیش بهم فوق العادست.مجبورم بیشتر وقتا داد بکشم سرش.وحتی بعضی مواقع میزنمش و بعدشم تا دو روز فقط گریه میکنم که چرا اینکارو کردم.لطفا راهنماییم کنین.خواهشا راهنماییاتون کاربردی باشه.با تشکر.

    دوست عزیز در این مورد توصیه میکنم با مشاوران کودک مشورت کنید .

    بیان یک سری مطالب کلی نمیتونه به شما در تربیت فرزندتون کمک کنه .

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    دفتر سعادت آباد:
    ۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه

    گر شما هم از آن دسته مادران هستید که در مورد تربیت و پرورش فرزند پسر خود احساس نگرانی می کنید این مطلب را بخوانید.

    بیش از حد از او انتقاد نکنید.

    پسر کوچولوی شما در برابر انتقادها بسیار حساس است؛ خصوصا در مورد مسایلی که به رفتارش مربوط می شود.

    کارهای نادرست و بد را به او خاطر نشان کنید اما افراطی رفتار نکنید.

    به عنوان مثال از گفتن جملاتی مانند «خواهر کوچولوی تو هیچ وقت از این کارها نمی کند!

    تو مامان را کلافه و خجالت زده می کنی… » بپرهیزید.

    زبان مناسب را انتخاب کنید! «مردان مریخی، زنان ونوسی» شاید همه ما این عبارت را شنیده ایم و حتما گوینده آن دلیل روشنی برای این ادعا دارد.

    مسلما شیوه رفتاری با هر کدام متفاوت است.

    وقتی با پسرها صحبت می کنید، جملات واضح، روشن، منطقی و به دور از هر توضیح اضافی و حاشیه را انتخاب کنید.

    به او کمک کنید تا احساساتش را بروز دهد.

    مامان ها معمولا بیشتر با دخترانشان صحبت می کنند.

    در نتیجه، به طورکلی پسرها دیرتر صحبت کردن را یاد می گیرند و قدرت کلامی پایین تری از دخترها دارند.

    آنها دوست دارند که احساسات را در دل خود نگه دارند.

    در مواقع ناراحتی، دختر بچه ها گریه می کنند و پسرها دعوا و کتک کاری را انتخاب می کنند.

    باید او را از سنین خیلی پایین تشویق کرد که در مورد هیجانات درونی صحبت کند، از سکوت و خاموشی بیرون بیاید و عکس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.

    نیمه دیگر شخصیت او را نیز در نظر بگیرید.

    به او بیاموزید که در لباس پوشیدن مرتب باشد و رنگ ها را با هم ست کند، به آرایش موهایش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد.

    اینها مسائلی است که شاید همه پدران به آن توجه نداشته باشند.

    چنین شرایطی برای او بسیار مفید است؛ چرا که او بعدا مردی خواهد شد و به این ترتیب می تواند نظر دیگران را به خود جلب کند.

    از این که احساس «زنانه» پیدا کند نترسید.

    احساس مرد بودن از والد هم جنس خودش به او منتقل می شود.

    محدودیت وضع کنید.

    از آنجا که مادر جذابیت و شیفتگی بیشتری برای پسرش دارد و به علاوه اینکه نمی تواند خیلی با او صمیمی باشد، برقراری ارتباط این دو، پیچیدگی های خاصی دارد.

    اما به هرحال، اعمال برخی محدودیت ها لازم و غیرقابل اجتناب است.

    همه کارهایش را انجام ندهید.

    دلیلی ندارد که زیپ شلوارش را ببندید، درحالی که خودش می خواهد این کار را انجام دهد.

    او را ترغیب کنید که خودش لباس هایش را بپوشد، دوش بگیرد و به کارهای شخصی اش برسد.

    بپذیرید که روزی از شما دور خواهد شد.

    احساس نیازی که به شما دارد را بیش از حد تقویت نکنید.

    یک نمونه «اجتماعی» برای او باشید! امروزه مادر علاوه بر جایگاه مهم خود می تواند مدلی برای شناخت هویت اجتماعی فرزندش باشد.

    او می تواند پسرش را به سمت اهدافش سوق دهد.

    بسیار رایج است که پسر بچه ها می گویند «می خواهم درآینده شغل مادرم را داشته باشم!»
    امضای ایشان

    خـــــدانـگهــــــدار


  4. کاربران زیر از farokh بابت این پست مفید تشکر کرده اند


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد