نوشته اصلی توسط
محمد صدرا
با عرض سلام و خسته نباشید.مادر 32ساله ای هستم که دوتا پسر با فاصله سنی 2 سال خداوند بهم عطا کرده.ولی همیشه خصوصا در موارد تنهایی و مخصوصا وقتی پسر اولیم خوابه حس عذاب وجدان بدی نسبت بهش دارم.همش میگم شاید من کوتاهی میکنم توی تربیتش یا اهمیت دادن بهش.با توجه به اینکه پشت سرش پسر بعدیم اومده خیلی عذاب وجدان دارم.نا گفته نمونه که پسر بزرگترم بسیار بدقلقه.وابستگیش بهم فوق العادست.مجبورم بیشتر وقتا داد بکشم سرش.وحتی بعضی مواقع میزنمش و بعدشم تا دو روز فقط گریه میکنم که چرا اینکارو کردم.لطفا راهنماییم کنین.خواهشا راهنماییاتون کاربردی باشه.با تشکر.