به نام خداوند جان و خرد
نقطه سر خط
کنون گر تو در آب ماهی شوی *** و یا چون شب اندر سیاهی شوی
بخواهد هم از تو پدر کین من *** چو بیند که خشت است بالین من
سخن از دوست داشتن است. از کسانی که نامشان دوست داشتنی ترین و محبوب ترین واژه های ذهن ماست . کسانی که شاید دیگر در برگه های کتاب تاریخ همانندشان کمتر قابل تصور باشد . برترین و برگزیده ترین مخلوقات دوران که تنها و شایسته تزین خریدارشان خدا بوده است.
شهیدان ؛ نور هدایت در جاده های سرگردانی تاریخ اند که اگر بر مسیر راهیان زندگی بتابند ؛ دیگر کمتر نیاز به سخنرانی و وعظ و خطابه است ؛ چرا که در پرتو این نور ؛ حقیقت بر همگان آشکار خواهد شد.
و اما جای سوال است که چرا همه ی ما ؛ از کودک تا بزرگ؛ وقتی با واژه ی شهید رو به رو میشویم ؛ احساس تقدس و کرنش می کنیم و اشک در چشمانمان حلقه میزند که گویا هر شهید ؛ عزیز دل خودماست در حالی که دانشمندان شاعران و بزرگان زیادی در طول تاریخ بوده و هستند ؛ ولی چنین احساسی کمتر است .