بی انگیزگی و افسردگی

[mhaa]

من احساس خوبی نسبت به زندگی ندارم نمیتونم با ادم ها ارتباط برقرار کنم همه بهم میگویند که خیلی ساکتی ولی خودم اصلا این حرف را قبول ندارم خواهر و برادرم بهم میگویند از قصد که خودت را جلوی دیگران خوب نشان بدهی حرف نمیزنی ولی اصلا این جوری نیست به هرکاری دست میزنم نتیجه اش برعکس میشود گاهی اوقات احساس میکنم شاید اگر هیچ وقت به دنیا نیامده بودم اوضاع شاید خیلی بهتر میشد هر حرفی که به پدر و مارم میزنم به همه اطلاع میدهند علاقه انجام دادن هیچ کاری را ندارم واقعا نمیدونم چیکار کنم

[ravanshenas-therapy]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
چند سالتون هست؟
این مشکلاتتون چند وقته شروع شده است؟
میزان تحصیلاتتون چقدر است؟
دیدگاه دیگران در مورد افراد می تواند گاهی همراه با کنایه یا حسادت باشد اما دلیل آنها برای بیان کنایه و برداشتشان نسبت به شما به خودشان مربوط می شود و شما نباید نسبت به این موضوع از خودتان ناراحت باشید چون شما نمی توانید باب میل همه افراد رفتار کنیدو تاییدی همه انسان ها را داشته باشید پس آنگونه که احساس می کنید آرامش بیشتری دارید رفتار کنید .در مورد پدر و مادرتان نیز بهتر است کاملا واضح و با احترام به آنها بگوید که اصلا دوست ندارید که حرفهای شما را جلوی دیگران بازگو کنند و این کارشان باعث احساس ناراحتی و بی اعتمادی شما نسبت به آنها می شود.
شاد باشید

[mhaa]

با سلام
من ۱۶ سال دارم و درست نمیدونم از کی دچار این مشکلات شدم
به پدر و مادرم نیز این موضوع را گفتم ولی پدرم واکنش خوبی نشان نداد و عصبانی شد مادرم نیز به ظاهر قبول کرد که به کسی نگوید ولی بارها دیده ام که دوباره این کار را انجام داده است

[ravanshenas-therapy]

با سلام مجدد دوست عزیز
در سن بسیار حساسی قرار داری و خیلی از این واکنش ها و سردرگمی ها نشانه های سنتان می باشد . سعی کنید خودتان را سرگرم کارهای دیگری کنید و در اجتماع باشید ورزش کنید چون ورزش باعث سرزندگی و آرامش مغز می شود . و برای رفع مشکلاتتان راحل حل مسئله داشته باشید یعنی راحل هایی که به ذهنتان می رسد را یاداشت کنید و بعد مضررات و سود های هر یک از آنها را بنویسید و بعد تصمیم بگیرید. گاهی متاسفانه پدر و مادرها شیوه درست برخورد با فرزندانشان را بلد نیستند اما این موضوع اصلا به معنای بی علاقگی آنها به شما نمی باشد بلکه به دلیل آموزش های کم و باورهای غلط آنهاست. سعی کنید سبک رفتاری آنها را درک کنید و بدانید هر فردی مسئول رفتارهای خودش است و تنها وظیفه شما احترام به آنهاست حتی اگر باورهایشان و رفتارشان را قبول ندارید . در این موارد سعی کنید با مادرتان که کمی منطقی تر هستند صحبت کنید .
شاد باشید