لطفا راهنمایی کنید

[Sahereh1352]

پسرم تا دو هفته دیگه برای ادامه تحصیل داره میره آمریکا و من شدیدا دچار اضطراب و افسردگی شدم،مرتب گریه میکنم و با اینکه کار حساسی هم دارم نمیتونم تمرکز داشته باشم،دارو هم مصرف میکنم ولی فایده نداره،کسی چنین مشکلی داشته؟

[delvapas2000]

پسرم تا دو هفته دیگه برای ادامه تحصیل داره میره آمریکا و من شدیدا دچار اضطراب و افسردگی شدم،مرتب گریه میکنم و با اینکه کار حساسی هم دارم نمیتونم تمرکز داشته باشم،دارو هم مصرف میکنم ولی فایده نداره،کسی چنین مشکلی داشته؟

موقعیت بسیار خوبی نصیبشون شده
ایالات متحده میرن دیگه؟
به به! خیلیم عالی
شما ارامش داشته باشین
واسش ارزوهای خوب کنین
از طریق ایمو و واتس اپ و تلگرام و تلفن باهاش ارتباط داشته باشین
طی این مدت میتونین تو ترکیه قرار بزارین همو ببینین
یه مقدار هزینه داره اما شدنیه

دوران تحصیلشم که تموم شه با دست پر به ایران برمیگرده

شما به عنوان یه مادر موفقیت جگرگوشه تونو مدنظر بگیرین

درسته که درد دلتنگی سخته
اما اون وسایل ارتباط جمعی که نام بردم و حتی شانس ملاقات در ترکیه بار دلتنگی شما رو به طرز قابل توجهی کاهش میده

منم واسه جگرگوشه شما ارزوهای خوب دارم و از راه دور واسش انرژی مثبت میفرستم
شمام همینکارو بکنین

[ماجراجو]

پسرم تا دو هفته دیگه برای ادامه تحصیل داره میره آمریکا و من شدیدا دچار اضطراب و افسردگی شدم،مرتب گریه میکنم و با اینکه کار حساسی هم دارم نمیتونم تمرکز داشته باشم،دارو هم مصرف میکنم ولی فایده نداره،کسی چنین مشکلی داشته؟

سلام
من شخصی رو میشناسم که بابت ناراحتی مادرش از خارج رفتن منصرف شد. الان وضعش بد نیست ولی همیشه اونو یاداوری می کنه.

شما ممکنه با این ناراحتیهاتون ایشون رو منصرف کنی. نمیگم بمونه ایران بده ولی همیشه ناراحت می مونه. الانم که رفتن به یک کشور دیگه سختی نداره، اونم نیومد شما میری. از نظر زمانی هم به روز طول میکشه.
اصلا نگران نباش.

[SHERVIN"66]

سلام
شب خوش
مادر بنده با اینکه 5 فرزند داشت اما بیست سال پیش افسردگی گرفت بخاطر رفتن برادرم
الان انقدری مشتاقه که کل خاتنواده مهاجرت کنن
خانم محترم بنده 2 روزه پناهنده یکی از کشورهای اسکاندیناوی شدم و واقعا از ته دل میگم اگر میدونستم جو حاکم اینچنینه خیلی زودتر از اینها اقدام میکردم نه اینکه 32 ساله باشه و موهات سفید شده باشه
شما فقط و فقط به آینده روشن فرزندتون فکر کنید گریه که نمیکنید هیچ با خنده بدرقه میکنید
هیچ جای دنیا وقتی پایه حقوق دولتی 2/5 میلیون هزینهای 5 میلیون نیست
فرزند شما با این اوضاع چه آینده ای میتونه داشته باشه
خواهش میکنم بهش امید بدید و بذارید با قدمهای استوار رو به جلو حرکت کنه و موفق بشه

[amin2121]

پسرم تا دو هفته دیگه برای ادامه تحصیل داره میره آمریکا و من شدیدا دچار اضطراب و افسردگی شدم،مرتب گریه میکنم و با اینکه کار حساسی هم دارم نمیتونم تمرکز داشته باشم،دارو هم مصرف میکنم ولی فایده نداره،کسی چنین مشکلی داشته؟

خب اگه پسرتون میدونین که رفتنش باعث پیشرفت بشه که چه خوب اقلا فرصت بیشتری داره تا اینجا و این شرایط. واقعا موندن اینجا تو این شرایط و وضعیت مزخرفی که هست و ادم هاش تک تکشون دارن دیوونه میشن خب این کجاش خوبه؟ خود منم یه فرصتی پیش اومده ولی دو دل بودم و همین حس وابستگی و نگرانی شما رو عمیق داشتم دایم میگفتم وای برم پس برنامه هام اینجا چی میشه؟ و ... این حرفای کلیشه ای. در حقیقت یه جورایی یه مشابهت هایی حس شما رو داشتم ولی در مورد خودم. به این فکر کنین که خب پسرتون وضعیت زندگیش به احتمال زیاد بهتر از اینجا هست لااقل تو این شرایط بد فکری و اضطرابی که اینجا هست نمیمونه و درست زندگی میکنه (امیدوارم) در مورد دلتنگی و ... هم زیاد فکر نکنین برنامه اسکایپ رو توی کامپیوتر نصب کنین و هر شب (که میشه صبح امریکا) با پسرتون تصویری حرف بزنین باهم هماهنگ بشین حرف بزنین. دوست عزیز احساسات شما قابل احترامه ولی این دلتنگی هم میگذره و بهتره تو این طور شرایط بگید که "من هر تصمیمی که باعث پیشرفت پسرم بشه با کمال میل قبول میکنم و لازم باشه تحمل میکنم" این رو همیشه گوشه ذهن داشته باشید بهترین مادر دنیا هستین. خوبه که پسر شما و من تونستیم خلاص بشیم از اینجا واقعا جای جشن گرفتن داره والا خیلیا تو ارزوی رفتن موندن نتونستن برن و به نوعی بیخیالی همیشگی طی کردن چون نتونستن و با دلایل ذهنی خودشون رو قانع کردن به نوعی. از الان با این طرز فکر و یه ذهن مثبت به این قضیه نگاه کنین و لذت ببرین و اجازه بدین پسر شما و من خودمم لذت ببریم از این فرصت چون وضعیت هامون خیلی مشابهه.
امیدوارم که با انرژی باشین و به پسرتون انرژی مثبت بدین که با دلگرمی از اینجا بره. اگه خیلی بی قراری دارین یه نامه از الان بنویسین هر شب توی این نامه بنویسین که چقدر برام مهم بودی و من دوست دارم که وقتی برگشتی تو رو موفق و خوشحال ببینم و این رو بدون که هر جا باشی من دوست دارم. هر روز یه قسمت این نامه رو بنویسین و روز رفتنش بدین بهش و بگین وقتی رسید اونجا نامه رو باز کنه. با اینکار همه این نگرانی هاتون کم میشه.

واقعا شما مادر ها چرا اخه اینقدر خوبین؟ ................ با عاشق به همه مادر های دلسوز

[amin2121]

اگه خواستین برای منم دعا کنین فکر نکنم با پسرتون خیلی اختلاف سنی داشته باشما

[ravanshenas-therapy]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
یک سری از این علایم با توجه به رابطه شما و فرزندتان طبیعی می باشد اما اگر این علایم بر روند زندگی شما تاثیر مخرب دارد بهتر است به صورت جدی تر مورد بررسی قرار گیرد.
1. شما و فرزندتان چند سال دارید؟
2. منظور شما از مصرف دارو چیست و تحت نظر پزشک تجویز شده است؟
3. در زمان فعلی چه علایمی دارید که آن را افسردگی و اضطراب تعریف می کنید؟
4. قبل از این موضوع نیز این علایم را تجربه کرده اید؟
5. از قبل از سفر فرزندتان آگاهی داشته اید؟
6. چه افکاری در مورد سفر ایشان دارید؟
7. شما موافق با سفر فرزندتان می باشید؟

[Sahereh1352]

سلام من ۴۵سال و پسرم ۲۳ سال،من خودم پزشک هستم ولی با مشورت یکی از همکاران روانپزشک دارو مصرف میکنم،علایم کلی افسردگی مثل خلق پایین ،بی حوصلگی احساس غم،کاهش انگیزه،البته قبلا هم گاهی این علائم بودن ولی نه به شدت حالا
ازقبل از تصمیم فرزندم مطلع بودم و همیشه هم مخالفت میکردم اما تاثیری نداشت.نگران شرایط زندگی در غربت برای فرزندم هستم،و حس دلتنگی شدیدی که از حالا خودم دارم

[Sahereh1352]

خیلی ممنونم از صحبت های دلنشینتون،امیدوارم شما هم در هر جای دنیا که هستید سلامت و موفق و شاد باشید،ان شاءالله هر وقت بچه دار شدید احساسات پدرو مادر ها رو بهتر درک میکنید،شاید این احساسات یه جور خودخواهی باشه ،ولی واقعا فرزندان آدم تکه ای از وجود آدم یا حتی همه اون هستن بنابراین خودخواهی پدرومادر باز هم برابر عشق بی اندازه به اونهاست،امیدوارم به زودی شرایط کشور به شکلی تغییر کنه که جوان های این سرزمین که سرمایه های اون هستن مجبور به ترک وطن نشن������������������

[amin2121]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
یک سری از این علایم با توجه به رابطه شما و فرزندتان طبیعی می باشد اما اگر این علایم بر روند زندگی شما تاثیر مخرب دارد بهتر است به صورت جدی تر مورد بررسی قرار گیرد.
1. شما و فرزندتان چند سال دارید؟
2. منظور شما از مصرف دارو چیست و تحت نظر پزشک تجویز شده است؟
3. در زمان فعلی چه علایمی دارید که آن را افسردگی و اضطراب تعریف می کنید؟
4. قبل از این موضوع نیز این علایم را تجربه کرده اید؟
5. از قبل از سفر فرزندتان آگاهی داشته اید؟
6. چه افکاری در مورد سفر ایشان دارید؟
7. شما موافق با سفر فرزندتان می باشید؟

خیلی ممنونم از صحبت های دلنشینتون،امیدوارم شما هم در هر جای دنیا که هستید سلامت و موفق و شاد باشید،ان شاءالله هر وقت بچه دار شدید احساسات پدرو مادر ها رو بهتر درک میکنید،شاید این احساسات یه جور خودخواهی باشه ،ولی واقعا فرزندان آدم تکه ای از وجود آدم یا حتی همه اون هستن بنابراین خودخواهی پدرومادر باز هم برابر عشق بی اندازه به اونهاست،امیدوارم به زودی شرایط کشور به شکلی تغییر کنه که جوان های این سرزمین که سرمایه های اون هستن مجبور به ترک وطن نشن��������������� ����

مادر جان نگران نباشین شما واقعا جای مادر من هستین بله تا حدودی فقط میتونم خودمو بذارم جای شما و یه مقدار خیلی کوچیک درک کنم مثل اینه که انگار یه قسمت از وجود ادم کنده میشه و نگرانه همیشه براش. عجیبه منم دقیقا همسن پسر شمام میدونین مادر جان یه بار رفته بودیم یه جایی چی ببینیم خوبه؟ (در اصل شاید بهتره بگم یه سردرد) یه مدت پیش رفته بودیم یه جایی که معتاد ها توش بودن . بعد فکر کنین کی رو دیده بودم؟ یادم نیست دقیقا کدوم سال ولی رتبه ی تک رقمی ریاضی دهه 80 بود. هر چی سوال ازش میخواستین بپرسین جواب میداد مثل یه روبات بود. دارم میگم که معتاد بود توی یه جای ویران. شوکه شدم فقط. یه بار هم که مثل همین مورد توی اینترنت دیده بودم. اون ادم این ادم ادمای دیگه و سردرد. لااقل اینجا فرصت بیشتری برای زندگی راحت تر هست ولی عروسک ادم(همون پسرتون) پیشش نباشه ادم خوابش نمیبره بله درسته خبر خوب این که یه زمانی بلاخره وضعیت درست میشه و یه زمانی همه حالشون خوب میشه ولی شاید نه برای ماها بلکه برای ایندگان ما ولی باز هم ارزشش رو داره. امیدوارم که سلامت باشین و بی نگرانی و اگه احیانا دلتون تنگ شد با پسرتون حرف بزنین اروم بشین.

[amin2121]

هر چی مشکل توی دنیا هست به خاطر ساختار های غلطی هست که خود ما ادم ها یه زمانی درست کردیم این که از نصف بیشتر عمرمون رو صرف کار میکنیم ,برای داشتن یه زندگی خوب باید پول داشته باشیم و اگه نداشته باشیم بدبخت هستیم , این که باید توی نگرانی زندگی کنیم که دست ما نیست و خیلی از چیزای دیگه که مسببش خود ما هستیم که این ساختار ها رو به وجود اوردیم مثلا به پول معنای همه چیز رو دادیم ولی خبر خوب اینکه یه زمانی نمیدونم شاید 1000 سال دیگه یا صد هزار سال دیگه اگه وجود داشته باشیم دیگه این طوری زندگی پر از مشکل و پر از بی عدالتی نیست و همه حالشون خوبه و زندگی میکنن و کار هم نمیکنن و کل عمرشون رو در اختیار خودشون دارن. فقط احساس کردن این موضوع حال ادم رو بهتر میکنه این ایده ال هر خانمی هست که روی زمین هست که این ساختار ها درست بشن و به روز هم میشن پس هیچ نگرانی ای برای هیچی لازم نیست . امیدوارم سلامت باشین و پسرتون هم موفق باشن و نگران چیزی نباشین مادر جان.