نمایش نتایج: از 1 به 23 از 23

موضوع: توصیــه های تربیتی کودکـان

24792
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    23
    نوشته ها
    350
    تشکـر
    132
    تشکر شده 584 بار در 158 پست
    میزان امتیاز
    11

    توصیــه های تربیتی کودکـان

    1-آسیب های تربیتی ای که از جانب اولیا و مربیان به قصد تربیت و اصلاح رفتار و از روی دلسوزی و محبت به کودکان وارد می شود احتمالاً بیش از آسیب هایی است که از جانب دیگر عوامل صورت می گیرد .

    2 -اگر می خواهید فرزندتان نسبت به مسئولیت های خود بی تفاوت نباشد حساسیت بیش از حد نسبت به مسئولیت های او نشان ندهید. (سعی کنید ظاهراً بی تفاوت باشید تا او خود به تکالیف و وظایف خود حساس شود)

    3 -برای رسیدن به اهداف تربیتی ، اگر می خواهید سریعاً به مقصودتان نائل آیید آهسته و تدریجی حرکت کنید .

    4 -تربیت کردن ، رها کردن متربی از بستگی ها و وابستگی ها به سوی رشد و تعالی است و نه رام کردن و مطیع کردن او در دام خواسته ها ." یقبُضکَ عَمّا لک و یبسُطکَ فیما لَه " "قبض می کند تو را آنچه برای توست و رها می کند تو را در آن چه برای اوست. "

    5 -آموزش راه های رسیدن به حقیقت مهم تر از خود حقیقت است . این راه ها را به کودک نشان دهید .

    6 -مهارتِ سکوت غالباً بیش از مهارتِ حرف زدن ارزش اثرگذاری دارد . با مهارت سکوت پیام خود را به کودک برسانید .

    7 -معمولاً پدر و مادر در اثر حمایت و محبت نمی توانند کودک را به قدر کافی به خود واگذارند. در محبت نمودن معتدل باشید ، زیرا ساختمانِ تربیتِ متعالی بر شانه های محبت متعادل بنا می شود .

    8 -کودک در خانواده به خاطر مراقبت های افراطی و بایدهاو نبایدهاغالباً خودش نیست ، همه چیز را طوطی وار اقتباس می کند ؛ او به جای این که نقش بگیرد ، نقش بازی می کند . بنابراین اجازه بدهید کودک ، هنر خود بودن و خود شدن را در خود شخصاً کشف کند .

    9 -یکی از ظرافت های هنر تربیتی این است که هرگز در هنگام تنبیه ، کودک را تا مرحله ای از پافشاری پیش نبریم که در آن خود را محکوم یافته تلقی کند،بلکه مقاومت مانع را چنان حساب کنیم که بتواند بر آن فائق آید و تنبیه ، ابزاری برای آگاهی باشد و نه برای ترس و تهدید.

    10 -در برنامه های تربیتی باید پیام تربیتی به گونه ای طرح و ابلاغ گردد که مخاطب آن را یکی از پدیده های ذات خود حس کند .

    11 -هر یک از افراد ، تربیتی درخور و شایسته با شخصیت و طبیعت خود دارند . از شبیه سازی و شبیه پروری پرهیز کنید .( "قُل کُلُّ یعمَل عَلی شاکِلّتِه " ؛ " بگو هرکدام به راه و روش خویش عمل کند.")

    12 -هر چه محیط و زمینهیتربیت آماده تر باشد شرایط پذیرش پیام تربیتی مستعدتر و کاراتر است . آماده سازی عاطفی و درونی ، هنری بس عمیق تر از پیام دهی و اندرزگویی است .

    13 -تربیت کودک الزاماً مبتنی بر تعامل بین طبیعت او و دنیای پیرامون است ؛ پس در این تعامل به اقتضای طبیعت و محیط او سهیم باشیم .

    14 -هدف تربیت باید توسعه و گسترش ظرفیت درونی و قوه فهم کودک باشد و نه تحمیل و تزریق معلومات و محفوظات به او .

    15 -در روش تربیتِ فعال ، مربی می کوشد تا خود را از نظر ذهنی و عاطفی در موقعیت متربی قرار دهد ، در حالی که در روش تربیت انفعالی ، مربی ، کودک را در موقعیت خود قرار می دهد . در روش تربیت فعال ، مربی مشوّق ابداع و خلاقیت است ، حال آن که در روش انفعالی ، مربی القا کننده و ایجاد کننده عادت صوری است .

    16 -وظیفه اولیا و مربیان هموار ساختن مسیر رشد و تعالی کودک است و نه راندن یا کشاندن او به سوی هدف ؛ زیرا فرق است بین رشد" کنش گر" و رشد" کشانگر."

    17 -تنبیه باید به قصد بیداری دل باشد و نه تهدید جسم ، پس تا از نتیجه بیدارسازی تنبیه مطمئن نشده اید اقدام به تنبیه نکنید .

    18 -باید دانست که غالباً کودک علت آنچه را که شما عیب می دانید نمی داند،لذا قبل از سرزنش ، او را توجیه کنید تا فاصله ای بین فهم شما و او ایجاد نشود .

    19 -رشد و پیشرفت به وسیله خود کودک و در یک پویشِ درونی صورت می گیرد و پدر و مادر و یا معلم و مربی تنها مددیار ، راهنما ، مدل نما ، محرک و مشوق او هستند و بس ؛ همانند دارو در کارتن ، طبیب در معالجه بدن و باغبان در پرورش گل .

    20 – ما نباید کودک را " دانش اندوز" بار آوریم ،‌ بلکه باید او را در برابر صحنه ها و اشیایی قرار دهیم که خود بیندیشد و دریابد و گاه با احتیاط و بسیار مختصر او را راهنمایی کنیم تا به جای اندیشه آموزی ، اندیشه ورزی را پیشه کند .

    21 -مربی باید بداند که اندرزها و درسهای اخلاقی وقتی اثر نیکو دارد که متربی شخصاً پذیرا باشد ، در غیر این صورت نه تنها بی فایده است ، بلکه نتیجه ای وارونه به دنبال دارد .

    22 -مربی باید" تجارب تربیتی" را به جای اندرزهای کتابی و لفظی در معرض کودک به نمایش بگذارد تا او فرصتِ تجربهیواقعیت را در زندگی خود دریابد .

    23 -کودک ، بسیاری از امور را که دیدنی نیست از راه دیده می آموزد ، مثل صدق و صفای درونی ، شرافت نفسانی ، نجابت اخلاقی و وقار معنوی و این آموزه های نادیدنی و ناگفتنی پایدارتر و عمیق تر از امور دیدنی است .

    24 -در تربیت دینی باید پرورش حس مذهبی و تفکر دینی ، مقدم بر اطلاعات و دانش دینی باشد ؛ زیرا تربیت دینی یعنی زیستن طبق معتقدات دینی و نه صرفاً دانستن و حفظ کردن اطلاعات دینی .

    25 -قبل از تمایل و تقاضای متربی ، از انتقال پیام تربیتی خودداری کنید ، به ویژه در تربیت دینی.

    26 -حد فراگیری مفاهیم تربیتی هر کودک را ظرفیت هوشی و انگیزشی او تعیین می کند ، لذا از تحمیل و تراکم مفاهیم فراتر از ظرفیت او باید پرهیز کرد .

    27 -در ارائه الگوی تربیتی مورد نظر سعی شود مواردی را مطرح کنیم که کودک به طور خود انگیخته به آنها نیاز دارد ، زیرا کودک به چیزی توجه می کند که در تراز رغبت اوست.

    28 -کودکان باید نسبت به نوع رفتارهایی که از آنان انتظار داریم شناخت کافی داشته باشند ؛ این شناخت در میدان مشاهده حاصل می شود .

    29 -تربیت هرگز در یک بُعد متمرکز نمی گردد بلکه همواره جنبه های عقلانی ، عاطفی ، اخلاقی ، اجتماعی ، جسمی ، علمی و .... در جامعیت بخشیدن به آن دخالت دارند .

    30 -درون مایه های تربیت صحیح در طبیعت کودک وجود دارد و او باید از طریق خودیابی ، خودفهمی و خود رهبری ، آنها را در تعامل با محیطی سالم کشف و تقویت نماید .


    منبـــــع
    ویرایش توسط *P s y C h e* : 07-28-2013 در ساعت 02:52 PM
    امضای ایشان
    همــانگونه که روز ِ خــوب خــواب خوش در پـی دارد
    زندگی هــم اگـــر بـــه خوبی سپــری شود
    مرگی آمرزیده و آرام در پی خواهـد داشت


  2. 2 کاربران زیر از *P s y C h e* بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  3. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    تربیت یک کودک کتک زن یا کتک خـور




    اگر دعوایی بین فرزند شما و دوستانش روی داد، بجای اینکه از دوستان او خشمگین شوید، سعی کنید به فرزند خود کمک کنید تا راه حل هایی مسالمت آمیز برای حل مشکل خود بیابد.





    کودکان در تنظیم روابطشان با هم سن وسالان خود دو دسته اند: دسته اول کسانی که از دوستان خود کتک می خورند. این نوع کودکان هر از چند گاهی برای والدین خود احساس نگرانی بوجود می آورند زیرا والدین دوست دارند علاوه بر داشتن فرزند مودب ، بتواند از حق خودش دفاع کند. و دسته دوم کودکانی که حالت تهاجمی داند.

    صرف نظر از اینکه کودکی مهاجم باشد یا تسلیم، والدین او سعی می کنند رفتارش را اصلاح کنند زیرا نگران هستند که اگر رفتار ناشایست یک پسر بچه دو ساله اصلاح نشود، در سن سی سالگی نیز به همان گونه ، رفتار کند.برخی از ویژگی های تهاجمی یا انفعالی، همراه با رشد اجتماعی کودکان تغییر می کند، والدین می توانند با راهنمایی های توام با ملایمت، به کودکان بیاموزند که از خود دفاع کنند یا خشم خود را کنترل نمایند.
    اگر دعوایی بین فرزند شما و دوستانش روی داد، بجای اینکه از دوستان او خشمگین شوید، سعی کنید به فرزند خود کمک کنید تا راه حل هایی مسالمت آمیز برای حل مشکل خود بیابد.
    بطور مثال والدین می توانند به فرزند خود بیاموزند که اگر دوستش قصد کتک زدنش را داشت فورا به خانه برگردد و رفتارش را نادیده بگیرد. زیرا اگر کودک نسبت به رفتاردوستان مهاجمش واکنش نشان دهد،آنها بیشتر تشویق خواهند شد تا به عمل نامناسب خود مبادرت ورزند.وقتی کودک بفهمد که به جای فرار کردن از دست دوستش که قصد کتک زدن او را داشته، با وی قطع رابطه کند یعنی با حفظ استقلال خود، عدم وابستگی خود را به وی نشان دهد. در طول زمان رفتار خشنونت آمیز طرف مقابل به دلیل از دست دادن همبازیش از بین خواهد رفت.

    اکنون به نکات کلیدی زیر که ما را در مواجهه با کودکان مهاجم یا تسلیم یاری می دهد ، اشاره می کنیم:

    1-روانشناسان معتقدند که ارتباطی مستقیم میان کتک زدن کودکان و مهاجم شدن آنها وجود دارد. برخورد استدلالی و استفاده حداقل از کتک زدن، رفتار تهاجمی آنها را آرام خواهد کرد.

    2- کودکانی که والدین آنها برخوردی استدلالی و توضیحی با آنها دارند، معمولا در برقراری ارتباط با دوستان خود موفق ترند، زیرا می دانند که چگونه مذاکره کنند و مشاجرات را به شیوه ای مسالمت آمیز برطرف سازند.3- کودکانی که مهاجم هستند، باید سرگرم فعالیت هایی شوند که از زور و بازوی خود کمتر استفاده کنند و فرصت ایجاد دردسر نداشته باشند.4- تمامی کودکان، صرف نظر از اینکه مهاجم باشند یا تسلیم، به تشویق نیاز دارند تا بتوانند رفتار خود را اصلاح کنند. به همه افراد خانواده تذکر دهید تا این نکته را در برخورد با فرزندتان رعایت کنند.5- کودک کتک زننده را نادیده بگیرید و بیشتر توجه خود را به کودک کتک خورده معطوف کنید. در این صورت کودک مهاجم برای رفتارش پاداشی نخواهد گرفت.6- اگر چندین بار به فرزند خود تذکر دادید ولی او باز هم به کتک زدن دوست خود اقدام کرد، عذرخواهی او را نپذیرید. برخی کودکان می دانند که عذرخواهی کردن آسانترین راه فرار از تنبیه شدن است. کودکان باید بیاموزند که عذرخواهی بدون تغییر رفتار، بی ارزش است.7- محروم کردن کودک مهاجم از فعالیت مورد علاقه اش، می تواند یک تنبیه موثر باشد. به شرط آنکه علت آن را برای او توضیح دهید.8- برنامه های خشنونت آمیز تلویزیونی می تواند روحیه تهاجمی را در کودکان تقویت کند.9- گاهی اوقات مذاکره ی فرد کتک خورده با شخص کتک زننده فایده ای ندارد. بعنوان مثال شکایت کردن از فرد مهاجم به والدینش ویا اینکه که کارش باعث ناراحتی دوستش شده، بی فایده است. در این صورت والدین باید به کودک خود بگویند که از خودت دفاع کن و تو هم او را کتک بزن.



    منبع: کلیدهای رویارویی با مشکلات رفتاری در کودکان. ترجمه مسعود حاجی زاده


  4. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    انجام دادن این کارها تربیت کودک را خدشه دار نمیکند

    غافل از اینکه طبیعتا بچه ها هرچه بیشتر داشته باشند بیشتر می خواهند. اما وقتی به نه شنیدن عادت کنند، خواسته های خود را تعدیل خواهند کرد و تنها توقعات منطقی خود را بیان می کنند.





    بسیاری از پدرها و مادرها در برخورد با کودک خود به مسائلی بر می خورند که یافتن پاسخی برای آنها آسان نیست. آیا لازم است کودکم را هر زمان که بخواهد بغل کنم؟ اشکالی دارد اگر درخواست او را رد کنم؟ و بسیاری از پرسش های دیگری که در مراحل مختلف رشد کودک پیش می آید. در اینجا به 9 مورد اشاره می کنیم که انجام آنها در حد معقول آسیبی به روند تربیت کودک نخواهد زد:


    1.بغل کردن کودکخیلی ها معتقدند که اگر پسر بچه ای به اندازه کافی بزرگ شده و می تواند راه برود، دیگر نباید او را بغل کرد. اما فکرش را بکنید. او بعدها بزرگتر خواهد شد و قبل از اینکه ما متوجه شویم احساس استقلال خواهد کرد. آن وقت دیگر دست ما را نخواهد گرفت و از خودمان می پرسیم که چرا پسرم با من ارتباط بر قرار نمی کند. پس حالا که پسرتان هنوز کوچک است بغلش کنید و از وجود او لذت برید.


    2. نه گفتنبسیاری از ما خاطرات بدی از نه شنیدن داریم. وقتی در کودکی چیزی را از پدر و مادرمان خواسته ایم و پاسخ آنها منفی بوده است. خیلی از پدر و مادرها با یادآوری خاطره نه شنیدن خودشان به خود قول می دهند که تا جایی که می توانند توقعات فرزند خود را برآورده کنند. غافل از اینکه طبیعتا بچه ها هرچه بیشتر داشته باشند بیشتر می خواهند. اما وقتی به نه شنیدن عادت کنند، خواسته های خود را تعدیل خواهند کرد و تنها توقعات منطقی خود را بیان می کنند.


    3. بدون بچه ها سفر کردنبسیاری از پدر و مادرها به محض تولد کودکشان، یا به کلی قید سفر رفتن را می زنند، یا حاضر می شوند او را با خود ببرند و بخش زیادی از وقت خود را صرف نگهداری و رسیدگی به او کنند (و از سفرشان آن طور که باید لذت نبرند). هیچ اشکالی ندارد اگر بچه ها را به پدر بزرگ و مادربزرگشان بسپارید و به یک سفر چندروزه بروید. مطمئن باشید این کار به نفع هر دوی شما است چون هم به آنها ثابت می کنید که دوری از پدر یا مادر مسئله بزرگی نیست، و هم وقتی برای تقویت رابطه خود یا همسرتان خواهید داشت.


    4. سپردن بچه به مهدکودکبسیاری از مادران خانه دار تصور می کنند که چون در خانه هستند سپردن کودک به مهدکودک کار ظالمانه ای است. اما یادتان باشد لزومی ندارد هر روز او را به مهدکودک ببرید. شاید اگر تنها دو روز در هفته کودکتان برای ساعاتی از منزل دور باشد، بتوانید به کارهای عقب مانده تان رسیدگی کنید یا تفریحات و سرگرمی های خاص خود را داشته باشید. جالب است بدانید که این کار به وضعیت احساسی مادر کمک خواهد کرد.


    5. فست فود و شکلاتاکثر مادران به تغذیه کودکشان توجه دارند و دوست دارند برنامه غذایی سالمی برای او در نظر بگیرند. اما آیا می توان برقی را که موقع دیدن پیتزا، سیب زمینی سرخ شده و شکلات در نگاه بچه ها هست نادیده گرفت؟! بد نیست اگر هر از گاهی به بچه ها اجازه بدهیم آنچه را که دوست دارند بخورند . با این کار بچه ها نسبت به غذاهای نه چندان مفید حریص نخواهند شد، و چه بسا


    6. تماشای تلویزیون
    شاید بهتر باشد همه قوانین را در یک جمله خلاصه کرد :افراط و تفریط نکنید.هیچ پدر و مادری از داشتن کودک تنبل و کم تحرکی که همه وقتش را در مقابل تلویزیون می گذراند خوشحال نمی شود، اما کلاً ممنوع کردن تلویزیون هم عاقلانه به نظر نمی رسد. شاید یک کارتون 20 دقیقه ای فرصتی باشد برای اینکه شما هم استراحتی بکنید، خانه را تمیز کنید یا مسواک بزنید!


    7. با لباس معمولی به رختخواب رفتنبعضی از پدر و مادرها بر پوشیدن لباس خواب یا پیژامه تاکید دارند و دوست دارند این عادت را به فرزند خود نیز منتقل کنند. تصور کنید از یک مهمانی بازگشته اید و کودکتان در اتومبیل به خواب رفته است. هیچ اشکالی ندارد اگر به جای برهم زدن خواب عمیق او، او را با همان لباس ها به تختخوابش منتقل کنید. فراموش نکنید سختگیری بیش از اندازه لجبازی و مقاوت کودک را به دنبال خواهد داشت.


    8. پاداش دادنالبته این کار را هم باید در حد تعادل نگه داشت. هرگز نباید این ذهنیت را در کودک ایجاد کرد که برای هر کاری و حتی برای انجام کاری که وظیفه او است جایزه ای در نظر گرفته می شود. اما بیایید منصف باشیم. حتی ما بزرگترها هم گاهی بعضی کارها را نه با میل و رغبت بلکه برای گرفتن پاداش انجام می دهیم. پس بد نیست اگر وقتی کودکمان کاری را بر خلاف میل درونی خود انجام می دهد به او پاداش بدهیم.



    منبع:برترین ها

  5. 3 کاربران زیر از R e z a بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  6. بالا | پست 4

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    آژیرهای خطر در تربیت کودکان برای والدین


    گاهی والدین در تربیت فرزندان دچار یکسری اشتباهات رایج می شوند. در صورتی که این اشتباهات زیاد تکرار شود موجب مشکلات رفتاری و هیجانی در کودک می شود. آگاهی از این اشتباهات موجب می شود تا از آنها اجتناب کنید.






    والدین در تربیت فرزندان دچار یکسری اشتباهات رایج می شوند، آگاهی از این اشتباهات منجر میشود تا از انجام دادن آنها اجتناب کنند و فضای مناسب تربیتی را برای فرزند خود فراهم آورند.تربیت و فرزند پروری یکی از دشوارترین وظایف والدین است. گاهی والدین در تربیت فرزندان دچار یکسری اشتباهات رایج می شوند. در صورتی که این اشتباهات زیاد تکرار شود موجب مشکلات رفتاری و هیجانی در کودک می شود. آگاهی از این اشتباهات موجب می شود تا از آنها اجتناب کنید.


    اشتباهات رایج در تربیت فرزندان
    1- والدین رفتار خوب فرزند را تشویق نکنند.2- والدین رفتار خوب فرزند را تنبیه کنند.3- والدین رفتار بد فرزند را تشویق کنند.4- والدین رفتار نامطلوب را تنبیه نکنند.

    1- والدین رفتار خوب فرزند را تشویق نکنند: زمانیکه والدین به رفتار خوب کودک پاداش نمی دهند، یعنی در تحسین کردن رفتار خوب فرزند حساسیت به خرج نمی دهند و رفتارهای خوب آنها را نادیده می گیرند. دچار این اشتباه می شوند البته منظور تشویق مداوم هر گونه کارهای آنها نیست. بلکه توجه به رفتارهای خوب جدید آنها و توجه گاه گاهی شما به رفتارهای مناسب همیشگی آنهاست.

    2 - والدین رفتار خوب فرزند را تنبیه کنند: گاهی والدین خسته و بی حوصله هستند و با بی توجهی رفتار خوب فرزند خود را نادیده می گیرند، اینکار انگیزه فرزند، شما را از بین می برد. حتماً رفتاری که دوست دارید تکرار شود، تشویق کنید.

    3- والدین رفتار بد فرزند را تشویق کنند: گاهی فرزندتان با بدرفتاری ممکن است، امتیازی از شما بگیرید. یعنی با ناله و گریه آنچه را می خواهد، می تواند بدست آورد. این خطای والدین رایجترین عملی است که رفتار بد فرزند شما را تداوم می بخشد. وقتی رفتار اشتباه را تشویق می کنید، باعث ایجاد مشکلاتی برای خودتان و فرزندتان می شوید به این معنی که این رفتار در آینده بیشتر تکرار می شود. بعنوان مثال، کودک با ناله می خواهد دیرتر بخوابد. البته گاهی دیرتر خوابیدن ممکن است به مشکلات خواب، ترس کودکان، بدعادت کردن و عوامل دیگری باشد که باید مورد بررسی قرار گیرد.

    4 - والدین رفتار نامطلوب را تنبیه نکنند: تنبیه نکردن رفتارهای بد آنان ممکن است، موجب تکرار بیشتر آن شود. البته منظور از تنبیه، رفتارهای خشن نیست. بلکه تنبیه باید متناسب با رفتار باشد و هدف از آن، اصلاح رفتار و آگاهی بیشتر کودک نسبت به رفتار خود است.
    علاوه بر رعایت نکته بالا روشهای دیگری وجود دارد تا شما، در امر تربیت فرزند خود موفق تر باشید:

    در هنگام بیان دستورالعمل و خواسته های خود از فرزندتان، سعی کنید دستورالعمل ها را مودبانه و در عین حال قاطع بیان کنید. بیان خواسته و دستورالعمل های متعدد با یکدیگر مناسب نیست. اگر به کودک دستوالعمل های روشن و قاطع بدهید، بهتر با شما همراهی می کند.همچنین سعی کنید الگوی مناسبی از خودتان برای آنان ارائه دهید تا تاثیر بهتری بر روی فرزند خود داشته باشید. هنگام صحبت و گفتگو با آنها، جملات منفی را کاهش دهید، بهتر است جملات مثبت و سازنده بیشتر باشد. در بیان انتظارات، سن فرزندتان را در نظر بگیرید.در نهایت با تلاش، کسب آگاهی و زمان گذاشتن، از بودن با فرزندتان لذت بیشتری ببرید و فضای شاد، آرام و توام با خوشبختی را برای خود و خانواده تان همواره سازید.

  7. بالا | پست 5

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    23
    نوشته ها
    350
    تشکـر
    132
    تشکر شده 584 بار در 158 پست
    میزان امتیاز
    11

    تربیت را از چـه سنی شروع کنیـم

    سن تربیت.jpg

    دوره پنج‌ساله دبستان، دوره‌ای حساس و از نظر تثبیت شخصیت اخلاقی و تربیتی، دورانی مهم است؛ دوره فراگیری آموزش‌های زیر بنایی و اساسی، پایه‌گذاری عادات، روابط کودک با دیگران و آغاز پیدایش پاره‌ای از لغزش‌ها و انحرافات....


    به همین دلیل در نظام تربیتی اسلام، توصیه‌هایی در جهت آموزش و مراقبت‌ها در این دوره به والدین و مربیان ارایه شده است؛ از جمله توصیه به تفکیک بستر، رعایت ضوابطی در معاشرت، تقویت مبانی مذهبی و اخلاقی، آموزش راه و رسم صیانت از خود، دفاع از شرف و انسانیت، ایجاد عادات مناسب در خواب و استراحت، دفع و تخلیه، پوشش و لباس و آموزش مقدمات لازم برای ورود به دنیای بلوغ.


    در روایات متعددی مراحل مختلف رشد، به ۳ بخش ۷ساله تقسیم شده:


    هفت سال نخست: آزادی و بازی
    • هفت سال دوم: تأدیب
    هفت سال سوم: به‌خدمت‌گرفتن و ملازمت


    در واقع، کودک از حدود ۷سالگی، ‌تکلیف‌پذیر می‌شود و این، مرحله ادب کردن و آموزش دادن اوست. این دوره، دوران تمرین برای انجام تکالیف مورد انتظار است و باید تلاش شود کودک را به رعایت ظواهر آداب اسلامی، تمرین نماز خواندن، اجازه گرفتن به هنگام ورود به اتاق خصوصی والدین و جدا کردن بستر خواب، ترغیب و تشویق کرد.


    هر چند هنوز کودک نسبت به حکمت آداب مزبور، فهمی ‌قابل توجه پیدا نکرده است اما از باب تمرین و کوشش، وی را به انجام آنها، تکلیف می‌کنیم، چرا که نفس رعایت آداب مطلوب، لغزش‌ها و آسیب‌ها را می‌کاهد. بنابراین باید توجه کرد که روایات دینی نیز به بعد تربیت جنسی بعد از هفت سالگی اشاره داشته‌اند. در این دوران باید قوانین احتیاطی برای مواجهه با مرحله آینده در فرآیند رشد را به کودکان آموزش داد.



    این گفته به این معنا نیست که فعالیت‌های جنسی این دوره، ناشی از احساس حقیقی جنسی است، بلکه باید گفت تمام دوران کودکی، از جهاتی دوران خواب و غفلت است ‌اما اشاره و تأکید روایات، عمدتا جنبه پیشگیرانه و پرهیز از زودرسی فعالیت جنسی دارد.




    منبـــــع : آفتـــاب
    امضای ایشان
    همــانگونه که روز ِ خــوب خــواب خوش در پـی دارد
    زندگی هــم اگـــر بـــه خوبی سپــری شود
    مرگی آمرزیده و آرام در پی خواهـد داشت


  8. کاربران زیر از *P s y C h e* بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  9. بالا | پست 6

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    23
    نوشته ها
    350
    تشکـر
    132
    تشکر شده 584 بار در 158 پست
    میزان امتیاز
    11

    کـدام روش تربیتی منـاسب تر اســت

    روش تربیتی.jpg

    این روزها که بازار توصیه‌های تربیتی رونق زیادی دارد، خیلی از خانواده‌ها در روش‌های فرزندپروری‌شان دچار چندگانگی می‌شوند. شاید شما هم جزو آن دسته از والدینی باشید که هنوز به درستی نمی‌دانید محدوده ممنوعه‌ها برای فرزندتان چقدر است؟ چه زمانی باید سیستم تنبیه و تشویق را برای فرزندتان به کار بگیرید تا مطابق با اصول تربیتی پیش رفته باشید و تا چه حد حق دارید در روند تربیتی فرزندتان نقش سلبی و ایجابی ایفا کنید.



    واقعیت این است که اگرچه توصیه‌های تربیتی کارشناسان همگی قابل تامل هستند، اما در تربیت فرزندان بیش از هر چیز باید بر پایه نقاط ضعف و قوت آنها توجه کرد و نباید فراموش کرد که والدین و معلمان به عنوان افراد سازنده در این امر نیاز به آموزش کافی و مناسب دارند‎.‎‏

    اما این آموزش‌ها نباید باعث آن شود که به اصطلاح راه رفتن خودتان را هم فراموش کنید. شما باید در پروسه تربیت فرزندتان همیشه به یاد داشته باشید چه کسی هستید، فرزندتان چه کسی است و چه قابلیت‌ها و ویژگی‌های منحصر به فردی دارد و مطابق با آن اصول تربیتی‌تان را تنظیم کنید. در واقع اطلاعات تربیتی را از گوشه و کنار کسب کنید و به دانشتان بیفزایید اما این اطلاعات و دانش را بر مبنای موقعیت، ویژگی‌های خانوادگی و خصوصیات فرزندتان به کار ببرید.‏




    ‏ اگر تربیت فرزند در چارچوب اصول هدفدار نباشد به دلیل تنوع طلبی انسان باعث می‌شود تا در آینده تصمیماتی که می‌گیرید، به دلیل تمرکز نداشتن و کم حوصلگی به نتیجه مناسب نرسد‎.‎‏ ‏


    منبــــع : آفتــاب
    امضای ایشان
    همــانگونه که روز ِ خــوب خــواب خوش در پـی دارد
    زندگی هــم اگـــر بـــه خوبی سپــری شود
    مرگی آمرزیده و آرام در پی خواهـد داشت


  10. بالا | پست 7

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    اشتباهاتی را که در تربیت کودکتان نباید کنید

    کسی که از هیچ چیز نترسد، یک انسان طبیعی نیست؛ بلکه بیمار است، زیرا به واسطه ترس است که انسان از خطرهای واقعی آگاه شده و از جان خود دفاع می کند، اما ترس در کودکان از چه سنی شروع می شود؟






    ترس کم و بیش در همه مردم وجود دارد و در حد خود هیجان سالمی است. به عبارت دیگر، کسی که از هیچ چیز نترسد، یک انسان طبیعی نیست؛ بلکه بیمار است، زیرا به واسطه ترس است که انسان از خطرهای واقعی آگاه شده و از جان خود دفاع می کند،اگر او را از لولوخورخوره ترسانده اند، می توانید با لحنی پر از محبت به او بگویید چنین موجوداتی وجود خارجی ندارند.
    ترس کم و بیش در همه مردم وجود دارد و در حد خود هیجان سالمی است. به عبارت دیگر، کسی که از هیچ چیز نترسد، یک انسان طبیعی نیست؛ بلکه بیمار است، زیرا به واسطه ترس است که انسان از خطرهای واقعی آگاه شده و از جان خود دفاع می کند، اما ترس در کودکان از چه سنی شروع می شود؟
    کودکان از بدو تولد تا دو سالگی : از صداهای بلند، جدا شدن از پدر و مادر، اجسام بزرگ و غریبه ها می ترسند.
    کودکان از سه تا شش سالگی : از روح، هیولا، حیوانات، تاریکی، تنها خوابیدن، صداهای ترسناک و وحشتناک مثل رعد و برق می ترسند.
    کودکان از هفت تا شانزده سالگی : از آسیب دیدن و زخمی شدن، بیماری، امتحان دادن، مرگ و بلاهای طبیعی می ترسند.

    عوامل ترس در کودکان
    _ بچه ها ذاتا ترسو نیستند. اگر پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده ترسو باشند و از چیزی بترسند، بچه ها ترسو می شوند. بنابراین اگر می خواهید فرزندتان ترسو نشود، باید ابتدا از خودتان شروع و بر ترس تان غلبه کنید.
    _ این نکته حائز اهمیت است که هیچ گاه برای تربیت فرزندتان، او را تنبیه یا تهدید نکنید، از لولو خورخوره و... نترسانید یا در جای تاریک حبسش نکنید. متاسفانه بعضی از والدین برای ساکت کردن فرزندشان این کارها را انجام می دهند. این گونه کارها شاید به طور موقت تاثیرگذار باشد، اما در آینده آثار بدی در او خواهد گذاشت. شما باید بدانید با این رفتارهای غلط و نادرست فقط فرزندتان را ترسو ، بزدل و ضعیف نفس بار می آورید.
    _ دیدن فیلم، عکس یا خواندن و شنیدن داستان های ترسناک برای فرزند دلبندتان خوب نیست، زیرا روی اعصاب و روان حساس او تاثیر می گذارد و یک حالت ترس و دلهره ایجاد می کند. این نکته مهم است که هرگز در حضور فرزندتان از موجودات ترسناکی مثل جن و پری صحبت نکنید.
    _ صداهای بلند و شدید مثل رعد و برق، آژیرهای خطر حتی داد زدن بر سر بچه ها بخصوص نوزادان از عوامل ساده ترس در آنها محسوب می شود. همیشه سعی کنید آنها در معرض این گونه حوادث و صداهای بلند قرار نگیرند و خودتان هم هیچ گاه بر سر بچه ها بویژه زمانی که نوزاد هستند، داد نزنید و نیز نگاه های خشمگین و تهدیدآمیزی نداشته باشید، زیرا آنها در آینده ترسو بار می آیند و با شنیدن کوچک ترین صدایی دچار اضطراب و نگرانی می شوند، حتی ممکن است مبتلا به ضعف اعصاب نیز بشوند.
    _ پیشگیری از ترس خیلی بهتر از مداوا کردن آن است. اگر فرزندتان در اثر سهل انگاری شما یا عوامل دیگری ترسو شده، ترس او را یک موضوع بی اهمیت نشمارید؛ بلکه سعی کنید هرچه سریع تر اعصاب و روان او را آرام کرده و علل و عوامل ترس به وجود آمده را پیدا کنید و سپس درصدد درمان آن برآیید، البته این نکته حائز اهمیت است که ترس هایی مثل ترس از تاریکی، حیوانات اهلی و بی آزاری، بیمار شدن، صداهای بلندی مثل رعد و برق و امتحان دادن​ نامعقول است و هیچ منبع عقلانی هم ندارد. میگنا دات آی آر.با وجود این، این ترس ها را نمی شود نادیده گرفت، زیرا همین ترس ها باعث رنج و عذاب کودک شده و در زندگی آینده او نیز تاثیر بدی خواهد گذاشت. به این ترتیب، یک پدر و مادر آگاه و باتدبیر نباید نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند؛ بلکه باید سعی کنند جلوی این ترس های غیرمعقول فرزندش را بگیرند.
    _ اگر فرزندتان از چیزی می ترسد، هیچ گاه او را در حضور دیگران به دلیل این که از چیزی می ترسد، سرزنش و ملامت یا مسخره نکنید، زیرا او در برابر دیگران بخصوص افراد خانواده خجالت می کشد. این رفتار نادرست شما نه تنها ترس او را برطرف نمی کند، بلکه روح حساس و طبع لطیف او را آزرده می سازد؛ چراکه او در ترسیدن مقصر نیست، بلکه شما و عوامل دیگر باعث ترس او شده اید، پس چرا او را مقصر می دانید و اذیتش می کنید؟

    و اما چند راهکار ساده و مهم
    یکی از راهکارهای ساده این است که باصبر و حوصله و نیز آگاهی، علل و عوامل ترس فرزندتان را پیدا کنید و سپس درصدد مداوای آن برآیید. برای مثال اگر فرزندتان از حیوانات اهلی و بی آزار مثل جوجه... می ترسد، شما به عنوان یک پدر و مادر آگاه باید بی خطر بودن آن را به طور عملی برایش اثبات کنید.
    مثلا می توانید:
    1 - عکس جوجه را نشانش بدهید.
    2 - باهم از پنجره جوجه ها را ببینید و سپس بگویید چقدر آنها قشنگ و دوست داشتنی و نیز بی آزار هستند.
    3 - به آن نزدیک شوید و نازش کنید تا فرزندتان کم کم با آن جوجه مانوس شود و ترسش بریزد.
    4 - اگر او را از لولوخورخوره ترسانده اند، می توانید با لحنی پر از محبت به او بگویید چنین موجوداتی وجود خارجی ندارند.
    5 - اگر او از تاریکی می ترسد، در ابتدا می توانید در اتاقش یک چراغ خواب یا شمع روشن کنید تا او بتدریج با نور کم مانوس شده و عادت کند. بعد زمانی که خودتان در کنارش نشسته اید، برای مدت خیلی کوتاه چراغ خواب یا شمع را خاموش کنید، سپس کم کم مدت زمان آن را بیشتر کنید. سپس از او کمی فاصله بگیرید و چراغ را خاموش کنید. خلاصه سعی کنید با صبر و بردباری اینقدر این کار را تکرار کنید تا ترس فرزند عزیزتان بریزد و بتواند بدون حضور شما در تاریکی به سر برد.
    6 - اگر فرزندتان از دکتررفتن و آمپول زدن می ترسد، بهترین و ساده ترین راه این است که با زبانی نرم و مهربان به او بگویید که شما بیمار هستی و اگر بخواهی خوب شوی و با دوستانت بازی کنی، باید دوا بخوری و اگر احتیاج شدآمپول هم بزنی. به طور عملی به او نشان بدهید بچه های هم سن و سالش بدون گریه و داد و فریاد آمپول می زنند. به این نکته توجه داشته باشید هیچ گاه تا ضرورتی در میان نباشد، با زور و تهدید او را به آمپول زدن مجبور نکنید؛ زیرا ممکن است آثار بدتری دربر داشته باشد و در روح و روانش اثر جبران ناپذیری بگذارد.
    7 - کودک اغلب نمی داند مرگ چیست و نمی تواند آن را درک کند. بهتر است والدین نیز در حضور فرزندشان در این باره صحبتی نکنند، اما بعضی وقت ها او به واسطه مرگ یکی از اقوام یا دوستان به مردن توجه می کند و از پدر و مادرش درباره آن سوالاتی می پرسد. اگر او به سن رشد رسیده، والدینش می توانند واقعیت مرگ را به او بگویند. مثلا انسان با مردن از این جهان به جهان دیگری می رود و پاداش کارهای خوب و بدش را می بیند.
    همه آدم ها یک روز خواهند مرد... این نکته قابل توجه است که ترس از مردن اگر از حد معمول بگذرد، یک بیماری روانی به شمار می رود و این بیماری می تواند آرامش روحی ـ روانی را از انسان بگیرد و او را از کار و زندگی روزانه دور کند.

  11. بالا | پست 8

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    دخالت دیگران در تربیت فرزندمان را چه کنیم؟

    در مورد آنهایی که با بچه شما خیلی در ارتباط‌ اند باید این طور برخورد کنید که قواعد و قوانین خود را در میان بگذارید و بگویید چون می‌دانیم شما پویا را دوست دارید و می‌خواهید رفتار بد در او شکل نگیرد، خواهش می‌کنیم اگر از این به بعد در خانه شما این رفتار را انجام داد، همین‌طور رفتار کنید.

    هر زوجی وقتی تصمیم به بچه‌دار شدن می‌گیرند، در مورد شیوه تربیتی و برنامه‌هایی که برای فرزند خود در نظر دارند با هم صحبت می‌کنند و به یک نتیجه خاص می‌رسند. البته پسندیده است که زن و شوهر در مورد قوانین خاصی که در تربیت فرزندشان باید وضع و اجرا کنند با هم اتفاق‌نظر داشته باشند، هر چند که گاهی چنین نمی‌شود. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که دیگران هم در این شیوه تربیتی دخالت کنند. داستان خانم «م. الف.» درست به همین مشکل اشاره دارد....
    ● قصه از کجا شروع شد؟
    من و همسرم هر دو شاغل‌ایم، مثل خیلی‌های دیگر. پسرم که ۴ ساله است تقریبا نصف روز در خانه مادربزرگ‌هایش می‌ماند. گاهی خانه مادر خودم و گاهی پیش مادرشوهرم. خوشبختانه من و همسرم در مورد شیوه برخوردمان با پویا، پسرمان تفاهم داریم اما چون مادربزرگ‌هایش نیز به اندازه ما ساعات زیادی با او هستند به نوعی خود را محق می‌دانند. گویا او از روال تربیتی ما خارج شده. حق نداریم جلوی آنها دعوایش کنیم و با جانبداری بی‌مورد، کاری کرده‌اند که پسرمان لوس شده. برای نمونه دیروز مادرم حوالی ظهر پویا را به خانه آورد و من تازه رسیده بودم و مشغول انجام کارها شدم. برای پویا توپ خریده بود و او مدام با شوت به سمت میز و تلویزیون شیطنت می‌کرد. آن‌قدر به تذکرهایم گوش نکرد تا اینکه بالاخره شیشه میز وسط را شکست. دستش را گرفتم تا به دلیل کار بد و عدم توجه به اخطارم، او را به اتاق ببرم. مادرم اجازه نداد و گفت: «بچه است؛ عیب نداره!» مادرشوهرم هم اجازه نمی‌دهد پویا را به هیچ وجه دعوا کنیم. نمی‌دانم چه کنم و مضطربم که او بد تربیت شود.

    در تربیت بچه‌ها، ثبات در رفتار بسیار اهمیت دارد. منظورم این است که در زمان‌ها و مکان‌های مختلف یا در حضور افراد مختلف باید به یک گونه با بچه رفتار شود. مثلا اگر شما و همسرتان قرار است در مواقعی که بچه، فحش می‌دهد هیچ نوع واکنشی نشان ندهید و مانند یک مجسمه رفتار کنید که انگار صدای او را نمی‌شنوید، دیگرانی هم که خیلی با فرزند شما در ارتباط نزدیک هستند، مثل مادربزرگ‌ها، مربی مهدکودک و یا مراقب‌های او باید در جریان باشند و همین‌طور رفتار کنند. این شیوه مشترک و ثابت باعث می‌شود تغییر رفتار در آن بچه تثبیت شود و به تدریج رفتارهای بهتر و مناسب‌تر جایگزین آن رفتار منفی گردد.
    پس، در مورد آنهایی که با بچه شما خیلی در ارتباط‌ اند باید این طور برخورد کنید که قواعد و قوانین خود را در میان بگذارید و بگویید چون می‌دانیم شما پویا را دوست دارید و می‌خواهید رفتار بد در او شکل نگیرد، خواهش می‌کنیم اگر از این به بعد در خانه شما این رفتار را انجام داد، همین‌طور رفتار کنید. به طور مثال انگشت مکیدن یا ناخن جویدن از جمله مواردی است که با تذکر دادن، اوضاع بدتر می‌شود و بهتر است در مقابل این رفتار هیچ واکنش مستقیمی نشان داده نشود و با جایگزینی برخی رفتارهای دیگر سعی کرد رفتار را تغییر یابد. مثلا تا انگشت در دهان کرد، بدون تذکر که «دستت را درآور» بگویید «برو در را باز کن»، «برو از یخچال فلان خوراکی را بیاور.» در این مورد، بهتر است به افراد دیگر هم گفته شود که ما در مشورت با هم (زن و شوهر) به این نتیجه رسیدیم که عکس‌العمل‌مان این‌طور باشد، لطفا شما هم چنین کنید.
    ـ خانم م. الف: ولی در این مواقع، بزرگ‌ترها ناراحت می‌شوند و اگر چیزی بگوییم دلخوری پیش می‌آید و از این گذشته چون آنها در ساعاتی که نیستیم زحمت نگهداری بچه‌ها را می‌کشند رودربایستی می‌کنیم.
    نه، اصلا نباید این‌طور باشد. باید در امر تربیت بچه‌ها قاطع بود. قاطعیت با خشونت فرق دارد. وقتی می‌گوییم قاطع باشید، گاهی والدین گمان می‌کنند منظورمان اعمال خشونت است. خشونت وقتی است که شما به حقوق دیگران تعرض کنید و آن را زیر پا بگذارید اما وقتی حقی را برای خود قایل هستید و آن را به صورت محترمانه از دیگران درخواست می‌کنید، فقط قاطع بودن شما را در امر تربیت می‌رساند و بس. بهتر است هریک از شما والدین، در مقام فرزندی، از مادر یا پدر خود درخواست کنید چون وقتی شما به عنوان پسر از مادر خود می‌خواهید که لطفا در مقابل گریه و جیغ زدن پویا نرمش نکرده و ظرف شکلات را به او ندهید که بخورد، رنجش حاصل نمی‌شود ولی شاید اگر به مادر خانم خود بگویید، در نقش یک داماد، هم خودتان شرمنده شوید که به جای دستت درد نکند، خرده‌فرمایش دارید و هم او به دل بگیرد.
    پس شما به مادر و پدر خودتان و خانم هم به مادر و پدر خودش بگوید و خواهش کند فلان قانون را رعایت کرده و مثلا اگر پویا فحش داد، باید دو دقیقه رو به دیوار بنشیند و یا قوانین دیگری که شما با مشورت همسرتان وضع کرده‌اید، رعایت کند. قطعا پدربزرگ و مادربزرگ‌ها، دوست دارند نوه مؤدب و مبادی آدابی داشته باشند و رعایت می‌کنند.
    ـ خانم م. الف: در مورد دیگران که غریبه‌تر هستند یا ارتباط کمتری با فرزند ما دارند چه طور؟ مثلا چند هفته دیگر عید است و بچه‌ها از روال طبیعی تربیتی خود خارج می‌شوند و در فضای مهمانی هر کاری که بخواهند می‌کنند و از همه بدتر اینکه عمه و عمو و خاله هم نخواهند گذاشت او را تنبیه کنیم.
    این‌طورها هم نیست. اگر بچه‌ای قوانین خانه را درک کند و افراد در ارتباط با او باثبات و قاطعیت در اجرای قوانین عمل کنند هرگز در مواقع گذرا، مثلا اگر جایی یک حرف بد یا فحش را بگوید و بقیه بخندند، تغییر رفتار نمی‌دهد. پس نباید نگران و مضطرب شد. اما اینکه می‌گویید در ایام عید و یا در مهمانی شیرازه کار از دست والدین خارج می‌شود، بستگی دارد به چند عامل که اگر این نکات را رعایت کنیم چنین نخواهد شد.
    در ایام مهمانی و عید بهتر است رفتار معمول بچه‌ها، مثلا ساعات خواب و خوراک‌شان تغییر داده نشود چون آنها حساس‌اند و در غیر این صورت بدقلقی‌هایی می‌کنند که سابقه نداشته است و اعصاب شما را به هم می‌ریزند. اگر مهمانی در ساعات فعالیت و بیداری او باشد، چه بهتر و اگر هم نبود، او را بخوابانید و به کسی سپرده و خودتان به مهمانی بروید. یک نکته خیلی مهم که به نظرم شما باید در مورد پویا رعایت کنید و اکثر والدین هم نمی‌دانند، این است که بعضی اوقات والدین عادت دارند تا مرحله بحران و رخ دادن سوءرفتار صبر کنند و آن وقت است که از کوره در می‌روند و با تنبیه کودک خود، واکنش دیگران را برمی‌انگیزند. مثلا اگر همان موقع، توپ را از پویا می‌گرفتید و می‌گفتید: «تو مثل اینکه یادت رفته، قانون ما توپ‌بازی نکردن در خانه بوده!» یا «فقط اجازه داری در حیاط خانه مادرجون توپ‌بازی کنی!» بدون خشونت و عصبانیت و فقط در حد یک گزارش ساده و یادآوری مساله حل می‌شد اما هیچ کاری نکرده و آن موقعیت را مدیریت نکردید تا اینکه با یک رفتار بد، عصبی شده و ادامه ماجرا.
    گاهی ما با رفتارهای غلط خود، دیگران را وادار به واکنش می‌کنیم قطعا اگر شما در خیابان هم به عنوان غریبه، شاهد تماشای کتک خوردن یک بچه باشید، به جلو رفته و از مادرش می‌خواهید این کار را نکند. اگر فکر می‌کنید مدیریت اوضاع را بلد نیستید و یا قادر به کنترل خشم خود نیستید آن مهارت را بیاموزید. نکته بعدی اینکه وقتی می‌خواهید در ایام عید پویا را به مهمانی، حتی منزل مادربزرگ ببرید، با او در حد چند جمله کوتاه صحبت کنید. فرامین زیاد صادر نکنید و سخنرانی هم نکنید. در همین حد که: «تا بهت تعارف نکردند خوراکی برندار؛ یا بیشتر از یک شکلات حق نداری بخوری و این‌جور چیزها» تا قبل از رسیدن به مهمانی مثل ضبط‌صوت جملات را با لحن‌های خاص تکرار کنید. اگر زیاد خرده‌فرمایش داشته باشید او یادش می‌رود و مضطرب می‌شود که دایم مورد ارزیابی شماست.
    ـ م. الف: پس اگر رفتار ناشایستی انجام داد، چه طوری از این روش پیشگیرانه استفاده کنیم تا از دخالت بقیه جلوگیری شود؟
    آنها نیاز دارند که تحت نظارت باشند و هر از گاهی با ارتباط کلامی یا چشمی در تایید رفتار خوبشان با یک چشمک یا لبخند یا بوسه فرستادن تشویق شوند و یا با چشم درشت کردن مورد تکذیب قرار گیرند. خوب است بچه یک اسباب‌بازی محبوب خود را همراه ببرد که اگر بچه صاحب‌خانه به او اسباب‌بازی نداد حوصله‌اش سر نرود و یا بتواند آن را با اسباب‌بازی او مبادله کند و سرگرم شود. ضمنا اصلا لازم نیست غریبه‌ترها که ارتباط ماهی یک بار با فرزند ما دارند در جریان شیوه تربیتی او باشند چون ممکن است حساس شوند و مخصوصا در جهت سنجش واکنش فرزند ما، رفتاری از خود نشان دهند.رودربایستی با دیگران را هم کنار بگذارید چون اگر پویا متوجه شود شما در حضور فلانی عجز دارید و دلتان نمی‌خواهد آن تنبیه همیشگی را بکنید، تلاش می‌کند که قواعد دیگر خانه را هم بشکند و متوجه می‌شود آن قدرها هم ثبات ندارید. ضمنا شما و همسرتان باید همواره یکدیگر را تایید کنید تا هم پویا متوجه هماهنگی رفتارتان در قبال رفتارش شود و هم مادربزرگ‌ها تشویق شوند و شما را در این شیوه هماهنگ یاری برسانند. از این جمله‌ها استفاده کنید: «همان‌طور که بابات/ مامانت گفت، تا گریه‌ات تمام نشده نباید از اتاق بیایی بیرون! اگر گریه‌ات تمام شد بیا بغل من»؛ ضمنا چه اصراری دارید که با کسانی که حس می‌کنید در تربیت پویا اخلال ایجاد می‌کنند رفت‌و‌آمد آنچنانی داشته باشید؟ روابط محدود ولی عمیق و سالم خیلی بهتر است از روابط نامحدود و ناسالم.


  12. بالا | پست 9

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    تفاوت های تربیتی دختران و پسران را می شناسید؟

    مغز پسران و دختران از لحاظ بیوشیمیایی هم تفاوت دارد. مغز پسران هورمون سروتونین و اکسی‌توسین کمتری نسبت به مغز دخترها ترشح می‌كند؛ این هورمون‌ها در ایجاد حس آرامش نقش دارند. به همین دلیل است که پسران کم‌ سن بیشتر ممکن است وول بخورند و به طور آنی و تکانه‌ای عمل کنند.







    بررسی‌ها نشان داده‌اند چگونگی یادگیری پسران با دختران متفاوت است. اسکن‌های مغزی تا حدی دلیل این تفاوت را روشن کرده‌اند؛ نواحی بیشتری از مغز دختران شامل قشر مخ ( که مسوول کارکردهای حافظه، توجه، فکر و زبان است )، به کارکردهای کلامی اختصاص داده شده‌اند و هیپوکامپ ( ناحیه‌ای از مغز که برای ذخیره حافظه کلامی ضروری است )، در دخترها زودتر از پسرها رشد می‌کند و در زنان بزرگ‌تر از مردان است. این تفاوت اثر عمیقی بر توانایی‌های کلامی و نوشتن دختران و پسران دارد.

    در مقابل، در پسرها بخش بزرگ‌تری از قشر مخ به کارکردهای مکانیکی و مکانی ( فضایی ) اختصاص دارد. به همین دلیل پسرها به حرکات و تصاویر بیشتر علاقه دارند تا به کلمات. اگر آموزگاران اجازه دهند پسرها پیش از نوشتن درباره یک موضوع، درباره آن تصویرهایی بکشند، درک بهتری از رنگ و سایر جزئیات موضوعی که درباره آن می‌نویسند، پیدا می‌کنند زیرا پسرها با این كار اطلاعات بیشتری در مورد موضوع به دست می‌آورند.
    از طرفی مغز پسران و دختران از لحاظ بیوشیمیایی هم تفاوت دارد. مغز پسران هورمون سروتونین و اکسی‌توسین کمتری نسبت به مغز دخترها ترشح می‌كند؛ این هورمون‌ها در ایجاد حس آرامش نقش دارند. به همین دلیل است که پسران کم‌ سن بیشتر ممکن است وول بخورند و به طور آنی و تکانه‌ای عمل کنند.

    گاهی آموزگاران این بی‌تابی و وول خوردن یا سروصدا کردن پسران را به نافرمانی او تعبیر می‌کنند اما در واقع آنها نمی‌توانند آرام بگیرند. به این ترتیب تفاوتی در توانایی یادگیری پسران و دختران وجود ندارد، اما شیوه تدریس به آنها باید متفاوت باشد.

    چند نکته مهم
    رعایت این نکته‌ها به‌وسیله والدین و همکاری آموزگاران و مسوولان مدارس به یادگیری بهتر پسرها کمک خواهد کرد: بگذارید کودک حرکت کند :
    به کودکان باید اجازه داد و آنها را تشویق کرد هنگام انجام تكالیف درسی‌شان حرکت کنند. تکان دادن پاها، ایستادن، وقت‌گذرانی و گشتن، فعالیت‌هایی که اغلب عوامل حواس‌پرتی شمرده می‌شوند، هنگامی كه سایر بچه‌ها مشغول خواندن، نوشتن یا امتحان دادن هستند، می‌توانند به یادگیری بسیاری از پسرها کمک کنند.

    یک سال منتظر بمانید :
    کودکستان‌ها امروزه بیشتر از قبل به آموزش کودکان می‌پردازند. گاهی از یک کودک 5 ساله انتظار می‌رود کارهای یک کودک 6 ساله را انجام دهد. گر چه نظرها در این باره متفاوت است، اما پسری که متولد پاییز و زمستان است، ممکن است از یک سال دیر به مدرسه رفتن سود ببرد. پیش از تصمیم‌گیری در این‌باره با معلم کودکتان مشورت کنید.

    بگذارید کودک از کلاس بیرون برود :
    مطمئن شوید که مدرسه پسر شما زمانی برای بازی کردن بچه‌ها در حیاط اختصاص می‌دهد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد کودکان پس از زنگ تفریح بهتر یاد می‌گیرند.

    تفاوت‌های تربیتی پسران و دختران
    با توجه به خصوصیات متفاوت پسران و دختران، تربیت پسران با دختران هم متفاوت است. پسرها و دخترها به طور کلی برحسب طبیعت و بسته به جنسیتشان ممکن است رفتارهای کاملا متفاوتی داشته باشند اما این مساله به معنای آن نیست که هر دختر و هر پسری تفاوت بسیار زیادی با هم دارند و ضرورتا هر دختر یا پسری به طور کامل از الگوهای معمول آن جنسیت پیروی خواهند کرد.
    گرچه نمی‌توان به طور دقیق تعیین کرد تربیت پسرها مشکل‌تر است یا دخترها اما پرورش فرزند پسر همیشه با فرزند دختر تفاوت دارد. حتی اگر فرزندان دختر و پسر شما به‌طور کامل کلیشه‌های مربوط به جنسیتشان را بروز ندهند، تا حدودی با یکدیگر متفاوت خواهند بود. به همین دلیل باید شیوه برخورد شما با آنها متفاوت باشد. شیوه منضبط کردن، بازی و ارتباط برقرار کردن باید مطابق با رفتار کودکی که با او سر و کار دارید، باشد.

    تفاوت در بازی :
    پسرها گرایش دارند همیشه این‌ور و آن‌ور بروند و خودشان را در حال حرکت و مشغول نگه‌دارند. آنها معمولا اسباب‌بازی‌های پرسر‌ و‌ صدا و پرزرق و برق مانند اتومبیل‌های دارای چراغ و آژیر را دوست دارند. گاهی پسرها هنگام بازی‌ کمی خرابکاری می‌کنند، اما معمولا این خرابکاری‌ها اتفاقی است.
    والدین باید بر بازی پسران نظارت بیشتری داشته باشند زیرا آنها کمی بی‌احتیاط هستند. اما دخترها معمولا بازی‌های آرام‌تر را ترجیح می‌دهند. آنها نیازی ذاتی به پرستاری از دیگران دارند و به همین دلیل به بازی با عروسک و حیوانات خانگی علاقه نشان می‌دهند. آنها هنگام صحبت با اسباب‌بازی‌هایشان، از تعارفات ملایم و تک‌گویی استفاده می‌کنند که متضاد شیوه‌ ارتباطی بیشتر پسرها هنگام بازی است.

    تفاوت‌ های گفتاری :
    شیوه ارتباط برقرار کردن با فرزندتان با توجه به اینکه پسر باشد یا دختر، متفاوت است. دختران معمولا زودتر یاد می‌گیرند حرف بزنند و تمایل بیشتری به حرف زدن نشان می‌دهند. آنها از گوش دادن به صحبت‌های پدر و مادرشان لذت می‌برند و معمولا به طور مفصل آنچه برایشان اتفاق افتاده تعریف می‌کنند و پاسخ‌های طولانی می‌دهند، اما پسران معمولا ترجیح می‌دهند زیاد حرف نزنند.
    آنها به اندازه دختران به جزئیات گفت‌ و گوها توجه نشان نمی‌دهند و پاسخ‌هایشان یکی دو کلمه‌ای و در حدی است که اصل قضیه را برساند. این خصوصیت پسران احتمالا به خاطر طبیعت شلوغ‌ کار آنها و عدم علاقه‌شان به نشستن و حرف زدن در هنگامی است که می‌توانند این‌ور و آن‌ور بروند.

    تفاوت از لحاظ اعتماد‌ به‌ نفس :
    دیدگاه پسران و دختران در مورد خودشان، متفاوت است؛ دختران بسیار زودتر از پسران با مسایل مربوط به اعتماد به نفس درگیر می‌شوند و لازم است والدین به نگرانی‌های دخترشان در این باره که ممکن‌است در سنین پایینی - حدود 5 سال- بروز کند، توجه نشان دهند.
    مشکلات مربوط به کاهش اعتماد‌ به‌ نفس در پسران، معمولا در سنین پیش از بلوغ خود را نشان نمی‌دهد. از آنجا که پسران معمولا کمتر با خودشان مشکل دارند، راحت‌تر می‌توان آنها را در این زمینه قانع کرد.

  13. بالا | پست 10

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    والدين كودكان را به فعاليت بدني وادار كنند

    بر اساس نتايج اين تحقيق كودكان در طول روز زمان اختصاص يافته براي ورزش را صرف نشستن مقابل صفحه نمايش كامپيوتر، تبلت و يا تلويزيون مي كنند.

    پايگاه فرانسوي تاپ سانته، آمار نگران كننده اي درباره كم تحركي كودكان وجود دارد.
    اين تحقيق كه با بررسي بيش از ۶۴۹۷ كودك ۷ ساله انجام شد، نشان مي دهد كه تنها نيمي ازكودكان تمرين هاي ورزشي روزانه انجام مي دهند.

    بر اساس نتايج اين تحقيق كودكان در طول روز زمان اختصاص يافته براي ورزش را صرف نشستن مقابل صفحه نمايش كامپيوتر، تبلت و يا تلويزيون مي كنند.
    همچنين دانشمندان شوراي پژوهش هاي پزشكي دانشگاه لندن و دانشكده دندانپزشكي بريستول داده هاي يك تحقيق بزرگ بر روي ۱۸ هزار و ۸۱۸ كودك ۹ ماهه تا ۱۴ ساله را تجزيه و تحليل كردند. در ميان اين تعداد ۶۴۹۷ دحتر و پسر حضور داشتند كه فعاليت بدنيشان به مدت يك هفته با يك شتاب سنج اندازه گيري شد.
    نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد هر چند كه به طور متوسط كودكان در طول روز ۶۰ دقيقه ورزش مي كنند اما تنها ۵۱ درصد از آن ها روزانه بيش از اين مقدار فعاليت بدني دارند.
    گفتني است از اين ميان ۳۸ درصد دختر و ۶۳ درصد پسر هستند. دانشمندان همچنين مي گويند: ۵۰ درصد از كودكان بيش از ۶.۴ ساعت از طول روز را كم تحرك هستند.
    همچنين كودكاني كه مادران خانه دار دارند نسبت به بقيه فعال تر هستند. محققان اين وضعيت را از نظر بهداشت عمومي چاقي و افزايش خطر ابتلا به بيماري هاي مزمن مرتبط با كم تحركي، هشدار دهنده مي دانند.

    دانشمندان معتقدند براي مبارزه با چاقي بايد اقدامات هدف مندي جهت تحريك كودكان خردسال به انجام فعاليت هاي فيزيكي انجام داد. زيرا فوايد جسمي و روحي فعاليت بدني در كودكان و نوجوانان بسيار مهم و ضروري است. آن ها از والدين و معلمان كودكان مي خواهند بچه ها را به فعاليت بدني بيشتر تشويق كنند.

  14. بالا | پست 11

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    افراط و تفريط در شيوه هاي تربيتي

    همه مي گويند که بچه هاي امروز با گذشته تفاوت دارند دوره و زمانه عوض شده است و تلاش براي تربيت فرزندان «گوش به حرف کن» و سالم روز به روز سخت تر مي شود.عده اي هم معتقدند درست است که در گذشته والدين اقتدار بيشتري داشتند اما اشتباه هاي تربيتي مثل استفاده هميشگي از تنبيه، مزاياي آن روش را از بين مي برد.همواره والدين آسان گير به انعطاف پذيري بيش از حد و والدين منضبط به سختگيري بيش از حد متهم مي شوند و داشتن فرزند ايده آل که والدين تلاش مي کنند به آن برسند، گاه بسيار دور از دسترس به نظر مي رسد.سوال مهمي که به ذهن مي رسد اين است که آيا عزت نفس بچه ها در گذشته بيشتر بود يا در حال حاضر؟ براي بررسي اين موضوع پاي صحبت دکتر شهرام ناصري مشاور و روان پزشک نشستيم.

    ۳ دوره مختلف تربيت

    اگر بخواهيم نگاهي جامع به شيوه هاي تربيتي بيندازيم، بايد بگوييم که تربيت ۳ دوره متفاوت را طي کرده است.در دوره سنت، اساس تربيت براساس ترس و تنبيه گذاشته شده بود و در منزل چوب گيلاس و در مکتب، فلک نقش اساسي را ايفا مي کرد.ضمن اين که در جامعه و خانواده قدرت به تمامي دست مردان بود. اين شيوه تربيتي در تمام دوران شکار و کشاورزي وجود داشت که بيش از ده هزار سال از تاريخ بشري را شکل مي دهد.
    با اختراع ماشين بخار و ورود انسان به عصر مدرن ، خانواده و جامعه دچار تغييرات جدي شد. وقتي در کارخانه ها به روي زنان باز شد و زن وارد جامعه شد و نقش اقتصادي پيدا کرد، قدرت بيشتري هم يافت.طبع زن براساس بخشش و انفاق و پاداش گذاشته شده است و وي همواره مي خواهد آن چه را دارد با ضعيف تر از خود تقسيم کند. اين امر که براساس غريزه مادري صورت مي گيرد، در خانواده و در شيوه تربيت فرزندان رخ داد. به اين ترتيب مادر بخشي از قدرت خود را به فرزندان بخشيد و خانواده دچار فرزندسالاري شد.از طرفي جنبش فمينيسم هم متولد شد و زنان به اشتباه تلاش کردند حقوق پايمال شده خود را از جامعه مردان بگيرند.
    وي با اشاره به اين که چنين وضعيتي، شرايط اجتماعي زن و مرد را به افراط و تفريط کشاند، تصريح مي کند: اين شيوه تربيتي نادرستي که به دست زنان پايه ريزي شده بود، ادامه يافت و نسل هايي پا به ميدان گذاشتند که از همان دوران کودکي طلبکار و متوقع بار آمده بودند و بدون تلاش و کوشش توقع برداشت و بهره گيري از امتيازات خانواده و اجتماع را داشتند. با از دست رفتن ساختارهاي قدرت در خانواده و جامعه، در خانواده هرم قدرت به دست فرزندان افتاد و به جاي تنبيه، تشويق مداوم جايگزين شد. در چنين شرايطي پدر و مادرها بسيار انعطاف پذير و نرم شدند و اعتماد به نفس فرزندان که در دوران سنتي بسيار پايين بود با حرمت بالايي که والدين داشتند جا به جا شد.فرزندان در اين دوره دچار اعتماد به نفس کاذب، گردن کلفتي، پرخاشگري و لجبازي شدند. بسياري از کارشناسان معتقدند که شيوع اعتياد در چند نسل از جوانان به دليل در پيش گرفتن همين شيوه تربيتي نادرست در خانواده بوده است.به عنوان نمونه مي توان به برخورد با پديده اعتياد در دوران سنتي اشاره کرد. در گذشته به معتادان به عنوان مجرم نگاه مي کردند و هم اکنون معتاد را بيمار مي انگارند و او را مداوا مي کنند و خانواده ها در مقابل فرزند معتاد خود بيش از گذشته خلع سلاح شده اند.

    اعتماد به نفس در دوره سنت و مدرن

    دکتر ناصري با اشاره به اين که تفاوت هاي تربيتي دوره سنت و مدرن، بسيار بيش از اين هاست، اظهار مي کند: در دوره سنت حرمت و احترام والدين دست نخورده بود و فرزندان تحت کنترل بودند و عزت نفس کمي داشتند اما در دوره مدرن بچه ها اعتماد به نفس کاذب پيدا کردند و با از بين رفتن اقتدار و احترام والدين بي بند و بار شدند زيرا والدين ديگر قدرتي براي مهار آن ها نداشتند. اين وضعيت تا دهه ۷۰ ميلادي ادامه پيدا کرد. در اين دهه جامعه شناسان و متخصصان علوم تربيتي متوجه شدند کنترل نسل جديد با اين شيوه تربيتي به طور کلي ناممکن شده است. رواج بي بند و باري، زير پا گذاشتن ارزش هاي انساني و اخلاقي، گرايش جوانان به ارزش هاي دست چندمي و پوچ زنگ خطر جدي را به صدا درآورده بود. هم زمان کار و توليد ارزش خود را از دست داد و فرهنگ مصرف گرايي و استفاده از فناوري هاي روز مثل رايانه، روز به روز گسترش مي يافت. تمام دغدغه جوانان کسب درآمد با کمترين تلاش ممکن بود و دستاوردهاي زحمات چند دهه والدين به سخره گرفته مي شد.

    تلفيق سنت و مدرن

    آن چه به ذهن کارشناسان تربيتي رسيد، اين بود که بايد مزاياي شيوه تربيتي سنتي را با نقاط مثبت دوران مدرن تلفيق کرد. به گفته دکتر شهرام ناصري اصول تربيتي جديد در واقع تلفيقي از نقاط مثبت شيوه تربيتي سنتي و مدرن بود.در اين دوره که دوره سوم تربيت فرزندان نام گرفت، اقتدار به راس هرم خانواده که مرد بود، برگشت و اقتدار و احترام والدين به عنوان يکي از ستون هاي اصلي نهاد خانواده در نظر گرفته شد. والدين در اين شيوه تربيتي قدرت کنترل فرزندان را پيدا کردند و توانستند با تکيه بر اين اقتدار ارزش هاي خود را کنترل کنند. ترکيب تساهل دوران مدرن با اقدامات تنبيهي به طور همزمان باعث شد بچه ها اعتماد به نفس پيدا کنند.تربيت در اين شرايط شبيه رودخانه اي بود که اصول دوره سنتي يعني اقتدار و احترام والدين به مثابه سنگ هاي عظيمي در آن قرار داشت و در بقيه موارد والدين مي توانستند در جهت آب شنا کنند و فرزندان حق نداشتند اين سنگ ها را جا به جا کنند يا در نظر نگيرند، فقط در چنين شرايطي بود که فرزندان توانستند هم حريم خصوصي خود را داشته باشند و هم اعتماد به نفس و عزت نفس پيدا کنند.

    ضعف والدين ايراني


    اين مشاور درباره اين که والدين ايراني در کدام دوره تربيت قرار دارند، مي گويد: ما بر خلاف تصور بسياري هنوز در دوره مدرن قرار داريم. متاسفانه در کشور ما هنوز اصول تربيت مدرن رواج دارد و حتي مراکز دانشگاهي، رسانه ها و جرايد اصول فرزندسالاري را ناخواسته رواج مي دهند. هنوز بسياري از والدين تلاش مي کنند در هيچ شرايطي به فرزندشان سخت نگذرد، دشواري نبيند، با مشکل رو به رو نشود، رنج نکشد و به اين ترتيب نسلي خودخواه، متوقع و هميشه طلبکار تحويل جامعه مي دهند.نسلي که پدر و مادر به اصطلاح از خود مي زند تا فرزندش در آسايش باشد، پولي که ندارد قرض مي کند تا فرزندش عقده اي بار نيايد، تفريح و مسافرت خود را فداي تحصيل و امتحانات فرزند مي کند، اگر او کنکور دارد انگار والدين کنکور دارند و امثال اين کارها.اين رفتارها که در بسياري از خانواده هاي ايراني رايج است، در واقع نماد شيوه تربيتي مدرن است که باعث شد نسلي نافرمان، خودمحور، بي اعتنا به ارزش ها تحويل جامعه دهيم.فرزندان در چنين شرايطي به اصطلاح پهلوان پنبه مي شوند يعني در خانواده پهلوان هستند اما در مصاف با اجتماع هيچ کاري نمي توانند پيش ببرند؛ چون در جامعه کسي او را ناز و نوازش نمي کند و به او رشوه نمي دهد بنابراين بلافاصله پا پس مي کشد.

    راهکارها

    دکتر ناصري با اشاره به اين که والدين بايد با چشم باز اصول تربيتي اساسي و اصلي را در خانواده خود اعمال کنند، تصريح مي کند: بايد نقطه ضعف خانواده هاي امروزي را بشناسيم تا بتوانيم راهکار ارائه دهيم.يکي از مهم ترين نقاط ضعف اين است که والدين تصور مي کنند فرزندان با هم برابر هستند در صورتي که بايد سلسله مراتبي در خانواده وجود داشته باشد. در راس هرم قدرت پدر و مادر قرار دارند و سپس فرزند بزرگ تر تا کوچک ترين فرزند قرار مي گيرند، بچه ها را بر خلاف تصور نبايد به يک چشم نگاه کرد و هر فرزندي بايد جايگاه مخصوص خود را داشته باشد.از طرف ديگر قدرت بايد دست والدين باشد و راي پدر و مادر با فرزندان نبايد يک ارزش داشته باشد. پدر و مادر بايد نظر اعضاي خانواده را بدانند اما حرف آخر را خودشان بزنند و بقيه بايد به آن احترام بگذارند. اين يک اصل اساسي است که نبايد مورد خدشه واقع شود.هم چنين بايد مانع از افراط و تفريط در تربيت فرزندان شد و بدانيم اگر مي خواهيم ارزش ها را به نسل بعد منتقل کنيم بايد آن ها را حداقلي تعريف کنيم و نگاه حداکثري نداشته باشيم.

  15. کاربران زیر از R e z a بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  16. بالا | پست 12

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    چگونه عذرخواهی را به کودکان یاد بدهیم؟

    اگر کودک در میهمانی یک کار بدی انجام داد و این کارش عمدی بود باید خیلی محکم و نه با احساس خشم و تنفر، از او بخواهید که عذرخواهی کند. اما اگر کار کودک غیرعمدی بود و درک درستی از آن کار نداشت باید به صورت غیرمستقیم از او بخواهید که عذرخواهی کند.

    یکی از موضوع های مهمی که والدین در تربیت فرزندشان به آن اهمیت می دهند، احترام گذاشتن به دیگران و عذرخواهی کردن است. خصوصا اگر یک میهمانی رسمی باشد که پدر ومادر خیلی رودربایستی دارند...
    بسیاری از والدین هرگز به رفتارهای بد فرزندشان واکنش نشان نمی دهند و کم سن بودن او را توجیه?کننده رفتارهایش می دانند. در مقابل، پدر و مادرهایی هستند که فرزندشان را در مقابل هر خطای کوچکی وادار به عذرخواهی می کنند. در این باره با دکتر محمدرضا خدایی، روان پزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی گفت وگو کردیم.

    ▪ از چه سنی باید به بچه ها آموزش دهیم که عذرخواهی کنند؟
    هر انسانی باید از مراحل مختلف رشدی عبور کند تا به بزرگسالی برسد. این مراحل رشد شامل رشد جسمی، جنسی، روانی و اجتماعی است. اگر دوران شیرخوارگی را کنار بگذاریم، کودک از ۳ سالگی تا ۷ سالگی و بعد از ۷ تا ۱۱ سالگی در دوران کودکی به سر می برد. از ۳ تا ۷ سالگی یعنی سنین پیش از دبستان کودک تفکر شهودی دارد، فکرهای عمیق ندارد و در کارهای خود، بی منطق است. علاوه بر این خودش را مرکز عالم می داند و تصور می کند همه باید مطیع او باشند و همه چیز را از آن خود می داند. نکته مهم تر اینکه کودک خوب و بد را به صورت انتزاعی در نظر نمی گیرد و کارهایی را که انجام می دهد خطا نمی داند. اما از سن ۶ سالگی به مرور زمان خوب و بد را می شناسد و منطق کم کم در افکار و اعمالش شکل می گیرد. در سنین کودکی، بچه ها همه چیز را بزرگ تر از حد واقعی اش در نظر می گیرند و به بیان دیگر همه چیز در نظر بچه ها غلوشده است بنابراین والدین باید بدانند در این سنین بچه ها را زیاد تنبیه یا تشویق نکنند چون بسیار مضر است.

    ▪ با توجه به ویژگی هایی که از دوران کودکی ذکر کردید، کودکان بسیاری از کارهای خود را بد نمی دانند، بنابراین چگونه باید به آنها یاد بدهیم که عذرخواهی کنند؟
    بچه ها در سنین کودکی بیشتر به رفتار پدر و مادرشان توجه دارند به عنوان نمونه اگر پدر پشت تلفن به دوستش دروغ بگوید، دروغ گفتن برای بچه نهادینه می شود و احساس نمی کند اگر دروغ گفت باید عذرخواهی کند. والدین لازم است جلوی فرزندشان به صورت غیرمستقیم عذرخواهی کنند تا بچه یاد بگیرد اگر کار بدی انجام داد لازم است عذرخواهی کند. البته این عذرخواهی باید به صورت معقول باشد نه غلوشده.

    ▪ آقای دکتر! شما گفتید که والدین باید به صورت غیرمستقیم به بچه ها عذرخواهی را یاد بدهند. لطفا در این باره بیشتر توضیح دهید.
    اگر کودک، کاری کرده که در جامعه عرف نیست و کار بدی تلقی می شود والدین باید بدون اینکه شخصیت بچه را زیر سوال ببرند یا احساس منفی به کودک منتقل کنند به عنوان نمونه به?جای بیان الفاظی مانند «تو بچه بدی هستی»، «دیگر دوستت ندارم» به کودک خود بگویند «تو خوبی ولی این کارت اشتباه بوده» یا «اگر من جای تو بودم، می گفتم ببخشید» علاوه بر این والدین باید در نظر داشته باشند همان طور که نباید شخصیت کودکشان را زیر سوال ببرند نباید نسبت به رفتار او بی تفاوت باشند و هر کاری کرد به رویش نیاورند. روش های غیرمستقیم دیگر که والدین باید از آن طریق به کودکشان عذرخواهی کردن را بیاموزند، «نقاشی کشیدن» و «داستان اسباب بازی ها» است. در روش نقاشی کردن، اتفاقی که سبب شده کودک کار زشتی انجام دهد را نقاشی می کنیم. به عنوان نمونه اگر کودک در مدرسه با دوستش دعوا کرده و او را کتک زده، این اتفاق را با کمک بچه نقاشی می کشیم و یک کودک گریان را ترسیم می کنیم و از کودک می پرسیم: «اگر بخواهیم دوستت لبخند بزند باید چه کار کنی؟» و آن زمان عذرخواهی را به او یاد می?دهیم. در روش داستان اسباب بازی ها نیز مشابه نقاشی کردن، از شخصیت های داستانی استفاده می کنیم و یک داستان تعریف می کنیم و از فرزندمان می خواهیم در مورد آن کار بد قضاوت کند. ممکن است پاسخ کودک، عذرخواهی نباشد. والدین باید به او کمک کنند تا به این نتیجه برسد.

    ▪ در چه زمانی باید از کودک به صورت مستقیم بخواهیم عذرخواهی کند؟
    اگر کودک با روش های غیرمستقیم که در بالا ذکر شد، عذرخواهی کرد لازم است او را تشویق و یک هدیه کوچک برایش تهیه کنید. اما اگر کودک واکنش مثبتی نشان نداد یا سن کودک در حدی بود که خوب و بد را تشخیص بدهد و کارش خیلی بد بود به صورت مستقیم از او بخواهید که عذرخواهی کند. اما والدین باید توجه داشته باشند که این تقاضا همراه با خشم و خرد کردن شخصیت کودک نباشد. به عنوان نمونه «تو بچه خوبی هستی ولی انتظار من از تو این نبود» یا «من تو را دوست دارم اما این رفتارت خیلی زشت بود باید عذرخواهی کنی» یا «حتما خسته بودی یا حواست نبوده که چنین رفتاری را مرتکب شدی» بعد از کودک بخواهید که عذرخواهی کند و سپس بگویید از دوستت می پرسم عذرخواهی کردی یا نه!

    ▪ گاهی اوقات بچه ها در میهمانی، کار خطایی را انجام می دهند و والدین در جمع از آنها مصرانه می خواهند که عذرخواهی کنند. آیا این رفتار صحیح است؟
    نکته مهم در مورد عذرخواهی این است که نباید غلو شده یا کم باشد. پدر و مادر باید توجه داشته باشند برای یک اشتباه کوچک فرزندشان نباید از او بخواهند یک عذرخواهی جدی انجام دهد و او را سرزنش کنند. یا برعکس اگر کودک کار بسیار بدی انجام داده، بی تفاوت باشند و هیچ واکنشی نشان ندهند. بنابراین اگر کودک در میهمانی یک کار بدی انجام داد و این کارش عمدی بود باید خیلی محکم و نه با احساس خشم و تنفر، از او بخواهید که عذرخواهی کند. اما اگر کار کودک غیرعمدی بود و درک درستی از آن کار نداشت باید به صورت غیرمستقیم از او بخواهید که عذرخواهی کند. به عنوان نمونه بگویید: «خاله، من به جای پویا می گویم ببخشید، حواسم نبود» اما گاهی اوقات بچه ها متوجه کاری که می کنند نیستند یا سن آنها به درک خیلی مسایل نمی رسد. به عنوان نمونه اگر یک کودک ۴ یا ۵ ساله پایش را در جمع دراز کرد نباید او را دعوا کنید و از او بخواهید از همه افراد حاضر در جمع با یک احساس منفی عذرخواهی کند. این کار باعث می شود اعتماد به نفس او کم شود و احساس حقارت کند و حالت وسواس گونه در رفتارش به وجود آید. در برخی از موارد نیز پدر و مادر عذرخواهی کردن را به فرزندشان یاد نمی دهند اما در جمع برای اینکه دیگران نگویند چه پدر و مادر بی تفاوتی، از کودکشان سوءاستفاده می کنند و در مورد هر اشتباه کوچک فرزندشان او را وادار به عذرخواهی می?کنند. این کار نیز اشتباه است و کودک را دچار عقده می?کند.

    ▪ آیا باید تفاوتی بین عذرخواهی کودک از والدین خود با دیگر افراد وجود داشته باشد؟
    در وهله اول کودک باید احترام گذاشتن را یاد بگیرد و بداند هر شخص چه جایگاهی دارد. پدر و مادر باید به فرزند خود بیاموزند که پدر و مادر یک حرمتی دارند، دوست یک حرمتی دارد، معلم جایگاه ویژه?ای دارد، خواهر و برادر نیز از جایگاهی برخوردارند و این احترام را کودک از والدینش می آموزد. زمانی که کودک جایگاه اشخاص را درک کرد، نحوه برخوردش با افراد مختلف نیز تفاوت می کند. بنابراین والدین باید در کنار رفتار مناسب خود، با بیان مثبت و دوستانه، احترام گذاشتن و عذرخواهی کردن از دیگران را به فرزندشان یاد بدهند.

    ▪ آقای دکتر! بسیاری از کودکان به رغم رفتار مناسب والدین شان اصرار دارند که کار بدشان را تکرار کنند و عذرخواهی نمی کنند. در چنین مواقعی والدین چگونه باید رفتار کنند؟
    در چنین مواقعی والدین باید نه واکنش مثبت نشان دهند و نه منفی. بی توجهی شاید کارساز باشد. اما اگر بچه ها باز هم اصرار به خطا داشتند، تنبیهاتی که جنبه جسمی ندارد، مناسب خواهد بود. این تنبیه ها نباید مسائل اولیه زندگی مانند غذا خوردن را دربرگیرد بلکه باید قول هایی را که والدین به فرزندشان داده اند، محدود کند.

  17. کاربران زیر از R e z a بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  18. بالا | پست 13

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Apr 2015
    شماره عضویت
    14424
    نوشته ها
    4
    تشکـر
    1
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    در رابط با تربیت کودک نکات خیلی خوب و مهمی را بیان کردید اما در تربیت فرزندم که پسری است 5 ساله من با پدر او مشکل دارم که دچار دوگانگی میشویم و من تربیت او را قبول ندارم و او هم تربیت من را چه باید بکنم ؟

  19. بالا | پست 14

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Aug 2015
    شماره عضویت
    21172
    نوشته ها
    125
    تشکـر
    13
    تشکر شده 203 بار در 81 پست
    میزان امتیاز
    9

    پاسخ : والدين كودكان را به فعاليت بدني وادار كنند

    3تا سوالي كه ميتونيم شبها وقت خواب از كودكمون بپرسيم:
    ١ يه چيز رو بگو كه امروز باعث شد بخندي با لبخند بزني
    ٢ يه چيز رو بگو كه باعث شد امروز گريه كني
    ٣ يه چيز رو بگو كه امروز ياد گرفتي يا فهميدي


    جواب شماره يك كمك ميكنه دعا كردن رو ياد بگيره و با هم خدا رو شكر ميكنيم.


    جواب شماره ٢ ياد ميده بديها و ناراحتيها بالاخره تموم ميشن و باز آرامش بر ميگرده پس بچه نگران نباش و اميدوار باش.


    جواب ٣ باعث ميشه بچه تمام عمر به دنبال ياد گرفتن و فهميدن باشه و به اين كه يه چيزي ميدونه افتخار كنه.




    همه اين ارتباط باعث ميشه بچه مون عادت كنه با ما حرف بزنه و مشكلات سنين بالاترش رو هم با ما در ميون بذاره.


    ما هم بيشتر كودكمون رو ميشناسيم و اگر در طول روز سوء تفاهمي پيش اومده بينمون و يااشتباهي در ارتباط با بچه كرديم متوجه ميشيم و به طور كلي با كودكمون لحظات خوبي رو قبل از خواب ميگذرونيم.

  20. بالا | پست 15

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Aug 2015
    شماره عضویت
    21172
    نوشته ها
    125
    تشکـر
    13
    تشکر شده 203 بار در 81 پست
    میزان امتیاز
    9

    پاسخ : والدين كودكان را به فعاليت بدني وادار كنند

    سه سوال هنگام خواب از کودک در پاسخ به سوال مادری است که در تربیت فرزند با همسرشان همسو و هم رای نیستند میباشد
    ضمن انکه فراموش نکنید اگر کودک شما متوجه شود که والدینش در تربیت او نظرات مخالف همدیگر میدهند قطعا به هیچ یک از سخنان شما توجه نخواهد کرد واین فرزند شماست که دچار دوگانگی میشود و نمیداند کدام فرمان را باید اجر کند لذا شما مخالفت خود را از نظر همسرتان( در ارتباط با تربیت فرزند )نباید در حضور کودک مطرح نمایید و بهترین کاری که میتوانید انجام دهید این است که از نظر یک روانشناس کودک کمک بگیرید در این صورت متوجه میشوید که کدام رفتارتان درست و کدام اشتباه است چه بسا در مواردی نظر شما درست باشد و در موارد دیگر نظر همسرتان
    پس نزد مشاور کودک بروید

  21. بالا | پست 16

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Oct 2015
    شماره عضویت
    22861
    نوشته ها
    2
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    با سلام من يه دختره ٩ ساله دارم و از همسرمم ٥ ساله جدا شدم و با پدر مادرم زندگي ميكنم تو اين سن خيلي پرخاشگر و فوق العاده لجباز حرف حرف خودش بايد باشه اصلا گوش نميده به حرف ، اگه امكانش هست منو راهنمايي كنيد ممنون ميشم

  22. بالا | پست 17

    عنوان کاربر
    کاربر محروم
    تاریخ عضویت
    Nov 2018
    شماره عضویت
    39555
    نوشته ها
    49
    تشکـر
    0
    تشکر شده 8 بار در 6 پست
    میزان امتیاز
    0

    تقلید کودکان و نوزادان

    آیا تا به حال متوجه رفتار تقلید کودکان از دیگران شده اید؟ چه سنی تقلید کودکان شروع می شود؟ یکی از عوامل موثر در رشد ذهنی کودک، توانایی او در تقلید از دیگران است. زیرا تقلید راه موثری برای یادگیری اعمال جدید است. تقلید کودکانپدیده‌ای همگانی و مربوط به توانایی است که در ذات نوع بشر است. در حقیقت تقلید کودکان مثل شناکردن ماهی و پرواز پرندگان نمایان‌گر توانایی‌های اولیه‌ای است که در مراحل ابتدایی رشد ظاهر می‌شود. تقلید کودکان به ما این نکته را یادآوری می کند که بیشتر باید درباره سبک فرزندپروری و نوع رفتار خود تجدید نظر کنیم. در این مقاله درباره علت، سن، عوامل موثر بر تقلید کودکان صحبت خواهیم کرد.

    برای دریافت مشاوره در زمینه تقلید در کودکان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره9099075228 و از تهران با شماره9092305265 تماس بگیرید.
    چرا کودکان و نوزادان تقلید می کنند؟

    تقلید رفتاری است که نوزاد از طریق آن رفتار فرد دیگری را مشاهده و تکرار می کند؛ تقلید امکان انتقال اطلاعات در چند نسل را به وجود می آورد. تقلید کودکان مقدمه ای برای تجسم و تخیل است. تقلید کودکان از آن جا که پایه ای برای یادگیری های بعدی کودک است، اهمیت می یابد.
    دانشمندان سلول های تخصصی به نام نورون های آینه ای را در قشر مخ کشف کرده اند که زیربنای توانایی تقلید هستند؛ نورون های آینه ای زیربنای توانایی های اجتماعی پیچیده دیگری از جمله همدلی و درک دیگران نیز می باشند. مشاوره کودک به شما جهت پرورش استعدادهای کودکتان خدمات ارائه می دهد.

    سن شروع تقلید در نوزادان

    جالب است بدانید توانایی تقلید کردن از ابتدای تولد در نوزادان وجود دارد و نوزادان از همان ابتدا با توانایی یادگیری از طریق تقلید کردن به دنیا می آیند. یکی از روانشناسان معروف حوزه کودک بنام ژان پیاژه معتقد است توانایی تقلید در نوزادان از بدو تولد تا دو سالگی که مرحله حسی- حرکتی می باشد شکل می گیرد.

    آیا نوزادان و کودکان از بزرگسالان تقلید می کنند؟

    نوزادان یا کودکان یک ماهه از حرکات صورت بزرگسالان مانند بازکردن دهان، تقلید می‌کنند. کودک در 7 یا 8 ماهگی می‌تواند تقلید انتخابی کند و در طی سال‌های بعد تعداد آن بیشتر و پیچیده‌ تر می‌شود. کودکان یک ساله از حرکات و صداهای جدید و نیز رفتارهایی که می‌ بینند و می‌شنوند تقلید می‌کند، هر چند به احتمال زیاد از رفتارهایی تقلید می‌کنند که از عهده انجام آن بر می‌آیند (مثل حرکت دادن دست ها). برای اطلاع از مرحله رشد کودک یک ساله کلیک کنید.
    تقلید بین 1 تا 3 سالگی بیشتر می‌شود. در این دوره کودک علاوه بر اطرافیان خود از سرمشق‌ها و شخصیت های کارتونی نیز تقلید می کند. اما باید اضافه کرد عواملی که منجر به تقلید در کودکان می‌شوند از سنی به سن دیگر متفاوت هستند.

    آیا تقلید در کودکان غریزی است؟

    مطالعات دقیق، سرنخ هایی از تقلید ارائه می کند. کودکان رفتار خود را در تلاش های متوالی تصحیح می کنند. این نشان می دهد که آنها از فرآیند تطبیق متقابل استفاده می کنند. تطبیق با چهره فرد بالغ، هدف آنهاست و نوزادان از بازخورد جنبش صورت خود، جهت اصلاح تلاشهای بعدیشان استفاده می کنند تا اقدامات آنها دقیق تر با هدف دیده شده مطابقت داشته باشد. تقلید اساس ذاتی دارد. با این حال، این کار یک واکنش منفرد یا تهاجمی نیست، بلکه یک جنبش برای رشد تحول بیشتر در درک مردم از طرف کودک انجام می شود.

    مراحل شکل گیری تقلید در کودکان

    مرحله اول، آمادگی بازتاب ها:

    برای این که کودک بتواند تقلید کند نیاز به تجربه دارد. بسیاری از متخصصان بر این باورند که تقلید موروثی است. در این مرحله تقلیدهای کودک بسیار جزئی و به شکل بازتابی از رفتار دیگران است. برای مثال با صدای گریه کودک، کودک دیگر نیز شروع به گریه می‌کند، بدون آنکه عامل خارجی یا محرکی برای گریه کودک دوم وجود داشته باشد.
    مرحله دوم، تقلیدهای پراکنده:

    در این مرحله، به دلیل آن که کودک تجربه بیشتری را کسب کرده است، تقلیدهای کودک گسترده‌ تر می‌شود. برای مثال وقتی کودکی گریه می‌کند، اگر اطرافیان صدای ناله او را تقلید کنند، کودک گریه را قطع می‌کند و شروع به ناله کردن می‌کند. این رفتار بعد از 1 ماهگی در کودکان دیده می‌شود و سعی دارند که از صداها و آواهای دیگران تقلید کنند. برای مثال اگر برای کودک 2 ماهه ای صدای اَاَاَ در بیاورید، کودک سعی دارد آن صداها را تکرار کند و احتمالاً به شما لبخند می‌زند.
    مرحله سوم، تقلید نظامدار:

    در این مرحله کودک آواهایی را تقلید می‌کند که به آواسازی خودش شباهت دارد. در حدود سن 4 ماه و نیم که هماهنگی میان “دیدن و گرفتن” برقرار می‌شود کودک این گونه تقلیدها را انجام می‌دهد. برای مثال یک کودک 7 ماهه سعی دارد آواهایی را بیان کند. این اصوات و آواها تقلیدی نیستند بلکه خود کودک آنها را خلق و بیان می‌دارد. مثلاً آواهای ماما و بو بو که تلفظشان آسان تر است تولید می شوند.

    اهمیت تقلید در کودکان و نوزادان

    تقلید کودکان نشانه ای از سلامت آن هاست. توانایی تقلید کردن برای رشد آن ها ضرورت دارد. در ادامه بر چهار جنبه رشدی که تقلید تاثیر دارد، اشاره کرده ایم:

    1. یادگیری: تقلید وسیله قدرتمندی برای یادگیری است. مثلا یادگیری زبان تا حدود زیادی تابع تقلید است و کودک قبل از اینکه قادر به صحبت کردن باشد اصوات و صدای کلمات را تقلید می کند.
    2. همدلی: از دیگر موارد ضرورت تقلید ابراز احساسات و هیجانات می باشد.
    3. تجسم و تخیل: تقلید زیربنای تجسم و تخیل است. بدین معنا که ابتدا تقلید در نوزاد شکل می گیرد و بعد با توجه به رشد شناختی کودک در مراحل بعدی ابتدا تجسم و بعد تخیل به وجود می آید.
    4. خودآگاهی: توجه به شباهت اعمال خود با دیگران، او را به تفکر درباره خویش وا می دارد.


    عوامل موثر در تقلید کودکان

    همانطور که گفته شد کودکان از تقلید به صورت ذاتی استفاده می کنند. اما عواملی در هدف و نوع تقلید تاثیر دارند که به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
    تقلید به منظور پیشبرد کنش‌های متقابل اجتماعی: هنگامی‌ که کودکی از والدینش تقلید می‌کند، والدین به او لبخند می‌زنند. واکنش نشان دادن پدر یا مادر رفتار تقلیدی کودک را افزایش می‌دهد.
    تقلید به منظور شبیه شدن به دیگران: همین که کودک وارد سومین سال زندگی اش می‌شود به تقلید از اعمال خاصی در اشخاص معین مبادرت می‌ورزد. بیشترین افرادی که کودکان تلاش دارند به آن ها شباهت پیدا کنند والدین شان هستند.
    برانگیختگی عاطفی: کودکان از والدین شان بیشتر از سایر بزرگسالان تقلید می‌کنند. یکی از دلایل آن شاید این باشد که والدین مرجع ثابت تری برای برانگیختن عواطف خوشایند و ناخوشایند در کودکان هستند. به عبارت دیگر افرادی که می‌توانند کودک را شاد کنند و یا احساس ترس و خشم را در آنان ایجاد نماید بیشتر مورد توجه کودکان قرار می‌ گیرند.
    تقلید در فرآیند بازی کودکان: کودکان به هنگام بازی از یکدیگر ویا بزرگتر ها تقلید می کنند، مثلا اگر دو کودک 2 ساله با هم بازی کنند، و یکی از آن ها فعال تر و دیگری ساکت تر باشد، کودکی که ساکت تر است از کودک فعال تقلید می‌کند. مثلا اگر او از روی میز بپرد کودک ساکت تر نیز بعد از چند دقیقه روی میز خواهد پرید. برای اطلاع از چگونگی بازی کودکان کلیک کنید.
    تقلید برای دستیابی به هدف: تقلید ممکن است کوشش خودآگاهانه ای برای کسب لذت، قدرت، اشیا و یا هر هدف دیگری باشد. یک کودک سه ساله از رفتار آزاردهنده کودک دیگر تقلید می‌کند، زیرا دیده است که چگونه این کودک با پرخاشگری توانسته اسباب بازی را از دست کودکان دیگر بگیرد. این گونه تقلید معمولاً بعد از سال دوم زندگی دیده می‌شود. اما توجه داشته باشید پرخاشگری کودکان زیر دوسال همیشه به دلیل تقلید نیست.

    برای دریافت مشاوره در زمینه تقلید در کودکان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره9099075228 و از تهران با شماره9092305265 تماس بگیرید.

    خدمات مرکز مشاوره تلفنی خانواده هنر زندگی

    مرکز [replacer_a] تلفنی خانواده مشاوره روانشناسی با بهره مندی از کادر مجرب خدمات خود در زمینه مشاوره تلفنی خانواده با موضوعاتی شامل مشاوره تلفنی خانواده با موضوع هنر زندگی پیش از ازدواج، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره دوستی دختر و پسر، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره دوستی‌های پیش از ازدواج، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره دوران نامزدی، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره، [replacer_a] خانواده با موضوع مشاوره همسریابیمشاوره اعتیادتلفنی با موضوع مشاوره تلفنی، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره خانواده، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره زندگی مشترک، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع [replacer_a]

    [COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR][COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR][COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR][COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR]
    منبع:مشاوره ازدواج

  23. بالا | پست 18

    عنوان کاربر
    کاربر محروم
    تاریخ عضویت
    Nov 2018
    شماره عضویت
    39555
    نوشته ها
    49
    تشکـر
    0
    تشکر شده 8 بار در 6 پست
    میزان امتیاز
    0

    شب ادراری کودکان و نوجوانان | عدم کنترل ادرار در کودکان و نوجوانان | از دلایل تا درمان

    شب ادراری کودکان تا چه سنی طبیعی است؟ آیا درمانی برای شب ادراری کودکان وجود دارد؟ در خصوص شب ادراری باید گفت شب ادراری امری ناخودآگاه است و فرد بر آن اراده‌ای ندارد. در واقع این مشکل زمانی بروز می‌کند که مثانه فرد در طول خواب آن‌قدر پر می‌شود که ظرفیت آن تکمیل شده و ادرار اضافی را به شکلی غیرارادی خارج می‌کند. درعین‌حال حس پر بودن مثانه آن‌قدر قوی نیست که فرد را از خواب بیدار کند تا ادرار را دفع کند. اغلب کودکان با رسیدن به سن ۴ سالگی به سطحی از توانایی در کنترل مثانه می‌رسند. زمان رسیدن به کنترل کامل ادرار در هر شخص متفاوت است. در این مقاله دربارهشب ادراری کودکان و درمان آن صحبت خواهیم کرد.

    برای دریافت مشاوره در زمینه شب ادراری کودکان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره9099075228 و از تهران با شماره9092305265 تماس بگیرید.
    شب ادراری چیست؟

    شب ادراری یا بی‌اختیاری ادرار به معنی خروج غیرارادی ادرار در طول خواب است. در واقع در سنی که معمولاً هم سن و سالان بیمار می‌توانند خود را کنترل کنند، شخص به طور غیرارادی در هنگام خواب ادرار می‌کند. ادرارکردن در کودکان و نوزادان به‌ طور غیرارادی صورت می‌گیرد و از همین روی، شب ادراری کودکان تلقی می‌شود.
    با توجه به مراحل رشد اگر کودک بالای 5 سال، 2 بار در هفته شب ادراری داشته باشد می توان گفت فرد مذکور به عارضهشب ادراری مبتلا شده است. شب ادراری یک عارضه نسبتا شایع در کودکان است که با افزایش سن کودک، شیوع آن کمتر می‌شود. شب ادراری در پسران شایع تر است.

    انواع شب ادراری

    بی اختیاری ادرار دو نوع است:

    1. اولیه: بی اختیاری در کودکی که هرگز به کنترل ادرار دست نیافته است.
    2. ثانویه: بی اختیاری در کودکی که حداقل ۶ ماه ادرار خود را کنترل کرده است.

    عوامل موثر در شب ادراری

    عواملی که در ایجاد شب ادراری می‌توانند نقش داشته باشند عبارتند از:

    • کوچک بودن حجم مثانه
    • ضعیف بودن اعصاب کنترلی مثانه
    • تولید هورمون ضد ادراری ناکافی در طی شب
    • عفونت ادراری که علائم آن شامل سوزش و تکرر ادرار، ادرار قرمز رنگ و درد موقع ادرار کردن است.
    • وجود خواهر و برادر، که گاهی به‌عنوان رقیب موجب کم توجهی می شود.
    • شروع مدرسه
    • کودکان طلاق
    • تغییر محیط خواب و زندگی
    • سابقه خانوادگی و جنبه ارثی
    • خواب بسیار عمیق
    • رژیم غذایی مانند مصرف کافئین و شکلات
    • تاخیر رشدی دستگاه عصبی
    • عوامل روانی، اجتماعی یا محیطی
    • حملات وقفه تنفسی
    • وجود لوزه و آدنوئید (لوزۀ سوم) بزرگ
    • عفونت‌های سینوس و گوش میانی


    عوارض شب ادراری

    احساس گناه و شرمندگی در محیط خانواده و فامیل، عدم حضور فعال در اجتماع و شرکت در اردوهای مدرسه به دلیل کاهش اعتماد به‌ نفس، بروز سوختگی در دستگاه تناسلی و کشاله ران به علت عدم امکان شستشوی به موقع و باقی ماندن ادرار به مدت طولانی در ناحیه، از عوارض های شب ادراری کودکان است. مشاوره کودک به والدین و کودک این امکان را می دهد تا با عوارض این بیماری کنار بیایند.

    شب ادراری تا چه سنی طبیعی است؟

    شب ادراری در هر سنی ممکن است اتفاق بی‌افتد اما در دوران کودکی شایع‌تر است؛ این مشکل قبل از سن 5 سالگی می‌تواند طبیعی باشد. شب ادراری کودکان با افزایش سن کودک، متوقف می‌شود. اما در برخی موارد علت شب ادراری باید مورد بررسی قرار گیرد و درمان شود. در اکثر مواقع در دختران تا 6 سالگی و در پسران تا 7 سالگی از بین می رود. همچنینشب ادراری در 95% کودکان تا 10 سالگی قطع می شود.

    آیا شب ادراری در کودکان قابل درمان است؟

    اگر کودک شما از شب ادراری رنج می برد به توصیه های زیر عمل کنید:

    1. مراجعه به پزشک متخصص ارولوژی برای انجام معاینات جسمی و انجام آزمایش های پزشکی.
    2. مراجعه به روان پزشک یا روانشناس کودک جهت بررسی عوامل موثر و در صورت لزوم مداخله در استرس، تنش ها و ترس ها که ممکن است عامل ایجاد شب ادراری بوده باشند. عوامل بروز استرس در کودکان را مطالعه نمایید.
    3. استفاده از تشک هشداردهنده (زنگ دار) برای بیدار شدن کودک هنگام تخلیه ادرار. این تشک های مخصوص می توانند کوچکترین مقدار رطوبت را در رختخواب یا لباس زیر کودکتان تشخیص داده و قبل از اینکه خیلی دیر شود با صدای زنگ بلندی کودک را از خواب بیدار کنند تا به دستشویی برود.
    4. خوراندن مایعات زیاد مثل آب، چای، آب میوه، دوغ و... به کودک در طی روز برای افزایش حجم مثانه.
    5. کودک باید در طول روز مثانه را منقبض کند تا بتواند زمان بیشتری ادرار خود را نگه دارد.
    6. کودک را متوجه کنید که پس از شام مصرف مایعات را به حداقل برساند تا ادرار کمتری تولید شود. برای این منظور بهتر است که شام کودک بدون نمک باشد.
    7. باید به کودک آموزش داد تا به هنگام تخلیه ادرار، مثانه را کاملا خالی کند.
    8. فاصله بین مراحل ادرار کردن؛ کودک نباید با فاصله کوتاهی پس از مصرف مایعات ادرار کند و این زمان باید به مرور افزایش یابد.
    9. رعایت رژیم غذایی خاص؛ کودک نباید از مواد تحریک کننده مثل ادویه جات، فلفل، سرکه، نوشیدنی های گازدار، نوشابه‌های دارای کافئین و افزودنی های خوراکی به مقدار زیاد استفاده کند.
    10. بیدارکردن کودک؛ چند ساعت پس از آن که کودک خوابید، حتما او را بیدار کنید تا به دستشویی برود. این کار بهتر است ۳ ساعت پس از خواب انجام شود.
    11. مراجعه به مشاور روان درمان برای استفاده از تکنیک های تغییر رفتار و شرطی سازی کمک زیادی به کاهش شب ادراری کودک می کند.
    12. قبل از رفتن به رختخواب، حتما کودک را به دستشویی ببرید تا مثانه اش را کاملا تخلیه کند.
    13. تعیین پاداش و تشویق برای خشک بودن رختخواب مفید است؛ برخی از خانواده ها، روزهای خشک و روزهای خیس را در تقویم یادداشت می کنند. برچسبهای خنده دار و ستاره ها میتوانند این تقویم را سرگرم کننده بسازند.
    14. فرزند خود را در تمیز کردن رختخواب و لباسهایش دخالت دهید؛ وقتی او رختخواب خود را خیس می کند، می تواند شلوار و ملحفه اش را به درون ماشین لباسشویی بیندازد یا کمک کند ملحفه را تعویض کنید.
    15. از سرزنش، تنبیه بدنی و توبیخ کودک به شدت اجتناب کنید.


    برای دریافت مشاوره در زمینه شب ادراری کودکان می توانید با مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی هنر زندگی از طریق تلفن ثابت از کل کشور با شماره9099075228 و از تهران با شماره9092305265 تماس بگیرید.
    خدمات مرکز مشاوره تلفنی خانواده هنر زندگی

    مرکز [replacer_a] تلفنی خانواده مشاوره روانشناسی با بهره مندی از کادر مجرب خدمات خود در زمینه مشاوره تلفنی خانواده با موضوعاتی شامل مشاوره تلفنی خانواده با موضوع هنر زندگی پیش از ازدواج، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره دوستی دختر و پسر، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره دوستی‌های پیش از ازدواج، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره دوران نامزدی، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره، [replacer_a] خانواده با موضوع مشاوره همسریابیمشاوره اعتیادتلفنی با موضوع مشاوره تلفنی، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره خانواده، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع مشاوره زندگی مشترک، مشاوره تلفنی خانواده با موضوع [replacer_a]

    [COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR]
    [COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR]
    [COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR]
    [COLOR=rgba(51, 49, 50, 0.8)][/COLOR]
    منبع:مشاوره ازدواج

  24. بالا | پست 19

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Feb 2015
    شماره عضویت
    12497
    نوشته ها
    390
    تشکـر
    1,041
    تشکر شده 580 بار در 275 پست
    میزان امتیاز
    10

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    ....
    ویرایش توسط YAshin.SAhAkiyAn : 06-22-2019 در ساعت 03:52 PM
    امضای ایشان
    ***
    If You Always Put Limits On Everything You Do
    Physical Or Anything Else
    It Will Spread Into Yor Work And Into Yor Life
    There Are No Limits
    There Are Only Plateaus , And You Must Not Stay There

    You Must Go Beyond Them

    ***

  25. بالا | پست 20


    عنوان کاربر
    مدیر کل
    تاریخ عضویت
    May 2013
    شماره عضویت
    1
    نوشته ها
    251
    تشکـر
    477
    تشکر شده 414 بار در 135 پست
    میزان امتیاز
    10

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    رفتار بدعملکردی و الگوهای خانواده

    عبارت بدعملکردی به صورت “عملکرد غیرنرمال یا معیوب” از طرف یک شخص فردی، ما بین افراد در هر نوع از رابطه، یا مابین اعضای یک خانواده تعریف می شود.

    عملکرد ضعیف به هر دو نوع رفتارها و رابطه هایی اشاره می کند که کارایی ندارند و دارای یک یا چند جنبه منفی و ناسالمی هستند که برای مثال می توان به ارتباط ضعیف یا تضاد مکرر اشاره کرد.

    این یک واژه ای می باشد که بیشتر توسط متخصصان سلامت روان و برای تعاملات ما بین افراد به کار گرفته می شود و در اغلب مواقع برای توصیف رابطه هایی استفاده می شود که دارای مشکلات و چالش های قابل توجهی می باشند.

    اکثر افراد در زمانی که می خواهند با یک نوجوان مشکل دار مقابله کنند، از جنبه های بدعملکردی استفاده می کنند.

    چرا که اعضای خانواده مجبور هستند با مشکلات رفتاری یا عاطفی نوجوان تطابق پیدا کنند و این مشکلات به صورت روزمره بر روی آنها تاثیر می گذارد.

    مثال هایی از رفتار بدعملکردی

    یک نوجوان مشکل دار که عصبانیت خودش را از طریق ضربه زدن به سایر افراد نشان می دهد.
    یک زوج نوجوان که بدون صحبت کردن با یکدیگر با تضادهای موجود برخورد می کنند.
    یک خانواده ای که یکی از والدین به صورت روزمره مشروب می خورد و اعضای خانواده می ترسند که در رابطه با اتفاقات صورت گرفته با او صحبت کنند.
    یک نوجوان با تشخیص دوگانه که از مواد استفاده می کنند تا با علائم برخورد کند و سعی نمی کند که عامل اصلی ایجاد این مشکل را از بین ببرد.
    مرکز مشاوره مگاروان
    الگوهای خانواده دارای بدعملکردی
    در خانواده های بدعملکرد، انواع مختلفی از الگوها می توانند صورت بگیرند. برخی از موارد رایج عبارتند از:

    والدین یا نوجوانان در خانواده الکل و / یا مواد مصرف می کنند
    یکی از یا هر دو والدین دارای رفتار وسواسی، همانند قماربازی یا بیش از حد کار کردن باشند، که منجر به ایجاد مشکلاتی برای سایر اعضای خانواده می شود.
    یکی از یا هر دو والدین تهدیدی انجام دهند یا به صورت واقعی دارای خشونتی باشند که ممکن است شامل کودکان باشد / نباشد.
    یکی از یا هر دو والدین با بچه ها به عنوان یک دارایی رفتار کنند و کودکان را به عنوان افرادی در نظر بگیرند که صرفا به دلیل نیازهای شخصی یا رضایت والدین وجود دارند.
    یکی از یا هر دو والدین به صورت شدید بر روی یک عاملی تاکید کند که منجر به پیشگیری از استقلال کودکان شود و کنترل شدیدی بر روی زندگی آنها داشته باشد.
    یکی از یا هر دو والدین قادر به ارائه حمایت عاطفی و / یا فیزیکی و مالی نباشند یا حمایت خودشان را متوقف کنند.
    اکثر خانواده ها صورت گرفتن این الگوها را بارها مشاهده کرده اند، ولی در زمانی بوده است که آنها شروع به اجرای هنجارهایی کرده اند که به صورت گرفتن بدعملکردی منجر شده است.


    تاثیرات بدعملکردی بر روی کودکان
    زمانی که الگوهای بدعملکردی به یک استانداردی در یک خانواده تبدیل شوند، تاثیرات مضر صورت گرفته بر روی کودکان قابل توجه خواهد بود .

    می تواند در رابطه بزرگسالان هم مشکلاتی ایجاد کند. برخی از تاثیرات بالقوه و خطرناک بر روی کودکان عبارتند از:

    مجبور شدن به طرفداری کردن از یک طرف در تضاد والدینی.
    اقدامات والدین با حرف های آنها مطابقت نداشته باشد، که منجر به یک واقعیت تحریف شده می شود.
    طرد شدن یا مورد مساعدت قرار گرفتن.
    داشتن کنترل های سخت بر روی هر چیزی، از دوستانی که دارند تا نحوه لباس پوشیدنشان.
    داشتن والدینی که بیش از حد در مسائل دخالت می کنند و بیش از حد محافظه کار هستند یا والدینی که در هیچ مسئله ای دخالت نمی کنند و به هیچ چیز علاقه ای ندارند.
    تمسخر شدن یا مورد بی توجهی قرار گرفتن در هنگام به اشتراک گذاری تفکرات یا احساسات.
    مورد سوء استفاده فیزیکی قرار گرفتن.
    داشتن این احساس که در موقعیت فعلی باید به عنوان یک بزرگسال عمل کنند.

    روانپزشک خوب
    خانواده درمانی می تواند برای رفع بدعملکردی مفید باشد
    در صورتی که خانواده شما به هر دلیلی یک نوع بدعلمکردی را تجربه می کند، مراجعه به خانواده درمانی می تواند یک گزینه مناسبی باشد.

    نشان دادن شده است که خانواده درمانی در یادگیری روش های جدید برای برقراری ارتباط و حل مشکلات مابین اعضای خانواده کارایی زیادی دارد و به یک منبعی برای حمایت و تقویت یکدیگر تبدیل شده است.

    منبع: [URL="https://megaravan.ir/%D8%B1%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%AF%D8%B9%D9%85%D9%84%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D B%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%AF%D9%87/"]بدعملکردی کودک و نوجوان - مرکز روانپزشکی مگاروان
    امضای ایشان



  26. بالا | پست 21

    عنوان کاربر
    کاربر محروم
    تاریخ عضویت
    Oct 2019
    شماره عضویت
    42147
    نوشته ها
    228
    تشکـر
    0
    تشکر شده 7 بار در 5 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    توسیه های تربیتی کودکان مفید بود

  27. بالا | پست 22

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Feb 2021
    شماره عضویت
    46326
    نوشته ها
    1
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    سعی کنید با بچه هاتون تا میتونید رفیق باشین این از نظرم بهترین راهکار تربیتی برای یک بچه میتونه باشه.

  28. بالا | پست 23

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2021
    شماره عضویت
    47016
    نوشته ها
    14
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : توصیــه های تربیتی کودکـان

    تربیت کودکان واقعا کار سخت و مهمی هست.
    بهتره که آدم برای مشکلات تربیتی کودکان مشاوره روانشناسی بگیره

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. توصیــه های تربیتی نـوجـوانـان
    توسط R e z a در انجمن روانشناسی کودک و نوجوان
    پاسخ: 14
    آخرين نوشته: 10-16-2019, 01:37 PM
  2. اصول تربیتی دوقلوها
    توسط R e z a در انجمن روانشناسی کودک و نوجوان
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 10-06-2013, 01:05 AM
  3. دلایل عدم ارتقاي زنان در بخش مدیریتی چیست؟
    توسط R e z a در انجمن روانشناسی شغلی
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-20-2013, 11:55 PM
  4. نکات مهم و قابل توجه در مسائل تربیتی پسرها
    توسط R e z a در انجمن روانشناسی کودک و نوجوان
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 08-06-2013, 02:54 PM
  5. تعـریفی از رشته ی روانشناسی تربیتی
    توسط *P s y C h e* در انجمن روانشناسی تربیتی
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 08-03-2013, 04:52 PM

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد