سلام . ی دختر ۱۷ ساله م توی یه شهر کوچیک
با پدر و مادری ک فقط حرف مردم براشون مهمه. برای داداش بزرگترم اینطور نیستا. اون هرکاری ک بخاد میتونه انجام بده .تاکید میکنم هر کاری. واسه ی من داشتن دوست پسر گناه کبیره س. اگر قبل تاریکی هوا خونه نباشم بازخاست میشم. از بچگی یادمه فقط حرفشون حرف مردم بود.حتی تربیت مارو طوری انجام دادن ک همیشه حرفشون این بوده ک اینکارو کنی مردم چی میگن/ مردم میخندن/ مردم فحشت میدن.....
واسه ی مدل موی چتری ک من موهام تو صورتم بود ولی شالم طبق معمول بود و عقب تر ا حد خودش نرفته بود پدرم کلی الم شنگه ب پا کرد توی ماشین.
اینو بگم ک توی خانواده ای زندگی میکنم ک ب دلیل حرف زدنم با ی پسر اونم چت مامانم بهم گفت *نده
و واسه مدل موی دلخواهم پدرم منو با یکی از دختر های بد مقایسه کرد
و اینم بگم ک من این دوتا رو نمیتونم ببخشم
هرگز
فقط میخام برم ا این جهنم خونه:)