سلام وقت بخیر.پسرم دک سال و نیمشه..وقت غذا ک میشه دوغ ک ببینه خیلی گریه میکنه کل دوغ می خواد و غذا نمی خوره..سبزی هم همینطور..سالاد هم همینطور..توسفره هرچی باشه همه اشو می خواد و اینقده گریه میکنه ک ب سرفه می افته و چشاش ازحدقه می زنه بیرون و نگران میشم در چنین مواردی باید چیکارکنم و چ جور رفتار کنم..ممنون میشم راهنماییم کنید.
سلام
گریه کردن برای بچه مفیده و اگه احیاناً عفونت در مغز و چشمها باشه با اشک خارج میشه.
بعدشم از یه مادربزرگ آگاه که بچه داری سنتی بلد باشه بپرسید، میتونه خوب راهنماییتون کنه.
سلام. کودک شما در مورد چیزی اضطراب دارد؟ یا خود شما استرس داشته باشید و او منتقل بشه؟ رابطتون با همسرتون چطور؟ کودک چند وقت این طور شده؟ خودشما در دوران بارداری اضطراب شدید داشتید؟ اختلال عصبی و اضطرابی وجود دارد که انقدر میخوره که بالا بیاره. سوالات بالا جواب بدید تا بیشتر راهنمایی کنمنوشته اصلی توسط Zahra975
سلام.
ببینید کودک بین یک تا سه سالگی در حال کشف دنیای اطرافشه، در مورد هر چیزی کنجکاوی میکنه ، دوس داره به همه چیز دست بزنه.
این کاملا عادیه و اصلا نباید جلوش گرفته بشه،
مانع شدن شما مثل اینه که کودک داره پر پرواز درمیاره و شما میخواین پرهاشو دونه دونه بکنین!
اگه شما با خشم و عصبانیت جلوش بایستین کودک دچار خشم و اضطراب و افسردگی در بزرگسالی میشه!
تبدیل میشه به همون آدمی که حتی اعتماد بنفس اینکه جلوی جمع صحبت کنه یا غذا بخوره رو نداره.
کودک باید در این سن آزاد و رها دنیا رو بشناسه و تجربه کنه.
و اینجا وظیفه و مسئولیت مهم والدین اینه که محیط امن و بی خطری رو براش فراهم کنن تا مشکلی براش به وجود نیاد.
مثلا در مورد مشکل شما ، میتونین دوغ رو سر سفره نیارین، خودتون بعدا برین توی آشپزخونه بخورین.
یا سبزی رو بزارین توی یه ظرف دردار که دیده نشه بزارین کنارتون، یا هر کار دیگه ای که به ذهنتون میاد. اما از فرزندتون دورش کنید.
در اصل خونه متعلق به فرزند شماست،
خونه باید مطابق با شرایط رشد کودک باشه تا کاملا آزاد و رها و در امنیت، کنجکاوی و کشف کنه.
فضای خونه رو براش طوری مهیا کنید که در امنیت باشه.
حتی اگر جایی میرین که اونجا چیزای خطرناکی هست که کودک شما مدام به اونا دست میزنه اصلا نباید اونجا برین.
اولویت با فرزند شماست.
و شما در قبال رشد سالم و آرامش ایشون مسئول هستین.
میفهمم که سخته و براتون محدودیت ایجاد میکنه،
اما به این توجه کنید که به عنوان والد، مسئولیت پرورش و شکل گیری شخصیت یک انسان به عهده شماست که از هر چیزی مهمتره.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام به شما دوست عزیز
کودک شما در سنی هستش که محیط اطرافش رو بیشتر میشناسه و نیاز به کشف عناصر محیط داره
و اینکه از رفتارهای والدین تقلید میکنه ....
این تقلید شامل رفتار ها و عادت های غذایی والدین نیز میشه
برای تفهیمی تر شدن مسئله : شما درموقع صرف غذا از سبزی استفاده میکنید ، دراین لحضه کودک به طبع تقلید از والدین همون سبزی یا غذا رو میخواد و کافیه با ممانعت رو به رو بشه اینجاست که گریه و زاری شروع میشه
از یه طرف دیگه کودک شما داره محیط اطرافش رو میشناسه و هر چیز خوراکی یا غیر خوراکی رو میخواد ، به خصوص اگر والدین با اون چیز یا شئ سر و کار داشته باشند
مثلا اگر از مسئله دوغ بگذریم ممکنه موقع تهیه مواد غذایی توسط شما ، کودک بخواد رنده رو از شما بگیره و در صورت ممانعت شما گریه و ناراحتی بروز بده !
سعی کتید شرایط رو مدیریت کنید از ظرف سبزی جات استفاده کنید
و نوشیدنی هارو زمان غذا خوری استفاده نکنید
البته گزینه بهتر این هست که کودک شما غذای خودش رو خورده باشه و زمانی که شما غذا میخورید خواب باشه
مورد بعد گفتیم که کودک با ممانعت والدین ناراحت میشه و گریه میکنه ! اما این حد از ناراحتی برای کودک شما زیاده و این حالت میتونه بیانگر استرس ، ترس ازدست دادن ، و یا اضطراب کودک شما باشه ،
دقت کنید رفتار شما در طول روز با کودک بسیار مهم هست و رفتارهای شما و همسر شما در دراز مدت میتونه درآینده و شخصیت کودک شما نقش بسزایی داشته باشه
دراین شرایط با محبت و با آرامی با کودک خودتون رفتار کنید ، ایشون رو درآغوش بگیرید و نوازش کنید
نوازش کردن استرس و اضطراب کودک رو قابل توجه کاهش میده
بهتره برای آشنایی کودک با مواد خوراکی و محیط اطراف ممانعت نشه و به شکل ساده چالش ذهنی کودک رفع بشه
دراین وضعیت شما یک سفره ی یکبار مصرف تهیه کنید و مقداری دوغ بی مزه ، و سبزی جات و مواد غذایی در دسترس کودک بزارید تا حسابی بازی کنه و هیجاناتش کاسته بشه
درنهایت باید صبر و بردباری رو پیشه خودتون کنید و محیط منزل رو جوی برای پرورش کودک قرار بدین
محیطی که کودک آزاد باشه و با شادی بازی کنه
یک دنیاااا ممنون ازوقتی ک گذاشتید وراهنمایی کردید.خدا عمرتون بده
مطمئنا باید با پزشک تغذیه و اطفال مشورت کنید
ممکنه به دلیل فقر ماده معدنی خاصی در بدنش باشه یا ویتامین خاصی
شایدم هیچ دلیلی نداشته باشه و صرفا بازی کودکانه ست و باید مراقب باشید تمام مواد غذایی لازم رو در طول روز دریافت میکنه
به هر حال
حتما با پزشک اطفال مشورت کنید
پزشکی که مثلا توی بیمارستان کودکان باشه و احتمالا از این موارد دیده باشه
خب حتما این حرکات رو از یکی دیده دیگه . شما با دادن اون چیز بهش این عادتو دادین که با گریه می تونه بدست بیاره. اگه دوبار بهش ندین حل میشه
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که این شرایط برای شما نیز با فشار روحی همراه شده است اما در این مسیر بهتر است که حتما بررسی دقیق تری در مورد مدت زمان شکل گیری این رفتارها ف شیوه تعامل شما و همسرتان با او ، سبک رفتاری او در موقعیت های دیگر ، رشد روانی حرکتی ، اجتماعی ، شناختی و.... صورت گیرد تا بتوانیم در این مسیر نظری را بیان کنیم.
بهتر است قبل از غذا خوردن خودتان به او غذا بدهید و سعی کنید که غذاهایی که متناسب با سن او هست را برایش بگذارید در میزان مشخص و در زمان های دیگر میزانی از چیزی که می خواهد را به او بدهید و اگر بازهم به این رفتار ادامه داد بهتر است از هرگونه واکنش مثبت و منفی خوداری کنید .
با داستان نیاز است که بررسی کنید که این غذا خوردن برایش چه معنایی دارد از شخصیت های حیوانی که دوست دارد استفاده کنید و سعی کنید که همان شرایط غذا خوردن را ترسیم کنید و مثلا بگو به نظرت چرا خرسی نمیگه دوغ میخوام بجاش گریه میکنه و...اجازه بدهید او جواب بدهد .
سعی کنید از تنبیه و سرزنش و یا داد زدن خوداری کنید او را در آغوش بگیرید بیان کنید می دانید ناراحت هست اما با گریه متوجه نمی شوید .
در صورت ادامه این شرایط نیاز است که حتما به صورت حضوری رفتارهای او مورد بررسی قرار گیرد .
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟