سلام من دختری22 ساله مجرددانشجو و آدم نسبتا موفقی هستم.و توی زندگی خانوادگی هم مشکلی ندارم.اما یه اشکالی که دارم این هست که جلوی دیگران خیلی از اون چیزی که هستم پایین تر میام
بایه چندتا مثال توضیح میدم مثلا توی رانندگی اگه خودم تنها باشم خیلی خوب رانندگی میکنم ولی کافیه یه نفر کنارم بشینه و یا موقع پارک کردن یکی نگام کنه استرس نمی گیرم ولی آنقدر فکرم مشغول میشه که نکنه الان جلوش ضایع بشم و گند بزنم و آخرم همون میشه.یا خودم تنهایی سخت‌ترین کارها رو انجام میدم و بیرون میرم بازار، بانک ،دکتر،حتی مسافرت ولی اگه با دوستام یا دخترای فامیل یا حتی اعضای خانواده باشم گیج بازی در میارم خنگ میشم و همش باید مراقبم باشن و میگن که تو چطوری میری بیرون گم نمیشی.موقع تلفن صحبت کردن خودم باشم خوب حرف میزنم ولی اگه یکی کنارم باشه یکی که می‌شناسمش مثلا دوست یا خانواده دست و پامو گم میکنم میترسم ازم اشکال بگیره میرم یه جای خلوت حرف میزنم.اصلا نمی تونم جلوی یکی دیگه با تلفن حرف بزنم.
مشکل من اضطراب اجتماعی نیست چون اصلا با جمع مشکلی ندارم و جای شلوغ میرم کنفرانس میدم توی جمع حرف میزنم و خودم به تنهایی .از جمع نمی ترسم فقط اون چیزی که توی جمع از خودم نشون میدم یه چیز دیگست خودم هم تعجب میکنم چرا آنقدر سوتی میدم چرا اینطوری حرف میزنم .
نظرت چیه؟
