سلام..
اولین تاپیک من تقریبا ۶ سال پیش بود.. وقتی ۱۷ سالم بود..
اون موقع زندگیم جهنم خالص بود عمیقا احساس بدبختی میکردم واقعنم بدبخت بودم..
هنوزم که هنوزه همونم. هنوزم که هنوزه هرلحظم داره به زجر میگذره.
خیلی تحمل داشتم که تا الانو تحمل کردم.
دیگه بسه. زیادی تحمل کردم. نمیخوام تحمل کنم دیگه هیچیو. دیگه ارامش میخوام راحتی روح و روانمو میخوام
تنها راهشم خودکشیه..
باید راحت کنم خودموبسه دیگه..
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که سالها درگیری با مشکلات روحی و فشارهای روحی که تجربه کرده اید برای شما با دشواری زیادی همراه بوده است اما خب در این مسیر تنها تحمل کردن شاید کارساز نباشد و نیاز است که گاهی اسنان با تمام تلخی هایی که مسیر زندگی برایش دارد با پذیرش آنها و درک این ناکامی ها از مسیر دیگری رشد خودمان را ادامه بدهیم.
در این مسیرخودکشی تنها فرصت زندگی و زیستن با افرادی که هرچند کم اما به آنها علاقه داریم و یا بودنمان برایشان ارزشمند هست را از دست می دهیم درک میکنم که شرایط روحی سختی دارید که از خودکشی به عنوان راحل استفاده می کنید اما بهتر است که بعد زا یک دوره روان درمانی حضوری یا تلفنی و بررسی مشکلاتی که این سالها تجربه کرده اید در مورد زندگیت تصمیم گیری کنی.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
02122354783
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟