مشکل در ارتباطات اجتماعی...

[ilia.1386]

سلام خسته نباشید من یه پسر ۱۴ ساله هستم و کلا از بچگیم ادم تنهایی بودم و اصلا ارتباط اجتماعی قوی نداشتم و همیشه دوستای خیلی کمی داشتم یا اصلا کلا هیچ دوستی نداشتم و فوق العاده درونگرا و خجالتیم و نسبت به خودم اخلافم بدنم یا چهرم با اینکه نسبت به افراد دیگه احساس میکنم بهتره ولی بدم میاد و از ارتباط برقرار کردن و صحبت کردن با افراد مختلف خیلی احساس اضطراب میکنم و اگر بخوام با یه شخصی یه گفتگو معمولی داشته باشم یا حرف زدن ساده کلی استرس میگیرم و اکثر اوقات سعی میکنم تو جمعا نباشم یا تو اتاقم باشم یا اگر تو جمعیم خودمو جمع کنم و تو دنیا و خیالات خودم باشم،من با اکثر نوجوانا و هم سن و سالای خودم هیچ تفاوتی ندارم و خیلی از عقایدم مثل بقیس اما به دلیل درونگرا بودنم و پنهان کردن شخصیتم همه فکر میکنن یه پسر مغرورم و هیچ شخصی علاقه ای به دوست شدن با من نداره،البته من نسبت به پسرای هم سن و سالم که علاقه های خیلی خشن دارن من علایق دیگه ای مثل هنر دارم و بخاطر همین اصلا نمیتونم باهاشون همفکر باشم و اکثر اوقات تو مدرسه بخاطر رفتارم مورد قلدری قرار گرفتم و با افرادی که میخواستم صمیمی شم هیچوقت ارتباط نگرفتم چون اونا حتی از من خوششون نمیاد و این موضوع خیلی رو زندگی من تاثیر گذاشته و منزوی و افسردم کرده...ممنون میشم اگر راهنماییم کنید.

[خرد]

سلام خسته نباشید من یه پسر ۱۴ ساله هستم و کلا از بچگیم ادم تنهایی بودم و اصلا ارتباط اجتماعی قوی نداشتم و همیشه دوستای خیلی کمی داشتم یا اصلا کلا هیچ دوستی نداشتم و فوق العاده درونگرا و خجالتیم و نسبت به خودم اخلافم بدنم یا چهرم با اینکه نسبت به افراد دیگه احساس میکنم بهتره ولی بدم میاد و از ارتباط برقرار کردن و صحبت کردن با افراد مختلف خیلی احساس اضطراب میکنم و اگر بخوام با یه شخصی یه گفتگو معمولی داشته باشم یا حرف زدن ساده کلی استرس میگیرم و اکثر اوقات سعی میکنم تو جمعا نباشم یا تو اتاقم باشم یا اگر تو جمعیم خودمو جمع کنم و تو دنیا و خیالات خودم باشم،من با اکثر نوجوانا و هم سن و سالای خودم هیچ تفاوتی ندارم و خیلی از عقایدم مثل بقیس اما به دلیل درونگرا بودنم و پنهان کردن شخصیتم همه فکر میکنن یه پسر مغرورم و هیچ شخصی علاقه ای به دوست شدن با من نداره،البته من نسبت به پسرای هم سن و سالم که علاقه های خیلی خشن دارن من علایق دیگه ای مثل هنر دارم و بخاطر همین اصلا نمیتونم باهاشون همفکر باشم و اکثر اوقات تو مدرسه بخاطر رفتارم مورد قلدری قرار گرفتم و با افرادی که میخواستم صمیمی شم هیچوقت ارتباط نگرفتم چون اونا حتی از من خوششون نمیاد و این موضوع خیلی رو زندگی من تاثیر گذاشته و منزوی و افسردم کرده...ممنون میشم اگر راهنماییم کنید.

درود

رفتار خانواده از بچگی تا حالا با شما چطور بوده؟
شرایط مالی و خانوادگی خودت را بیشتر توضیح بده
خواهر و برادر داری؟
شما باید صبر کنی تا سن ۱۶ یا ۱۷ سالگی تا ببینی از بدنت خوشت می آید یا نه چون هنوز زود است

[AminCOD]

به نام خدا

سلام
دوست عزیز من امیدوارم حالت خوب باشه
این جور مسایل و تفکر ها توی سن شما عادیه
شما تازه اول نوجوونیته...این افکار که بدنم بده یا چهرم یا غیره رو اکثر نوجوان ها دارند
خیلی زوده برای اینکه شما بگی افسردگی دارم
درسته که شما درنگرایی که نمیتونی خودتو توی جمع پسرایی که علایق خشن دارن جا کنی ولی میتونی جمعی پیدا کنی که علایقشون با تو یکی باشه
برای مثال یه کلاس نقاشی برو ، اونجا میفهمی که چقدر افراد دیگه ای هم هستن که علایقی شبیه شما دارن
و خیلی سعی کن که مطالب و کتاب هایی در مورد افراد درونگرا بخونی چون خیلی میتونه کمکت کنه
امیدوارم همیشه شاد و سر زنده باشی

یا علی
خداحافظ

[saberkhan]

سلام خسته نباشید من یه پسر ۱۴ ساله هستم و کلا از بچگیم ادم تنهایی بودم و اصلا ارتباط اجتماعی قوی نداشتم و همیشه دوستای خیلی کمی داشتم یا اصلا کلا هیچ دوستی نداشتم و فوق العاده درونگرا و خجالتیم و نسبت به خودم اخلافم بدنم یا چهرم با اینکه نسبت به افراد دیگه احساس میکنم بهتره ولی بدم میاد و از ارتباط برقرار کردن و صحبت کردن با افراد مختلف خیلی احساس اضطراب میکنم و اگر بخوام با یه شخصی یه گفتگو معمولی داشته باشم یا حرف زدن ساده کلی استرس میگیرم و اکثر اوقات سعی میکنم تو جمعا نباشم یا تو اتاقم باشم یا اگر تو جمعیم خودمو جمع کنم و تو دنیا و خیالات خودم باشم،من با اکثر نوجوانا و هم سن و سالای خودم هیچ تفاوتی ندارم و خیلی از عقایدم مثل بقیس اما به دلیل درونگرا بودنم و پنهان کردن شخصیتم همه فکر میکنن یه پسر مغرورم و هیچ شخصی علاقه ای به دوست شدن با من نداره،البته من نسبت به پسرای هم سن و سالم که علاقه های خیلی خشن دارن من علایق دیگه ای مثل هنر دارم و بخاطر همین اصلا نمیتونم باهاشون همفکر باشم و اکثر اوقات تو مدرسه بخاطر رفتارم مورد قلدری قرار گرفتم و با افرادی که میخواستم صمیمی شم هیچوقت ارتباط نگرفتم چون اونا حتی از من خوششون نمیاد و این موضوع خیلی رو زندگی من تاثیر گذاشته و منزوی و افسردم کرده...ممنون میشم اگر راهنماییم کنید.

دوستی نداری بیا با من دوست شو به همین راحتی
قبول؟