دانشمندان میزان قدرت در دست گرفتن شیء یا دست فرد دیگری را ابزار تشخیصی مهمی جهت ارزیابی کیفیت زندگی در میان بیماران مراقبت‌های ویژه از جمله مبتلایان به سرطان می‌دانند.این سیستم سپس میزان اوج قدرت گرفتن را اندازه‌گیری کرد. چون این آزمایش نیازمند تجهیزات حداقل است، هم عملی و هم قابل‌حمل بوده و می‌تواند شیوه‌ای مفید برای گروهبندی بیماران بر اساس شدت بیماری‌شان باشد.
پروفسور روبرت کیلگور و همکارانش از دانشگاه کنکوردیا ارتباط بین قدرت گرفتن دست و میزان بقای بیماران شرایط وخیم را تایید کرده‌اند. در این مطالعه 203 بیمار که با سرطان‌های وخیم و پیشرفته می‌جنگیدند، ابزاری موسوم به یک «دینامومتر» را با دست غالبشان فشار دادند.
این سیستم سپس میزان اوج قدرت گرفتن را اندازه‌گیری کرد. چون این آزمایش نیازمند تجهیزات حداقل است، هم عملی و هم قابل‌حمل بوده و می‌تواند شیوه‌ای مفید برای گروهبندی بیماران بر اساس شدت بیماری‌شان باشد.
در حالی که دیگر آزمایش‌های تشخیصی نیازمند گزارش خود بیمار یا مولفه‌های مبتنی بر معاینه مانند کاهش وزن بدن، هستند، آزمایش گرفتن دست مستقیما بر استحکام بدن تمرکز می‌کند. دقت این شیوه به پزشکان امکان ارزیابی بهتر زوال یک بیمار را می‌دهد.
کیلگور و همکارانش معتقدند آزمایش گرفتن دست می‌تواند به همه گروه‌های بیماران کمک کند. جزئیات این مطالعه در مجله Support Care Cancer منتشر شد.
نظرت چیه؟