سلام. دو ساله ازدواج کردم. از زندگیم خیلی راضیم. از شوهرم همینطور. اما از خانواده ش اصلا راضی نیستم. چرا؟؟؟
چون از روز اول پدر و مادرش اصن نگفتن خرتون به چند. هیچ کمکی بهمون نکردن. حتی عین یه مهمون درجه دو اومدن تو مراسم عقدمون. هیچی واسم نخریدن
ما تهرانیم. خانواده ش شهرستان. این موضوع همه ش تو دلمه. دست خودم نیست
دوست ندارم اونجا بریم، ازشون بدم میاد.
الان شوهرم میگه بیا برای تعطیلی مهر چند روز بریم اونجا. اما من اصلا خوشم نمیاد بریم. دوست ندارم
چکار کنم؟؟؟؟؟
پيشنهاد من اينه اگر ميدوني باعث تنش نميشه كه بگي نريم و بريم جاي ديگه چون خانوادت با ما اين برخوردا رو كردن بهش بگو اگر نه و فكر ميكني كه قبول نميكنه خب بريد اشكالي نداره يه چند روزي بخاطر خشي همسرت بد بگذرون دنيا كه به اخر نرسيده اصلا ازشون توقعي نداشته باش درسته وظيفشون بوده واست كادو بگيرن و حقي به گردن شما دارن شما اهميت نده شما كه خداي نكرده نه محتاج كمكشون هستي نه اينكه گرسنه مونديد خداروشكر كن همسرت تنش سالمه و نيازهات رو برطرف ميكنه سعي كن شوهرتو از خودت راضي نگه داري به اينكه چرا نخريدن چرا اينجوري كردن فكر نكن خودتو اذيت ميكني عزيزم منم غصه اين چيزها رو تو دوران نامزدي زياد ميخوردم كه چرا يه لباس عروسو واسه شب واسم زياد ميدو.نن چرا نميذارن برم لباس بخرم چرا منو خريد نبردن و اين حرفا خودمو اذيت ميكردم با شوهرم هر روز دعوا داشتيم الان ميبينم خب اونا هم حق داشتن بعضي جاها نبايد اين طور فكر ميكردم .شما هم زياد اهميت نده
خب این چه فکریه که شما برای خودتون درست کردید ؟
هیچ کسی نباید در این روزگار از کسی انتظار داشته باشه ولی خب این مشکلات فقط مخصوص ما ادماست ...
یک مثال میزنم ... وقتی نگاه به جانوران دیگه میکنیم میبینیم در یک لحظه چنان ارامششون بهم میریزه که
با تمام قوا برای اینکه از خطر فرار کنن ، میدوئن ولی بعد از چند لحظه دیگه که سختی از بین رفت خیلی آروم در حال غذا خوردن هستن
تفاوت بسیار فاحشی که در این مرحله بین ماها هست اینه که اونا مشکلات و سختی رو با خودشون حمل نمیکنن
و در لحظه رفتار میکنن و بعد از مرتفع شدن مشکل خیلی آروم و بدور از استرس زندگی میکنن
ولی ما آدما همیشه مشکلات گذشته رو با خودمون حمل میکنیم و واسه همینم هست که با هزاران مشکل و مریضی
دست و پنجه نرمم میکنیم
خـــــدانـگهــــــدار
اگه به این فکر کنید که همین همسری که الان دارید و کاملا (خدا رو شکر) ازشون راضی هستی پسر همین خانواده است و اگه تربیت وزحمت همین مادر نبود همسر شما نیز انقد مرد خوبی نبود....
تمام مشکلات با همین تفکر حل میشه.
ما خانمها خیلی کم لطفی میکنیم که شوهرمون رو دوس داریم ولی خانوادش رو نه.اخه چرا؟؟؟؟؟؟
انتظاراتتو از بقیه بیار پایین تا اذیت نشی .بهشون احترام بزار ولی سعی کن ب رفتارشون زیاد اهمیت ندی و حساس نباشی .توضیح کامل ندادی شاید این مشگل ناشی از اختلاف فرهنگیه
منم تو همین شرایط دست و پا میزنم.خانواده همسرم هیچ کمکی که نکردن و نمیکنن,طلبکار هم هستن و هزینه های زیادی بهمون تحمیل میکنن.میفهمم چه حسی داری اما خدارو شکر کن که دیگه آمار حقوقتونودر نمیارن و اهل توقع بیجا نیستن!نوشته اصلی توسط tahmin
همسرمن که درکم نمیکنه و فقط توقع داره من کوتاه بیام.امیدوارم همسرشما درکت کنه و کمکت کنهاین حس بد رو ازخودت دور کنی نه اینکه رفتاری داشته باشه که روزبروز نفرتت بیشتر بشه.اینا رو گفتم که بدونیما زنها ظرفیت تحمل شرایط سخت تر رو هم داریم بدونی بدترشم هست.پس ناشکری نکنی و سعی کنی تحملت رو بیشتر کنی,ایشالا به مرور زمان رفتار محبت امیزشون رو ببینی و جنبه مادی قضیه رو بتونی ندیده بگیری
سلام
ببین خانواده امروز یا خانواده هسته ای یعنی زن و شوهر وفرزندان.... و اصلا مهم نیست که بقیه خیشاو ندان خونی طرفین چی میگن تا وقتی که همسران آن صحبتها را در مورد زندگیشان و طرف مقابل
اعمال نکنند .
همسر شما نیز که طبق گفته شما انسان خوبیست پس باهاش همیاری و همکاری کنید, اگر دوست داره که خوب خانواده خونیشه ,شما به خاطر ایشون برید بدون غر و لوند و جر و بحث چون
هر جر و بحثی ضربه ای میزنه به شوهر دلبندتان.
گذشته هم در گذشته پس دفنش کنید. چون تا زمانی که دفنش نکنید مثل یک جنازه بوی طعفنش خودتون رو عذاب میده.
موفق باشید
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟