عشقای دوران دبیرستان(دوران جاهلیت)
من خودم یه دبیرستانیم و دارم به چشم خودم میبینم بعضی بچه هامونو که عاشق هم دیگه میشن و...
ولی من زیاد موافقش نیستم و فکر می کنم حماقت محضه و اسمشم عشق نیست اصلا یه مسخره بازی زودگذره
یکی از دوستای صمیمیم دوسال پیش بهم اعتراف کرد و واقعا دوستمم داشت ولی من نمیتونستم هیچ جوره باش کنار بیام همیشه پیشش معذب بودم تا اینکه اخرسال شد و من خیلی بد ازخودم روندمش(تو چت البته)بعدم ازون مدرسه رفتم از دوستاش میشنیدم که خیلی افسرده و داغون شده ولی من زیاد برام مهم نبودو می گفتم تموم میشه بالاخره ولی بعد از یه سال عذاب وجدان اومد سراغمو رفتم عذرخواهی ولی اون خیلی عوض شده بود سرد شده بود اما زیاد طول نکشید که منو بخشید
الان باهم دوستیم ولی اون خیلی عوض شده ی جورایی دیگه نمیشناسمش حرف زدنش لباس پوشیدنش حتی سیگارم می کشه
حالا من خودمو مقصر میدونم و همش تو فکرشم
چی میشه که بچه ها تو این سنو سال میرن سراغ عشق و عاشقی؟؟من سوالم اینه....
نظرت چیه؟
