سلام من دختری 25ساله ام، بعد از برخی تجربیات در زندگیم به این نتیجه رسیدم که خودشیفته ام! پیش اومده که با اتفاقات نه چندان بزرگ برای سلامت فیزیکیم مثل آدمهایی دچار ناراحتی و درماندگی شدم که به یکباره عزیزانشون رو ازدست دادن!! فکر می کنم تا حدود 18،19 سالگی این طور نبودم ولی رفته رفته این شرایط برام به وجود اومد و به شدت از موقعیت هایی که ذره ای برای سلامت جسمم آسیب زا باشه دوری می کنم و انگار دوست دارم وضعیت فیزیکیم رو تثبیت کنم و هرگز تغییر نکنم ولی حادثه در زندگی انسان اجتناب ناپذیره و ما در حال تغییریم و هیچ کس هم از آینده خبر نداره، از ابعاد دیگه هم به این موضوع نگاه می کنم می بینم که در کل حق خودم رو بر دیگران مقدم می بینم و تنبل و از زیرکار درو هم هستم متاسفانه، تصورم اینه که شاید درجا زدن در مسیر زندگی و نداشتن پیشرفت و حرکت رو به جلو منجر به این حجم از اندوهِ از دست دادن و علاقه به حفظ وضعیتم می شه!!! راهنمایی شما چیه؟!