من حس میکنم که شما منشا همه ی مشکلات زندگی و زناشویی خودتون رو به مادرخانمتون ربط دادید و هر مسله ای که براتون پیش میاد انگشت اتهام رو به سمت مادرخانمتون میبرید و حس میکنید اگر حضور اونو کم رنگ کنید زندگی شما بهشت میشه .
در حالی که شما یکسری رفتارها رو داشتید که اینجورعکس العملی رو دریافت کردید .
ببینید ااینکه خانمتون به حرف مادرش توجه میکنه و احترامشو حفظ میکنه خب به خاطر اون محبت بی دریغ و بی حدو مرزی هست که بین مادر و فرزند وجود داره و نمیتونید بینشون فاصله ای بندازید.
ولی میشه با توجه بیشتر و محبت بیشتر و شنیدن خواسته ها و انتظاراتش همسرتونو بیشتر به سمت خودتون بکشید به گونه ای که خود به خود خواسته های شما را حتی فراتر از انتظاراتتون براورده میکنه .
پس به نظرم انرژی خودتون رو به جای اینکه روی، فاصله انداختن و دورکردن خانمتون از مادرش بزارید، روی تغییر رفتارخودتون و شنیدن خواسته هاش بزارید مطمنن اون نتیجه دلخواه هم خواهید گرفت.
نظرت چیه؟
