به نام خدا
سلام. من پسری 18 ساله هستم. اهل مشهد. خیلی خیلی شرمنده هستم بابت این موضوع. از نظر خانوادگی کاملا نرمال هستیم. پدر و مادرم و خودم از نظر مذهبی معمولی ایم. تا حالا سابقه ی تعرض، تماس جنسی یا حتی کوچکترین شوخی جنسی چه با جنس مخالف یا موافق رو ندارم. من از سن حدود ۸ سالگی (یعنی قبل از بلوغ و این رو هم بگم که بلوغ زودرس یا دیررس نداشتم.) تا همین الآن به شدت نسبت به پا و کفش مردان حساسم. البته پسران نه، کلا مردانی که به قول معروف ویژگی های مردونه شون زیاده و معمولا بالای ۳۰ سال. در بچگی پای پدرم رو گاز می زدم و بنده خدا پدرم هم فکر می کرد یک حرکت کودکانه است.(این اول و آخرش بود دیگه جلوی هیچ کسی به روم نیاوردم) الان هم این احساسم تشدید شده. توی اینترنت در سایت اداره ها و سازمان ها می گردم و عکس نمازخانه ها را می پیدا می کنم و دیدن پای مردان برایم به شدت محرک است. می روم مسجد که ثواب کنم ولی متاسفانه در وضوخانه صحنه ی درآوردن جوراب توسط دیگر مردان خیلی خیلی اذیتم می کند و احساس گناه می کنم. به همین خاطر مدتیه مسجد نمی رم تا به گناه نیوفتم.
نسبت به کفش های چرم هم خیلی حساسم مثلا وقتی تو خیابان پلیس ها و نظامی های پوتین به پا رو می بینم تصورم باعث هیجان جنسی من میشه. دوست دارم پای انها را بو کنم یا لیس بزنم (شرمنده برای حل مشکل مجبور هستم کامل شرح بدم). اینکه فک می کنم پاهایشان چند ساعت آنجا میماند و عرق می کند و بعد جورابشان را در می اورند برایم هیجان آور است. دوست دارم پایشان را بو کنم. ولی دمپایی اصلا برایم تحریک کننده نیست. حتی بوی جوراب مردان برایم تحریک کننده است. یعنی انگار اوج تحریک کنندگی برای بنده در این پا است. هر جا میرم نفسم میگه برو نمازخونه رو یه سری بزن.
متاسفانه به دختر ها تمایلی ندارم البته حالت زنانه ندارم یعنی از نظر هورمونی مشکلی ندارم. در تصوراتم دوست دارم با مردان پرمو و خوشتیپ رابطه داشته باشم (یعنی خودم فاعل باشم) ولی خودم هم چندشم میشه. یکی هم با خودم میگم خجالت بکش اون یه مرده زن و بچش بهش تکیه دادن و عذاب وجدان میگیرم. به خودم میگم بدن مردای دیگه وسیله لذت جویی تو نباید باشن و ...
اینو هم اضافه کنم که از درد کشیدن مردان و شکنجه مردان هم لذت می برم. خودارضایی رو سعی می کنم کنترل کنم یه بار دو ماه کامل ترک کرده بودم.
مشغولیت روزانه ام هم درس یا تلویزیون، فوتبال، گپ و گفت با خانواده است. در شبکه های اجتماعی هم فعالیت زیادی ندارم.
من این جریان رو با پدر و مادرم در میون گذاشتم. (البته خیلی خیلی برام سخت بود.) اون ها هم تعجب کردن و گفتن که باید درمان کنی.(البته اونا نمیگفتن هم من خودم اقدام می کردم.) به چند تا روانپزشک مراجعه کردم و یکی از آنها گفت که قبلا افرادی با چنین گرایش هایی را با دوره های درمانی درمان کرده است. من هم اومدم نظر شما رو بپرسم؟
***روش های درمانی کدومشون بهتره؟
***چطوری تخیلاتم رو در رابطه با پا کاهش بدم؟
من دوست دارم نرمال باشم بچه داشته باشم در آینده. دوست دارم خیلی زود ازدواج کنم تا بچه هایم را بتوانم در جوانی بزرگ کنم.
من می دونم تو بعضی کشور ها این اعمال نرمال تلقی میشن و من هم به سایت های روانشناسی خارجی مراجعه کردم. ولی خب چیزی که از نظر آناتومیک هم واضحه اینه که اندام های جنسی زن و مرد مکمل یکدیگرند و اگر هم جانداری دیگری همجنسگرا است ۱۰۰% ساختار برقراری رابطه با جنس موافق در بدن اون تعبیه شده. یکی هم که وقتی میشه درمان کرد چرا نکنم؟؟!
***کسی هست که حسی مشابه این رو داشته باشه؟
***چه کار کنم که از پای مردان متنفر بشم یا چندشم بیاد؟
با سپاس و تشکر فراوان