کم رویی و ضعف پسرمون

[خانواده ما]

سلام وقتتون بخیر
پسرم از دوران بچگی بسیار متدین با اخلاق و آروم بود و منو همسرم طوری تربیتش کردیم که مطابق با فرهنگ و مذهبمون رشد بکنه
در دوران مدرسه متوجه شدیم پسرمون خجالتی و کمرو هست و به مشاور مراجعه کردیم ، رهنمودهایی که به ما دادن این بود کلاس ورزش و فوق برنامه ثبت نامش کنیم تا از انزوا خارج بشه، همچنین پیشنهاد کردن براش دوستانی کم سن تر از خودش پیدا بکنیم تا اعتماد بنفسش بالاتر بره.
ما تمام کارها رو انجام دادیم و برای پیدا کردن دوست هم پسر همسایه مون رو مدنظر گرفتیم که چهارسالی از پسرمون کوچکتر بود و از لحاظ جثه هم طبیعتا کوچکتر بود.
منتظر موندیم تا ببینیم پسرمون از انزوا و خجالت بیرون میاد یا نه، اما متاسفانه تغییری نداشتن، طبق گفته های خودش تویه کلاس زبان هنوز نتونسته دوست مناسبی پیدا بکنه و در کلاس ورزش هم همچنان انزوا رو پیش گرفته، دلمون به این دوستی با همین آقا پسر خوش بود که متاسفانه فهمیدم بجای دوستی رابطه به رییس و مرئوسی کشیده شده و اون آقا پسر کاملا پسرمون رو تحت کنترل و زورگویی گرفته
این رو هم پسرمون بهمون انتقال نداد بلکه خودمون به تصادف فهمیدیم
ما به بهونه درس خواندن با هم و با همکاری خانواده اونها کاری کردیم پسرمون با پسرشون دوست بشه و بقولی درس باب دوستی رو باز بکنه.اما ظاهرا بین این دو اتفاقی افتاده و پسرمون هم علی رغم اینکه متوجه ایم ناراحته ولی چیزی نمیگه.
یک نمونه اش شوخی های تنده مثلا وقتی که برای استراحت بازی کامپیوتری میکنن پسره خیلی راحت پسرمون رو میزنه نه بصورت دعوای جدی در فضای شوخی و یا یکبارم که پسرمون جواب ضربه رو داد اون چنتا ضربه محکمتر زد تا آخر حرفشو به کرسی نشوند یا یکبار تصادفا تلگرام پسرمو رو نگاه کردم پسره نوشته بود امروز زودتر بیا خونمون حوصله ندارم مشقامو بنویس برام فهمیدی!!!، اینم اضافه بکنم پسرمون ورزشکار هست و از لحاظ جثه و هیکل بزرگتره.
ما به مشاور هم گفتیم ، ایشون فرمودن ما زیادی حساس هستیم اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد ، اما میترسیم بی توجهی ما بهش آسیب بزنه پیشنهاداتتون چیه؟

[Saltanat]

سلام وقتتون بخیر
پسرم از دوران بچگی بسیار متدین با اخلاق و آروم بود و منو همسرم طوری تربیتش کردیم که مطابق با فرهنگ و مذهبمون رشد بکنه
در دوران مدرسه متوجه شدیم پسرمون خجالتی و کمرو هست و به مشاور مراجعه کردیم ، رهنمودهایی که به ما دادن این بود کلاس ورزش و فوق برنامه ثبت نامش کنیم تا از انزوا خارج بشه، همچنین پیشنهاد کردن براش دوستانی کم سن تر از خودش پیدا بکنیم تا اعتماد بنفسش بالاتر بره.
ما تمام کارها رو انجام دادیم و برای پیدا کردن دوست هم پسر همسایه مون رو مدنظر گرفتیم که چهارسالی از پسرمون کوچکتر بود و از لحاظ جثه هم طبیعتا کوچکتر بود.
منتظر موندیم تا ببینیم پسرمون از انزوا و خجالت بیرون میاد یا نه، اما متاسفانه تغییری نداشتن، طبق گفته های خودش تویه کلاس زبان هنوز نتونسته دوست مناسبی پیدا بکنه و در کلاس ورزش هم همچنان انزوا رو پیش گرفته، دلمون به این دوستی با همین آقا پسر خوش بود که متاسفانه فهمیدم بجای دوستی رابطه به رییس و مرئوسی کشیده شده و اون آقا پسر کاملا پسرمون رو تحت کنترل و زورگویی گرفته
این رو هم پسرمون بهمون انتقال نداد بلکه خودمون به تصادف فهمیدیم
ما به بهونه درس خواندن با هم و با همکاری خانواده اونها کاری کردیم پسرمون با پسرشون دوست بشه و بقولی درس باب دوستی رو باز بکنه.اما ظاهرا بین این دو اتفاقی افتاده و پسرمون هم علی رغم اینکه متوجه ایم ناراحته ولی چیزی نمیگه.
یک نمونه اش شوخی های تنده مثلا وقتی که برای استراحت بازی کامپیوتری میکنن پسره خیلی راحت پسرمون رو میزنه نه بصورت دعوای جدی در فضای شوخی و یا یکبارم که پسرمون جواب ضربه رو داد اون چنتا ضربه محکمتر زد تا آخر حرفشو به کرسی نشوند یا یکبار تصادفا تلگرام پسرمو رو نگاه کردم پسره نوشته بود امروز زودتر بیا خونمون حوصله ندارم مشقامو بنویس برام فهمیدی!!!، اینم اضافه بکنم پسرمون ورزشکار هست و از لحاظ جثه و هیکل بزرگتره.
ما به مشاور هم گفتیم ، ایشون فرمودن ما زیادی حساس هستیم اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد ، اما میترسیم بی توجهی ما بهش آسیب بزنه پیشنهاداتتون چیه؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام . به سایت مشاور خوش اومدین
درمسیر کمک کردن به فررند شما اگر خودش تاپیک زده بود و سوالات زیر رو خودش پاسخ میداد بسیار کمک کننده بود
فرزند شما درحال حاضر چند سال داره ؟
آیا به تنهایی برای انجام کارهای شخصی مانند کوتاه کردن مو به پیرایشگاه مردانه مراجعه میکنه ؟ آیا به تنهایی کارهای خودش میتونه انجام بده یا خیر ؟
خودش رو چطور میتونه برای ما تعریف کنه ( از خودش چه تعریفی داره ) ؟
عملکرد تحصیلی ایشون چطوره ؟
آیا درارتباط گیری با هم سالان منزوی هست یا به طور کلی این انزوا خصوصیت عمومی فرزندتون با همه افراد هست ؟
روابطش با والدینش چطوره ؟
آیا نیاز هاشو به شما و مادرش ابلاغ میکنه یا خیر ؟

طبق گزارشات شما حالت های فرزند شما به طوری هست که باید حضوری توسط درمانگر ارزیابی و تشخیص گزاری بشه . دقت کنید در مسیر کمک به فرزند شما جهت دریافت کمک تخصصی باید به یک روانشناس مراجعه کنه نه یک مشاور چراکه حالت های فرزند شما میتونه دال بر شخصیت سلطه پذیر ایشون باشه که با مراجعه به روانشناس و به کارگیری راهکارهای پیشنهادی قابل جبران هستند
این طور افراد : به دیگران اجازه ی ورود به حریم خصوصی اش رو میده . و اجازه میده دیگران حقوقش رو نادیده بگیرن و بهش دستور بدن ، اهمیتی برای نیاز ها و حقوق خودشون قائل نیستند
درحالی که دوست دارند از خودشون دفاع کنند اما هراس دارند و این باعث میشه آشفته و ناراحت بشن
، فاقد اعتماد بنفس هستند -به دیگران اجازه میدن براشون تصمیم بگیرند و تعیین تکلیف کنند -حق انتخاب رو به دیگران میدن - قدرت دفاع از خود ندارند -قدرت "نه" گفتن ندارند

درحال حاضر باید این دوست که برای پسرتون درنظر گرفتین رو از پسرتون دور کنید چرا که دوستی با این فرد شرایط سرخوردگی اجتماعی و سرخوردگی از تعامل با دیگران رو برای پسرتون در پی داره حتی با کنترل رفتار های زننده اون پسر دیگه پسر شما نباید باهاش در تعامل باشه چون خاطرات ناراحت کننده رفتار های اون پسر رو براش تداعی میکنه !

بله کاملا درست میگین و شما نباید به این شرایط بی توجه باشین و اقدامات شما و مادرش به عنوان نزدیک ترین افراد به ایشون لازمه

[moshaver-editor]

با سلام خدمت شما
دوست عزیز احساس نگرانی شما قابل درک است اما حتما می دانید که حمایت بیش از حد هم می تواند یکی از دلایل عدم رشد و توانمند شدن فرزندانمان باشد.
ممکن است ایشان از نظر شخصیتی کمی کمرو باشند اما به هر حال لازم است که مهارتهایی را برای روبرو شدن با اینگونه وقعیتهای بین فردی بیاموزند وگرنه ممکن است مورد سواستفاده قرار گیرند.
به شما توصیه می شود ایشان را پیش یک رواشناس کودک ببرید تا درباره ترسها و گرانی هایشان صحبت کنند و پس از انجام ارزیابی ها و بررسی های لازم در این زمینه مداخلات لازم را دریافت نمایند.
خودتان هم حتما با اشان در ارتباط باشید تا توصیه های لازم را دریافت نمایید چرا که نحوه برخورد شما در خانه با ایشان هم می تواند تعیین کننده باشد و نیازمند بررسی بیشتری است.

[خانواده ما]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام . به سایت مشاور خوش اومدین
درمسیر کمک کردن به فررند شما اگر خودش تاپیک زده بود و سوالات زیر رو خودش پاسخ میداد بسیار کمک کننده بود
فرزند شما درحال حاضر چند سال داره ؟
آیا به تنهایی برای انجام کارهای شخصی مانند کوتاه کردن مو به پیرایشگاه مردانه مراجعه میکنه ؟ آیا به تنهایی کارهای خودش میتونه انجام بده یا خیر ؟
خودش رو چطور میتونه برای ما تعریف کنه ( از خودش چه تعریفی داره ) ؟
عملکرد تحصیلی ایشون چطوره ؟
آیا درارتباط گیری با هم سالان منزوی هست یا به طور کلی این انزوا خصوصیت عمومی فرزندتون با همه افراد هست ؟
روابطش با والدینش چطوره ؟
آیا نیاز هاشو به شما و مادرش ابلاغ میکنه یا خیر ؟

طبق گزارشات شما حالت های فرزند شما به طوری هست که باید حضوری توسط درمانگر ارزیابی و تشخیص گزاری بشه . دقت کنید در مسیر کمک به فرزند شما جهت دریافت کمک تخصصی باید به یک روانشناس مراجعه کنه نه یک مشاور چراکه حالت های فرزند شما میتونه دال بر شخصیت سلطه پذیر ایشون باشه که با مراجعه به روانشناس و به کارگیری راهکارهای پیشنهادی قابل جبران هستند
این طور افراد : به دیگران اجازه ی ورود به حریم خصوصی اش رو میده . و اجازه میده دیگران حقوقش رو نادیده بگیرن و بهش دستور بدن ، اهمیتی برای نیاز ها و حقوق خودشون قائل نیستند
درحالی که دوست دارند از خودشون دفاع کنند اما هراس دارند و این باعث میشه آشفته و ناراحت بشن
، فاقد اعتماد بنفس هستند -به دیگران اجازه میدن براشون تصمیم بگیرند و تعیین تکلیف کنند -حق انتخاب رو به دیگران میدن - قدرت دفاع از خود ندارند -قدرت "نه" گفتن ندارند

درحال حاضر باید این دوست که برای پسرتون درنظر گرفتین رو از پسرتون دور کنید چرا که دوستی با این فرد شرایط سرخوردگی اجتماعی و سرخوردگی از تعامل با دیگران رو برای پسرتون در پی داره حتی با کنترل رفتار های زننده اون پسر دیگه پسر شما نباید باهاش در تعامل باشه چون خاطرات ناراحت کننده رفتار های اون پسر رو براش تداعی میکنه !

بله کاملا درست میگین و شما نباید به این شرایط بی توجه باشین و اقدامات شما و مادرش به عنوان نزدیک ترین افراد به ایشون لازمه

سلام متشکرم بابت پاسخ و دلسوزی شما
پسرمون تمایل چندانی به حضور در فضاهای مجازی نداره بالاتر هم خدمتتون گفتم علاقه ایشون (تفریحاتش) کلاس ورزش هست و سفرهای آخر هفته ای که سه تایی باهم به دشت و باغ کوه میریم خداروشکر مثل جوان های امروزی گوشی بدست نیست و همیشه سرخودشو یا با کتاب و درسهاش پر میکنه یا بازی های کامپیوتری انجام میده و یا اگر خسته باشه نهایت پارک یا سینمایی باهم میریم.
فرزندمون امسال انشالله 18 سالش میشه و سال دیگه هم کنکور داره بخاطر همین قصدمون اینه با حداکثر توانش پیشرفت بکنه و از همه لحاظ نمونه باشه.
بله کارهاس شخصیشو خودش انجام میده البته اینم اضافه بکنم غالبا خودم موهاشو میزنم و اگر سلمانی هم بره مدهای جلف و زننده نمیزنه
از خودش نمیدونم چه تعریفی داره....
بله براحتی انتقال میده حتی سوالات ج ن س ی رو هم اصلا قبل از اینکه بپرسه وقتی متوجه شدیم دچار بلوغ شده برای اینکه با بحران مواجه نشه براش توضیح دادیم, اما این جریان رو برامون نگفت و کمی نگرانمون کرده....
کلا منزوی هست به همین جهت بردیمش پیش مشاور و ایشون این رهنمودهارو خدمت ما دادن
خب قبلا هم با ایشون رابطه دوستی نداشت ما خودمون طبق گفته مشاور برای اینکه از انزوا خارج بشه براش دوست پیدا کردیم (چون ایشون تاکیدشون بود طرف مقابل سنش کمتر باشه) و تنها کیس مناسب همین همسایه مون بود که خب چندسالی هست میشناسیمشون پسرشون سالمه اهل دود و سیگار این چیزها هم نبود حتی برخوردش هم بسیار متشخص و با ادب بود.
پسرمون به روانشناسی نیاز داره
یعنی انقدر جدیه؟

[خانواده ما]

با سلام خدمت شما
دوست عزیز احساس نگرانی شما قابل درک است اما حتما می دانید که حمایت بیش از حد هم می تواند یکی از دلایل عدم رشد و توانمند شدن فرزندانمان باشد.
ممکن است ایشان از نظر شخصیتی کمی کمرو باشند اما به هر حال لازم است که مهارتهایی را برای روبرو شدن با اینگونه وقعیتهای بین فردی بیاموزند وگرنه ممکن است مورد سواستفاده قرار گیرند.
به شما توصیه می شود ایشان را پیش یک رواشناس کودک ببرید تا درباره ترسها و گرانی هایشان صحبت کنند و پس از انجام ارزیابی ها و بررسی های لازم در این زمینه مداخلات لازم را دریافت نمایند.
خودتان هم حتما با اشان در ارتباط باشید تا توصیه های لازم را دریافت نمایید چرا که نحوه برخورد شما در خانه با ایشان هم می تواند تعیین کننده باشد و نیازمند بررسی بیشتری است.

سلام
شما این رابطه با این آقا پسر رو به صلاح میدونید؟
برای مشاور توضیح دادیم با خنده گفتن طبیعی هست و باید اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد
ما ارتباطمون با پسرمون خوبه منتهی مشاور گفت این چیزهارو به روش نیاریم (شاید خودش از پس این قضیه برمیاد که به ما رجوع نکرده) اجازه بدیم خودش با مشکلاتش مبارزه بکنه
درمورد روانشناس یعنی اوضاع پسرمون خیلی بده که نیاز به روانشناس دارند؟
متشکرم بابت توجه شما

[Experience]

سلام وقتتون بخیر
پسرم از دوران بچگی بسیار متدین با اخلاق و آروم بود و منو همسرم طوری تربیتش کردیم که مطابق با فرهنگ و مذهبمون رشد بکنه
در دوران مدرسه متوجه شدیم پسرمون خجالتی و کمرو هست و به مشاور مراجعه کردیم ، رهنمودهایی که به ما دادن این بود کلاس ورزش و فوق برنامه ثبت نامش کنیم تا از انزوا خارج بشه، همچنین پیشنهاد کردن براش دوستانی کم سن تر از خودش پیدا بکنیم تا اعتماد بنفسش بالاتر بره.
ما تمام کارها رو انجام دادیم و برای پیدا کردن دوست هم پسر همسایه مون رو مدنظر گرفتیم که چهارسالی از پسرمون کوچکتر بود و از لحاظ جثه هم طبیعتا کوچکتر بود.
منتظر موندیم تا ببینیم پسرمون از انزوا و خجالت بیرون میاد یا نه، اما متاسفانه تغییری نداشتن، طبق گفته های خودش تویه کلاس زبان هنوز نتونسته دوست مناسبی پیدا بکنه و در کلاس ورزش هم همچنان انزوا رو پیش گرفته، دلمون به این دوستی با همین آقا پسر خوش بود که متاسفانه فهمیدم بجای دوستی رابطه به رییس و مرئوسی کشیده شده و اون آقا پسر کاملا پسرمون رو تحت کنترل و زورگویی گرفته
این رو هم پسرمون بهمون انتقال نداد بلکه خودمون به تصادف فهمیدیم
ما به بهونه درس خواندن با هم و با همکاری خانواده اونها کاری کردیم پسرمون با پسرشون دوست بشه و بقولی درس باب دوستی رو باز بکنه.اما ظاهرا بین این دو اتفاقی افتاده و پسرمون هم علی رغم اینکه متوجه ایم ناراحته ولی چیزی نمیگه.
یک نمونه اش شوخی های تنده مثلا وقتی که برای استراحت بازی کامپیوتری میکنن پسره خیلی راحت پسرمون رو میزنه نه بصورت دعوای جدی در فضای شوخی و یا یکبارم که پسرمون جواب ضربه رو داد اون چنتا ضربه محکمتر زد تا آخر حرفشو به کرسی نشوند یا یکبار تصادفا تلگرام پسرمو رو نگاه کردم پسره نوشته بود امروز زودتر بیا خونمون حوصله ندارم مشقامو بنویس برام فهمیدی!!!، اینم اضافه بکنم پسرمون ورزشکار هست و از لحاظ جثه و هیکل بزرگتره.
ما به مشاور هم گفتیم ، ایشون فرمودن ما زیادی حساس هستیم اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد ، اما میترسیم بی توجهی ما بهش آسیب بزنه پیشنهاداتتون چیه؟

سلام

مشکل پسر شما خیلی ساده است.

مشکلش اینه که شما از اول سعیتون در تربیت کردنش این بوده که مودب باشه اما الان میخواید تغییر کنه و پررو باشه، خب نمیشه در آن واحد دو رفتار متضاد رو پیش برد.

اینو بدونید مودب بودن مخصوص افراد بزرگساله و بچه ها بهتره شلوغ و پررو باشن تا در آینده دچار مشکل نشن.

برای همین شما از پسرتون بخواید شلوغ باشه و مودب بودنو بذاره کنار، وقتی بزرگ بشه خودش میفهمه چه جاهایی باید مودب باشه.

همین استاد رائفی پور طبق گفته خودش در بچگی خیلی شلوغ بوده جوری که در کلاس معلمها از دستش به گریه میفتادن اما حالا میبینید چقدر تغییر کرده.

پس کاری که شما باید بکنید اینه که هی در مورد مودب بودن برا پسرتون سخنرانی و توصیه نکنید، چون بچه وقتی میخواد مودب باشه به سکوت و خجالتی بودن کشیده میشه، دیگه نمیتونه پررو و فعال باشه.

شلوغ بودن بچه هیچ تعارضی با مذهبی بودن نداره و اتفاقاً خیلی هم پسندیده است.

[Experience]

سلام
شما این رابطه با این آقا پسر رو به صلاح میدونید؟
برای مشاور توضیح دادیم با خنده گفتن طبیعی هست و باید اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد
ما ارتباطمون با پسرمون خوبه منتهی مشاور گفت این چیزهارو به روش نیاریم (شاید خودش از پس این قضیه برمیاد که به ما رجوع نکرده) اجازه بدیم خودش با مشکلاتش مبارزه بکنه
درمورد روانشناس یعنی اوضاع پسرمون خیلی بده که نیاز به روانشناس دارند؟
متشکرم بابت توجه شما

همین که در مورد ادب و احترام همش براش حرف نزنید و بذارید کمی شلوغ و فعال باشه، مشکلش حل میشه.

حتی اگه با بچه های همسن خودش دعوا کرد به باد توبیخ و نصیحت نگیریدش.

بذارید یاد بگیره از خودش دفاع کنه و قوی بشه.

اگه در بچگی قوی نشه بعداٌ کارش سخت میشه و تغییر کردن و قوی شدن براش یه مصیبت میشه.

[Saltanat]

سلام متشکرم بابت پاسخ و دلسوزی شما
پسرمون تمایل چندانی به حضور در فضاهای مجازی نداره بالاتر هم خدمتتون گفتم علاقه ایشون (تفریحاتش) کلاس ورزش هست و سفرهای آخر هفته ای که سه تایی باهم به دشت و باغ کوه میریم خداروشکر مثل جوان های امروزی گوشی بدست نیست و همیشه سرخودشو یا با کتاب و درسهاش پر میکنه یا بازی های کامپیوتری انجام میده و یا اگر خسته باشه نهایت پارک یا سینمایی باهم میریم.
فرزندمون امسال انشالله 18 سالش میشه و سال دیگه هم کنکور داره بخاطر همین قصدمون اینه با حداکثر توانش پیشرفت بکنه و از همه لحاظ نمونه باشه.
بله کارهاس شخصیشو خودش انجام میده البته اینم اضافه بکنم غالبا خودم موهاشو میزنم و اگر سلمانی هم بره مدهای جلف و زننده نمیزنه
از خودش نمیدونم چه تعریفی داره....
بله براحتی انتقال میده حتی سوالات ج ن س ی رو هم اصلا قبل از اینکه بپرسه وقتی متوجه شدیم دچار بلوغ شده برای اینکه با بحران مواجه نشه براش توضیح دادیم, اما این جریان رو برامون نگفت و کمی نگرانمون کرده....
کلا منزوی هست به همین جهت بردیمش پیش مشاور و ایشون این رهنمودهارو خدمت ما دادن
خب قبلا هم با ایشون رابطه دوستی نداشت ما خودمون طبق گفته مشاور برای اینکه از انزوا خارج بشه براش دوست پیدا کردیم (چون ایشون تاکیدشون بود طرف مقابل سنش کمتر باشه) و تنها کیس مناسب همین همسایه مون بود که خب چندسالی هست میشناسیمشون پسرشون سالمه اهل دود و سیگار این چیزها هم نبود حتی برخوردش هم بسیار متشخص و با ادب بود.
پسرمون به روانشناسی نیاز داره
یعنی انقدر جدیه؟

سلام مجدد
باتوحه به گزارشات فعلی شما و پاسخ هایی که به سوالات دادین باید بگم چون ایشون توانایی انجام کارهای شخصیش رو داره ،
روابط خوبی باشما و مادرش داره ، از ابراز احساسات و بیان مسائلی که ذهنش رو درگیر میکنه با خانوادش مشکلی نداره و تمام این موارد فاکتور های مثبت ارزیابی میشه . اما
نکته قابل توجه شما سکوت فرزندتون در برابر رفتارهای زور گوی دوستش رو نباید با آروم بودن و متشخص بودن و باادب بودن تو یک جبهه دونست افراد بسیاری هستند که مودب هستند اما درقبال رفتارهای تند و زننده واکنش منفعلانه ندارن
در زمان فعلی باتوجه به این که شما دل نگران هستین و مشکل شما در قالب مراجعه کننده به سایت رفع نشد و با توجه به دیدگاهتون به فرزندتون به عنوان یک فرد نزدیک که میتونه رفتار ها و برخورد فرزندش رو ارزیابی و منظور گزاری کنه با توجه به اینکه فرزندتون در ایجاد رابطه با هم سالان عملکرد ضعیفی دارن تا حدی که شما ایشون رو منزوی تلقی میکنید اگر به روانشناس مراجعه کنند براشون بسیار خوب هست . چرا که با کمک روانشناس میتونه با آزمون و خطا و درک درست از مسائل شناختی و....در قبال رفتارهای جبر گرانه دیگران واکنش مناسبی بروز بده چون اگر این رفتار آروم و ساکت بخواد در مواقعی که حقوقش تضعیف میشه همراش باشه اصلا خوب نیست به ویژه برای سال های آتی زندگیش
توجه کنید رفتار های پسرتون من جمله اروم بودنش و سر به زیر بودنش به علت این که از بدو تولدش توسط شما براش الگو شده در حال حاضر تبدیل به ارزش شده ( ارزش = موضوع درونی یا یک صفت برای شخص ) و تنها با آزاد گزاشتن ایشون و اینکه اجازه بدین شلوغ باشه ریشه مشکل ضعف در دوست یابی و واکنش منفعلانه در قبال زورگویی درمان نمیشه
شما نیاز به دریافت کمک تخصصی روانشناس دارین واین اصلا معنی بدی نداره و اصل به این معنی نیست که فرزندتون در وضعیت ناراحت کننده ای هست

[Experience]

سلام
شما این رابطه با این آقا پسر رو به صلاح میدونید؟
برای مشاور توضیح دادیم با خنده گفتن طبیعی هست و باید اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد
ما ارتباطمون با پسرمون خوبه منتهی مشاور گفت این چیزهارو به روش نیاریم (شاید خودش از پس این قضیه برمیاد که به ما رجوع نکرده) اجازه بدیم خودش با مشکلاتش مبارزه بکنه
درمورد روانشناس یعنی اوضاع پسرمون خیلی بده که نیاز به روانشناس دارند؟
متشکرم بابت توجه شما

شما هر چقدرم به روانشناسهای ماهر مراجعه کنید تا وقتی به پسرتون اجازه ندید به اقتضای سنش آزاد و شلوغ باشه، هیچ تاثیری در تغییر و قوی شدنش نخواهد داشت.

طبق تعالیم و روایات اسلامی، شلوغ بودن برا پسر بچه خوبه چون باعث بردباری در بزرگسالی میشه.

همین یه موردو انجام بدید مشکلتون حله.

[Experience]

سلام مجدد
باتوحه به گزارشات فعلی شما و پاسخ هایی که به سوالات دادین باید بگم چون ایشون توانایی انجام کارهای شخصیش رو داره ،
روابط خوبی باشما و مادرش داره ، از ابراز احساسات و بیان مسائلی که ذهنش رو درگیر میکنه با خانوادش مشکلی نداره و تمام این موارد فاکتور های مثبت ارزیابی میشه . اما
نکته قابل توجه شما سکوت فرزندتون در برابر رفتارهای زور گوی دوستش رو نباید با آروم بودن و متشخص بودن و باادب بودن تو یک جبهه دونست افراد بسیاری هستند که مودب هستند اما درقبال رفتارهای تند و زننده واکنش منفعلانه ندارن
در زمان فعلی باتوجه به این که شما دل نگران هستین و مشکل شما در قالب مراجعه کننده به سایت رفع نشد و با توجه به دیدگاهتون به فرزندتون به عنوان یک فرد نزدیک که میتونه رفتار ها و برخورد فرزندش رو ارزیابی و منظور گزاری کنه با توجه به اینکه فرزندتون در ایجاد رابطه با هم سالان عملکرد ضعیفی دارن تا حدی که شما ایشون رو منزوی تلقی میکنید اگر به روانشناس مراجعه کنند براشون بسیار خوب هست . چرا که با کمک روانشناس میتونه با آزمون و خطا و درک درست از مسائل شناختی و....در قبال رفتارهای جبر گرانه دیگران واکنش مناسبی بروز بده چون اگر این رفتار آروم و ساکت بخواد در مواقعی که حقوقش تضعیف میشه همراش باشه اصلا خوب نیست به ویژه برای سال های آتی زندگیش
توجه کنید رفتار های پسرتون من جمله اروم بودنش و سر به زیر بودنش به علت این که از بدو تولدش توسط شما براش الگو شده در حال حاضر تبدیل به ارزش شده ( ارزش = موضوع درونی یا یک صفت برای شخص ) و تنها با آزاد گزاشتن ایشون و اینکه اجازه بدین شلوغ باشه ریشه مشکل ضعف در دوست یابی و واکنش منفعلانه در قبال زورگویی درمان نمیشه
شما نیاز به دریافت کمک تخصصی روانشناس دارین واین اصلا معنی بدی نداره و اصل به این معنی نیست که فرزندتون در وضعیت ناراحت کننده ای هست

بچه جون برو به کنکورت برس تو رو چه به این حرفای بزرگانه؟

[خانواده ما]

همین که در مورد ادب و احترام همش براش حرف نزنید و بذارید کمی شلوغ و فعال باشه، مشکلش حل میشه.

حتی اگه با بچه های همسن خودش دعوا کرد به باد توبیخ و نصیحت نگیریدش.

بذارید یاد بگیره از خودش دفاع کنه و قوی بشه.

اگه در بچگی قوی نشه بعداٌ کارش سخت میشه و تغییر کردن و قوی شدن براش یه مصیبت میشه.

سلام وقتتون بخیر
ما هم میخوایم مثل بقیه بچه ها شاد و فعال باشه البته هست ولی خیلی تنهاست
از بچگی پسرمون رو پرخاشگر و لاوبالی بار نیاوردیم و دعوا کردن هم به نظرمون راه درستی نباشه
یعنی قوی بودن به دعوا کردن هست؟ شما اصلا صاحب خانواده هستید؟ خدایی نکرده اگر دعوایی رخ بده و خدایی نکرده خون از بینی کسی بیاد شما پاسخ گوی عواقبش هستید؟

[خانواده ما]

سلام مجدد
باتوحه به گزارشات فعلی شما و پاسخ هایی که به سوالات دادین باید بگم چون ایشون توانایی انجام کارهای شخصیش رو داره ،
روابط خوبی باشما و مادرش داره ، از ابراز احساسات و بیان مسائلی که ذهنش رو درگیر میکنه با خانوادش مشکلی نداره و تمام این موارد فاکتور های مثبت ارزیابی میشه . اما
نکته قابل توجه شما سکوت فرزندتون در برابر رفتارهای زور گوی دوستش رو نباید با آروم بودن و متشخص بودن و باادب بودن تو یک جبهه دونست افراد بسیاری هستند که مودب هستند اما درقبال رفتارهای تند و زننده واکنش منفعلانه ندارن
در زمان فعلی باتوجه به این که شما دل نگران هستین و مشکل شما در قالب مراجعه کننده به سایت رفع نشد و با توجه به دیدگاهتون به فرزندتون به عنوان یک فرد نزدیک که میتونه رفتار ها و برخورد فرزندش رو ارزیابی و منظور گزاری کنه با توجه به اینکه فرزندتون در ایجاد رابطه با هم سالان عملکرد ضعیفی دارن تا حدی که شما ایشون رو منزوی تلقی میکنید اگر به روانشناس مراجعه کنند براشون بسیار خوب هست . چرا که با کمک روانشناس میتونه با آزمون و خطا و درک درست از مسائل شناختی و....در قبال رفتارهای جبر گرانه دیگران واکنش مناسبی بروز بده چون اگر این رفتار آروم و ساکت بخواد در مواقعی که حقوقش تضعیف میشه همراش باشه اصلا خوب نیست به ویژه برای سال های آتی زندگیش
توجه کنید رفتار های پسرتون من جمله اروم بودنش و سر به زیر بودنش به علت این که از بدو تولدش توسط شما براش الگو شده در حال حاضر تبدیل به ارزش شده ( ارزش = موضوع درونی یا یک صفت برای شخص ) و تنها با آزاد گزاشتن ایشون و اینکه اجازه بدین شلوغ باشه ریشه مشکل ضعف در دوست یابی و واکنش منفعلانه در قبال زورگویی درمان نمیشه
شما نیاز به دریافت کمک تخصصی روانشناس دارین واین اصلا معنی بدی نداره و اصل به این معنی نیست که فرزندتون در وضعیت ناراحت کننده ای هست

سلام
ممنونم بابت جوابتون , ما با آروم بودن پسرمون مشکلی نداریم اتفاقا راضی هم هستیم ما با منزوی بودنش مشکل داریم و بقول شما رفتار منفعلانش, راستش تابحال هیچی درمورد اینکه جایی بهش زور گفته باشن یا تحت فشار کسی بوده باشه بهمون نگفته و این مورد برامون نگران کننده شده, بالاتر هم گفتم پیش مشاور بردیم و ایشون گفتن اگر به ما نگفته شاید به این خاطر بوده که خودش میخواد قضیه رو حل بکنه؟
میدونید این آقا از پسرمون چندسال کوچیکتره و حتی از لحاظ جثه هم حرفی برای گفتن نداره اما پیام های تلگرامش واقعا حالت خشن و دستوری داشت و یا وقتی استراحت میکنن و یا با کامپیوتر بازی میکنن ایشون کاملا واضحه زورگویی میکنن چه رفتاری چه کلامی
اینارم برای مشاور تعریف کردیم گفت اقتضای سنشونه و ما زیادی حساسیم
ولی خداشاهده من که کوچیک بودم این جریانات نبود...
و اینکه چجوری اجازه بدیم شلوغ بکنه؟ منظورتون چیه؟

[خانواده ما]

شما هر چقدرم به روانشناسهای ماهر مراجعه کنید تا وقتی به پسرتون اجازه ندید به اقتضای سنش آزاد و شلوغ باشه، هیچ تاثیری در تغییر و قوی شدنش نخواهد داشت.

طبق تعالیم و روایات اسلامی، شلوغ بودن برا پسر بچه خوبه چون باعث بردباری در بزرگسالی میشه.

همین یه موردو انجام بدید مشکلتون حله.

سلام
تویه چه روایتی این حرف اومده؟ بفرستید برامون

[Experience]

سلام وقتتون بخیر
ما هم میخوایم مثل بقیه بچه ها شاد و فعال باشه البته هست ولی خیلی تنهاست
از بچگی پسرمون رو پرخاشگر و لاوبالی بار نیاوردیم و دعوا کردن هم به نظرمون راه درستی نباشه
یعنی قوی بودن به دعوا کردن هست؟ شما اصلا صاحب خانواده هستید؟ خدایی نکرده اگر دعوایی رخ بده و خدایی نکرده خون از بینی کسی بیاد شما پاسخ گوی عواقبش هستید؟

حرف شما رو متوجهم اما

پسری که دل و جرات دعوا کردن نداره، جرات هیچ کاری رو نخواهد داشت.
البته شلوغ کردن بچه معنیش این نیست پرخاشگر بشه و دعوا کنه، معنیش آزاد بودنشه که راحت باشه و در این آزادی و راحتی اگه احیاناً بهش زور گفتن بتونه به هر شکلی جلوی زورگوها وایسه.

منزوی شدن پسرتون بخاطر آرام بودن بیش از حدشه، تا این حد آرام بودن درست نیست، باید فعال باشه و قاطی دیگران بشه، هیچ اشکالیم نداره اگه شلوغ کنه، تا شلوغ نکنه اعتماد بنفس بدست نمیاره نتیجش میشه بچه کوچکتر از خودش بهش زور میگه.

با این خدایی نکردن گفتناتون نمیتونید به نتیجه دلخواهتون برسید، بهرحال یا پسرتونو همینجور که هست بپذیرید یا یکم از این خدایی نکرده گفتنا دست بکشید و بهش آزادی بدید تا تغییر کنه و قوی بشه.
مطمئن باشید تو ۱۰ سال یه بارم دعوا پیش نمیاد، اگرم پیش بیاد مقصرش پسرتون نخواهد بود چون روحیه زورگویی نداره و فقط از خودش داشته دفاع میکرده.
اینکه بگید میخوام قوی باشه اما دچار کدورت شدنش با زورگوها باعث ناراحتیتون بشه، در فکرتون دچار تضاد هستید و اول باید خودتون این تضاد رو حل کنید.

قبول دارم نوع مشورت دادنم کمی مضحک بنظر میاد ولی چاره چیه وقتی حقیقت همینه؟

[Experience]

سلام
تویه چه روایتی این حرف اومده؟ بفرستید برامون

امام کاظم علیه‌السلام می‌فرمایند: «سزاوار است که کودک شلوغ و پرتحرک باشد تا در بزرگسالی صبور و بردبار شود و جز این روا نیست.»
مسند امام کاظم (ع)، ج ۱، ص ۴۸۱

[خانواده ما]

حرف شما رو متوجهم اما

پسری که دل و جرات دعوا کردن نداره، جرات هیچ کاری رو نخواهد داشت.
البته شلوغ کردن بچه معنیش این نیست پرخاشگر بشه و دعوا کنه، معنیش آزاد بودنشه که راحت باشه و در این آزادی و راحتی اگه احیاناً بهش زور گفتن بتونه به هر شکلی جلوی زورگوها وایسه.

منزوی شدن پسرتون بخاطر آرام بودن بیش از حدشه، تا این حد آرام بودن درست نیست، باید فعال باشه و قاطی دیگران بشه، هیچ اشکالیم نداره اگه شلوغ کنه، تا شلوغ نکنه اعتماد بنفس بدست نمیاره نتیجش میشه بچه کوچکتر از خودش بهش زور میگه.

با این خدایی نکردن گفتناتون نمیتونید به نتیجه دلخواهتون برسید، بهرحال یا پسرتونو همینجور که هست بپذیرید یا یکم از این خدایی نکرده گفتنا دست بکشید و بهش آزادی بدید تا تغییر کنه و قوی بشه.
مطمئن باشید تو ۱۰ سال یه بارم دعوا پیش نمیاد، اگرم پیش بیاد مقصرش پسرتون نخواهد بود چون روحیه زورگویی نداره و فقط از خودش داشته دفاع میکرده.
اینکه بگید میخوام قوی باشه اما دچار کدورت شدنش با زورگوها باعث ناراحتیتون بشه، در فکرتون دچار تضاد هستید و اول باید خودتون این تضاد رو حل کنید.

قبول دارم نوع مشورت دادنم کمی مضحک بنظر میاد ولی چاره چیه وقتی حقیقت همینه؟

سلام
بدون جربزه نیست و تو این 11 کلاسیم که مدرسه رفته ما چیز منفی ازش ندیدیم چون قبلا هم خدمتتون گفتم مشکلی به اون صورت نداشته مطمئنم هستیم اگر چیزیم بوده باشه بهمون میگفته.ضعف جسمی هم نداره ما میفرستیمش کلاس ورزش و اتفاقا تویه کلاس ورزشم مبارزه های زیبایی میکنه.
خب یعنی بهش بگیم با این آقا پسر دعوا بکنه؟

[Experience]

سلام
بدون جربزه نیست و تو این 11 کلاسیم که مدرسه رفته ما چیز منفی ازش ندیدیم چون قبلا هم خدمتتون گفتم مشکلی به اون صورت نداشته مطمئنم هستیم اگر چیزیم بوده باشه بهمون میگفته.ضعف جسمی هم نداره ما میفرستیمش کلاس ورزش و اتفاقا تویه کلاس ورزشم مبارزه های زیبایی میکنه.
خب یعنی بهش بگیم با این آقا پسر دعوا بکنه؟

خب پس مشکل خاصی نیست.

نه نگید دعوا کنه فقط آزادی فکر کردن و تصمیم گرفتن بهش بدید خودش تصمیم بگیره چطور با قضایا مواجه بشه، هر جا خواست نرمش و تواضع داشته باشه و هر جا خواست محکم و خشن باشه.

شاید اصلا برخلاف تصور شما پسرتون از سر قدرت داشتن و ترحم کردن به اون پسر کوچکتر از خودش چیزی نمیگه و تواضع نشون میده.

آدمایی که باشگاه رزمی رفتن اینو خوب میدونن که دست روی دست بسیار است و زورگویی و دعوا رو بیهوده میدونن، در عوض تواضعشون زیاده.
مخصوصاً اونایی که پایه فکریشون ادب و معرفت هست.

[Saltanat]

سلام
ممنونم بابت جوابتون , ما با آروم بودن پسرمون مشکلی نداریم اتفاقا راضی هم هستیم ما با منزوی بودنش مشکل داریم و بقول شما رفتار منفعلانش, راستش تابحال هیچی درمورد اینکه جایی بهش زور گفته باشن یا تحت فشار کسی بوده باشه بهمون نگفته و این مورد برامون نگران کننده شده, بالاتر هم گفتم پیش مشاور بردیم و ایشون گفتن اگر به ما نگفته شاید به این خاطر بوده که خودش میخواد قضیه رو حل بکنه؟
میدونید این آقا از پسرمون چندسال کوچیکتره و حتی از لحاظ جثه هم حرفی برای گفتن نداره اما پیام های تلگرامش واقعا حالت خشن و دستوری داشت و یا وقتی استراحت میکنن و یا با کامپیوتر بازی میکنن ایشون کاملا واضحه زورگویی میکنن چه رفتاری چه کلامی
اینارم برای مشاور تعریف کردیم گفت اقتضای سنشونه و ما زیادی حساسیم
ولی خداشاهده من که کوچیک بودم این جریانات نبود...
و اینکه چجوری اجازه بدیم شلوغ بکنه؟ منظورتون چیه؟

سلام

چیزی که من به شما پیشنهاد دادم این هست که اگر فرزندتون رو به روانشناس ببرین ایشون شمارو از بسیاری از سوال ها ِو تردید ها آزاد میکنه . یعنی روانشناس با توجه فاکتور های موجود و دیدگاه شما و باتوجه به صحبت هایی که با درمانجو داره ( درمانجو = پسر شما ) میتونه تشخیص گزاری کنه که موضوع از چه قراره
من و هرکاربر دیگه ای اینجا بدون صحبت با فرزندتون نمیتونیم اظهار نظر قطعی کنیم چرا که روانشناسی شخصیت توسط فرد درمانگر ( روانشناس ) و طی جلسه یا جلسات حضوری مقدور خواهد بود
پسر شما درحال حاضر از نظر من مشکلی در رفتارش نیست ایشون یک پسر مودب با کمالات و صلح طلب هستند و این بسیار خوبه
پس ما با اخلاق و افکار فرزندتون کاری نداریم چیزی که موجب نگرانی میشه این هست که نکنه فرزند شما در برخورد با زور گویی و
احقاق حق خودش هراس و نوعی فوبیا داشته باشه !
یا اینکه نکنه فرزند شما در احقاق حقش کوتاهی میکنه به خاطر اینکه از شخصیت سلطه پذیر رنج میبره !
یا اینکه نکنه فرزند شما راهکار های برخورد مناسب در چنین شرایطی با فرد مقابل رو بلد نیست !
که اگر راهکارهای حل مسائل و بر خورد مناسب رو بلد نباشه توسط مداخلات روانشناس حل میشه
یا اگر از شخصیت سلطه پذیر رنج میبره بازهم توسط روانشناس باید تشخیص گزاری ودرمان بشه
یا اینکه اگر نوعی فوبیا و هراس از برخورد قاطع داره ( نوعی از انواع هراس مثل هراس از اجتماع ) بازهم توسط روانشناس تشخیص گزاری میشه و مداخلات لازم انجام میشه

ببینید یک کودک وقتی قراره دوچرخه سواری رو یاد بگیره با کمک دو پایه ی یدک در دو طرف چرخ عقب برای مسلط شدن میتونه دوچرخه سواری رو یاد بگیره و کمی زمان میبره تا خودش مسلط بتونه بدون اون دوپایه کمکی دوچرخه سواری کنه

پس فرزند شما هم چون تا به حال تعامل زیادی با اجتماع هم سن ( دقت کنید هم سن ) نداشته بنابر این الان بلد نیست در شرایط خاص مثل تهدید شدن یا حرف زور شنیدن و.... چطور برخورد کنه
که هم دوستیش سر جا بمونه هم مورد استفاده دوستانش نباشه
اینجا کسی که میتونه تمام اینارو تشخیص بده ریشه یابی کنه و درمان کنه جلسات حضوری توسط روانشناس هست

[خانواده ما]

خب پس مشکل خاصی نیست.

نه نگید دعوا کنه فقط آزادی فکر کردن و تصمیم گرفتن بهش بدید خودش تصمیم بگیره چطور با قضایا مواجه بشه، هر جا خواست نرمش و تواضع داشته باشه و هر جا خواست محکم و خشن باشه.

شاید اصلا برخلاف تصور شما پسرتون از سر قدرت داشتن و ترحم کردن به اون پسر کوچکتر از خودش چیزی نمیگه و تواضع نشون میده.

آدمایی که باشگاه رزمی رفتن اینو خوب میدونن که دست روی دست بسیار است و زورگویی و دعوا رو بیهوده میدونن، در عوض تواضعشون زیاده.
مخصوصاً اونایی که پایه فکریشون ادب و معرفت هست.

سلام خب تواضع رو که داره ما با این حالت مشکلی نداریم.
حالت ترحم نیست یبار شاهد بودم سر بازی با کامپیوتر بود باهم بحث میکردن چون به سیستم دسته وصل میکردن برای بازی , خب این مدل شوخی ها رو من هم تویه زمان کودکی داشتم , ولی مثلا تا وقتی اون شوخی وار میزد پسرمون کاری نمیکرد همه چی خوب بود ولی پسرمون جواب میداد اون با تمام قوا میزد این طبیعیه؟

[خانواده ما]

سلام

چیزی که من به شما پیشنهاد دادم این هست که اگر فرزندتون رو به روانشناس ببرین ایشون شمارو از بسیاری از سوال ها ِو تردید ها آزاد میکنه . یعنی روانشناس با توجه فاکتور های موجود و دیدگاه شما و باتوجه به صحبت هایی که با درمانجو داره ( درمانجو = پسر شما ) میتونه تشخیص گزاری کنه که موضوع از چه قراره
من و هرکاربر دیگه ای اینجا بدون صحبت با فرزندتون نمیتونیم اظهار نظر قطعی کنیم چرا که روانشناسی شخصیت توسط فرد درمانگر ( روانشناس ) و طی جلسه یا جلسات حضوری مقدور خواهد بود
پسر شما درحال حاضر از نظر من مشکلی در رفتارش نیست ایشون یک پسر مودب با کمالات و صلح طلب هستند و این بسیار خوبه
پس ما با اخلاق و افکار فرزندتون کاری نداریم چیزی که موجب نگرانی میشه این هست که نکنه فرزند شما در برخورد با زور گویی و
احقاق حق خودش هراس و نوعی فوبیا داشته باشه !
یا اینکه نکنه فرزند شما در احقاق حقش کوتاهی میکنه به خاطر اینکه از شخصیت سلطه پذیر رنج میبره !
یا اینکه نکنه فرزند شما راهکار های برخورد مناسب در چنین شرایطی با فرد مقابل رو بلد نیست !
که اگر راهکارهای حل مسائل و بر خورد مناسب رو بلد نباشه توسط مداخلات روانشناس حل میشه
یا اگر از شخصیت سلطه پذیر رنج میبره بازهم توسط روانشناس باید تشخیص گزاری ودرمان بشه
یا اینکه اگر نوعی فوبیا و هراس از برخورد قاطع داره ( نوعی از انواع هراس مثل هراس از اجتماع ) بازهم توسط روانشناس تشخیص گزاری میشه و مداخلات لازم انجام میشه

ببینید یک کودک وقتی قراره دوچرخه سواری رو یاد بگیره با کمک دو پایه ی یدک در دو طرف چرخ عقب برای مسلط شدن میتونه دوچرخه سواری رو یاد بگیره و کمی زمان میبره تا خودش مسلط بتونه بدون اون دوپایه کمکی دوچرخه سواری کنه

پس فرزند شما هم چون تا به حال تعامل زیادی با اجتماع هم سن ( دقت کنید هم سن ) نداشته بنابر این الان بلد نیست در شرایط خاص مثل تهدید شدن یا حرف زور شنیدن و.... چطور برخورد کنه
که هم دوستیش سر جا بمونه هم مورد استفاده دوستانش نباشه
اینجا کسی که میتونه تمام اینارو تشخیص بده ریشه یابی کنه و درمان کنه جلسات حضوری توسط روانشناس هست

سلام
ممنون بابت وقتی که گذاشتین
اما میترسم اگر به روانشناس مراجع بکنیم و چیز مهمی نباشه بهش لطمه وارد بشه , ما یک خانواده سنتی هستیم و خب خواه ناخواه اگر به روانشناس مراجعه کنیم ممکنه مردم فکر بکنن مشکلی داریم و باعث بشه آبروی خانواده بره
یعنی شما معتقدید پسرمون رو تهدید کرده؟

[Saltanat]

سلام
ممنون بابت وقتی که گذاشتین
اما میترسم اگر به روانشناس مراجع بکنیم و چیز مهمی نباشه بهش لطمه وارد بشه , ما یک خانواده سنتی هستیم و خب خواه ناخواه اگر به روانشناس مراجعه کنیم ممکنه مردم فکر بکنن مشکلی داریم و باعث بشه آبروی خانواده بره
یعنی شما معتقدید پسرمون رو تهدید کرده؟

سلام
خیر تهدید نکرده ! اما داره سوء استفاده میکنه و شعور و ادب و بی درد سر بودن پسر شما رو دال بر عدم توانایی و حامی نداشتن پسرتون تعبیر کرده
لازم نیست دیگران از مراجعه شما به روانشناس مطلع بشن !!
ازچه لحاظ لطمه ببینه ؟

[Experience]

سلام خب تواضع رو که داره ما با این حالت مشکلی نداریم.
حالت ترحم نیست یبار شاهد بودم سر بازی با کامپیوتر بود باهم بحث میکردن چون به سیستم دسته وصل میکردن برای بازی , خب این مدل شوخی ها رو من هم تویه زمان کودکی داشتم , ولی مثلا تا وقتی اون شوخی وار میزد پسرمون کاری نمیکرد همه چی خوب بود ولی پسرمون جواب میداد اون با تمام قوا میزد این طبیعیه؟

اون پسر کوچیکه باید بره باشگاه رزمی تا متوجه بشه موقع شوخی با تمام قوا ضربه نمیزنن.

در واقع اونه که بلد نیست به خودش مسلط باشه.

پسر شما طبیعی رفتار میکنه، رفتار پسر کوچیکه تند هست و باید اصلاح بشه.

[خانواده ما]

سلام
خیر تهدید نکرده ! اما داره سوء استفاده میکنه و شعور و ادب و بی درد سر بودن پسر شما رو دال بر عدم توانایی و حامی نداشتن پسرتون تعبیر کرده
لازم نیست دیگران از مراجعه شما به روانشناس مطلع بشن !!
ازچه لحاظ لطمه ببینه ؟

سلام
شهرما کوچیکه اکثرا مردم همو میشناسن...یکی بره روانشناس میگن حتما مشکلی داره برچسب میزنن....

[خانواده ما]

اون پسر کوچیکه باید بره باشگاه رزمی تا متوجه بشه موقع شوخی با تمام قوا ضربه نمیزنن.

در واقع اونه که بلد نیست به خودش مسلط باشه.

پسر شما طبیعی رفتار میکنه، رفتار پسر کوچیکه تند هست و باید اصلاح بشه.

ایشونم ورزشکاره ولی شنا و فوتبال نه رزمی
خب تکلیف ما چیه؟ رویه پسر همسایمون عیب بزاریم؟

[Experience]

ایشونم ورزشکاره ولی شنا و فوتبال نه رزمی
خب تکلیف ما چیه؟ رویه پسر همسایمون عیب بزاریم؟

نه رو پسر همسایه عیب نذارید ولی با این زورگویی که داره اگه یه وقت با پسرتون دعواش شد، پسرتونو سرزنش نکنید، چون با شخص زورگو بیشتر از دو کار نمیشه کرد: یا باید متواضع بود و کوتاه اومد یا باید باهاش درافتاد.
هر کدومو انجام بدی بنظر من درسته.
پسرتون روش اولو انتخاب کرده ولی معلوم نیست تا کِی بتونه این روشو پیش ببره، به احتمال زیاد در آینده برخوردی با هم خواهند داشت تا حد و مرزها مشخص بشه.
نمیشه همش یکی از طرفین کوتاه بیاد، طرف مقابل هم باید به این درک برسه که مجبوره یه جاهایی کوتاه بیاد و زور نگه و اگه پذیرش این قضیه براش گرون باشه اونوقت بخورد بوجود میاد.

برای مثال آمریکا از اون سر دنیا اومده میخواد منابع خاورمیانه رو غارت کنه، حالا با همچین زورگویی مگه میشه تواضع کرد و همش کوتاه اومد؟
هر چقد کوتاه بیایم اون خواسته هاش تمومی نداره، پس مجبوریم جلوی زورگویی و زیاده خواهیش دربیایم.

بعضی آدما زیادی گل و بلبل هستن و فکر میکنن خوب بودن معنیش اینه که همش توسریخور باشی و بذاری حقتو بگیرن یا پایمال کنن، اما این درست نیسن، در واقع آدم خوب اونیه که بدونه کجا باید تواضع کنه و کجا باید برخورد کنه و از حقش دفاع کنه، انسان خوب باید عزت نفس داشته باشه هر چند زورگوها یا توسریخورها خوششون نیاد و ناراحت بشن.
ناراحت میشن خب بشن، مشکل از خودشونه که حد و مرزها رو متوجه نیستن، میتونن بجای ناراحت شدن حد و مرزها رو رعایت کنن تا بخورد بوجود نیاد.

[خانواده ما]

نه رو پسر همسایه عیب نذارید ولی با این زورگویی که داره اگه یه وقت با پسرتون دعواش شد، پسرتونو سرزنش نکنید، چون با شخص زورگو بیشتر از دو کار نمیشه کرد: یا باید متواضع بود و کوتاه اومد یا باید باهاش درافتاد.
هر کدومو انجام بدی بنظر من درسته.
پسرتون روش اولو انتخاب کرده ولی معلوم نیست تا کِی بتونه این روشو پیش ببره، به احتمال زیاد در آینده برخوردی با هم خواهند داشت تا حد و مرزها مشخص بشه.
نمیشه همش یکی از طرفین کوتاه بیاد، طرف مقابل هم باید به این درک برسه که مجبوره یه جاهایی کوتاه بیاد و زور نگه و اگه پذیرش این قضیه براش گرون باشه اونوقت بخورد بوجود میاد.

برای مثال آمریکا از اون سر دنیا اومده میخواد منابع خاورمیانه رو غارت کنه، حالا با همچین زورگویی مگه میشه تواضع کرد و همش کوتاه اومد؟
هر چقد کوتاه بیایم اون خواسته هاش تمومی نداره، پس مجبوریم جلوی زورگویی و زیاده خواهیش دربیایم.

بعضی آدما زیادی گل و بلبل هستن و فکر میکنن خوب بودن معنیش اینه که همش توسریخور باشی و بذاری حقتو بگیرن یا پایمال کنن، اما این درست نیسن، در واقع آدم خوب اونیه که بدونه کجا باید تواضع کنه و کجا باید برخورد کنه و از حقش دفاع کنه، انسان خوب باید عزت نفس داشته باشه هر چند زورگوها یا توسریخورها خوششون نیاد و ناراحت بشن.
ناراحت میشن خب بشن، مشکل از خودشونه که حد و مرزها رو متوجه نیستن، میتونن بجای ناراحت شدن حد و مرزها رو رعایت کنن تا بخورد بوجود نیاد.

سلام وقتتون بخیر
یعنی ما دخالت انجام ندیم هرچه پیش آید خوش آید؟

[Experience]

سلام وقتتون بخیر
یعنی ما دخالت انجام ندیم هرچه پیش آید خوش آید؟

سلام وقت بخیر

ترجیح میدم بگم هر چی خدا بخواد همون میشه.

تازه چه دخالتی میخواید انجام بدید مثلاً گوش پسر همسایه رو بکشید که زور نگه یا گوش پسر خودتون رو که دعوا نکنه؟
هر کدومشو انجام بدید سد راه روال طبیعی بزرگ و قوی شدن پسرتون شدین.

و اینکه با پسرتون در مورد این چیزا حرف بزنید، نه مستقیماً در مورد پسر همسایه اما در مورد مواردی مثل تواضع و زورگویی باهاش صحبت کنید ببینید چه نظری داره و نظر خودتونو بهش بگید، در کل به یه جمع بندی برسید.

[Saltanat]

‌‌‌‌

[Experience]

پیری پسر تو برو خاستگاری این پست ها برات فایده نداره

بعد از مدتها تازه یادت افتاده اینو جواب بدی؟

دلیلش این نیست که اون یکی یوزرت محروم شد همون یوزر مهسا محمدی که باهاش به من تهمت زده بودی.

چون اون یوزرت محروم شده سوزشت رو اینجا نشون میدی شروین-سلطنت.

تو تمومی تاپیکها رو بهم نزن چون هر چقد تقلا کنی شاکیات زیاد میشن زودتر محروم میشی.
@Admin

[Saltanat]

‌‌‌‌

[Experience]

چون بعد مدت ها علنا به خودت جرات دادی جسارت کنی بهم . دلواپس شروین میخواسته از دلواپس اخاذی کنه تو چته ؟
درست حدس زدم تو دلواپسی @Admin

ادمین رو دعوت کن بیاد ببینه تاپیک مردمو چطور خراب میکنی تا زودتر تصمیمشو بگیره اخراجت کنه شروین-سلطنت.

[Admin]

ادمین رو دعوت کن بیاد ببینه تاپیک مردمو چطور خراب میکنی تا زودتر تصمیمشو بگیره اخراجت کنه شروین-سلطنت.

از امروز هر کاربری اسم شروین در سایت بیاورد یک هفته محروم می شود. سپاس @سلطنت @Experience

[خانواده ما]

سلام وقت بخیر

ترجیح میدم بگم هر چی خدا بخواد همون میشه.

تازه چه دخالتی میخواید انجام بدید مثلاً گوش پسر همسایه رو بکشید که زور نگه یا گوش پسر خودتون رو که دعوا نکنه؟
هر کدومشو انجام بدید سد راه روال طبیعی بزرگ و قوی شدن پسرتون شدین.

و اینکه با پسرتون در مورد این چیزا حرف بزنید، نه مستقیماً در مورد پسر همسایه اما در مورد مواردی مثل تواضع و زورگویی باهاش صحبت کنید ببینید چه نظری داره و نظر خودتونو بهش بگید، در کل به یه جمع بندی برسید.

سلام
صحبت کردیم ولی خودش چیزی بروز نمیده

[sssssalar]

سلام وقتتون بخیر
پسرم از دوران بچگی بسیار متدین با اخلاق و آروم بود و منو همسرم طوری تربیتش کردیم که مطابق با فرهنگ و مذهبمون رشد بکنه
در دوران مدرسه متوجه شدیم پسرمون خجالتی و کمرو هست و به مشاور مراجعه کردیم ، رهنمودهایی که به ما دادن این بود کلاس ورزش و فوق برنامه ثبت نامش کنیم تا از انزوا خارج بشه، همچنین پیشنهاد کردن براش دوستانی کم سن تر از خودش پیدا بکنیم تا اعتماد بنفسش بالاتر بره.
ما تمام کارها رو انجام دادیم و برای پیدا کردن دوست هم پسر همسایه مون رو مدنظر گرفتیم که چهارسالی از پسرمون کوچکتر بود و از لحاظ جثه هم طبیعتا کوچکتر بود.
منتظر موندیم تا ببینیم پسرمون از انزوا و خجالت بیرون میاد یا نه، اما متاسفانه تغییری نداشتن، طبق گفته های خودش تویه کلاس زبان هنوز نتونسته دوست مناسبی پیدا بکنه و در کلاس ورزش هم همچنان انزوا رو پیش گرفته، دلمون به این دوستی با همین آقا پسر خوش بود که متاسفانه فهمیدم بجای دوستی رابطه به رییس و مرئوسی کشیده شده و اون آقا پسر کاملا پسرمون رو تحت کنترل و زورگویی گرفته
این رو هم پسرمون بهمون انتقال نداد بلکه خودمون به تصادف فهمیدیم
ما به بهونه درس خواندن با هم و با همکاری خانواده اونها کاری کردیم پسرمون با پسرشون دوست بشه و بقولی درس باب دوستی رو باز بکنه.اما ظاهرا بین این دو اتفاقی افتاده و پسرمون هم علی رغم اینکه متوجه ایم ناراحته ولی چیزی نمیگه.
یک نمونه اش شوخی های تنده مثلا وقتی که برای استراحت بازی کامپیوتری میکنن پسره خیلی راحت پسرمون رو میزنه نه بصورت دعوای جدی در فضای شوخی و یا یکبارم که پسرمون جواب ضربه رو داد اون چنتا ضربه محکمتر زد تا آخر حرفشو به کرسی نشوند یا یکبار تصادفا تلگرام پسرمو رو نگاه کردم پسره نوشته بود امروز زودتر بیا خونمون حوصله ندارم مشقامو بنویس برام فهمیدی!!!، اینم اضافه بکنم پسرمون ورزشکار هست و از لحاظ جثه و هیکل بزرگتره.
ما به مشاور هم گفتیم ، ایشون فرمودن ما زیادی حساس هستیم اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد ، اما میترسیم بی توجهی ما بهش آسیب بزنه پیشنهاداتتون چیه؟

سلام شما با حساسیت ها زیاد باعث شدی پسرت نتونه تو اجتماع درست درمون برخورد با دیگران را یا بگیره و با این سن و سالش از کوچیک تراش پیروی میکنه و دستور میگیره
اصل مطلب یه مونگول تحویل جامعه دادی یه دستپاچلفتی که قدرت دفاع از خودش نداره این طور پیش بره فردا پس فردا هرچی ازش بخوان انجام میده
یزره جدیت و خشونت باعث میشه پسر آبدیده بشه نه لوس نانازی

[sssssalar]

سلام وقتتون بخیر
پسرم از دوران بچگی بسیار متدین با اخلاق و آروم بود و منو همسرم طوری تربیتش کردیم که مطابق با فرهنگ و مذهبمون رشد بکنه
در دوران مدرسه متوجه شدیم پسرمون خجالتی و کمرو هست و به مشاور مراجعه کردیم ، رهنمودهایی که به ما دادن این بود کلاس ورزش و فوق برنامه ثبت نامش کنیم تا از انزوا خارج بشه، همچنین پیشنهاد کردن براش دوستانی کم سن تر از خودش پیدا بکنیم تا اعتماد بنفسش بالاتر بره.
ما تمام کارها رو انجام دادیم و برای پیدا کردن دوست هم پسر همسایه مون رو مدنظر گرفتیم که چهارسالی از پسرمون کوچکتر بود و از لحاظ جثه هم طبیعتا کوچکتر بود.
منتظر موندیم تا ببینیم پسرمون از انزوا و خجالت بیرون میاد یا نه، اما متاسفانه تغییری نداشتن، طبق گفته های خودش تویه کلاس زبان هنوز نتونسته دوست مناسبی پیدا بکنه و در کلاس ورزش هم همچنان انزوا رو پیش گرفته، دلمون به این دوستی با همین آقا پسر خوش بود که متاسفانه فهمیدم بجای دوستی رابطه به رییس و مرئوسی کشیده شده و اون آقا پسر کاملا پسرمون رو تحت کنترل و زورگویی گرفته
این رو هم پسرمون بهمون انتقال نداد بلکه خودمون به تصادف فهمیدیم
ما به بهونه درس خواندن با هم و با همکاری خانواده اونها کاری کردیم پسرمون با پسرشون دوست بشه و بقولی درس باب دوستی رو باز بکنه.اما ظاهرا بین این دو اتفاقی افتاده و پسرمون هم علی رغم اینکه متوجه ایم ناراحته ولی چیزی نمیگه.
یک نمونه اش شوخی های تنده مثلا وقتی که برای استراحت بازی کامپیوتری میکنن پسره خیلی راحت پسرمون رو میزنه نه بصورت دعوای جدی در فضای شوخی و یا یکبارم که پسرمون جواب ضربه رو داد اون چنتا ضربه محکمتر زد تا آخر حرفشو به کرسی نشوند یا یکبار تصادفا تلگرام پسرمو رو نگاه کردم پسره نوشته بود امروز زودتر بیا خونمون حوصله ندارم مشقامو بنویس برام فهمیدی!!!، اینم اضافه بکنم پسرمون ورزشکار هست و از لحاظ جثه و هیکل بزرگتره.
ما به مشاور هم گفتیم ، ایشون فرمودن ما زیادی حساس هستیم اجازه بدیم خودش با مسایل کنار بیاد ، اما میترسیم بی توجهی ما بهش آسیب بزنه پیشنهاداتتون چیه؟

سلام شما با حساسیت ها زیاد باعث شدی پسرت نتونه تو اجتماع درست درمون برخورد با دیگران را یا بگیره و با این سن و سالش از کوچیک تراش پیروی میکنه و دستور میگیره
اصل مطلب یه مونگول تحویل جامعه دادی یه دستپاچلفتی که قدرت دفاع از خودش نداره این طور پیش بره فردا پس فردا هرچی ازش بخوان انجام میده
یزره جدیت و خشونت باعث میشه پسر آبدیده بشه نه لوس نانازی

[خانواده ما]

سلام شما با حساسیت ها زیاد باعث شدی پسرت نتونه تو اجتماع درست درمون برخورد با دیگران را یا بگیره و با این سن و سالش از کوچیک تراش پیروی میکنه و دستور میگیره
اصل مطلب یه مونگول تحویل جامعه دادی یه دستپاچلفتی که قدرت دفاع از خودش نداره این طور پیش بره فردا پس فردا هرچی ازش بخوان انجام میده
یزره جدیت و خشونت باعث میشه پسر آبدیده بشه نه لوس نانازی

سلام وقتتون بخیر
کاشکی لااقل راهکار ارایه میدادین و اینکه ما دقیقا چه اشتباهی مرتکب شدیم؟ از لحاظ اخلاقی و دینی هیچی براش کم نزاشتیم و حتی از دوران ابتدایی نماز خوندن رو بهش یاد دادیم یعنی میخواید بگید تربیت ما اشتباه بوده؟ چون پسرمون مثل بعضی ها لاابالی و بی تربیت نیست دستوپاچلفتیه؟
منظورتون از مونگول دقیقا چی هست؟ پسر ما در درسهاش بسیار موفق و از لحاظ اخلاقی هم بسیار سر آمد هست و ما بهش افتخار میکنیم(ینی تو کل فامیل پسر ما سر آمده)
الان تنها مشکل ما همین شخص هست که از دوستان راهنمایی ها میخوایم ببینیم بهترین کار ممکن چی هست , از شما هم خواهش میکنم بجای اینکه تربیت اخلاقی دینی پسرمون رو زیر سوال ببرید یکم مودبانه تر درمورد پسرمون قضاوت کنید.
روز خوش و دیگه زیر تاپیک ما حرف نزنید...
از مدیر هم خواهش میکنم همچین افرادی که با این لحن بی ادبانه پسر مارو خطاب میکنن برخورد بشه

[Experience]

سلام وقتتون بخیر
کاشکی لااقل راهکار ارایه میدادین و اینکه ما دقیقا چه اشتباهی مرتکب شدیم؟ از لحاظ اخلاقی و دینی هیچی براش کم نزاشتیم و حتی از دوران ابتدایی نماز خوندن رو بهش یاد دادیم یعنی میخواید بگید تربیت ما اشتباه بوده؟ چون پسرمون مثل بعضی ها لاابالی و بی تربیت نیست دستوپاچلفتیه؟
منظورتون از مونگول دقیقا چی هست؟ پسر ما در درسهاش بسیار موفق و از لحاظ اخلاقی هم بسیار سر آمد هست و ما بهش افتخار میکنیم(ینی تو کل فامیل پسر ما سر آمده)
الان تنها مشکل ما همین شخص هست که از دوستان راهنمایی ها میخوایم ببینیم بهترین کار ممکن چی هست , از شما هم خواهش میکنم بجای اینکه تربیت اخلاقی دینی پسرمون رو زیر سوال ببرید یکم مودبانه تر درمورد پسرمون قضاوت کنید.
روز خوش و دیگه زیر تاپیک ما حرف نزنید...
از مدیر هم خواهش میکنم همچین افرادی که با این لحن بی ادبانه پسر مارو خطاب میکنن برخورد بشه

از توضیحاتی که تا حالا دادین بنظرم پسرتون همینجور که هست راحته و مشکلی نداره چون تا به حال به مشکل جدی برخورد نکرده چون به اندازه کافی حمایت شده.

از این به بعد هم اگه حمایت بشه مشکلی براش پیش نمیاد اما اگه به جایی برسه که یهو بهش بگید دیگه بزرگ شدی و خودت مشکلاتتو تنهایی حل کن اونوقت بدجور گرفتار تنهایی میشه.

باید کم کم و به مرور زمان مستقل بشه نه یهو اونم در زمانی مثل وقتی که قصد کرده ازدواج کنه.

بعضی خانواده ها هستن به محض اینکه پسر میخواد ازدواج کنه دیگه پشتشو خالی میکنن و دست از حمایت میکشن و این اشتباه خیلی بدیه در حق فرزند.

بنظرم این مشکل جزئیه و نیاز نیست اینقدر فکرتونو درگیرش کنید، بجاش به مسائل جدی و مهم آینده پسرتون فکر کنید.

[sobhan99]

نمیدونم چی بگم ولی یادم میاد وقتایی که کارم که لوله بازکنی و چاه بازکنی بود رو به صورت جدا شروع کردم و خودم داشتم تنها به عنوان استاد کار کار میکردم یک همچین حسی داشتم که تو دفتر کار همکارایی که سابقه بیشتر داشتن کارای کوچیکشون رو به من میسپردم و متاسفانه برای فضای کار باید یک سری چیز ها رو تحمل میکردم
ولی چون از اول روحیم باز بو منزوی نشدم و یک عامل مهمش این بود که هدف داشتم و میخواستم یک کار بزرگتر بکنم و به خودم میگفتم که مجبورم این رو تحمل کنم
حالا به نظرم براش یک هدف بزرگ که دوست داره تعیین کنین و خودتون هم کمکش کنین و تو هر مرحله ای که پیشترفت کرد این پیشرفت و نزدیک شدنش به هدف رو بهش یا دآوری کنین به نظرم خیلی تاثیر داره

[خانواده ما]

از توضیحاتی که تا حالا دادین بنظرم پسرتون همینجور که هست راحته و مشکلی نداره چون تا به حال به مشکل جدی برخورد نکرده چون به اندازه کافی حمایت شده.

از این به بعد هم اگه حمایت بشه مشکلی براش پیش نمیاد اما اگه به جایی برسه که یهو بهش بگید دیگه بزرگ شدی و خودت مشکلاتتو تنهایی حل کن اونوقت بدجور گرفتار تنهایی میشه.

باید کم کم و به مرور زمان مستقل بشه نه یهو اونم در زمانی مثل وقتی که قصد کرده ازدواج کنه.

بعضی خانواده ها هستن به محض اینکه پسر میخواد ازدواج کنه دیگه پشتشو خالی میکنن و دست از حمایت میکشن و این اشتباه خیلی بدیه در حق فرزند.

بنظرم این مشکل جزئیه و نیاز نیست اینقدر فکرتونو درگیرش کنید، بجاش به مسائل جدی و مهم آینده پسرتون فکر کنید.

سلام
متشکرم از پاسختون راستش مشاور هم همینو بهمون گوشزد میکنه که ما زیادی حساس هستیم اما من همیشه فکر میکنم به عنوان یه پدرومادر برای ایشون باید هرچی از دستم برمیاد براش انجام بدم که فردا روزی به خودم سرکوفت نزنم که اگر برای پسرمون بیشتر میزاشتم اینجوری میشد , نمیدونم پدر شدین یا نه نمیدونم مادر شدین یا نه اما من هم که قبلا مجرد بودم خودم به دوستای متاهلم مشورت میدادم (مثلا میگفتم بچه هاتونو تربیت کنید ) اما وقتی خودم متاهل شدم و بچه آوردم واقعا انگار بخشی از وجودمه واقعا نمیتونم نسبت بهش بیخیال باشم , نمیدونم چجوری بهتون بگم , مثلا فکر کنید خدای نکرده دستتون درد میکنه , خب میتونید به این درد بیخیال باشید؟
اخه میدونید از طرفی فکر میکنم شاید چون ما بهش گفتیم با این همسایه مون دوست بشه ممکنه بخاطر ما متحمل درد شده باشه و آزارایه اون پسرو تحمل میکنه , چندوقت پیش خانواده اون پسر گفتن شما هم تشریف بیارید منظورشون این بود همش پسر اونا نیاد و ما پسرمونو فرستادیم و حالا استرس دوممون این شده تو خونه ما اینجوری بود اونجا چجوریه!

[خانواده ما]

نمیدونم چی بگم ولی یادم میاد وقتایی که کارم که لوله بازکنی و چاه بازکنی بود رو به صورت جدا شروع کردم و خودم داشتم تنها به عنوان استاد کار کار میکردم یک همچین حسی داشتم که تو دفتر کار همکارایی که سابقه بیشتر داشتن کارای کوچیکشون رو به من میسپردم و متاسفانه برای فضای کار باید یک سری چیز ها رو تحمل میکردم
ولی چون از اول روحیم باز بو منزوی نشدم و یک عامل مهمش این بود که هدف داشتم و میخواستم یک کار بزرگتر بکنم و به خودم میگفتم که مجبورم این رو تحمل کنم
حالا به نظرم براش یک هدف بزرگ که دوست داره تعیین کنین و خودتون هم کمکش کنین و تو هر مرحله ای که پیشترفت کرد این پیشرفت و نزدیک شدنش به هدف رو بهش یا دآوری کنین به نظرم خیلی تاثیر داره

سلام متشکرم از پیامتون
خب ینی دخالتی نکنیم؟

[Experience]

سلام
متشکرم از پاسختون راستش مشاور هم همینو بهمون گوشزد میکنه که ما زیادی حساس هستیم اما من همیشه فکر میکنم به عنوان یه پدرومادر برای ایشون باید هرچی از دستم برمیاد براش انجام بدم که فردا روزی به خودم سرکوفت نزنم که اگر برای پسرمون بیشتر میزاشتم اینجوری میشد , نمیدونم پدر شدین یا نه نمیدونم مادر شدین یا نه اما من هم که قبلا مجرد بودم خودم به دوستای متاهلم مشورت میدادم (مثلا میگفتم بچه هاتونو تربیت کنید ) اما وقتی خودم متاهل شدم و بچه آوردم واقعا انگار بخشی از وجودمه واقعا نمیتونم نسبت بهش بیخیال باشم , نمیدونم چجوری بهتون بگم , مثلا فکر کنید خدای نکرده دستتون درد میکنه , خب میتونید به این درد بیخیال باشید؟
اخه میدونید از طرفی فکر میکنم شاید چون ما بهش گفتیم با این همسایه مون دوست بشه ممکنه بخاطر ما متحمل درد شده باشه و آزارایه اون پسرو تحمل میکنه , چندوقت پیش خانواده اون پسر گفتن شما هم تشریف بیارید منظورشون این بود همش پسر اونا نیاد و ما پسرمونو فرستادیم و حالا استرس دوممون این شده تو خونه ما اینجوری بود اونجا چجوریه!

شما یه کار بکنید از پسرتون بخواید هر موقع مشکلی براش پیش اومد باهاتون حرف بزنه.

حالا ممکنه چون پسر همسایه میزبان میشه رفتارش بهتر بشه.

من هنوز ازدواج نکردم ولی متوجهم که بچه مناسب سنش به تربیت و پرورش خاصی نیاز داره و این چیزا رو با مطالعه و تحقیق فهمیدم و قصد دارم در آینده رعایت کنم اگه موقعیتش پیش بیاد.

چیزی که مهمه در خانواده باید صمیمیت باشه و هر طور شده حفظ بشه و اعضای خانواده نباید نسبت به احساسات و مشکلات همدیگه بیتفاوت باشن و خودخواهانه به فکر راحتی خودشون باشن و در عین حال نسبت به همدیگه زیاد حساس نشن و حد و حدودها رعایت بشه.

[خانواده ما]

شما یه کار بکنید از پسرتون بخواید هر موقع مشکلی براش پیش اومد باهاتون حرف بزنه.

حالا ممکنه چون پسر همسایه میزبان میشه رفتارش بهتر بشه.

من هنوز ازدواج نکردم ولی متوجهم که بچه مناسب سنش به تربیت و پرورش خاصی نیاز داره و این چیزا رو با مطالعه و تحقیق فهمیدم و قصد دارم در آینده رعایت کنم اگه موقعیتش پیش بیاد.

چیزی که مهمه در خانواده باید صمیمیت باشه و هر طور شده حفظ بشه و اعضای خانواده نباید نسبت به احساسات و مشکلات همدیگه بیتفاوت باشن و خودخواهانه به فکر راحتی خودشون باشن و در عین حال نسبت به همدیگه زیاد حساس نشن و حد و حدودها رعایت بشه.

سلام , همیشه همین بوده اگر مشکلی بوده به ما میگفته
انشالله که همینه فعلا مدتیه میره خونشون و میاد و اوضاع مثل قبله خداروشکر

[s.mohammad72]

من نمیدونم چی باعث میشه که بچه اینجوری میشه فقط میدونم که باید به بچه یاد داد که همیشه تو سری خور نباشه
من دیدم کسی که سرویس لوله بازکنی داره و هر روز خونه ی مردم کار میکنه ولی آخر کار روش نمیشه پول بگیره و من مطئنم که ریشه در کودکی این فرد داره
چقدر خوب که شما به فکرش هستید