
نوشته اصلی توسط
Glad
سلام
من دختری ۲۱ ساله ام. آدم درونگرایی هستم و بچه هارو دوست دارم، با حوصله باهاشون حرف میزنم، بهشون چیزایی که دوس دارن یاد میدم. کلا رابطه ام با بچه ها خوبه و ازشون انرژی مثبت میگیرم و دلم میخواد خوشحالشون کنم. اما مدتیه احساس گناه میکنم. یه پسربچه رفتارش با من متفاوته. همسایه مون هست و دوازده سالشه فکر کنم. حدودا دو ماهه که حس میکنم بهم زیادی وابسته شده. وقتی مشغول کار هام هستم، میاد از اول تا آخر پیشم وایمیسع. در صورتی که قبل از وابسته شدن به من، همیشه با دوستاش یا کاراش سرگرم بود و اصلا منو نمیدید. از وقتی بهم وابسته شده دیگه با دوستاش نمیگرده. فقط و فقط میخواد پیش من باشه. رفتاراش باهام داره عجیب و عجیب تر میشه. حتی وقتی مریض شده بودم و خوابیده بودم اومده بود چند ساعت بیکار پیشم نشست! همش بهم زل میزنه، یا با خجالت یهو دستمو میگیره و زود ول میکنه. غیرمستقیم هر روز بهم میگه که منو دوستم داره و گاهی نوازشم میکنه. الان دیگه یجورایی تمام روزشو میاد پیش من. فقط موقع ناهار و شام و خواب میره خونشون. من به چشم بچه بهش نگاه میکردم و نسبت بهش حس مادری دارم. ولی الان یه مقدار نگرانش شدم. آیا کودکان تو این سن میتونن عاشق بشن؟ آیا من بهش آسیبی نمیزنم؟ چون همه دوستاشو ول کرده تا تمام روزشو با من باشه. حتی وقتی یه موقع عصر ها میخوابم میاد پیشم میشینه منتظر تا من بیدار شم. هر بچه ای باشه حوصلش سر میره تمام روزشو با یک نفر بگذرونه. و این یجور اتلاف وقت هست.