کودکِ بی‌گناه!

[رزمریم]

سلام
خیلی با خودم کلنجار رفتم تا بتونم این مطلب رو بنویسم
از وقتی که با همسرم آشنا شدم این فکر و استرس باهام همراه شده
خب وقتی از شور و حال ازدواج مدتی بگذره
همه کمابیش در مورد یه موضوع دیگه صحبت میکنن
و اون مسئله‌ی همیشه جالبِ بچه‌دار شدن هست!
چیزی که این رو برای من مسئله‌ساز کرده
این هست که فلسفه‌ی من توی زندگی با بقیه فرق میکنه
من نمیتونم درک کنم چرا باید فرزندی داشته باشم، وقتی دنیا انقد جای ناامن و وحشتناکی شده
من دوس ندارم تو این دنیای کثیف موجود پاک و بیگناهی رو به دنیا بیارم که مدام نگرانش باشم که مبادا به خطر بیفته و با دستای خودم هُلش بدم تو این دنیای که خودم ازش هزاران زخم خوردم
اگه یه روزی ازم بپرسه چرا منو به دنیا آوردین چی بگم؟
به نظرتون لازمه آدم بچه داشته باشه ؟

[Experience]

سلام



موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: « توکل دارای درجات و مراتبی است که از جمله آن مراتب این است که در کلیه کارهای خود توکل و اعتماد بر او داشته و آنچه که درباره تو انجام دهد راضی و خشنود باشی و علم و یقین داشته باشی که هیچ گونه از خیر و فضل و کرم در حق تو کوتاهی نخواهد کرد و بدانی که حکم و فرمان در این گونه امور از آن او است. بنابراین با واگذار کردن کار به او بر او توکل نموده و در این کار و تمام کارها به او اعتماد داشته باش و یا در کارهای خود و در کارهای بستگان خود به او اعتماد کن ».
ر. ک: الکافی ۲: ۶۵ ح ۵؛ التمحیص الاسکافی: ۶۲ ح ۴۱؛ تحف العقول: ۴۴۳؛ مشکاه الانوار: ۱۶؛ عده الداعی: ۸۲؛ وسائل الشیعه، ح ۲۰۳۰۷؛ بحار ۶۸: ۱۲۹ ح ۵.

[رزمریم]

سلام



موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: « توکل دارای درجات و مراتبی است که از جمله آن مراتب این است که در کلیه کارهای خود توکل و اعتماد بر او داشته و آنچه که درباره تو انجام دهد راضی و خشنود باشی و علم و یقین داشته باشی که هیچ گونه از خیر و فضل و کرم در حق تو کوتاهی نخواهد کرد و بدانی که حکم و فرمان در این گونه امور از آن او است. بنابراین با واگذار کردن کار به او بر او توکل نموده و در این کار و تمام کارها به او اعتماد داشته باش و یا در کارهای خود و در کارهای بستگان خود به او اعتماد کن ».
ر. ک: الکافی ۲: ۶۵ ح ۵؛ التمحیص الاسکافی: ۶۲ ح ۴۱؛ تحف العقول: ۴۴۳؛ مشکاه الانوار: ۱۶؛ عده الداعی: ۸۲؛ وسائل الشیعه، ح ۲۰۳۰۷؛ بحار ۶۸: ۱۲۹ ح ۵.

ممنونم جناب تجربه
اما قانع نشدم
توکل رو به عنوان یک محرک واقعی در زندگی خودم قبول دارم
امل این نکته رو هم باید در نظر داشت که ما انسان‌ها در قبال کارهای خودمون مسئول هستیم
اینکه صرفا توکل کنیم نمیتونه دلیل خوبی باشه
قرار نیست که تمام مشکلاتمون رو بندازیم گردن خدا
بشینیم یه گوشه بگیم ما توکل میکنیم که خوب بشه
لطفا فارغ از جنبه‌ی مذهبی اگه دلایل قانع کننده‌ای دارید بفرمایید

[Experience]

ممنونم جناب تجربه
اما قانع نشدم
توکل رو به عنوان یک محرک واقعی در زندگی خودم قبول دارم
امل این نکته رو هم باید در نظر داشت که ما انسان‌ها در قبال کارهای خودمون مسئول هستیم
اینکه صرفا توکل کنیم نمیتونه دلیل خوبی باشه
قرار نیست که تمام مشکلاتمون رو بندازیم گردن خدا
بشینیم یه گوشه بگیم ما توکل میکنیم که خوب بشه
لطفا فارغ از جنبه‌ی مذهبی اگه دلایل قانع کننده‌ای دارید بفرمایید

این نگرانیا برا همه آدما وجود داره و در کل فکر نکنم چاره ای جز بپذیرفتنشون باشه.

شما الان نگران مشکلاتی هستین که هنوز وجود ندارن.

این دنیا از اولشم جای ناامن و خطرناکی بوده، اگه قرار بود بخاطر خطرناک بودن دنیا انسانها بچه دنیا نیارن الان نسل بشر از بین رفته بود.

[رامونا]

سلام مریم جان،خوبی عزیزم؟
اگه یادت باشه قبلا در مورد این موضوع ما با هم صحبت کردیم،
دقیقا من از همین نگرانیام گفتم و تو با جملات خیلی قشنگی توضیح دادی که باید ترس و استرسو از خودم دور کنم،
اون موقع البته من قانع نشدم و ازش گذشتم، چون میدونستم چون توی شرایط من قرار نگرفتی قطعا به اندازه من لمسش نمیکنی.
اما از این به بعد هر چی بهش نزدیکتر میشی بیشتر حسش میکنی و درگیرش میشی ...
دقیقا منم مدتهاست با این افکار درگیرم...
این که کسی قرار پاره تنم بشه و بیاد توی این دنیای پر از ظلم و بی عدالتی و سختی بکشه خیلی ناراحتم میکنه...
اینکه یک عمر همه نگرانی و دل مشغولیم باشه و هر آن بترسم از اینکه مبادا خار به پاش بره خیلی میترسونتم...

اما میدونی چیه، با همه این ترسها و نگرانیا یه روز به جایی میرسی که غریزه مادری جوری درونت غلیان میکنه که هیچ جوری نمیتونی سرکوبش کنی و با هیچ چیزی نمیتونی جلوشو بگیری...
واسه هر کسی زمانش متفاوته، دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره،
دیگه اون موقع فقط میخوای باشه و تو مادرش باشی و عشقت پدرش...

من الان به این نقطه رسیدم، جایی که دیگه نمیتونم در برابر این حسم مقاومت کنم!
شاید خودخواهی باشه... اما واقعا شاید اگر چنین غریزه ای وجود نداشت که چنین خودخواهی رو به بار بیاره ، آدما نمیتونستن طعم خوشبختی که بعد از بچه دار شدن میچشن رو تجربه کنن...
حسی که پس از بچه دار شدن تجربه میکنی بخش خیلی مهمی از زندگیه!
به حدی ناب و لذت بخش و عمیقه که معادلات و افکار گذشته آدمو به هم میریزه،
جوری خوشبختی و سعادتو لمس میکنی که خودتو سرزنش میکنی از اینکه پسش میزدی!
شیرینی بی حد و حصری که هیچوقت و هیچ جای دیگه نمیتونی تجربه ش کنی،
و متقابلا زنجیروار همین عشق و احساسات میتونه زمینه ساز سعادت و خوشبختی اون طفل باشه!

واقعا آیا زندگی چیزی غیر از اینه؟!
عشق،امید،انگیزه،به تکاپو افتادن و نگاه به آینده...
در کل طول عمرمون آیا دنبال همینا نبودیم؟!
بچه دار شدن هم به نوعی آدمو توی این سیر قرار میده.

[سعید62]

سلام
خیلی با خودم کلنجار رفتم تا بتونم این مطلب رو بنویسم
از وقتی که با همسرم آشنا شدم این فکر و استرس باهام همراه شده
خب وقتی از شور و حال ازدواج مدتی بگذره
همه کمابیش در مورد یه موضوع دیگه صحبت میکنن
و اون مسئله‌ی همیشه جالبِ بچه‌دار شدن هست!
چیزی که این رو برای من مسئله‌ساز کرده
این هست که فلسفه‌ی من توی زندگی با بقیه فرق میکنه
من نمیتونم درک کنم چرا باید فرزندی داشته باشم، وقتی دنیا انقد جای ناامن و وحشتناکی شده
من دوس ندارم تو این دنیای کثیف موجود پاک و بیگناهی رو به دنیا بیارم که مدام نگرانش باشم که مبادا به خطر بیفته و با دستای خودم هُلش بدم تو این دنیای که خودم ازش هزاران زخم خوردم
اگه یه روزی ازم بپرسه چرا منو به دنیا آوردین چی بگم؟
به نظرتون لازمه آدم بچه داشته باشه ؟

سلام
بچه روح زندگی هست خیلی شیرین هست اصلا زندگی بدون بچه طراوت ندارد وقتی که پا به سن بگذاری میفهمی زندگیت بی ثمر بوده ثمر و میوه زندگی فرزندان هستند الان تو دوست داشتی نباشی مادر و پدرت شما را نیآورده بودند.
تنهایی با شوهر تا یک مدتی سرگرم کننده باشد بعدش عادت کردی دیگر زندگیت تا حدی یکنواخت و کسل میشود تازگی و نشاط خانه بچه هست.

[heh_heh]

دقیقا منم از بچه میترسم، وقتی میشنوم که یه خانواده ای بچه دار شدن میگم چه دل و جراتی دارن اینا... شاید بخاطر همینه که وقتی فهمیدم بچه دار نمیشم دنبال دوا و درمانش هم نرفتم...
نمیدونم... برا منم سواله

[yasamanH]

سلام عزيزم
اميدوارم كه حالتون حسابي خوب باشه؛
تاپيك رو كه ميخوندم يادِ كتابِ " نامه به كودكي كه هرگز زاده نشد" از اوريانا فالاچي افتادم
و پيشنهاد ميكنم حتما بخونيدش اگه نخوندين
اوريانا فالاچي دقيقا اين نگراني هاي شمارو به تصوير كشيده و دلايل وجود و عدم وجود نوزادش در دنيارو توصيف كرده و خب قصه ي قشنگيه كه قطعا ميتونه بهتون كمك كنه.

[delvapas2000]

سلام
خیلی با خودم کلنجار رفتم تا بتونم این مطلب رو بنویسم
از وقتی که با همسرم آشنا شدم این فکر و استرس باهام همراه شده
خب وقتی از شور و حال ازدواج مدتی بگذره
همه کمابیش در مورد یه موضوع دیگه صحبت میکنن
و اون مسئله‌ی همیشه جالبِ بچه‌دار شدن هست!
چیزی که این رو برای من مسئله‌ساز کرده
این هست که فلسفه‌ی من توی زندگی با بقیه فرق میکنه
من نمیتونم درک کنم چرا باید فرزندی داشته باشم، وقتی دنیا انقد جای ناامن و وحشتناکی شده
من دوس ندارم تو این دنیای کثیف موجود پاک و بیگناهی رو به دنیا بیارم که مدام نگرانش باشم که مبادا به خطر بیفته و با دستای خودم هُلش بدم تو این دنیای که خودم ازش هزاران زخم خوردم
اگه یه روزی ازم بپرسه چرا منو به دنیا آوردین چی بگم؟
به نظرتون لازمه آدم بچه داشته باشه ؟

سلام
شما که میفرمایین ارشد روانشناسی دارین پس قاعدتا نباس همچی سوالی رو از افراد غیرروانشناس بپرسین!
اصلا بطور کلی نباس این مورد واستون سوال میشد

البته شایدم قصدتون نظرسنجی باشه(حالا بهردلیلی)

حالا جواب سوالتون
زندگی یه موهبته که پدرمادر میتونن اونو به فرزند یا فرزندانشون تقدیم کنن

اگه فرزندتونو به دنیا نیارین یعنی اون موجود بقول شما پاک و بیگناه اصلا موجودیت پیدا نمیکنه و از نیستی به هستی وارد نمیشه
پس بنابراین شما با به دنیا اوردنش درواقع بهش لطف میکنین و بزرگترین هدیه یعنی زندگی رو بهش تقدیم میکنین

حالا این دیگه بستگی به خودتون داره که بسته به توان مالی و نوع شخصیت خودتون و همسرتون چه مقدار بتونین شرایط مناسب واسه رشد و بالندگیش فراهم کنین
طبعا بچه دار شدن نیاز به برنامه ریزی و پرداخت هزینه های مادی و زمانی داره و کار ساده ای نیست

پ ن:
من شما رو که به گفته خودتون ارشد روانشناسی هستین به تاپیکم دعوت کردم و نیومدین
قاعده اصولیش این بود که منم متقابلا هیچی اینجا ننویسم
اما بااینکه مشکل من واقعیه و مساله شما حالت فرضی و اگر و مگر داره بااینحال خواستم از رو انسانیتم چیزایی که بلدم تقدیمتون کنم و شما رو راهنمایی کنم

[omidd]

بچه خوبه ، بچه ها هم بزرگ میشن رشد می کنند زیاد سخت نگیر یک خانواده 5 نفره چقدر شیرین تر خواهد بود نسبت به زندگی دو نفره بی روح حیف که وضع اقتصادی بد شده اجازه نمیده خانواده ها بزرگتر بشن....!

[Tarah2019]

سلام خیلی چاکرم
این هفته یه فیلمی دیدم اسمش کفرناخوم بود موضوعش درباره همین بود پسره رفته بود دادگاه از پدر و مادرش به جرم دنیا اوردنش شکایت کرده بود
میگفت پدر مادراااا اگه نمیتونین یه بچه رو خوشبخت کنین بچه دار نشین ،من از بچگی کتکم میزدن،سختی میکشیدم آخه چرا منو به دنیا اوردین ؟

به هرحال برا بچه دار شدن باید یه سری استاندارد ها داشته باشی که سختی هایی که خودت کشیدی بچت حداقل نکشه ،پدر مادر من همیشه میگفتن کامی جون الهی سختی هایی که ما کشیدیم رو تو نکشی و واقعا هم جز یه مورد هیچ سختی که اونا کشیدن رو نکشیدم شکر خدا...
نیمه پر لیوان رو ببین دنیا هنوز زیبایی های خودش رو داره،لذت بچه داری ،لذت شیطونیاش ،لذت اینکه شب تا صبح تول بغلت بخابه ،بوی خاصش که واقن هم خاصه
از این لذت ها نمیشه گذشت
من خودم به همه فامیل گفتم به نیت 14 معصوم میخام 14 تا بچه داشته باشم نمیدونم چرا همه خندیدن
شما میدونین چرا میخندن (:؟؟؟

[رزمریم]

سلام مریم جان،خوبی عزیزم؟
اگه یادت باشه قبلا در مورد این موضوع ما با هم صحبت کردیم،
دقیقا من از همین نگرانیام گفتم و تو با جملات خیلی قشنگی توضیح دادی که باید ترس و استرسو از خودم دور کنم،
اون موقع البته من قانع نشدم و ازش گذشتم، چون میدونستم چون توی شرایط من قرار نگرفتی قطعا به اندازه من لمسش نمیکنی.
اما از این به بعد هر چی بهش نزدیکتر میشی بیشتر حسش میکنی و درگیرش میشی ...
دقیقا منم مدتهاست با این افکار درگیرم...
این که کسی قرار پاره تنم بشه و بیاد توی این دنیای پر از ظلم و بی عدالتی و سختی بکشه خیلی ناراحتم میکنه...
اینکه یک عمر همه نگرانی و دل مشغولیم باشه و هر آن بترسم از اینکه مبادا خار به پاش بره خیلی میترسونتم...

اما میدونی چیه، با همه این ترسها و نگرانیا یه روز به جایی میرسی که غریزه مادری جوری درونت غلیان میکنه که هیچ جوری نمیتونی سرکوبش کنی و با هیچ چیزی نمیتونی جلوشو بگیری...
واسه هر کسی زمانش متفاوته، دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره،
دیگه اون موقع فقط میخوای باشه و تو مادرش باشی و عشقت پدرش...

من الان به این نقطه رسیدم، جایی که دیگه نمیتونم در برابر این حسم مقاومت کنم!
شاید خودخواهی باشه... اما واقعا شاید اگر چنین غریزه ای وجود نداشت که چنین خودخواهی رو به بار بیاره ، آدما نمیتونستن طعم خوشبختی که بعد از بچه دار شدن میچشن رو تجربه کنن...
حسی که پس از بچه دار شدن تجربه میکنی بخش خیلی مهمی از زندگیه!
به حدی ناب و لذت بخش و عمیقه که معادلات و افکار گذشته آدمو به هم میریزه،
جوری خوشبختی و سعادتو لمس میکنی که خودتو سرزنش میکنی از اینکه پسش میزدی!
شیرینی بی حد و حصری که هیچوقت و هیچ جای دیگه نمیتونی تجربه ش کنی،
و متقابلا زنجیروار همین عشق و احساسات میتونه زمینه ساز سعادت و خوشبختی اون طفل باشه!

واقعا آیا زندگی چیزی غیر از اینه؟!
عشق،امید،انگیزه،به تکاپو افتادن و نگاه به آینده...
در کل طول عمرمون آیا دنبال همینا نبودیم؟!
بچه دار شدن هم به نوعی آدمو توی این سیر قرار میده.

رامونا رامونا رامونای عزیزم
چقدر احتیاج دارم از نزدیک با یکی مثه تو حرف بزنم
انقدر پر از رنج و آشفتگی‌ام
که مسئله بچه کمترینش هست
یادم نیس چه حرفایی بهت زدم
ببخش که نتونستم درست درکت کنم
امیدوارم یه فرزند سالم و صالح داشته باشی و کیف کنی باهاش
من خیلی میترسم
از اینکه بیرون از خونه چه اتفاقاتی منتظر فرزندم باشه
شایدم باهاش کنار اومدم
نمیدونم
ممنون که برام نوشتی

[رزمریم]

سلام
شما که میفرمایین ارشد روانشناسی دارین پس قاعدتا نباس همچی سوالی رو از افراد غیرروانشناس بپرسین!
اصلا بطور کلی نباس این مورد واستون سوال میشد

البته شایدم قصدتون نظرسنجی باشه(حالا بهردلیلی)

حالا جواب سوالتون
زندگی یه موهبته که پدرمادر میتونن اونو به فرزند یا فرزندانشون تقدیم کنن

اگه فرزندتونو به دنیا نیارین یعنی اون موجود بقول شما پاک و بیگناه اصلا موجودیت پیدا نمیکنه و از نیستی به هستی وارد نمیشه
پس بنابراین شما با به دنیا اوردنش درواقع بهش لطف میکنین و بزرگترین هدیه یعنی زندگی رو بهش تقدیم میکنین

حالا این دیگه بستگی به خودتون داره که بسته به توان مالی و نوع شخصیت خودتون و همسرتون چه مقدار بتونین شرایط مناسب واسه رشد و بالندگیش فراهم کنین
طبعا بچه دار شدن نیاز به برنامه ریزی و پرداخت هزینه های مادی و زمانی داره و کار ساده ای نیست

پ ن:
من شما رو که به گفته خودتون ارشد روانشناسی هستین به تاپیکم دعوت کردم و نیومدین
قاعده اصولیش این بود که منم متقابلا هیچی اینجا ننویسم
اما بااینکه مشکل من واقعیه و مساله شما حالت فرضی و اگر و مگر داره بااینحال خواستم از رو انسانیتم چیزایی که بلدم تقدیمتون کنم و شما رو راهنمایی کنم

حرف شما مثه این میمونه که به یه پزشک بگید
شما که خودت دکتری چطور بیمار شدی
دوست عزیز من تاپیک شما رو خوندم
اما وقتی جایی ببینم نمیتونم نظر مفید بدم ترجیح میدم سکوت کنم تا اینکه حتما یه حرفی بزنم
مشکلات آدما باهم قابل مقایسه نیستن که بگیم درد کی بیشتر یا کمتره
آستانه تحمل انسان‌ها باهم فرق داره و ممکنه چیزی که به قول شما فرضی و اگر و مگر برای من مسئله باشه
و چیزی که واقعا شما رو میرنجونه در نظر من مسئله خاصی نباشه
فک نمیکنم تاپیک و پست گذاشتن گروکشی باشه
بهرحال ممنون

[رامونا]

رامونا رامونا رامونای عزیزم
چقدر احتیاج دارم از نزدیک با یکی مثه تو حرف بزنم
انقدر پر از رنج و آشفتگی‌ام
که مسئله بچه کمترینش هست
یادم نیس چه حرفایی بهت زدم
ببخش که نتونستم درست درکت کنم
امیدوارم یه فرزند سالم و صالح داشته باشی و کیف کنی باهاش
من خیلی میترسم
از اینکه بیرون از خونه چه اتفاقاتی منتظر فرزندم باشه
شایدم باهاش کنار اومدم
نمیدونم
ممنون که برام نوشتی

عزیزم❤❤❤
واقعا ممنونم از این همه حس اعتماد و محبتی که بهم داری❤❤❤
خدا نکنه پر از رنج باشی گلم.
تازه اول راهی دختر.
باید قوی باشی و با یک روحیه خوب بری به سمت مسیر جدیدی که پیش روته������

[delvapas2000]

حرف شما مثه این میمونه که به یه پزشک بگید
شما که خودت دکتری چطور بیمار شدی
دوست عزیز من تاپیک شما رو خوندم
اما وقتی جایی ببینم نمیتونم نظر مفید بدم ترجیح میدم سکوت کنم تا اینکه حتما یه حرفی بزنم
مشکلات آدما باهم قابل مقایسه نیستن که بگیم درد کی بیشتر یا کمتره
آستانه تحمل انسان‌ها باهم فرق داره و ممکنه چیزی که به قول شما فرضی و اگر و مگر برای من مسئله باشه
و چیزی که واقعا شما رو میرنجونه در نظر من مسئله خاصی نباشه
فک نمیکنم تاپیک و پست گذاشتن گروکشی باشه
بهرحال ممنون

اره از لحاظی حق با شماس
بهرحال ادم با ادم فرق داره
تفاوت ادمها یوقتا فوق العاده زیاده

اینکه شما جایی که نظر مفید نداری سکوت میکنی خیلی خوبه
نسبت به ادمهایی که نظرات مفید ندارن اما براساس مغز کوچیک و دنیای کوچیک و شخصیت کوچیکشون هرجا که میرسن یاوه میگن مبادا به سکوت برگزار کنن و دیگرون بگن این یارو چرا زر نزد؟!

ممنونم از درک و فهم شما که جایگاه سکوت و جایگاه کلام رو بخوبی از همدیگه تفکیک میکنین

بهرحال نظر من راجع به فرزنددار شدن همون بود که تقدیم شد و ازدید من عقلانی ترین نگاه همین است و بس
موفق باشی

[heh_heh]

سلام خیلی چاکرم
این هفته یه فیلمی دیدم اسمش کفرناخوم بود موضوعش درباره همین بود پسره رفته بود دادگاه از پدر و مادرش به جرم دنیا اوردنش شکایت کرده بود
میگفت پدر مادراااا اگه نمیتونین یه بچه رو خوشبخت کنین بچه دار نشین ،من از بچگی کتکم میزدن،سختی میکشیدم آخه چرا منو به دنیا اوردین ؟

به هرحال برا بچه دار شدن باید یه سری استاندارد ها داشته باشی که سختی هایی که خودت کشیدی بچت حداقل نکشه ،پدر مادر من همیشه میگفتن کامی جون الهی سختی هایی که ما کشیدیم رو تو نکشی و واقعا هم جز یه مورد هیچ سختی که اونا کشیدن رو نکشیدم شکر خدا...
نیمه پر لیوان رو ببین دنیا هنوز زیبایی های خودش رو داره،لذت بچه داری ،لذت شیطونیاش ،لذت اینکه شب تا صبح تول بغلت بخابه ،بوی خاصش که واقن هم خاصه
از این لذت ها نمیشه گذشت
من خودم به همه فامیل گفتم به نیت 14 معصوم میخام 14 تا بچه داشته باشم نمیدونم چرا همه خندیدن
شما میدونین چرا میخندن (:؟؟؟

طراح... تو قرار بوده یه شوخی باشی، ولی ماجرا جور دیگه ای پیش رفته ))))

[yasamanH]

طراح... تو قرار بوده یه شوخی باشی، ولی ماجرا جور دیگه ای پیش رفته ))))

منم با آقا هادي موافقم

[delvapas2000]

منم با آقا هادي موافقم

اره حق با شماس یاسمن جان
بنظر منم یه ادمی باید خیلی کودن و خرفت باشه که داخل یه بحث جدی مث این تاپیک ،بیاد و جمله های مسخره بنویسه یا شوخی کنه!

کلا ادمهای عاقل هیچوقت داخل بحثهای جدی ،شوخی نمیکنن
اما چه میشه کرد
محدودیتهای جامعه اسلامی و فشارهای اقتصادی و حسرت به دلی و فلاکت گریبان خیلی از مردم ایران رو گرفته و این طفلکیها واسه روحیه دادن به خودشون چاره ای جز این مشنگ بازیا ندارن
دنیاشون کوچیکه و وضعشون رقت انگیز!

درمورد تاپیکهای خود منم چندبار این اتفاق افتاده و همین جماعت حسرت به دل اومدن ابراز وجود کردن حیوونیا..
جالبه یکی ازهمین حسرت به دلها چقد بیکار بوده که رفته تاپیک چندماه پیش منو اورده بالا با همین محتوای مسخره و لوده بازی!

قصد ندارم اینجور ادمها رو تحقیر کنم
اما چون موقعیت و شرایط زندگیم دقیقا برعکس اوناست بنابراین نمیتونم درکشون کنم!

[yasamanH]

اره حق با شماس یاسمن جان
بنظر منم یه ادمی باید خیلی کودن و خرفت باشه که داخل یه بحث جدی مث این تاپیک ،بیاد و جمله های مسخره بنویسه یا شوخی کنه!

کلا ادمهای عاقل هیچوقت داخل بحثهای جدی ،شوخی نمیکنن
اما چه میشه کرد
محدودیتهای جامعه اسلامی و فشارهای اقتصادی و حسرت به دلی و فلاکت گریبان خیلی از مردم ایران رو گرفته و این طفلکیها واسه روحیه دادن به خودشون چاره ای جز این مشنگ بازیا ندارن
دنیاشون کوچیکه و وضعشون رقت انگیز!

درمورد تاپیکهای خود منم چندبار این اتفاق افتاده و همین جماعت حسرت به دل اومدن ابراز وجود کردن حیوونیا..
جالبه یکی ازهمین حسرت به دلها چقد بیکار بوده که رفته تاپیک چندماه پیش منو اورده بالا با همین محتوای مسخره و لوده بازی!

قصد ندارم اینجور ادمها رو تحقیر کنم
اما چون موقعیت و شرایط زندگیم دقیقا برعکس اوناست بنابراین نمیتونم درکشون کنم!

نه عزيز من از جنبه ي طنز ماجرا گفتم
نظرتون در اين رابطه كه ميگين بايد تو چنين بحثايي جدي بود براي من محترمه
اما خب اطلاعات تاپيك و جناب طراح رو اگه بخونيد
هر دو همسن هستن و شايد با اين شوخي تاثير بيشتري هم رو روحيه ي طرف مقابلشون بزارن
در كل كه به نظرم سخت نگيرين خيلي.

[رزمریم]

چیشده؟

[delvapas2000]

نه عزيز من از جنبه ي طنز ماجرا گفتم
نظرتون در اين رابطه كه ميگين بايد تو چنين بحثايي جدي بود براي من محترمه
اما خب اطلاعات تاپيك و جناب طراح رو اگه بخونيد
هر دو همسن هستن و شايد با اين شوخي تاثير بيشتري هم رو روحيه ي طرف مقابلشون بزارن
در كل كه به نظرم سخت نگيرين خيلي.

البته از جهتی حق با شماست
منم قصد نداشتم کاربر طراح رو تحقیر کنم
میدونم اوضاع جامعه داره به امثال اینا شدیدا فشار میاره
حتی همون خل و چلی که تاپیک چندماه قبل منو با اسپم مزخرفش بالا میاره اون بیچاره هم تحت فشاره

امثال اینا از روزگار سیلی زیاد خوردن(و خودشونم به فشارهای خانوادگی و تحت ستم بودنشون اعتراف میکنن)
وقتی از روزگار سیلی خوردن شاید سزاوار نباشه از ما هم سیلی بخورن(البته شایدم سزاوار باشنا)

شما خیلی دلتون مهربونه یاسمن جان
دوس ندارین هیچکسیو تحقیر کنین

اما برطبق عقاید ما اگه هرانسانی مجبور به پذیرش نتیجه اعمالش باشه پس قبل از انجام دادنش یه مقدار فکر میکنه
بنابراین ماها گذشت و بخشندگی(از اعمال بد و اشتباهات دیگران) رو خلاف طبیعت انسان و مخل روابط انسانی میدونیم
بلکه انتقام و مقابله به مثل رو پیشنهاد میدیم

دیروز من میخواستم به یه کاربر شیرین عقل یاوه گو امتیاز منفی بدم
اما بر حسب سهو و متاسفانه به خانم رامونا امتیاز منفی دادم!

ایشون اومد داخل تاپیک من(که مربوط به بیماری و مشکلات منه) گله و شکایتشو مطرح کرد و اتفاقا حق داشت!
ایشون نمیدونست من تعمد نداشتم اما بعدا فهمید

من داخل پیام خصوصی به ایشون گفتم بخشیدن دیگران نه فضیلته نه وظیفه!
اما چون من تعمد نداشتم و سعی در جبران هم داشتم پس سزاوار انتقام نیستم
یعنی اگه تعمد داشتم حتما سزاوار انتقام بودم

من سعی میکنم تا جایی که میتونم خودم الگوی عملی از عقایدم باشم و شعارهای الکی و توخالی ندم

اما متاسفانه بعضیا(بلانسبت شما و بقیه دوستان) فقط تز میدن و پای عمل که برسه جا میزنن یا حرفشونو پس میگیرن
من از اوناش نیستم
موفق باشی یاسمن عزیزم

[heh_heh]

سلام خیلی چاکرم
این هفته یه فیلمی دیدم اسمش کفرناخوم بود موضوعش درباره همین بود پسره رفته بود دادگاه از پدر و مادرش به جرم دنیا اوردنش شکایت کرده بود
میگفت پدر مادراااا اگه نمیتونین یه بچه رو خوشبخت کنین بچه دار نشین ،من از بچگی کتکم میزدن،سختی میکشیدم آخه چرا منو به دنیا اوردین ؟

به هرحال برا بچه دار شدن باید یه سری استاندارد ها داشته باشی که سختی هایی که خودت کشیدی بچت حداقل نکشه ،پدر مادر من همیشه میگفتن کامی جون الهی سختی هایی که ما کشیدیم رو تو نکشی و واقعا هم جز یه مورد هیچ سختی که اونا کشیدن رو نکشیدم شکر خدا...
نیمه پر لیوان رو ببین دنیا هنوز زیبایی های خودش رو داره،لذت بچه داری ،لذت شیطونیاش ،لذت اینکه شب تا صبح تول بغلت بخابه ،بوی خاصش که واقن هم خاصه
از این لذت ها نمیشه گذشت
من خودم به همه فامیل گفتم به نیت 14 معصوم میخام 14 تا بچه داشته باشم نمیدونم چرا همه خندیدن
شما میدونین چرا میخندن (:؟؟؟

طراح حرفش کاملا درست بود و به زیرساخت های قبل از تولیدمثل اشاره کرد.. که اگر رعایت بشه خیلی از بزه های اجتماعی انقدر کوچیک میشن که به راحتی میشه حلشون کرد و نگرانی های والدین چند مرحله میاد پایینتر...

یه سریا باید کتاب بنویسن و بشینن همه شو یادگاری و امضا کنن که وقتی دیگرون یه حرفی میزنن فک نکنن حتما اونا هم باید یه پارافی از افکارشون رو اضافه کنن.. به قول سید جلال، حال نمیکنی آنفالو کن مشتی

[sam127]

چرا اینطوری فکر نمیکنی :
که من میتونم بچه را به دنیا بیارم و ازش محافظت کنم

[eli2]

سلام مریم جونم راستش منم مثله تو فکر میکنم چرا باید یه بچه بی گناه با اینده ای نامعلوم و وضع اقتصادی این چنینی و به خصوص وجود گرگ هایی که هر لحظه ممکنه بهش اسیب بزنن رو به این دنیا اورد
البته همه اینا به کنار، سختی به دنیا اوردن بچه و به هم خوردن وضع روحی و جسمی و توجه شبانه روز و بی خوابی و ... همه ی اینا این مسله رو تشدید میکنه.
به دنیا اومدن بچه یه مسله توافقیه باید دونفر قبلش رو این موضوع صحبت کرده باشن وگرنه اوردن هر کدام از دلایل بالا یه راه حلی براش پیدا میشه و برای طرف مقابل که بچه دوسته قابل قبول نیست .
عاملی که باعث میشه دو نفر از هم سرد بشن و فاصله بگیرین به خاطر اینه که رو یه موضوع به توافق نمیرسن مخصوصا اگر اون موضوع بچه باشه که یکی از دلایل ازدواج برای خیلیا مسله بچه هست
من حرفاتو قبول دارم ولی نظر همسر گرامیت خیلی مهمه ، حالا هر چی تو هم استدلال بیاری ممکنه در ظاهر قبول کنه ولی یه حسرت تو دلش میمونه و همین باعث فاصله گرفتن و دعواهای بعدی میشه مگر اینکه قبل از ازدواج دربارش صحبت کرده باشین و هر دو به توافق رسیده باشن.
البته چیزی که خیلی مهمه اینه که باید دید ایا هر دونفر شرایط بچه دار شدنو دارن یا نه . واسه همین حداقل یکسالی به نظرم زمان میبره که این شرایطو باید چک کنید . مثلا پدر، بچه دوست نیست ، در اینده پا به پات بهت کمک نمیکنه ، بچه مریض میشه ، شبا تا صبح بیدار میمونه ، نیاز به تفریح و پارک داره و باید تو این زمینه هر دو پا به پای هم بهم کمک کنن تا دوران بحرانی بچه که تا 5 سالگی هست رو طی کنن. پس به نظرم چیزی که خیلی مهمه اینه که ببینی چقدر همسرت میتونه در این زمینه بهت کمک کنه و یه راه برای فهمیدنش اینه که پدر همسرت تو این زمینه چجور عمل کردن .
وقتی بدونی که همسرت تو این زمینه کم نمیزاره و کمکت میکنه چه اشکالی داره که عشقتونو با حضور یه بچه کامل کنید اونموقع همون بچه برعکس تصورت ، موجب برکت و فراوانی نعمت میشه و چه بسا سریعتر هم پیشرفت میکنید.

[Admin]

3 میلیون تومان بگیرید، فرزند بیاورید!/ 20 دلیل در کاهش فرزندآوری
مرکز پژوهش های مجلس پیشنهاد داده حداقل سه میلیون برای تولد فرزند پرداخت یا وام داده شود. هر چند هر حمایتی خوب است اما این گفتار 20 دلیل درباره فرزند نیاوری یا کم فرزندی آورده است...
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی با تأکید بر ضرورت افزایش مبلغ وام ازدواج، پیشنهاد داده حداقل 3 میلیون تومان برای تولد فرزند پرداخت شود.

هر طرح حمایتی البته خوب است و هزینۀ خانوار طبعاً با تولد فرزند بالا می‌رود و سرپرست خانواده نیاز به حمایت بیشتر دارد. اما خطاست اگر تصور کنند به صرف وام 3 میلیون تومانی یا حتی 10 میلیون تومانی خانواده ها تشویق می‌شوند فرزندان بیشتری بیاورند.


فرزند نیاوردن یا کاهش فرزند‌آوری در خانواده‌ها - خصوصا طبقه متوسط- اما دلایل دیگری دارد و به صرف وام نمی توان فرزند آوری را تشویق کرد.

نویسندۀ این سطور پیش‌تر و در قالب کاری پژوهشی به 20 دلیل برای کاهش فرزند‌آوری در خانواده های ایرانی رسیده است.

این 20 دلیل را برمی شمرم تا گواهی بر گزارۀ پیش گفته باشد و بدانیم هر چند پرداخت وام برای تولد فرزند خوب است و می توان به یکی از زخم‌های زندگی زد اما خطاست اگر گمان کنیم آنان که فرزند نمی‌آورند به این خاطر است که سه میلیون تومان یا 15 میلیون تومان ندارند!

آن 20 دلیل که برای کاهش فرزندآوری در خانوارهای ایرانی یا بخشی از خانواده‌ها یا دست‌کم طبقه متوسط و حقوق‌بگیر می توان برشمرد از این قرار است:

1. سطح دانش عمومی و آگاهی مردم نسبت به حقوق اولیۀ انسانی که با ارادۀ آنها به دنیا می‌آید بالا رفته و بیم دارند این حقوق را می‌توان تأمین کنند یا نه.

2. مسایل اقتصادی مردم را در فرزند‌آوری میانه‌رو کرده و این مسایل اقتصادی با وام به هر میزان حل نمی‌شود.

3. درنگاه بخشی از مردم مزایای یک امر تبلیغاتی به یک امر عینی تبدیل شده و این دسته از مردم مشکلات اقتصادی چند فزندی را چشیده‌اند. از این رو تنها انگیزه‌ای که می تواند آنان را به فرزند‌آوری تشویق و در واقع تشجیع کند این است که آنچه را که مزیت می‌پندارند مزیت ندانند.

4. یکی از انگیزه‌های فرزند‌آوری در همۀ ادوار «جانشینی پدر و مادر» بوده است. بهبود چشم‌گیر وضعیت بهداشت در دهه های اخیر و کاهش نرخ مرگ و میر کودکان به پدر و مادرها این اطمینان را بخشیده است که یک و نهایتا دو فرزند برای جانشینی کافی است.

5. فرزند دیگر نیروی کار به حساب نمی آید. در زندگی کشاورزی تعداد بیشتر فرزندان احساس اقتدار بیشتری می داد که چه بسا در زندگی های امروزین چنین نباشد.

6. هر نسل نسبت به نسل قبل وسایل جلوگیری از فرزند آوری بیشتری در اختیار دارد و از این رو اصطلاح «فرزند ناخواسته» را کمتر می شنویم و گاه در واقع یکی از دو طرف می خواسته اما تظاهر به ناخواسته بودن می کند.

7. اگر در گذشته شخصی فرزندان متعدد و پرشمار داشت به این خاطر بود که از چند همسر بود. تک همسری به کاهش فرزند آوری هم می انجامد. چند همسری در جامعه مردسالار تحقق می یابد و وقتی جامعه از این فرهنگ فاصله می گیرد در شمار فرزندان هم اثر می‌گذارد.

8. یکی از دلایل کاهش فرزند‌آوری این است که در دنیای مدرن جایگاه خانواده فروکاسته است. این می تواند از تبعات نفوذ فرهنگ غربی و حتی توطئه باشد. با این کاری ندارم اما یکی از انگیزه‌های فرزند بیشتر تقویت نهاد خانواده بود و وقتی نمی خواهند بیشتر تقویت کنند طبعاً کمتر فرزند می آورند.

9. تعریف «دارایی» نسبت به گذشته تغییر کرده است. فرزند در گذشته بخشی از دارایی بود. مثلا شخص می گفت « سه پسر دارم» و فرزندان بیشتر می آورد تا دارایی او بیشتر جلوه کند. دوران ما اما به خاطر فضای مجازی عصر «نمود» ها ست و جلوه کردن ها نه داشته هایی این گونه. دیگران نمی پرسند چند فرزند داری؟ می خواهند ببینند چه نمودی داری.

10. فرزند پسر برای خانواده فرزند و برای حکومت سرباز است. هر قدر از اعتماد فی مابین مردم و ساختار سیاسی کاسته شود از علاقه به تأمین نیروی همان ساختار هم کاسته می شود. این گزاره البته عمومی و قطعی نیست و به نوع نگاه و باورها بستگی دارد. با این حال انکار نمی توان کرد تشویق به افزایش جمعیت در دوران جنگ از تریبون های رسمی از این نگاه هم ناشی می شد.


11. وقتی دختری در 15 سالگی ازدواج می کند تا 35 سالگی و در این 20 سال 5 فرزند می آورد ولی وقتی در 35 سالگی ازدواج می کند از 35 سالگی تا 45 سالگی تنها 5 سال زمان دارد و بعید است بتواند بیش از دو فرزند بیاورد.

12. یک بار رییس مجلس شورای اسلامی در همایشی گفت «سالانه 200 هزار سقط جنین در ایران اتفاق می افتد.» قبلا اگر جنینی شکل می گرفت قانونی و غیر قانونی کمتر می توانستند موضوع را منتفی کنند اما جدای بحث شرعی به هر حال سقط جنین را نمی توان انکار کرد و اتفاق می افتد.
منبع: سایت خبری عصر ایران

[Admin]

بچه ها نظرتون راجب سوالی که پرسیدن و این پست چیه؟

[delvapas2000]

بچه ها نظرتون راجب سوالی که پرسیدن و این پست چیه؟

سلام اقای ادمین
با این پست به نحوی جواب مناسبی به سوال ایشون دادین
تشکر

اما درکل خود همین اصرار حاکمیت به فرزنداوری مردم جای تامل داره که اصلا چرا انقد واسشون مهم شده این مساله؟!
جواب سوال رو من خودم میدونم اما چون به موضوع تاپیک ایشون مرتبط نیست بنابراین اینجا چیزی راجع بش نمینویسم

[رزمریم]

ممنون از دوستانی که پاسخ دادن!
من نظرات رو خوندم
ولی هنوز قانع نشدم!
برای اینکه کمی بحث رو واضح‌تر کنم یه مسایلی رو توضیح میدم
اینکه من و همسرم هر دو تحصیلات دانشگاهی داریم و کارمند هستیم
و از اونجایی که بنا به دلایلی مجبوریم تو شهر کوچیک باشیم (شرایط شغلی) پس فعلا هزینه‌های آنچنانی نداریم
و میتونیم امکانات اولیه رو فراهم کنیم!
در مورد موافقت همسر هم بگم که ایشون کاملا منو درک میکنن و میگن تا وقتی راضی نباشی بچه‌دار نمیشیم چون ذهنیت و آرامشت برام مهم‌تره!
من واقعا نمیتونم درک کنم چرا باید یه موجودی بیاد تو این دنیا که من خودم هنوز باهاش کنار نیومدم!
هر روز فکر میکنم هدف از آفرینش ما چی بوده؟
چرا مستحق این همه رنج هستیم؟
رنج‌های ابتدای زندگی
درگیری با بلوغ و غرور جوانی
شکست‌های عاطفی
انگیزه‌های بی‌سرانجام
مشکلات جسمی و روحی
درد دوری و دلتنگی
من نمیخوام یه نفر دیگه این چیزا رو تجربه کنه
نمیدونم شاید خیلی دارم فلسفیش میکنم
اما واقعا برام سخته
از طرفی به دلایلی بهتره خیلی زود بچه‌دار شیم
برای همین من از الان میخوام این مسئله رو حل کنم

[heh_heh]

ممنون از دوستانی که پاسخ دادن!
من نظرات رو خوندم
ولی هنوز قانع نشدم!
برای اینکه کمی بحث رو واضح‌تر کنم یه مسایلی رو توضیح میدم
اینکه من و همسرم هر دو تحصیلات دانشگاهی داریم و کارمند هستیم
و از اونجایی که بنا به دلایلی مجبوریم تو شهر کوچیک باشیم (شرایط شغلی) پس فعلا هزینه‌های آنچنانی نداریم
و میتونیم امکانات اولیه رو فراهم کنیم!
در مورد موافقت همسر هم بگم که ایشون کاملا منو درک میکنن و میگن تا وقتی راضی نباشی بچه‌دار نمیشیم چون ذهنیت و آرامشت برام مهم‌تره!
من واقعا نمیتونم درک کنم چرا باید یه موجودی بیاد تو این دنیا که من خودم هنوز باهاش کنار نیومدم!
هر روز فکر میکنم هدف از آفرینش ما چی بوده؟
چرا مستحق این همه رنج هستیم؟
رنج‌های ابتدای زندگی
درگیری با بلوغ و غرور جوانی
شکست‌های عاطفی
انگیزه‌های بی‌سرانجام
مشکلات جسمی و روحی
درد دوری و دلتنگی
من نمیخوام یه نفر دیگه این چیزا رو تجربه کنه
نمیدونم شاید خیلی دارم فلسفیش میکنم
اما واقعا برام سخته
از طرفی به دلایلی بهتره خیلی زود بچه‌دار شیم
برای همین من از الان میخوام این مسئله رو حل کنم

این بحث خیییلی سنگینه... من قبلا خیلی بهش فکر کردم... مثلا اینکه اگر آدمای عاقل بچه نیارن، آدمای دیگه بچه میارن و جامعه میوفته دست کسایی که بد بار اومدن و شاید دلیل عقب موندگی بعضی کشورها هم همین باشه... بحثش باید در سطح کلان بررسی بشه... بعدش بیای در سطح خُرد و به این نتیجه برسی که بچه رو توی کانادا به دنیا بیاریش... نمیدونم... سخته...

[Experience]

ممنون از دوستانی که پاسخ دادن!
من نظرات رو خوندم
ولی هنوز قانع نشدم!
برای اینکه کمی بحث رو واضح‌تر کنم یه مسایلی رو توضیح میدم
اینکه من و همسرم هر دو تحصیلات دانشگاهی داریم و کارمند هستیم
و از اونجایی که بنا به دلایلی مجبوریم تو شهر کوچیک باشیم (شرایط شغلی) پس فعلا هزینه‌های آنچنانی نداریم
و میتونیم امکانات اولیه رو فراهم کنیم!
در مورد موافقت همسر هم بگم که ایشون کاملا منو درک میکنن و میگن تا وقتی راضی نباشی بچه‌دار نمیشیم چون ذهنیت و آرامشت برام مهم‌تره!
من واقعا نمیتونم درک کنم چرا باید یه موجودی بیاد تو این دنیا که من خودم هنوز باهاش کنار نیومدم!
هر روز فکر میکنم هدف از آفرینش ما چی بوده؟
چرا مستحق این همه رنج هستیم؟
رنج‌های ابتدای زندگی
درگیری با بلوغ و غرور جوانی
شکست‌های عاطفی
انگیزه‌های بی‌سرانجام
مشکلات جسمی و روحی
درد دوری و دلتنگی
من نمیخوام یه نفر دیگه این چیزا رو تجربه کنه
نمیدونم شاید خیلی دارم فلسفیش میکنم
اما واقعا برام سخته
از طرفی به دلایلی بهتره خیلی زود بچه‌دار شیم
برای همین من از الان میخوام این مسئله رو حل کنم

روند زندگیه اگه سختیها و شکستهایی داره، راحتی و موفقیتهایی هم داره، فقط به سختیها و شکستها فکر نکنید.

[delvapas2000]

ممنون از دوستانی که پاسخ دادن!
من نظرات رو خوندم
ولی هنوز قانع نشدم!
برای اینکه کمی بحث رو واضح‌تر کنم یه مسایلی رو توضیح میدم
اینکه من و همسرم هر دو تحصیلات دانشگاهی داریم و کارمند هستیم
و از اونجایی که بنا به دلایلی مجبوریم تو شهر کوچیک باشیم (شرایط شغلی) پس فعلا هزینه‌های آنچنانی نداریم
و میتونیم امکانات اولیه رو فراهم کنیم!
در مورد موافقت همسر هم بگم که ایشون کاملا منو درک میکنن و میگن تا وقتی راضی نباشی بچه‌دار نمیشیم چون ذهنیت و آرامشت برام مهم‌تره!
من واقعا نمیتونم درک کنم چرا باید یه موجودی بیاد تو این دنیا که من خودم هنوز باهاش کنار نیومدم!
هر روز فکر میکنم هدف از آفرینش ما چی بوده؟
چرا مستحق این همه رنج هستیم؟
رنج‌های ابتدای زندگی
درگیری با بلوغ و غرور جوانی
شکست‌های عاطفی
انگیزه‌های بی‌سرانجام
مشکلات جسمی و روحی
درد دوری و دلتنگی
من نمیخوام یه نفر دیگه این چیزا رو تجربه کنه
نمیدونم شاید خیلی دارم فلسفیش میکنم
اما واقعا برام سخته
از طرفی به دلایلی بهتره خیلی زود بچه‌دار شیم
برای همین من از الان میخوام این مسئله رو حل کنم

بازم سلام
بااین توضیحات بهتر مقصودتونو روشن کردین
درمورد زندگی و تربیت فرزند توی شهر کوچیک از اونجا که منم مث شما بچه تهرانم اما سالهاست بخاطر شرایط کاری پدرم به یه شهر کوچیک نقل مکان کردیم از شرایط زندگی تو اینجور شهرها اگاهم
شما چندتا امتیاز دارین :

بخاطر ارزون بودن قیمت اجاره و پول پیش میتونین خونه خیلی مناسب و مطابق سلیقتون(حتی مثلا حومه شهر و با ویو خیلی عالی) کرایه کنین درحالیکه تو تهران این امکان با هزینه چند ده برابر هم شاید مقدور نشه

قیمت کالاها و خدمات به نسبت کمتره
پس شانس اینو دارین برحسب درامدتون واسه فرزند اینده تون بیشتر خرج کنین
من خودم اینجا چندتا شاگرد خصوصی دارم بشون فیزیک و شیمی درس میدم با حق التدریس خیلی کم
هم واسه من تکافو میکنه هم به اونا فشار نمیاد

هوای پاکیزه تر سلامتی بیشتر عمرطولانیتر
این مزیت از همش مهمتره

اما عیب بزرگ شهرهای کوچیک اینه که مردم بشدت سرشون توکار همدیگس

ضمنا امکانات پایینتره(رفاهی درمانی اداری و..)

خب حالا میرسیم به بحث فلسفه وجودی
هرانسانی به اراده دوتا والد به وجود میاد(پدر و مادر)
زندگی و وجود پیدا کردن یه موهبته
اگه ماها بدنیا نمیومدیم یعنی وجود نداشتیم
خب البته که رنج و لذت بر (هیچ) اثر نمیکنن
باید موجودیت پیدا کنیم که عوامل مختلف بتونن بر ما اثر بزارن

دقیقا مث یه ساختمون که وقتی ساخته میشه موجودیت پیدا میکنه
اما خب باد و بارون و برف و تابش افتاب ممکنه روی اون ساختمون اثراتی بزارن
اما ایا شما میگی چرا اصلا این ساختمون ساخته شده؟!
اگه ساخته نمیشد که اصلا صورت مساله ای وجود نداشت
مگه نه؟

شما از رنجها گله دارین و کاملا حق دارین
اما یه چیزیو درنظر بگیر رزمریم جان
من مث بعضی ادمهای بیدرد یا شیرین عقل نیستم که بگم بر سختیها صبر کن تا اجر ببری!
من ازین حرفای خنده دار بلد نیستم

دوست گلم
وقتی میبینی که بار رنجها و سختیها طوری سنگین شده که نمیتونی از زندگیت لذت ببری یعنی یه جای کار اشکال داره
ماهیت زندگی ما رنج نیست
بلکه طبیعتا و ماهیتا واسه لذت بردن به دنیا اومدیم
پس اگه تحت فشار هستیم و زندگیمون به زنجیره رنجها تبدیل شده حتما و یقینا یه مشکلی وجود داره که سازنده بقیه مشکلهاست و اگه اونو حل کنیم بقیه مشکلات یا حل میشن یا تسهیل میشن و تحملشون خیلی راحتتر خواهد بود

مشکل اصلی ممکنه باورها و نوع نگاهمون باشه
برخود سخت گرفتنها
پس زدن خواهشهای نفس که میتونه زمینه زندگی ادم رو تیره و کدر کنه
گاهی وقتها ادم همنشین مزخرفی داره(منظورم اصلا به شما و همسر گرامیتون نیست) حتی اگه اون همنشین مزخرف پدر یا مادر طرف باشن طرف باید بشدت به فکر فراهم کردن زمینه استقلالشو و جدا کردن خونه خودش باشه
چون همنشینهای ناسازگار واسه ادم رنج تولید میکنن
البته همنشین ناسازگار میتونه همسایه یا همکار یا همکلاسی هم باشه ها!
در اون موارد باید دیوار مجازی کشید که برخوردها به حداقل برسن و اگه موثر واقع نشد فکر دیگه ای کرد
و خیلی مسایل و مشکلات دیگه که باید شناسایی و حل بشن

نمیدونم مقصودم رو تا چه حد واضح رسونده باشم
اما اگه حس میکنین حرفام واستون سودمند هستن بفرمایین که ادامه بدم

اگرم جاییش ابهام داره بفرمایین مجدد توضیح بدم

[سعید62]

ممنون از دوستانی که پاسخ دادن!
من نظرات رو خوندم
ولی هنوز قانع نشدم!
برای اینکه کمی بحث رو واضح‌تر کنم یه مسایلی رو توضیح میدم
اینکه من و همسرم هر دو تحصیلات دانشگاهی داریم و کارمند هستیم
و از اونجایی که بنا به دلایلی مجبوریم تو شهر کوچیک باشیم (شرایط شغلی) پس فعلا هزینه‌های آنچنانی نداریم
و میتونیم امکانات اولیه رو فراهم کنیم!
در مورد موافقت همسر هم بگم که ایشون کاملا منو درک میکنن و میگن تا وقتی راضی نباشی بچه‌دار نمیشیم چون ذهنیت و آرامشت برام مهم‌تره!
من واقعا نمیتونم درک کنم چرا باید یه موجودی بیاد تو این دنیا که من خودم هنوز باهاش کنار نیومدم!
هر روز فکر میکنم هدف از آفرینش ما چی بوده؟
چرا مستحق این همه رنج هستیم؟
رنج‌های ابتدای زندگی
درگیری با بلوغ و غرور جوانی
شکست‌های عاطفی
انگیزه‌های بی‌سرانجام
مشکلات جسمی و روحی
درد دوری و دلتنگی
من نمیخوام یه نفر دیگه این چیزا رو تجربه کنه
نمیدونم شاید خیلی دارم فلسفیش میکنم
اما واقعا برام سخته
از طرفی به دلایلی بهتره خیلی زود بچه‌دار شیم
برای همین من از الان میخوام این مسئله رو حل کنم

سلام
حالا که واضحتر پرسیدید می توانم جواب بهتر و کاملتری بدهم.
سوال شما بستگی پیدا می کند به اعتقادی که دارید اگر شما این دنیا را پایان کار انسان میدانید و مرگ را مرحله پایانی حیات می بینید بله دنیا مجموعه ای از گرفتاریهاست و همان بهتر که بچه ای پا به این دنیا نگذارد ولی اگر دنیا را گذرگاهی برای رسیدن به کمال مبدانید و درد و رنج آن را مرحله ای از مسیر تکامل خود می بینید تا به سعادت واقعی که وصال معبود یکتا میدانید حتما زایش فرزندی صالح که لایق بهشت باشد را فرصتی مغتنم میدانید و او را از رسیدن به جایگاهی که سزاورش هست را محروم می کنید کلا بزرگترین پاداش یک مادر فرزندیست که عالم را می تواند نجات دهد مثل حضرت مریم(س) مثل حضرت خدیجه و حتی مثل مادرخوانده ای چون حضرت آسیه(س)و.......... .
حتی مادر ادیسون بیشتر از ادیسون در موفقیتهایش موثر بوده و.............
شما ارزش وجودی و منزلت والای زایش و تربیت یک انسان را دست کم می گیرید مگر خود قرآن کریم نگفته اگر جان یک انسان را نجات بدهید جان تمام انسانها را نجات داده اید.

[رزمریم]

این بحث خیییلی سنگینه... من قبلا خیلی بهش فکر کردم... مثلا اینکه اگر آدمای عاقل بچه نیارن، آدمای دیگه بچه میارن و جامعه ..

ممنون به نکته خوبی اشاره کردید.

روند زندگیه اگه سختیها و شکستهایی داره، راحتی و موفقیتهایی هم داره، فقط به سختیها و شکستها فکر نکنید.

قطعا منکر موفقیت‌هایی که پس از شکست‌ها وجود داره نیستم
خود من راه‌های پر پیچ و خم زیادی توی زندگیم داشتم که بعد از اونها به موفقیت رسیدم
اما تصور اینکه فرزندم تو همچین موقعیت‌هایی قرار بگیره برام دردناکه

بازم سلام
بااین توضیحات بهتر مقصودتونو روشن کردین
درمورد
اگرم جاییش ابهام داره بفرمایین مجدد توضیح بدم

ممنون از حرفای خوب شما
عزیزم من بچه‌ی تهران نیستم! و نمیدونم چطور این ذهنیت برای شما ایجاد شد
توی حرفاتون یه نکته‌ی خیلی خوبی بود
و من خیلی بهش فکر کردم
اینکه ایا خودم الان از زندگیم لذت میبرم یا نه؟
واقعیتش من الان زندگیمو دوس دارم و خیلی کارها دارم که میخوام انجامشون بدم
هر روز بابتش شکرگزار خداوند هستم
اما در گذشته شرایطی داشتم که بسیار آزرده میشدم و به سختی و تنهایی اون شرایط رو کنترل کردم
برای همین فکر میکنم اگر فرزندی داشته باشم که توی اون شرایط یا حتی بدتر قرار بگیره من مقصرش هستم چون به دنیاش آوردم

سلام
حالا که واضحتر پرسیدید می توانم جواب بهتر و کاملتری بدهم.
سوال شما بستگی پیدا می کند به اعتقادی که دارید .

آقا سعید اتفاقا یکی از معضلاتی که منو در این باره آشفته میکنه همین دنیای پس از مرگ هست
من کاملا به اون دنیا اعتقاد دارم و میدونم که دنیای جاودانه‌ای وجود داره
اما چرا برای من معضله؟
مدام این فکر با منه که اگر من اتفاقی برام بیفته چه بر سر فرزندم میاد؟
چطور با این درد کنار میاد؟
چطور میتونه درک کنه دنیای دیگری وجود داره؟

[سعید62]

آقا سعید اتفاقا یکی از معضلاتی که منو در این باره آشفته میکنه همین دنیای پس از مرگ هست
من کاملا به اون دنیا اعتقاد دارم و میدونم که دنیای جاودانه‌ای وجود داره
اما چرا برای من معضله؟
مدام این فکر با منه که اگر من اتفاقی برام بیفته چه بر سر فرزندم میاد؟
چطور با این درد کنار میاد؟
چطور میتونه درک کنه دنیای دیگری وجود داره؟

سلام
1- شما از قبل آینده را میدانید؟
2-چرا فکر میکنید شما تنها مسئول و پناهگاه فرزندتان هستید مگر آفرینش مخصوص خدا نیست پس به همان خدایی که آفریده توکل کنید؟
3-شما هر اقدامی که می کنید ممکن است به شکست بیانجامد پس از ترس شکست نباید هیچ کاری کرد؟
4-چطور شما با دردهای زندگی وفق پیدا کردید او هم یکی مثل شماست غبر از اینه؟
5-در هر صورت می توانید اصلا او به وجود نیآید آیا کسی که لایق خوشبختیست را به خاطر ترس از بدبختی اصلا به دنیا نیآریم؟پس بنشین در خانه هیچ کاری نکن چون بیرون ممکن هست با ماشین تصادف کنی هزار خطر دیگر؟

[رزمریم]

سلام
1- شما از قبل آینده را میدانید؟
2-چرا فکر میکنید شما تنها مسئول و پناهگاه فرزندتان هستید مگر آفرینش مخصوص خدا نیست پس به همان خدایی که آفریده توکل کنید؟
3-شما هر اقدامی که می کنید ممکن است به شکست بیانجامد پس از ترس شکست نباید هیچ کاری کرد؟
4-چطور شما با دردهای زندگی وفق پیدا کردید او هم یکی مثل شماست غبر از اینه؟
5-در هر صورت می توانید اصلا او به وجود نیآید آیا کسی که لایق خوشبختیست را به خاطر ترس از بدبختی اصلا به دنیا نیآریم؟پس بنشین در خانه هیچ کاری نکن چون بیرون ممکن هست با ماشین تصادف کنی هزار خطر دیگر؟

این دنیا فانیِ
چرا باید تو دنیای فانی حضور داشته باشه
و هزارتا اتفاق بدتر براش بیفته
باور کنین منم این چیزا رو میدونم
اما نمیتونم خودمو توجیه کنم

[delvapas2000]

ممنون به نکته خوبی اشاره کردید.

قطعا منکر موفقیت‌هایی که پس از شکست‌ها وجود داره نیستم
خود من راه‌های پر پیچ و خم زیادی توی زندگیم داشتم که بعد از اونها به موفقیت رسیدم
اما تصور اینکه فرزندم تو همچین موقعیت‌هایی قرار بگیره برام دردناکه

ممنون از حرفای خوب شما
عزیزم من بچه‌ی تهران نیستم! و نمیدونم چطور این ذهنیت برای شما ایجاد شد
توی حرفاتون یه نکته‌ی خیلی خوبی بود
و من خیلی بهش فکر کردم
اینکه ایا خودم الان از زندگیم لذت میبرم یا نه؟
واقعیتش من الان زندگیمو دوس دارم و خیلی کارها دارم که میخوام انجامشون بدم
هر روز بابتش شکرگزار خداوند هستم
اما در گذشته شرایطی داشتم که بسیار آزرده میشدم و به سختی و تنهایی اون شرایط رو کنترل کردم
برای همین فکر میکنم اگر فرزندی داشته باشم که توی اون شرایط یا حتی بدتر قرار بگیره من مقصرش هستم چون به دنیاش آوردم



آقا سعید اتفاقا یکی از معضلاتی که منو در این باره آشفته میکنه همین دنیای پس از مرگ هست
من کاملا به اون دنیا اعتقاد دارم و میدونم که دنیای جاودانه‌ای وجود داره
اما چرا برای من معضله؟
مدام این فکر با منه که اگر من اتفاقی برام بیفته چه بر سر فرزندم میاد؟
چطور با این درد کنار میاد؟
چطور میتونه درک کنه دنیای دیگری وجود داره؟

از طرز نگارش شما حدس زدم بچه تهران باشین
اما حدسم اشتباه بود
من خودم بچه تهرانم اما شهرستان دانشگاه رفتم و الانم سالهاست با خانواده به یه شهر کوچیک مهاجرت کردیم
هر شهری خوب و بد داره
اما درمجموع و درمقام مقایسه باید بگم مردم شهرهای کوچیک خیلی مهربونتر و غریب نوازتر هستن نسبت به مردم تهران

خوشحالم که این مساله شما رو به فکر فرو برد
اگه الان زندگیتونو دوس دارین این خبر خیلی خوبیه
پس یعنی دارین درمجموع ازش لذت میبرین

کلا هرچیزی که فکر میکنین علیه ارامش و لذت شماست از فکرتون و از زندگیتون بندازینش بیرون
اما اگه نگرانیهایی دارین که مانع از لذت بردن میشه نگرانی رو نمیشه از ذهن بیرون کرد بلکه باید حلش کرد
کار درست و صحیحی که شما الان دارین انجامش میدین و با مطرح کردن موضوعی که باعث نگرانیتون شده دنبال رهکار میگردین

[رزمریم]

از طرز نگارش شما حدس زدم بچه تهران باشین
اما حدسم اشتباه بود
من خودم بچه تهرانم اما شهرستان دانشگاه رفتم و الانم سالهاست با خانواده به یه شهر کوچیک مهاجرت کردیم
هر شهری خوب و بد داره
اما درمجموع و درمقام مقایسه باید بگم مردم شهرهای کوچیک خیلی مهربونتر و غریب نوازتر هستن نسبت به مردم تهران

خوشحالم که این مساله شما رو به فکر فرو برد
اگه الان زندگیتونو دوس دارین این خبر خیلی خوبیه
پس یعنی دارین درمجموع ازش لذت میبرین

کلا هرچیزی که فکر میکنین علیه ارامش و لذت شماست از فکرتون و از زندگیتون بندازینش بیرون
اما اگه نگرانیهایی دارین که مانع از لذت بردن میشه نگرانی رو نمیشه از ذهن بیرون کرد بلکه باید حلش کرد
کار درست و صحیحی که شما الان دارین انجامش میدین و با مطرح کردن موضوعی که باعث نگرانیتون شده دنبال رهکار میگردین

جالبش اینکه من خودم خیلی بچه‌ها رو دوس دارم
بخصوص بوی خاصی که نی‌نی‌ها دارن واسم لذت‌بخشه
یا وقتی توی نوزادی انگشت آدمو محکم میگیرن
همه‌اینا برام لذت‌بخشه
با توجه به اینکه شخصیت والد من هم خیلی بارزتر از کودک و بالغه
اما با همه‌ی این‌ها نگرانی من از خطراتی که فرزندم رو تهدید میکنه در آینده منجر به این میشه که کلا بیخیال بشم
همین الان که دارم مینویسم یاد یا اتقاقی افتادم
اگه شما هم شنیده باشین داستان بنیتا رو، دختربچه‌ی شش ماهه‌ایی که دزیدنش و بعد توی خیابون رهاش کردن و اون کوچولو از شدت گرما فوت کرد
پدر و مادرش دوباره بچه‌دار شدن!
چه دلی داشتن....یه لحظه خودمو مقایسه کردم
شاید من زیادی سخت میگیرم

[سعید62]

این دنیا فانیِ
چرا باید تو دنیای فانی حضور داشته باشه
و هزارتا اتفاق بدتر براش بیفته
باور کنین منم این چیزا رو میدونم
اما نمیتونم خودمو توجیه کنم

سلام
شما تا حالا فکر کردید جنین چرا باید در محیط تنگ و تاریک رحم باشد لابد میگویید چون رحم مادر ازش مواظبت می کند تا به رشد لازم برسد وقتی به حدی رسید که توانایی حضور در محیط دنیای بیرون پیدا کند ما هم همین روند تکامل را ادامه میدهیم و هر بار شایسته دنیایی بزرگتر و بهتر میشویم این دنیا هم چرخه ای از همین تکامل هست.

[delvapas2000]

سلام
شما تا حالا فکر کردید جنین چرا باید در محیط تنگ و تاریک رحم باشد لابد میگویید چون رحم مادر ازش مواظبت می کند تا به رشد لازم برسد وقتی به حدی رسید که توانایی حضور در محیط دنیای بیرون پیدا کند ما هم همین روند تکامل را ادامه میدهیم و هر بار شایسته دنیایی بزرگتر و بهتر میشویم این دنیا هم چرخه ای از همین تکامل هست.

سلام
درسته که مخاطب شما رزمریم جون هستن و ایشون هم برطبق باورهای خودشون پاسخ شما رو میدن
اما من درخصوص فرمایشتون میخوام یه نکته ای بگم

جنین بطور معمول باید ۹ ماه داخل رحم سپری کنه
حالا به موارد نسبتا کمیاب کار ندارم یعنی منظور تولد نوزادهای نارس که با مراقبتهای پزشکی زنده میمونن که البته همونها هم بایستی داخل انکوباتور پروسه رشدشون کامل بشه
اما بهرحال بطور قاعده مند جنین باید پروسه ۹ ماهه رو بگذرونه که به حدی از رشد برسه و بتونه بیرون از رحم و مث هرانسان دیگه ای زیست کنه
تا اینجاش حرفتون درسته و بحثی نیست

اما شما اومدین و همین قاعده رشد در فضای کوچیک واسه صلاحیت زیست در جهان وسیعتر رو تعمیم دادین به زندگی انسان در جهان ماده و سپس زیست در جهان معنوی بزرگتر و وسیعتر بعد از مرگ!

صرف نظر از اینکه ادعای جهان بعد از مرگ یه ادعای کاملا واهی هستش و میشه با دلایل گوناگون ،موجودیت جهان مورداشاره شما رو رد کرد

اما اصلا این مقایسه شما ماهیتا ایراد داره
چون جنین واسه تکمیل رشدش و کسب صلاحیت زندگی خارج از رحم ،باید ۹ ماه سپری کنه و هرروز از اون ۹ ماه یکسری تکاملهایی در بدنش اتفاق میفتن

اما انسانها همه یه اندازه عمر نمیکنن
اگه زندگی در جهان مادی مقدمه ای واسه زندگی درجهانی وسیعتر(غیرمادی) بود پس باید همه انسانها فرصت کسب تکاملهای عقلانی و علمی و اجتماعی و تربیتی رو در اختیار میداشتن
حال انکه میبینیم خیلیها در خردسالی فوت میشن
یا در نوزادی
یا در نوجوونی یا جوونی و دقیقا در وسط همون تلاشهایی که برا کسب تکامل انجام میدادن و هنگامیکه مشغول یا در ابتدای راه اموختن و یادگرفتن بودن ناگهان و به دلایل مختلف پرونده زندگیشون بسته شده

پس با توجه به کودکان و نوزادها و نوجوونهایی که فوت میشن تحلیل جنابعالی اشتباهه و مقایسه ای که صورت دادین مقایسه صحیحی نیست

با پوزش مجدد از رزمریم عزیز

[delvapas2000]

جالبش اینکه من خودم خیلی بچه‌ها رو دوس دارم
بخصوص بوی خاصی که نی‌نی‌ها دارن واسم لذت‌بخشه
یا وقتی توی نوزادی انگشت آدمو محکم میگیرن
همه‌اینا برام لذت‌بخشه
با توجه به اینکه شخصیت والد من هم خیلی بارزتر از کودک و بالغه
اما با همه‌ی این‌ها نگرانی من از خطراتی که فرزندم رو تهدید میکنه در آینده منجر به این میشه که کلا بیخیال بشم
همین الان که دارم مینویسم یاد یا اتقاقی افتادم
اگه شما هم شنیده باشین داستان بنیتا رو، دختربچه‌ی شش ماهه‌ایی که دزیدنش و بعد توی خیابون رهاش کردن و اون کوچولو از شدت گرما فوت کرد
پدر و مادرش دوباره بچه‌دار شدن!
چه دلی داشتن....یه لحظه خودمو مقایسه کردم
شاید من زیادی سخت میگیرم

عزیزم
همین که شخصیت والد در شما قوی و بارز هستش یعنی صلاحیت اینو دارین که یه فرزند عاقل و فهیم و اجتماعی تربیت کنین و میتونین از خطرات محافظتش کنین

بله ماجرای بنیتا رو شنیدم و وقتی متاسفانه عکسهای اون دخترک جذاب و دلربا رو دیدم و شیرین زبونیاش در ذهنم مجسم شد واسش گریه کردم
اما کلا ترجیح میدم تو جزییات اینجور اخبار وارد نشم
متاسفانه بعضی دوستان تو تلگرام یا بقیه شبکه های اجتماعی اصلا ملاحظه دیگران رو نمیکنن و عکسهای زنده نام بنیتا رو همونا واسم فرستادن که نباید میفرستادن

همیناس که میگم رزمریم عزیزم
هرچی که باعث رنج شما میشه
باعث بغض کردنت میشه
باعث نگرانیت میشه رو شناسایی و حذف کن

البته قبول دارم متاسفانه یوقتایی نمیشه عوامل رنج اور رو به این سادگی محو کرد
یا شایدم بعضی خاطرات تلخ هیچوقت بطور صددرصد از ذهن ما پاک نشن مثلا مث مرگ عزیزان(دورازجون شما و عزیزانتون)
اما بیشتر وقتا اینکار شدنیه و گاهی خیلی راحت میتونی عوامل رنج اور رو ریمو کنی

یکیش همین مساله مربوط به بنیتا

ببین اینجور اتفاقات خیلییییی استثنایی و کمیاب هستن
خب البته اتفاق خیلی بدی بود و کاری هم از دست ما ساخته نیست جز اینکه فراموشش کنیم

فقط یه نکته عبرت اموز از داخلش قابل استفاده است که بخاطر سپردن اون نکته بهتون کمک میکنه هرگز و هرگز و هرگز هیچوقت اتفاق مشابه نیفته واسه بچتون
اونم اینکه وقتی بچه داخل ماشینه هرگز بدون بچه از ماشین پیاده نشین
حتی واسه باز کردن در و ورود به حیاط یا پارکینگ(اگه در اتوماتیک باز نمیشه) از کسی کمک بگیرین
بهرنحو و با هر روش که به ذهنتون میاد
هیچوقت اجازه ندین نوزاد یا کودک حتی واسه چند ثانیه تو ماشین تنها باشه
این بنظرم درس خوبی بود و سوای تلخ بودن اون ماجرا لااقل یه درس خوب ازش بیرون اومد

بنظرم همینقد کافیه
شما از ماجراهای تلخ عبرت بگیر
اما ذهنتو بشون مشغول نکن
اینو همیشه به یاد داشته باشیم احتمال وقوع اینجور فجایع خیلی خیلی کمه و اصلا ارزششو نداره بخاطر یه احتمال زیر یک در میلیون ،ذهنمونو اشفته کنیم

پدرمادر بنیتا هم طی زمان طبیعتا داغ دلشون کمرنگتر شد و تصمیم گرفتن همه چیز رو از نو شروع کنن
تا وقتی قلبمون میتپه زنده ایم و فرصت داریم
پس باید قدر این فرصت رو بدونیم و شاد زندگی کنیم

[Experience]

مواظبت از بچه مهمه اما تربیت بچه مهمتره.

بهتره بچه برونگرا تربیت بشه، محدود کردن بچه به بهانه مواظبت، اونو درونگرا بار میاره و این خودش بیشتر از هر چیزی باعث رنجش میشه.

[delvapas2000]

مواظبت از بچه مهمه اما تربیت بچه مهمتره.

بهتره بچه برونگرا تربیت بشه، محدود کردن بچه به بهانه مواظبت، اونو درونگرا بار میاره و این خودش بیشتر از هر چیزی باعث رنجش میشه.

حرفتون از لحاظی کاملا معقول و درسته
منم به شدت مخالف اون پدرمادرهایی هستم که به بهانه مواظبت از بچشون واسش محدودیت ایجاد میکنن
اما خب مواظبت داریم تا مواظبت
اگه مواظبت فقط درحیطه مراقبت از حفظ زندگی و سلامتی کودک باشه توام با بینش و دانش باشه و مخل تجربه گرایی و انتخاب گری و ازادیهای فردی اون کودک نشه نه تنها که بد نیست بلکه لازم و ضروریه

حرف منم دقیقا درهمون حوزه بود
چون رزمریم جان به موضوع بنیتا اشاره کردن منم خدمت ایشون توضیح دادم که از اون حادثه باید درس بگیریم و هیچوقت کودک یا نوزاد رو تو ماشین تنها رها نکنیم

تنها موندن کودک یا نوزاد داخل ماشین هیچ کمکی به برونگرایی اون نخواهد کرد
فقط ریسک یکسری اتفاقات بد رو بالا میبره

[Experience]

حرفتون از لحاظی کاملا معقول و درسته
منم به شدت مخالف اون پدرمادرهایی هستم که به بهانه مواظبت از بچشون واسش محدودیت ایجاد میکنن
اما خب مواظبت داریم تا مواظبت
اگه مواظبت فقط درحیطه مراقبت از حفظ زندگی و سلامتی کودک باشه توام با بینش و دانش باشه و مخل تجربه گرایی و انتخاب گری و ازادیهای فردی اون کودک نشه نه تنها که بد نیست بلکه لازم و ضروریه

حرف منم دقیقا درهمون حوزه بود
چون رزمریم جان به موضوع بنیتا اشاره کردن منم خدمت ایشون توضیح دادم که از اون حادثه باید درس بگیریم و هیچوقت کودک یا نوزاد رو تو ماشین تنها رها نکنیم

تنها موندن کودک یا نوزاد داخل ماشین هیچ کمکی به برونگرایی اون نخواهد کرد
فقط ریسک یکسری اتفاقات بد رو بالا میبره

منظور من پرهیز از مواظبت افراطی بود، مواظبتهایی که مانع ورود به موقع بچه ها در اجتماع میشن.

مثلاً یه بچه میتونه چند زبانو همزمان یاد بگیره اما وقتی بزرگ شد این کار براش سخت میشه، بقیه موارد زندگی همینجورن اگه از بچگی بهشون یاد داده بشن و بهشون عادت بشه خیلی بهتره.

[heh_heh]

یه پدری علاقة زیادی به دختر بچه ش داشته... چند روز قبل می بینه که چندتا پسر دارن تو ماشین یه دختر رو اذیت میکنن... میاد خونه و همه ش از خانمش میپرسه امکان داره دخترمونم اذیت کنن؟ چند روز پیش پدره دخترشو خفه کرده... از وقتی فهمیدم، نمیدونم به اون پدر چی باید گفت؟ چقدر درون خودش درگیری داشته و عذاب کشیده... اون دختر چه گناهی کرده بود؟

[Experience]

یه پدری علاقة زیادی به دختر بچه ش داشته... چند روز قبل می بینه که چندتا پسر دارن تو ماشین یه دختر رو اذیت میکنن... میاد خونه و همه ش از خانمش میپرسه امکان داره دخترمونم اذیت کنن؟ چند روز پیش پدره دخترشو خفه کرده... از وقتی فهمیدم، نمیدونم به اون پدر چی باید گفت؟ چقدر درون خودش درگیری داشته و عذاب کشیده... اون دختر چه گناهی کرده بود؟

یعنی چون پدره میترسیده دیگران دخترشو اذیت کنن خودش خفش کرده؟

[heh_heh]

یعنی چون پدره میترسیده دیگران دخترشو اذیت کنن خودش خفش کرده؟

من اینجوری به قضیه نگاه نمیکنم... مسولیت نگهداری از بچه، برای پدری که دوس داشت این کارو به بهترین نحو انجام بده، به قدری سنگین شد که دیگه نتونست از پسش بر بیاد و از این مسولیت خواست فرار کنه...

[ستیلا]

سلام
رزمریم عزیز
من هم موقعی که فرزند دومم رو باردار بودم
مثل شما فکر میکردم
من هم نظرم این بود که وقتی قراره همه در زلزله
مهیب تهران که قراره یه روز اتفاق بیوفته
از بین بریم چرا یه موجود بیگناه و بیدفاع رو وارد
این دنیا کنیم که زیرتلی از خاک ها مدفون بشه .
البته این تفکرات من ناشی از افسردگی بارداری بود
ولی خوب که فکر کردم متوجه شدم
موجودی که قراره به دنیا بیاد
به خواست خدا وارد زندگی من شده
یعنی اگر خدا نمیخواست من هیچ وقت بچه دار نمیشدم

همونطور که زوج های زیادی قصد بچه دار شدن دارند
ولی با وجود درمان بچه دار نشدند
وقتی خوب فکر کردم متوجه شدم
خدا خیر و صلاح من رو در زندگی بیشتر از خودم میخواد
واین امر در رضایت من از زندگی بی تاثیر نبوده و نیست
طبق آیه قران این فرزند نور چشم ما شده
و ان شالله در آینده ای نزدیک باعث افتخار من و پدرش
خواهد بود
همینطور که الان باعث سربلندی ما شده
خودش و خواهر و برادرهاش
نگرانی شما کاملا طبیعیه
تا زمانی که نیاز مادر شدن رو در خودت حس نکردی
و از بچه دار شدن ترس داری اقدام به بارداری نکن

[parisa1140]

چه جاب