از صفر شروع کردن

[Zari1365]

سلام
من یه دختر سی و سه ساله هستم. هیجده سالم که بود پدر و مادرم فوت کردن و مجبور شدم خودم دو تا برادر کوچیکم رو بزرگ کنم به همین دلیل درس نخوندم. الان هردوشون بزرگ شدن، یکیشون داره تخصص انگل شناسی میخونه، یکیشونم پارسال پزشکی قبول شد. (خواستم یه کم با بچه‌هایی که بزرگ کردم پز بدم، این قسمتش ضروری نبود! 😉)
تا قبل از این هدف زندگی من مشخص بود، بزرگ کردن داداشم. ولی به بعدش فکر نکرده بودم. الان خیلی سردرگمم. احساس گم شدگی میکنم. میخوام از این به بعد به فکر زندگی خودم باشم و درس بخونم ولی میترسم دیر شده باشه. همش خودمو سرزنش میکنم که عمرم رو تباه کردم. باید قویتر میبودم و درکنار بزرگ کردن داداشام به خودم هم فکر میکردم. آدم میتونه تو این سن از صفر شروع کنه!؟

[sam127]

33 سالگی تو جامعه الان جوون حساب میشه و به راحتی میتونید زندگیتون را از 0 شروع کنید و بسازید

من الان تو کلاسمون افرادی را دارم که 44 و 49 سالشونه و الان ترم آخر کارشناسی هستند

[yasamanH]

سلام؛
و اول يه خدا قوت به شما براي راهي كه انقدر شجاعانه طي كردين و تنتون سلامت باشه انشالله..
دوم اينكه من شخصا ميدونم پزشكي قبول شدن نيازمند چه شرايطيه و اينكه شما اون شرايطو فراهم كردين كه برادرتون الان مشغول به تحصيل پزشكيه يعني شما بي نظيريد.
اما در مورد خودتون كه به قول عزيزي كه نظر دادن
٣٣ سالگي تازه آغاز زندگيه به نظرم
من خودم به خودم قول دادم كه حتما تو سن پنجاه سالگي يه راه جديدو شروع كنم:{ يه ساز جديد، سبك كتاب خواني جديد ، يه ورزش جديد و...}
شما كه هنوز اول راهيد و تا انتهاي مسير بودنتون توي دنيا كلي ميتونين از اول اغاز كنيد و تجربيات مختلف داشته باشيد.
هيچ لذتي قابل مقايسه با به مقصد رسيدنِ راهي كه انسان
براي آغازش پر از شك و فكرِ نتونستن بوده لذت بخش نيست
من هم الان همكلاسهايي داريم كه تو دهه ي سوم زندگيشون هستن
و فرزندانشون هم ابتدايي يا راهنمايي ان.
خدا براي هر فكري كه در ذهن شما ميندازه پتانسيل رسيدن هم در وجودتون قرار ميده
از روياهاتون دست نكشيد.

[Zari1365]

33 سالگی تو جامعه الان جوون حساب میشه و به راحتی میتونید زندگیتون را از 0 شروع کنید و بسازید

من الان تو کلاسمون افرادی را دارم که 44 و 49 سالشونه و الان ترم آخر کارشناسی هستند

ممنون بابت پاسختون🌷

[Zari1365]

سلام؛
و اول يه خدا قوت به شما براي راهي كه انقدر شجاعانه طي كردين و تنتون سلامت باشه انشالله..
دوم اينكه من شخصا ميدونم پزشكي قبول شدن نيازمند چه شرايطيه و اينكه شما اون شرايطو فراهم كردين كه برادرتون الان مشغول به تحصيل پزشكيه يعني شما بي نظيريد.
اما در مورد خودتون كه به قول عزيزي كه نظر دادن
٣٣ سالگي تازه آغاز زندگيه به نظرم
من خودم به خودم قول دادم كه حتما تو سن پنجاه سالگي يه راه جديدو شروع كنم:{ يه ساز جديد، سبك كتاب خواني جديد ، يه ورزش جديد و...}
شما كه هنوز اول راهيد و تا انتهاي مسير بودنتون توي دنيا كلي ميتونين از اول اغاز كنيد و تجربيات مختلف داشته باشيد.
هيچ لذتي قابل مقايسه با به مقصد رسيدنِ راهي كه انسان
براي آغازش پر از شك و فكرِ نتونستن بوده لذت بخش نيست
من هم الان همكلاسهايي داريم كه تو دهه ي سوم زندگيشون هستن
و فرزندانشون هم ابتدايي يا راهنمايي ان.
خدا براي هر فكري كه در ذهن شما ميندازه پتانسيل رسيدن هم در وجودتون قرار ميده
از روياهاتون دست نكشيد.

ممنون بابت پاسختون 🌷
من روزی ده بار این حرفارو به خودم میگم، ولی واقعا این حس حسرت روزای از دست رفته رهام نمیکنه. میدونم با حسرت خوردن چیزی که درست نمیشه هیچ، باقی عمرم رو هم از دست میدم ولی دست خودم نیست. همه‌ی زندگیم شده حسرت. مخصوصاً اینکه همه‌ی دوستا و همکلاسیای دبیرستانم الان تکلیف زندگیشون مشخصه و هی بابت هیچ کاری نکردن منو سرزنش میکنن. خلاصه که وقتی آدمای دوروبرت به چشم بازنده بهت نگاه میکنن مثبت بودن خیلی سخت تره!

[ravanshenas-therapy]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
اینکه شما در این زمان به بینش بیشتری نسبت به نیازها و علایق خودتان دست یافته اید می تواند کمک کننده باشد تا بتوانید با پشتکار بیشتری به سمت موفقیت گام بردارید و با داشتن یک برنامه ریزی و سنجش موقعیت می توانید به موفقیت و رضایت بیشتری نسبت به خودتان برسید.
1. آیا هدف مشخصی برای آینده خودتان دارید؟
2. تصور در مورد آینده چه احساسی را به شما می دهد؟
3. مدرک تحصیلیتان چیست؟
4. استعدادهای خودتان را تا چه میزان می شناسید؟
به این سوالات پاسخ بدهید تا بیشتر باهم صحبت کنیم

[Zari1365]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
اینکه شما در این زمان به بینش بیشتری نسبت به نیازها و علایق خودتان دست یافته اید می تواند کمک کننده باشد تا بتوانید با پشتکار بیشتری به سمت موفقیت گام بردارید و با داشتن یک برنامه ریزی و سنجش موقعیت می توانید به موفقیت و رضایت بیشتری نسبت به خودتان برسید.
1. آیا هدف مشخصی برای آینده خودتان دارید؟
2. تصور در مورد آینده چه احساسی را به شما می دهد؟
3. مدرک تحصیلیتان چیست؟
4. استعدادهای خودتان را تا چه میزان می شناسید؟
به این سوالات پاسخ بدهید تا بیشتر باهم صحبت کنیم

ممنون از وقتی که گذاشتین برای پاسخ دادن.
متأسفانه این موضوع صحت نداره، توی این پونزده سال با شرایط اقتصادی ایران، اونقدر مشغول تامین معاش بودم که خیلی به خودم و علایقم فکر نکردم. بینشی حاصل نشده اگه نخوام بگم اتفاقا بیشتر خودمو گم کردم.
در مورد سوالاتتون:
1.الان هدف مشخصی ندارم. شاید دلیل سردرگمیم همین باشه. ولی قبل از فوت پدر و مادرم، در دوره دبیرستان میخواستم دانشمند بشم. به شیمی خیلی علاقه داشتم.
2.فکر کردن به آینده فقط بهم حس ترس و دلهره میده. هرچند بیشتر درگیر گذشته‌ام تا به فکر آینده باشم.
3.دیپلم ریاضی فیزیک دارم.
4.برای قضاوت در مورد استعدادهام هم تنها مرجعم همون دوران دبیرستانه. اون وقتها به شنیدن اینکه چقدر باهوشم و پتانسیل رسیدن به مدارج بالا رو دارم از طرف دبیرها و معلم‌ها عادت کرده بودم. درسخون هم بودم، همیشه شاگرد اول تا سوم کلاس بودم. پارسال که برادرم کنکور داشت بیشتر مشکلاتش توی درس شیمی و ریاضی رو خودم براش حل میکردم، با وجود فاصله‌ی پونزده ساله‌ای که از درس و مدرسه دارم. تنها استعدادی که توی زندگی داشتم همین درسخون بودنه که اون هم هیچ استفاده‌ای ازش نکردم و الان به نظر بی فایده میاد.
باز هم ممنون بابت پاسختون.

[delvapas2000]

سلام زری جان
همینکه متوجه شدین کجای کارتون اشتباه بوده و به فکر جبران هستین خودش موفقیت بزرگیه
بله شما باید همزمان با بزرگ کردن داداشاتون به خودتونم توجه و رسیدگی میکردین و هردوتا هدف یعنی رشد و ارتقا اونا و رشد و ارتقا خودتونو بصورت پارالل دنبال میکردین

اما خوشبختانه الانم دیر نیست
بله میتونین از صفر شروع کنین
یه اشنایی سراغ دارم تقریبا شرایط مشابه شما رو داشت و با همت عالی موفق شد بورسیه بگیره بره امریکا و دکترای تخصصیشو تو امریکا بگیره و همونجا با یه متخصص هم تراز خودش ازدواج کرد

من دقیقا نمیدونم الان تا چه مقطعی درس خوندین اما بنظرم رسید که سیکل رو دارین
درسته ؟
خب دبیرستان رو بایستی بصورت شبانه بخونین
شبانه منظور یعنی تایم عصر و درکنار بزرگسالای دیگه که اصطلاحا بش میگن شبانه

بعد از اینکه دیپلم گرفتین میتونین کنکور شرکت کنین و بنا به علاقه خودتون به همون رشته که دوست دارین ورود کنین
چون برادراتون پزشکی میخونن احتمال قوی شما هم بطور ژنتیکی استعداد پزشکی داشته باشین

بخاطر داشته باشین که هیچوقت واسه یه شروع دوباره دیر نیست
موفق باشین

[Zari1365]

سلام زری جان
همینکه متوجه شدین کجای کارتون اشتباه بوده و به فکر جبران هستین خودش موفقیت بزرگیه
بله شما باید همزمان با بزرگ کردن داداشاتون به خودتونم توجه و رسیدگی میکردین و هردوتا هدف یعنی رشد و ارتقا اونا و رشد و ارتقا خودتونو بصورت پارالل دنبال میکردین

اما خوشبختانه الانم دیر نیست
بله میتونین از صفر شروع کنین
یه اشنایی سراغ دارم تقریبا شرایط مشابه شما رو داشت و با همت عالی موفق شد بورسیه بگیره بره امریکا و دکترای تخصصیشو تو امریکا بگیره و همونجا با یه متخصص هم تراز خودش ازدواج کرد

من دقیقا نمیدونم الان تا چه مقطعی درس خوندین اما بنظرم رسید که سیکل رو دارین
درسته ؟
خب دبیرستان رو بایستی بصورت شبانه بخونین
شبانه منظور یعنی تایم عصر و درکنار بزرگسالای دیگه که اصطلاحا بش میگن شبانه

بعد از اینکه دیپلم گرفتین میتونین کنکور شرکت کنین و بنا به علاقه خودتون به همون رشته که دوست دارین ورود کنین
چون برادراتون پزشکی میخونن احتمال قوی شما هم بطور ژنتیکی استعداد پزشکی داشته باشین

بخاطر داشته باشین که هیچوقت واسه یه شروع دوباره دیر نیست
موفق باشین

ممنون از پاسخ و راهنمایی‌تون.
من دیپلم دارم. اگه بتونم از لحاظ روحی خودم رو جمع و جور کنم حتما به توصیه‌تون عمل میکنم.

[heh_heh]

سلام
من یه دختر سی و سه ساله هستم. هیجده سالم که بود پدر و مادرم فوت کردن و مجبور شدم خودم دو تا برادر کوچیکم رو بزرگ کنم به همین دلیل درس نخوندم. الان هردوشون بزرگ شدن، یکیشون داره تخصص انگل شناسی میخونه، یکیشونم پارسال پزشکی قبول شد. (خواستم یه کم با بچه‌هایی که بزرگ کردم پز بدم، این قسمتش ضروری نبود! ������)
تا قبل از این هدف زندگی من مشخص بود، بزرگ کردن داداشم. ولی به بعدش فکر نکرده بودم. الان خیلی سردرگمم. احساس گم شدگی میکنم. میخوام از این به بعد به فکر زندگی خودم باشم و درس بخونم ولی میترسم دیر شده باشه. همش خودمو سرزنش میکنم که عمرم رو تباه کردم. باید قویتر میبودم و درکنار بزرگ کردن داداشام به خودم هم فکر میکردم. آدم میتونه تو این سن از صفر شروع کنه!؟

سلام.. خوندن این کتاب رو بهتون توصیه میکنم... (هیپنوتیزم مدیریت زمان و برنامه ریزی)
دانلود کتاب هیپنوتیزم مدیریت زمان و برنامه ریزی روزانه - هیپنوتیزم - تمرکز فکری

[Zari1365]

ممنونم. حتما مطالعه میکنم.

[delvapas2000]

ممنون از پاسخ و راهنمایی‌تون.
من دیپلم دارم. اگه بتونم از لحاظ روحی خودم رو جمع و جور کنم حتما به توصیه‌تون عمل میکنم.

خواهش عزیزم
اگه دیپلم دارین که پس خیلی جلو هستین و براحتی میتونین واسه کنکور اقدام کنین
اگه بلحاظ مالی دستتون باز باشه میتونین براحتی به دانشگاه ازاد یا پیام نور ورود کنین و اما اگه ترجیح میدین شهریه نپردازین کنکور دولتی شرکت کنین
درهرصورت مطمین باشین درهای موفقیت بروی شما بازهستن

از لحاظ روحی مگه نگرانی خاصی دارین؟

[Zari1365]

خواهش عزیزم
اگه دیپلم دارین که پس خیلی جلو هستین و براحتی میتونین واسه کنکور اقدام کنین
اگه بلحاظ مالی دستتون باز باشه میتونین براحتی به دانشگاه ازاد یا پیام نور ورود کنین و اما اگه ترجیح میدین شهریه نپردازین کنکور دولتی شرکت کنین
درهرصورت مطمین باشین درهای موفقیت بروی شما بازهستن

از لحاظ روحی مگه نگرانی خاصی دارین؟

از نظر مالی خیلی در مضیقه نیستم ولی توانایی پرداخت شهریه دانشگاه آزاد رو هم ندارم.
شرایط روحی منظورم همین مسائلی هست که توی پست اول گفتم. خیلی روحیه و انگیزه ندارم. قصدم از مطرح مردن این پرسش هم رفع این موضوع بود.

[delvapas2000]

از نظر مالی خیلی در مضیقه نیستم ولی توانایی پرداخت شهریه دانشگاه آزاد رو هم ندارم.
شرایط روحی منظورم همین مسائلی هست که توی پست اول گفتم. خیلی روحیه و انگیزه ندارم. قصدم از مطرح مردن این پرسش هم رفع این موضوع بود.

مشکلی نیس
کنکور دولتی شرکت کنین خیلیم خوب

روحیه و انگیزه نداشتین چون فک میکردین الان دیره واسه شروع
اما با حرفای منو بقیه دوستان متوجه شدین که اصلا و بهیچ وجه دیر نیست و میتونین با همت و پشتکار به هر هدفی که دارین برسین
خب پس الان دیگه چه مشکلی هس؟

[Zari1365]

مشکلی نیس
کنکور دولتی شرکت کنین خیلیم خوب

روحیه و انگیزه نداشتین چون فک میکردین الان دیره واسه شروع
اما با حرفای منو بقیه دوستان متوجه شدین که اصلا و بهیچ وجه دیر نیست و میتونین با همت و پشتکار به هر هدفی که دارین برسین
خب پس الان دیگه چه مشکلی هس؟

کاش به همین راحتی آدم قانع میشد😅
سعی خودم رو میکنم به توصیه شما و باقی دوستان عمل کنم. ممنون

[rex.kax]

جوزف کنراد چهل سالگی انگلیسی یاد گرفت. بعدا رمان انگلیسی نوشت و الان رمان ها و داستان هاش توی دانشگاه های سراسر دنیا تدریس میشن و کلی جایزه بردن...هیچوقت دیر نیست, عمر طبیعی آدم میگه شما حدود چهل تا پنجاه سال دیگه وقت داری, در صورتی که برای جبران عقب موندگی ها دو تا ده سال باید وقت بذاری...میبینی که دیر نیست!

[Zari1365]

جوزف کنراد چهل سالگی انگلیسی یاد گرفت. بعدا رمان انگلیسی نوشت و الان رمان ها و داستان هاش توی دانشگاه های سراسر دنیا تدریس میشن و کلی جایزه بردن...هیچوقت دیر نیست, عمر طبیعی آدم میگه شما حدود چهل تا پنجاه سال دیگه وقت داری, در صورتی که برای جبران عقب موندگی ها دو تا ده سال باید وقت بذاری...میبینی که دیر نیست!

ممنون از پاسختون.
خودم فکر میکنم پونزده/بیست سال عقبم!

[delvapas2000]

کاش به همین راحتی آدم قانع میشد������
سعی خودم رو میکنم به توصیه شما و باقی دوستان عمل کنم. ممنون

درک میکنم به این سادگی ادم قانع نمیشه روش و برنامه ریزی زندگیشو تغییر اساسی بده
به باور رسیدنتون نیاز به زمان داره و هیچ شکی نیست

من سعی کردم به سوالتون که عنوان تاپیکتونم هست جواب بدم
اما واسه اینکه استارت اینکارا زده شه و تو جاده رسیدن به اهدافتون قدم بزارین یه مقدماتی لازمن

به لحاظ روحی روانی نیاز به تمرکز دارین
دورنمای موفقیتتونو باید بتونین ببینین که به سمتش برین
این حق شماست که قبل از هراقدامی بتونین اینده و مقصد این راه رو ببینین و موردپسند و تاییدتون واقع بشه بعدش اقدام کنین

من امید دارم به نتیجه برسین
چون همین تصمیم و انگیزه شما درحکم‌ یه سرمایه باارزشه

[rex.kax]

فکر درستی نیست که اگه باشه هم باز کلی وقت داری! ضمنا حواست باشه همه چی از مسیر درس و دانشگاه نمیگذره. خانوم من بعد از ارشدش به این نتیجه رسید که استعدادش توی خیاطیه و داره دوره های تخصصی میگذرونه. منم ارشد رشته ی خودم به دردم نخورد, رفتم برنامه نویسی یاد گرفتم :-) مواظب باش مسیر رو اشتباه نری.

[yasamanH]

ممنون بابت پاسختون ������
من روزی ده بار این حرفارو به خودم میگم، ولی واقعا این حس حسرت روزای از دست رفته رهام نمیکنه. میدونم با حسرت خوردن چیزی که درست نمیشه هیچ، باقی عمرم رو هم از دست میدم ولی دست خودم نیست. همه‌ی زندگیم شده حسرت. مخصوصاً اینکه همه‌ی دوستا و همکلاسیای دبیرستانم الان تکلیف زندگیشون مشخصه و هی بابت هیچ کاری نکردن منو سرزنش میکنن. خلاصه که وقتی آدمای دوروبرت به چشم بازنده بهت نگاه میکنن مثبت بودن خیلی سخت تره!

من يه مطلب خوندم در اين رابطه قبلترها؛
گفته بود كه بازه ي رسيدن به يه جايگاه براي آدمهاي مختلف متفاوته
يعني راهي رو كه بعنوان مثال من تو دو سال طي كردم
شايد براي شما قسمت و تقدير اين باشه كه تو سن ٣٣ سالگي طي كنيد
از طرفي من به شدت معتقدم كه خدا هيچ فكري رو در ذهني نميندازه مگر اينكه توانِ اجراشم بهش داده باشه
مطمئن باشين اگه الان فكر تغيير تو سرتونه توانشم داريد
از اون دسته آدمهايي كه فكر ميكنن فكر ميكنن و در نهايت در حد تئوري ميمونن نباشين چون حالا كه تمايلشو داريد حيفه واقعا ،
به عمل كار برآيد ديگه
در مورد دوستاتون هم كه اگر چنين نگاه بالا به پاييني دارن
پس علمي كه ياد گرفتن و پيشرفتي كه بهش رسيدن اعتبار و ارزشي نداره و در اصل اونان كه بازنده ان
پيشرفتي كه موجب خود برتربيني نسبت به ديگري شه كاذبه

[Zari1365]

درک میکنم به این سادگی ادم قانع نمیشه روش و برنامه ریزی زندگیشو تغییر اساسی بده
به باور رسیدنتون نیاز به زمان داره و هیچ شکی نیست

من سعی کردم به سوالتون که عنوان تاپیکتونم هست جواب بدم
اما واسه اینکه استارت اینکارا زده شه و تو جاده رسیدن به اهدافتون قدم بزارین یه مقدماتی لازمن

به لحاظ روحی روانی نیاز به تمرکز دارین
دورنمای موفقیتتونو باید بتونین ببینین که به سمتش برین
این حق شماست که قبل از هراقدامی بتونین اینده و مقصد این راه رو ببینین و موردپسند و تاییدتون واقع بشه بعدش اقدام کنین

من امید دارم به نتیجه برسین
چون همین تصمیم و انگیزه شما درحکم‌ یه سرمایه باارزشه

بله، منم دارم میگردم دنبال راهی که تفکرات مخرب رو از خودم دور کنم و روحیه‌ام رو تقویت کنم.
خیلی ممنون از جملات محبت‌آمیزتون.

[Zari1365]

خب من تنها راهی که ذره‌ای بهش امید موفقیت دارم همین درس خوندن هست. و مشکل اینجاست که شرایط سنیم این اجازه رو بهم نمیده که راه‌های مختلف رو امتحان کنم تا بفهمم توی چه راهی استعداد دارم!
دلیل اینکه این تاپیک رو توی قسمت مشاوره تحصیلی مطرح کردم همینه، از وقتی که یادم میاد فقط یه موضوع بهم هیجان و انگیزه میداد و اونم درس و مطالعه بود. که به خاطر شرایط و کم کاری خودم پیگیریش نکردم. وقتی فقط و فقط یه فکر توی سرمه و اونم اینه که اگه درس میخوندم چی میشد، چطور میتونم بفهمم واقعا چه راهی برام مناسب‌تره؟! قضاوتم الان زیر سایه‌ی همین فکره، نمبتونم درست تصمیم بگیرم.

[Zari1365]

من يه مطلب خوندم در اين رابطه قبلترها؛
گفته بود كه بازه ي رسيدن به يه جايگاه براي آدمهاي مختلف متفاوته
يعني راهي رو كه بعنوان مثال من تو دو سال طي كردم
شايد براي شما قسمت و تقدير اين باشه كه تو سن ٣٣ سالگي طي كنيد
از طرفي من به شدت معتقدم كه خدا هيچ فكري رو در ذهني نميندازه مگر اينكه توانِ اجراشم بهش داده باشه
مطمئن باشين اگه الان فكر تغيير تو سرتونه توانشم داريد
از اون دسته آدمهايي كه فكر ميكنن فكر ميكنن و در نهايت در حد تئوري ميمونن نباشين چون حالا كه تمايلشو داريد حيفه واقعا ،
به عمل كار برآيد ديگه
در مورد دوستاتون هم كه اگر چنين نگاه بالا به پاييني دارن
پس علمي كه ياد گرفتن و پيشرفتي كه بهش رسيدن اعتبار و ارزشي نداره و در اصل اونان كه بازنده ان
پيشرفتي كه موجب خود برتربيني نسبت به ديگري شه كاذبه

بله، حرف شما کاملا درسته. به خودم میگم واقعیت رو بپذیر، درسته که دیره ولی زمان مناسب برای من با زمان مناسب برای دیگری خیلی فرق داره.
تمام سعی و تلاشم اینه از اون دسته آدما نباشم و عملگرا باشم.
در مورد رفقا هم حق با توئه، تصمیم گرفتم روابطم رو باهاشون کمتر کنم، باید دوستای جدیدی پیدا کنم که مثبت تر باشن.
ممنون که وقت گذاشتی و جواب دادی. توی دعاهات یه اسمی از منم ببر، شاید خدا راه درست رو نشونم بده.