در سال 2011 دانشمندان آمریکایی داوطلبان را در بدن یک نسخه رایانه‌ای از آنها قرار داده و سپس از آنها خواسته شد تا عینکهای واقعیت مجازی به چشم زده و در برابر دوربین بایستند.
دانشمندان دانشگاه آنگلیا راسکین، دریافتند مشاهده تصویر بدن که همراه با ضربان قلب، چشمک می‌زند، می‌تواند تجربه خروج از بدن را به افراد ارائه کند.
دانشمندان 17 داوطلب را به دوربین‌های سر مجهز کرده و به آنها فیلمی از پشت سر خودشان را نمایش دادند. به برخی از داوطلبان تصاویری نمایش داده شد که همزمان با ضربان قلبشان چشمک می‌زد.
محققان دریافتند افرادی که ضربان قلب خود را مشاهده کردند، خود مجازیشان را بیشتر از بدنشان شناسایی می‌کردند. به ادعای این محققان، این تجربه «موقعیت مکانی خود» این اشخاص را تغییر داده و از تاثیر تجربه خارج از بدن برخوردار بود. آنها امیدوارند که این نتایج برای کمک به افراد مبتلا به مشکلات روانی شامل درک از خود تحریف شده مانند بی‌اشتهایی عصبی و اختلال بدشکلی بدن مورد استفاده قرار گیرد.
در این تجربه چشمان شرکت‌کنندگان پس از شش دقیقه مشاهده خود توسط دوربین‌هایی که از پشت سر از آنها تصویربرداری می‌کرد، بسته شده و به عقب برگشتند. سپس از آنها خواسته شد تا به سمت جایی که فکر می‌کردند ایستاده بودند، حرکت کنند. محققان دریافتند آن دسته از افرادی که تصاویر چشمک‌زن با ریتم ضربان قلب خود را مشاهده کرده بودند، در فاصله نزدیکتری به تصویر ایستادند.
همچنین از این داوطلبان پس از این تجربه سوالاتی پرسیده شد که به ادعای دانشمندان نمایشگر درک بالاتر آنها با طرح مجازی خود نسبت به بدنشان بود. تجربیات قبلی یافته‌های مشابهی تولید کرده بود.
در سال 2011 دانشمندان آمریکایی داوطلبان را در بدن یک نسخه رایانه‌ای از آنها قرار داده و سپس از آنها خواسته شد تا عینکهای واقعیت مجازی به چشم زده و در برابر دوربین بایستند.
این افراد نمای دوربین از پشت سر خود در نمایشگر عینک را مشاهده می‌کردند که توسط رایانه برای ساخت یک نسخه سه بعدی مجازی ارتقا یافته بود. هنگامی که با یک خودکار به پشت آنها ضربه زده می‌شد، به آواتار آنها نیز ضربه زده می‌شد بصورتی که تصور می‌کردند این بدن مجازی برای خود آنهاست. با این راه افراد در مورد خود واقعی و مجازیشان گیج می‌شدند حتی اگر در واقع دو متر با هم فاصله داشتند. نتایج این پژوهش در مجله Psychological Science منتشر شده است.
نظرت چیه؟