سلام ،
من امسال دانش آموز سال سوم دبیرستان رشته ریاضی مدرسه تیزهوشان هستم .
از سال اول راهنمایی تو این مدارس بودم و خوب در کنار خدمات نسبتا بهتر آموزشی( و نه رفاهی) که در مقایسه با مدارس دیگه وجود داشت تو مدرسه ما ، خیلی چیزا هم نبوده و نیست . مهم نیست 6 سال از عمره من چه خوب چه بد تو این مدرسه گذشته.
این یه امره مسلمه که این 2 سالی که از دوره ی دبیرستان من باقی مونده ، تقریبا یه جورایی جز مهم ترین سالای زندگیم محسوب میشه و همین سور این سال هستن که شاید آینده ی منو میسازن.
من همه ی شرایط لازمو برای پاس کردن کنکور دارم :
امکانات ، هوش ، خلاقیت ، وقت ، اعتماد به نفس
الا دو مورد :
علاقه ، آرامش
من واقعا هیچ علاقه ای به این محیط آموزشی داغون ندارم ، هر روز که میگذره نفرتم از مدرسه بیشتر میشه . واقعا نمیفهمم چرا ما باید بتونیم سخت ترین مسایل فیزیک و ریاضی و شیمی و حل کنیم و مغز آماده و تمیزمونو با یه سری چیزای بی ارزش پر کنیم ؟ !
چرا باید آزمونی به اسم کنکور و بدیم که از تنها چیزی که برخورداره استاندارد سازمانه سنجشه ! واقعا کنکور آزمون عادلانه ایه ؟ من با کسی مقایسه میشم که تو بهترین شرایط آموزشی پایتخت تو گرون ترین مدرسه ها و با کمک گرون ترین استادا داره درس میخونه و افرادیم با من مقایسه میشن که تا حالا اسم تست و کنکور به گوششون نخورده !
من اصن علاقه ای به انجام هیچ کدوم ازین کارایی که دارم انجام میدم نیستم. امسال مجبور شدم همه ی کارایی که دوست دارم انجام بدم و جز تفریحات سنم هست و کنار بزارم.
کلاس زبان ، کلاس موسیقی ، مهمونی ، عروسی ، ...
تنها لزومی که وجود داره تا باعث بشه من این شرایطو تحمل و قبول کنم اینه که از هیچ طریقه دیگه ای به جز پاس کردن کنکور نمیتونم وارد یه دانشگاه خوب بشم ، و امن این حقیقت و پذیرفتم که باید سوخت و ساخت .
نمیدونم کسی حرفای منو میفهمه یا نه. آیا واقعا اینجا مشاوری به حرف آدم گوش میده یا نه ؟ ولی لطفا کمک کنید . هر روز من داره با بی انگیزگی میگذره و این داره منو از بقیه عقب میندازه . فقط خوهاشی که دارم اینه که لطفا نگید باید با شرایط کنار بیای . همه ی آدما یه دوره های سختی رو باید تحمل کنن. من واقعا گوشم پره ازین حرفا !