درحقیقت این روزها در اکثر جوامع به پیشرفت فردی بیش از مراقبت و توجه به دیگران اهمیت داده می شود و مصلحت عمومی مدت هاست رنگ باخته و انسان ها بیش از هرزمان دیگر تنها و بی یاور مانده اند.


تاکنون پیش آمده در فروشگاهی شلوغ به کمک کودکی که گم شده است، بروید؟ یا وقتی در اتوبوس یا مترو هستید جایتان را به کسی دیگر بدهید؟ یا سبد خرید فردی مسن را برای کمک به او حمل کنید؟


با بررسی هایی که جامعه شناسان انجام داده اند، مشخص شده که تک تک افراد بیشتر جوامع بیش از هرزمان دیگر نگران ارزش های اقتصادی هستند و دیگر برایشان مهربانی و شفقت چون گذشته بهایی ندارد. برخی، مقررات و قوانینی که صرفا به حمایت اندکی از افراد جامعه می پردازدو باقی را بی پناه رها کرده مقصر می دانند و برخی دیگر معتقدند که ارزش های والای انسانی به طور کلی تنزل کرده است. درحقیقت این روزها در اکثر جوامع به پیشرفت فردی بیش از مراقبت و توجه به دیگران اهمیت داده می شود و مصلحت عمومی مدت هاست رنگ باخته و انسان ها بیش از هرزمان دیگر تنها و بی یاور مانده اند. درچنین جامعه ای کسی احساس امنیت نمی کند و خود را گرفتار بحران اجتماعی مخربی می بیند. اثرات مضر این بحران به مراتب بدتر و بادوام تر از اثرات بد بحران اقتصادی است.


مهربانی



مهربانی، درک این است که دیگران همچون خود ما شکننده هستند و ما می توانیم به آنها صدمه بزنیم یا شفابخش روح و جان شان باشیم. وقتی مهربان هستیم که از قدرت خود یا ضعف دیگران سوءاستفاده نمی کنیم و همیشه به دیگران تسلی، شهامت و قدرت پیشرفت می دهیم. در واقع مهربانی یعنی رشد جامعه و نبود آن نابودی جامعه است.

به لحظه ای بیندیشید که با شما رفتاری نامهربان داشته اند. مثلا کسی در را محکم به روی شما بسته یا در ترافیک راهتان را سد کرده یا هنگام رانندگی با رفتارش شما را به مخاطره انداخته است. یا در محل کارتان علیه شما شایع پراکنی کرده اند و یا درست موقعی که به کمک دیگران نیاز داشته اید رهایتان کرده اند. چه احساسی داشته اید؟

و اکنون به زمانی فکر کنید که به شما محبتی شده و از شما حمایت کرده اند. یا فقط به لبخندی بیندیشید که وجودتان را گرمی بخشیده است، در این زمان چه احساس داشتید؟

ممکن است به نظر طعنه آمیز بیاید، این که ما در دنیای امروز که ابزار و روش های ارتباطی بهتری نسبت به گذشته در اختیار داریم، اما نمی توانیم به خوبی گذشتگان خود بایکدیگر در ارتباط باشیم و این ناتوانی در تک تک افراد جامعه موج می زند. ما اگرچه بیش از گذشته درآمد داریم، اما لحظه به لحظه باارزش ترین مسائل در زندگی خود را از دست می دهیم. چیزی که هیچ پیشرفتی در فناوری، اعتبار در دنیا، عضویت در باشگاه یا داشتن ثروت نمی تواند به ما بدهد. و آن احساس محبت و تعلق خاطر نسبت به یکدیگر است.

این احساس زمانی شکل می گیرد که قلب های مان بایکدیگر درارتباط باشند. وقتی قلب مان برای یکدیگر نتپد، بتدریج تماس باهرچه را که در اطراف مان وجود دارد، از دست می دهیم و تهی می شویم، تا آنجا که احساس سرگردانی می کنیم و حتی با خود نیز بیگانه می شویم. در این لحظه ناآرامی وجودمان را فرا می گیرد و هدف و ارزش زندگی را ازیاد می بریم و این زمانی است که ناخودآگاه به سمت تخریب بیشتر پیش می رویم.

اثرات مهربانی روی تک تک افراد



افرادی که مهربان هستند، اثرات بسیار خوب آن را می شناسند. مهربانی اثری بسیار عمیق روی زندگی افراد می گذارد و کسانی که به دیگران محبت می کنند، می دانند که به خود آنها نیز احساس خوبی دست می دهد. تحقیقات علمی اثرات بسیار خوب محبت کردن به دیگران روی سلامت جسم و روح را ثابت کرده است.

در تحقیقی که روی بیش از ۳۰۰۰ داوطلب انجام شد، وقتی محققان از افرادی که عملی خیرخواهانه انجام داده بودند، احساس شان را پرسیدند، به این نتیجه رسیدند که بین کمک کردن به دیگران و سلامت عمومی بدن ارتباطی مستقیم وجود دارد.

محققان به این نتایج دست یافتند که کمک به دیگران با کاستن شدت بیماری های جسمی یا ذهنی سلامت فرد را حفظ می کند. انجام دادن عملی از روی محبت باعث رضایت فوری فرد یاری رسان شده و ازآنجایی که بدن، مسکن های طبیعی در بدن ترشح می کند، فرد را تا مدتی طولانی آرام نگه داشته و از نظر روحی در وضع مناسبی قرار می دهد.

اضطراب و نگرانی که معمولا موجب مشکلات سلامتی در فرد می شود، بعد از انجام عملی محبت آمیز کم می شود. کمک کردن احساس افسردگی و انزواطلبی را در فرد از میان برمی دارد. انزواطلبی می تواند فرد را دچار انواع مشکلات روحی و فیزیکی مانند استرس، پرخوری و زخم معده کند. همچنین استرس بیش از حد، فرد را به سمت تنگی نفس و ابتلا به آسم پیش می برد.

کمک کردن احساس شادی، ارزشمند بودن، خوش بینی، انعطاف پذیری عاطفی و قدرت و توان بدن را افزایش می دهد و احساس ناتوانی را تا حد بسیار زیادی از بین می برد. همچنین از انقباض بدن و درد های فیزیکی می کاهد.

یاری رساندن از طرزتفکر منفی مانند احساس خصومت طولانی که به مرور زمان بدن را فرسوده می کند، می کاهد. وقتی با دیگران از دردوستی وارد می شویم و به همنوعان خود عشق می ورزیم این عواطف سیستم ایمنی بدن مان را بسیار تقویت می کند و حتی محبت کردن به غریبه ها اثر بسیار بیشتری روی تقویت سیستم ایمنی بدن دارد.

اثرات محبت و مهربانی روی جامعه


مهربانی یکی از مهم ترین عاداتی است که ما می توانیم در خود ایجاد کنیم. مهربانی برای موفقیت و بهبود شرایط هرجامعه ای بسیار ضروری است. در دنیایی که بحران های جهانی، بیماری، گرسنگی، نابودی محیط زیست، اضطراب و خشونت روزبه روز افزایش می یابد، مهربانی کردن اهمیت خود را نشان می دهد.

درواقع مهربانی چیزی بیش از یک نعمت است ومی توان با این رفتار جامعه را به سمت شکوفایی و موفقیت رساند. هر جامعه ای برپایه روابط بین افراد، خانواده ها، محل کار و انجمن ها ساخته شده و دنیای ما متشکل از جوامع مختلف است. از زمین بازی گرفته تا میدان جنگ، روابط مهم ترین نقش را در زندگی مان ایفا می کند و نحوه برخورد ما دراین روابط کیفیت زندگی مان و در نهایت میزان رفاه و موفقیت جامعه مان را تعیین می کند.

مهربانی قلب هایمان را مجددا به هم متصل می کند و هرچه بیشتر با قلب مان در ارتباط باشیم، بیشتر خود را میان جمع می بینیم. روی تفاوت هایمان کمتر مترکز می شویم و بیشتر به موفقیت گروه می اندیشیم و در نهایت جامعه ای سالم و شاد خواهیم داشت. در واقع جامعه ای که افرادش نسبت به هم با رحم و شفقت رفتار می کنند بیش از دیگر جوامع هماهنگی و تعادل فکری دارند و موفق تر هستند.

چگونه مهربان باشیم؟


اگرچه مردم بیشتر جوامع امروزی نسبت به یکدیگر بی تفاوت شده اند، اما تحقیقات نشان داده است که مردم از وضع موجود امروز چندان راضی نیستند و به دنبال تغییر هستند. در دنیا بنیادها و جنبش های متفاوتی برای جلب توجه مردم به سمت محبت و مهربانی به وجود آمده که با نام های متفاوتی مشغول فعالیت اند. در این جنبش ها سعی بر این شده است، مردم یاد بگیرند بدون هیچ توقع و صادقانه حتی به غریبه ها ابراز محبت کنند.

گاهی اوقات مهربان بودن ساده به نظر می رسد، اما مواقع دیگر صرفا احساس مسئولیت و نوعی تصمیم گیری است. در واقع باید بیاموزیم که در این راه بهترین گزینه را که همان محبت کردن است، انتخاب کنیم. محبت همچون زنجیره ای پیش می رود و در نهایت به خود ما برمی گردد. در واقع با انتخاب درست خود از دنیا تجربه ای زیبا خواهیم داشت. برای مهربان بودن باید با دیگران احساس همدلی و همدردی کنیم و برای این کار باید خودمان را جای دیگران بگذاریم و احساس آنها را درک کنیم. برای بازگشت به جامعه ای که شفقت در آن موج می زند، لازم است که مجددا انسانیت در جامعه خود را کشف کنیم و به آن پروبال بدهیم.

چند راه ساده مهربان بودن


ـ نسبت به نیازهای دیگران احساس همدردی کنید.

ـ قبل از این که نیازهای خود را در نظر بگیرید به خانواده و دوستان تان توجه نشان دهید.

ـ اگر فردی به کمک نیاز داشت با خود بیندیشید که چگونه می توانید به او کمک کنید و تنها دلیلی که برای خود می آورید این باشد که فقط می خواهید مهربان باشید نه هیچ چیز دیگر. وقتی به رفاه و آرامش دیگران فکر کنید، متوجه می شوید که تمام وجودتان سرشار از آرامش شده است.


ـ به افرادی که می بینید لبخند بزنید و محبت تان را به آنها نشان دهید. در واقع لبخند زدن به دیگران حرکتی اساسی به سمت مهربانی و خوبی است.

ـ وقتی در محیطی ناآشنا قرار می گیرید، از این که خود را معرفی کنید، خجالت نکشید. با این کار دیگران را هم تشویق به گفت وگو می کنید و چه بسا بتوانید بسیار زود دوست های تازه پیدا کنید و درعین حال مهربان بودن نسبت به یکدیگر را هم آموزش دهید.

ـ مردم از شنیدن تعریف و تمجید لذت می برند، بنابراین بدون ترس حرفی مثبت و زیبا در مورد دیگران به زبان آورید. البته مراقب باشید بوی تملق و چاپلوسی ندهد.

ـ هر زمان توانستید به دیگران با دادن هدیه حتی کوچک ابراز محبت کنید. آنها هرگز این مهربانی را فراموش نخواهند کرد.

ـ نسبت به دیگران ادب تان را رعایت کنید، زیرا هرکس از مورد احترام قرارگرفتن احساس رضایت می کند.

ـ هرگز ناسزا نگویید چرا که تصویر بسیار بدی از خود روی مردم می گذارید.

ـ همیشه آماده کمک کردن به دیگران باشید. اگر با دیگران درست رفتار کنید مطمئن باشید آنها نیز با شما رفتارخوبی خواهند داشت.

ـ اگر افرادی بودند که باشما بد رفتار کردند، هرگز مانند آنها نباشید و تا سطح آنها تنزل نکنید.

ـ اگر نمی توانید خوبی دیگران را ببینید به نوع نگرش خود توجه کنید.