دچار افسردگی بدی شدم. لطفا کمکم کنید . دارم روانی میشم

[arash3232]

حل شد

[arash3232]

همچنان منتظر پاسخ شما هستم.

[شادى]

درصورتى كه حرفاى اون خانم متاهل صحيح باشه خدا رو شكر كن كه قبل از ازدواج حقيقت رو فهميدى طبيعيه تا يه مدت به خاطر احساسات واعتمادى كه بهش داشتى حالت خوب نباشه ولى به جاى غصه خوردن از اين تجربه ها واسه بعدا استفاده كن به نظرم اون دختر هم بايد بدونه كارش اصلا درست نيست اون خانم متاهل هم بايد قبلا اين حرفارو بهت ميزد

[sara25]

سلام مشکل امثال من و شما اینه که زود عاشق می شیم زود دل می بندیم بعد تازه می فهمیم که اشتباه کردیم من 3 ساله که ازدواج کردم تو زندگیم با همسرم حتی یک وجه مشترک ندارم ولی نمی تونم چیزی بگم چون خودم خواستم الان جایی مشغول کار هستم به یک نفر دل بستم حالا دارم دیونه می شم به هر کسی هم که میگی درکت نمی کنه الان فقط می تونم بهت بگم درکت می کنم خیلی حس بدیه ولی همیشه قوی باش واست ارزوی موفقیت و بهترین هارو دارم

[abr**]

کاشکی به جای اینکه بگیم چرااینجوری شدفکرکنیم وبگیم حتما یه حکمت توش بوده که نشدشایداگه میشدبعدبایه بچه ازهم جدامیشدین که بدتربود،درهرحال بایدخداروشکرکرد،زندگی رومابازی میگیریم وزودعاشق میشیم واین اصلا درست نیست عاشق شدن یعنی تمام جوانب روبسنجی،دوسال کم نیست برای شناخت،کوتاهی ازخودتون بود وگرنه میتونستید این خانم روبشناسید،مثل تحقیق کردن ،توجه به کارهاش حرکاتشو...به نظرمن بایدخداروخیلی شکرباشیدوافسرده نباشید.

[سوزان]

اونم گفت حالا که جدا شدی میخوام چن تا چیز رو بهت بگم که قسمم داد به کسی نگم ؟؟ منم قبول کردم و گفت کسی رو که دوسال عاشقش بودی با یه نفر دیگه هم دوست بود. چندین بار رفیقاش و دوس پسر رفیقاش رفتن بیرون و حتی زمانشم دقیق بهم گفت و بهم گفت این دختره هم زمان که میخواسته با تو ازدواج کنه با پسر دوس مامانشم قصد ازدواج داشته و باهاش دوست بود و خیلی خونشون میرفته پیشش و مامانش هم برا پول همه کار میکنه و اجازه میده دوس پسرای دخترش بیان خونه.
چه آدم واقعا بد ذات و بدجنسی بوده همکلاسی ات
حتی اگر درست هم می گفته نباید آبروی کسی را می برده
این در تعالیم دینی مان هم هست و از اصلا از اصول اولیه انسانیت به حساب می رود
حالا بگذریم از این که در یک کار خیر دخالت نا بجا کرده ( چه بسا انسانی با ازدواج اصلاح بشود ( باز هم می گویم اگر اگر اگر حقیقت داشته باشد گفته هایش ))
به نظر من که در حسن نیت این خانم همکلاسی ات تردید اساسی وجود دارد از کجا معلوم با شخص مورد علاقه ات دشمنی یا خرده حساب شخصی نداشته
خیلی خوب و حسابی اول در مورد صحت گفته هایش تحقیق کن ( این که کاری ندارد )
بعد تصمیم می گیری چه کنی
به چیز های مثبت فکر کن به این فکر کن که حتی اگر حقیقت داشته باشد حاضری گذشته اش را ببخشی ( در صورتی که خودش هم بخواهد و اصلاح شود ) و باز به ازدواج باهاش فکر کنی یا نه
به هر حال غصه نخور چیزی را حل نمی کند

[marjan11]

مقصر خودتی
بجایه اینکه خودتو با عشق حلالی که خدا نصیبت کرده بود سرگرم کنی و سعی کنی همه وجودتو در اختیار نامزدت بزاری که شیفته ی همدیگه بشین
دنبال راه فرار از تعهدی که داده بودی گشتی در حالی که نامزد داشتی همسر قانونی داشتی همه عشقتو نصار یه حوس یه عشق حرام کردی
عشقی که اگه نصفشو نصار نامزدت کرده بودی الان شاید داشتی از داشتنش لذت میبردی

[دختر بارانی]

خدارو شکر کن ک زودتر متوجه شدی و کار ب ازدواج نکشید الانم درستو ادامه بده روحیتم از دست نده ورزش کن و تفریح سالم انجام بده سعی کن فراموش کنی گذشته رو .

[سعيد]

با اينكه به حرفاي اون خانوم تو دانشگاه اطمينان ندارم اما فكر ميكنم اين اتفاق انعكاس اتفاق قبلي(نامزدتون) بوده و فكر مي كنم كه شما براي فاصله گرفتن از ايشون به صورت خود آگاه يا ناخودآگاه برنامه ريزي كردين.

[Mohamad2]

با سلام.
سه سال پیش و تو سن بیست سالگی با دختر همسایمون عقد کردم . ولی کم کم هر دو فهمیدیم هیج وجه مشترکی بینمون نیست. هر دو میخواستیم جداشیم ولی میترسیدیم به خانواده هامون بگیم. با هم اصلا ارتباط نداشتیم و خانواده ها هم دیگه فهمیده بودن و تلاش میکردن که ما جدانشیم.خلاصه همون موقع من دانشگاه یه شهردیگه قبول شدم و رفتم هر چی میگذشت من بیشتر از نامزدم بدم میومد. همون موقع من تو دانشگاه با یکی از همکلاسی هام دوست شدم و جریان نامزدیمو گفتم و بعد از گذشت چن مدت با هم صمیمی شدیم. کارم با نامزدم به دادگاه کشیده شده بود و در همین حین من از اون دختره همکلاسیم خواستگاری کردم و اونم قبول کرد به شرطی که زودتر کار طلاقم تموم بشه خلاصه جندین ماه گذشت و اون بیشتر فشار میورد برا طلاق و من خیلی بهش وابسته شده بودم. محال بود روزی از هم بیخبر باشیم. دختره همون اول که ازش خواستگاری کردم به مامانش گفت و مامانش اومد منو دیدو با هم به صحبت نشستیم و خلاصه بعد از یکسال از نامزدم طلاق گرفتم و بسیار خوشحال بودم که دارم به عشقم میرسم. کم کم موضوع رو با خانوادم مطرح کردمو ار سال نود و یک بود که پدر و مادرم زنگ ردن به خانواده اونا و بعد از چندیدن بار صحبت تلفنی .بعد از عید خواستیم بریم خواسگاری که اونا رفتن مسافرت و دیگه بعدشم کار خانواده من شلوغ شد و نتونستیم بریم تا اول تابستون امسال. رفتیم خواستگاری و جلسه خوبی بود . البته دختره از من 3 سال بزرگتر بود و من این موضوع رو سه ماه بعد از رابطمون فهمیدم و علاقم نسبت بهش بهم اجازه نداد به خاطر توافت سنی رابطمون رو به هم بزنم.
ولی من تا خواستگاری به خانوادم در مورد سنمون چیزی نگفتم قرار شد اونا هم بیان شهر ما و با خانواده مابیشتر آشنا بشن و اومدن و آخر کار دوماد داییش که سخنگوشون بود(دختره بابا نداشت و فقط یه برادر داشت که زیاد حرف نمیزد) گفت دختر ما نمیتونه تو شهر شما زندگی کنه و باید بیای شهر ما زندگی کنی و باید درست رو ادامه ندی و بابات هم الان بهت 15 میلیون بده و برات خونه رهن کنه.
من همشو قبول کردم بجز مساله زندگی تو شهر اونا . با خودم گفتم بلاخره اون کوتاه میاد چون عاشقنه ولی اونم کوتاه نیومد و رابطمون به جدایی کشیده شد. یکی دو روز از هم بی خبر بودیمولی من داشتم میمردم. بلاخره شبا بهش اس میدادم برا اینکه دلم یه ذره آروم بشه . شبا گریه میکردم تو رختخواب .
چن روز پیش رفتم دانشگاه برا ثبت نام که یکی از دخترایی که همکلاسیمون بود(شوهر داره و 35 سالشه) که هم با من رابطه نزدیکی داشتم و هم با اون دختره رابطش خیلی خوب بود. بهم گفت خواستگاری چی شد؟ عقد کردی؟ منم گفتم نه و جریان رو بهش گفتم . اونم گفت حالا که جدا شدی میخوام چن تا چیز رو بهت بگم که قسمم داد به کسی نگم .منم قبول کردم و گفت کسی رو که دوسال عاشقش بودی با یه نفر دیگه هم دوست بود. چندین بار رفیقاش و دوس پسر رفیقاش رفتن بیرون و حتی زمانشم دقیق بهم گفت و بهم گفت این دختره هم زمان که میخواسته با تو ازدواج کنه با پسر دوس مامانشم قصد ازدواج داشته و باهاش دوست بود و خیلی خونشون میرفته پیشش و مامانش هم برا پول همه کار میکنه و اجازه میده دوس پسرای دخترش بیان خونه.
داشت اینا رو میگفت که دنیا روی سرم خراب شب . داشتم خفه میشدم . انگار یکی داشت خفم میکرد . باورم نمیشد کسی که دوسال بعنوان پاک ترین دختر میشناختمش اینجوری باشه. دیده بودم زیاد اس بازی میکرد و با تلفن حرف میزد ولی همیشه میگفت با مامانم دارم صحبت میکنم و هیچوقت هم گوشیش رو دست من نمیداد. دلم نمیخواست حرفای اون زنه همکلاسیم رو باور کنم ولی داشت نشونه میدادو با مدرک حرف میزد.
انقد حالم بد بود که ثبت نام نکرد و رفتم خونه و زار زار گریه کردم . الان چند روزه انگیزه ای برا زندگی پیدا نمیکنم. چن بار میخواستم خودکشی کنم . سرخودمو میکوبیدم به دیوار. دارم روانی میشم.
کمکم کنید...

خدایی خیلی عن شانسی ولی خو درست میشه بش فک نکن

[SHERVIN"66]

خدایی خیلی عن شانسی ولی خو درست میشه بش فک نکن

دوست عزیز سلام
اولا خواهش میکنم که ادب'رو رعایت کنی ممنونت میشیم
دوما شما تاپیک 5 سال پیشرو جواب دادید که امیدوارم استارتر الان به نقطه مطلوبی رسیده باشن

[parisa1140]

به یک مشاور مراجعه کنید و ایمانتون رو به خدا زیاد کنید و ناامید نباشید