سلام
من خودم پسرم و یکی از پسر های دیگر هم دانشگاهیم رو خیلی دوست دارم چون به من انگیزه میده و باهام خیلی خوش رفتاره و همیشه هم باهمیم
ولی بعضی وقتا من توی خونه دلم براش میگیره و اصلا نمیتونم تحمل نکنم با اینکه پسره ولی خب خیلی دوستش دارم و البته قصد شهوت ندارم فقط چون به من انگیزه میده و روشن فکر هستش
واقعا دوریش برام سخته تاحدی که بعضی وقتا از فکرش شبا خوابم نمیبره همش منتظم تا صبح بشه تا سریع برم دانشگاه ببینمش
چیکار کنم مشکلم برطرف بشه ؟؟
ایا اون هم در خانه مثل من هستش ؟؟ و دلش برای من تنگ میشه یا فقط من اینجوری ام ؟
این دوست داشتن رو بهش بگم یا نه ؟
نظرت چیه؟
