چقدر هفتاد هشتاد سال کم است
برای دیدن تمام دنیا
برای بودن با تمام مردم دنیا
چقدر حیف است که من میمیرم و
غواصی در عمق اقیانوس ها را تجربه نمی کنم
میمیرم و حداقل یک بار زمین را از روی کره ماه نمی بینم
دلم می خواست چندسال در یک جنگل یا یک روستا زندگی کنم
چند سالی را هم در چند کشور دیگر با اداب و رسوم دیگر
دلم می خواست چند کلیسا و معبد و مسجد بزرگ جهان را
می دیدم و با پیروان ادیان مختلف حرف می زدم
دلم می خواست یک بار هم که شده از ارتفاعی بلند و مهیب
پرواز می کردم
**دلم می خواست های من**
زیادند
بلندند
طولانی اند
اما مهمترین دلم می خواستم این است که انسان باشم
انسان بمانم و انسان محشور شوم,
چقدر وقت کم است
تا وقت دارم باید مهر بورزم به همین
چند نفر که از تمام مردم دنیا با من
نفس می کشند
باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که
سهم چشمای من از جهان است
وقت کم است باید خوب باشم...
مهربان باشم...
و دوست بدارم همه همه ی زیبایی ها را
می گویند انسان های خوب به بهشت می روند
اما من می گویم:
انسان های خوب هرجا که باشند ان جا بهشت است
موفق و موید باشید در پناه حق
یا علی