با سلام خدمت همگی؛
دوستان با یه دو راهی تعیین کننده مواجه شدم که ممنون میشم بنده رو راهنمایی بفرمایید. اول یه مختصر شرح احوالی از خودم میگم؛
جوان 24 ساله ای هستم تک فرزند خانواده حدود یک هفته میشه که نامزد کردم شکر خدا همه چیز خوب و آرومه فقط مختصر دلتنگی من رو آزار میده به جهت اینکه منزل من و خانمم تقریبا 200 کیلومتر از هم فاصله داره و از طرفی هم به جهت فصل امتحانات ایشون به میل خودم کمتر از طریق تلفن باهاشون در ارتباط هستم.
فرصت شغلی که برای من در شرف مهیا شدن هستش دریانوردیه که خب احتمالا میدونید که مدت زیادی رو باید دور از خانواده باشم، دقیق تر بگم 4 ماه کار و 2 ماه استراحت. قبل از نامزدیم این مسئله رو با خانواده همسرم و خودشون که اتفاقا دختر خاله من هم هستن در میون گذاشتم و نظر موافقشون رو گرفتم. مسئله ای که من رو برای مشغول شدن به این شغل دودل میکنه علاقه و درگیری عاطفی هست که طبیعتا به وجود اومده و از طرفی هم یه فرصت شغلی نسبتا خوب و آبرومند دیگه ای هم هست که به عنوان یه گزینه توی ذهن خودم دارمش. برای اشتغال و عدم اشتغال به هر کدوم از این مشاغل هم دلیل هایی دارم که دقیقا همینجاست که نمیتونم تصمیم نهاییم رو بگیرم. دلیلهام اینها هستند؛
رسمی که ما داریم هر عید و مناسبت مهمی که میشه باید به عروس خانم هدیه داد مثل عید نوروز و عید فطر و شب یلدا که مجموعا با حساب من میشه سالی 5 نوبت که تصمیم گرفتم به ایشون طلا هدیه بدم که برای زندگیمون بمونه. دیگه هزینه برگزاری مراسم عروسیه بعد از اون حداقل رهن یه واحد آپارتمان آبرومند بعد از اون اگر شد یه وسیله نقلیه مناسب و بازم اگر شد یه ماه عسل درخور، دقت کنید گفتم "اگر شد" چون هیچ انتظار قطعی از خودم ندارم و ندارند. اینا دورنمای کلی از مخارج من تا نهایتا 3 یا 4 سال آینده هستن که بنا به دلایلی تماما به عهده خودمه به قول معروف فعلا منم و یه دست لباس تنم و این انبوه مخارج ! با احتساب این مخارج که من از ذکر عدد و رقم به جهت متغیر بودنشون خودداری کردم، در مقابل درآمد من هستش که اگر وارد کار دریانوردی بشم و یه قرارداد 5 ساله کار کنم به تمام این ایده آل ها در حد عالی و مطلوب میتونم برسم از طرفی اگه وارد شغل احتمالی دوم بشم حسابی باید از سر و ته خرجها بزنم راستشم بگم حالت اول رو بسیار بیشتر ترجیح میدم. اما چیزی که هست دریا دوری و دلتنگی داره که نقطه ضعف منم همینه و کار دوم علی رغم درآمد کمترش فرصت بیشتری رو برای با هم بودن در اختیار من میذاره.
گفتنی بسیار بیشتر از این دارم اما به همین مقدار بسنده میکنم از جهت طولانی شدن متنم عذرمیخوام، بی صبرانه منتظرم برای خواندن نظرات و رهنمودهای شما...
متشکرم